Vibrators die je oplaadt via usb en bedient met een app: we staan er niet bij stil wat er allemaal voor techniek en technologie in erotisch speelgoed zit verwerkt. Terwijl er, zeker de laatste 100 jaar, behoorlijk wat innovaties zijn doorgevoerd in de wereld van de sextoys.

In dit artikel: Een korte geschiedenis van vibrators | De revolutie van de Magic Wand | Dit is er veranderd in vibratie-oplaad-technieken | Nieuwe mogelijkheden: luchtdruk & suctie

Lees ook: Masturberen: waarom solo ook heel spannend en ontspannend kan zijn

Vibrators

Vibrators zijn de eerste sextoys voorzien van een technologisch aspect. In eerste instantie werden ze gebruikt voor een nekmassage (dat was al rond het jaar 1900), maar later kreeg het apparaat een steeds rechtere, langere vorm, De eerste keer dat vibrators openlijk en openbaar met seks in verband werden gebracht, was in een advertentie voor de Hygeia in 1903. Een spannende move, want het was lang verboden om te adverteren voor apparaten voor seksueel plezier. Op sommige plekken in de wereld is dat zelfs nog steeds zo (Alabama bijvoorbeeld).

In 1920 zag je ook steeds meer vibrators in pornoblaadjes en seksfilms, al werden ze daar nog steeds ‘rugmasseerders’ genoemd. Vanaf 1930 kwamen er steeds meer varianten van deze rugmasseerders op de markt.

Hitachi Magic Wand

Ruim een halve eeuw lang konden vibrator altijd maar op één snelheid gebruikt worden, maar in 1952 vond er een revolutie plaats waarvan we nog steeds de vruchten plukken: de Niagara Handheld Unit 1 kwam uit. Deze vibrator had de mogelijkheid om de snelheid aan te passen. Toen vrouwen in de jaren ‘60 hun seksualiteit meer dan ooit claimden, had dat ook positieve invloed op de verkopen van vibrators. Dit resulteerde in de jaren ‘70 in de opkomst van de Hitachi Magic Wand, de vibrator die op veel plekken nog steeds als masseerder wordt verkocht en tot op de dag van vandaag geldt als een van de meest iconische vibrators ter wereld. Deze modellen werkten overigens allemaal nog met een stekker in het stopcontact.

Lees ook: Zo helpt een wandvibrator je naar een magisch seksleven

Tarzan

In de jaren ‘80 en ‘90 ging het pas echt los met de apparaten, want iedereen begon batterijen te gebruiken en die lange draad was niet meer nodig, wat je veel meer bewegingsvrijheid gaf. Je kreeg vibrators die je aan je vinger kon bevestigen, er kwamen veel stillere varianten en in dit ‘plastic fantastic’ tijdperk leek niks te gek. De Tarzan floreerde! De vreemdste kleuren en vormen passeerden de revue, tot er in de tijd na 2000 veel stijlvollere exemplaren op de markt kwamen. Mooie, subtiele apparaten die niet gek staan op een nachtkastje. 

Oplaadmethoden

In de laatste paar decennia hebben we ook veel verschillende oplaadmethoden gezien voor seksspeeltjes. Er zijn er veel die magnetisch werken, waarbij een speciale oplader de accu via magnetische bolletjes van stroom voorziet. Ook zien we steeds vaker dat je een vibrator via usb-c kunt opladen. Hierdoor hoeven er geen losse batterijen te worden gebruikt en dat is een stuk duurzamer (en handiger, want er is niets zo vervelend als in het heetst van de strijd te moeten gaan zoeken naar batterijen). 

Hoewel je tegenwoordig zou denken dat usb-c de standaard moet zijn en veel beter is, hoeft dat niet per se het geval te zijn. De woordvoerder van het Nederlandse sextoymerk Biird (bekend van Namii) vertelt ons daarover het volgende: “De meest gebruikte manieren van laden zijn magnetisch (wanneer twee magneten met elkaar verbinden, één in het product en de andere in de lader), via een ronde lader, via micro/mini-usb en via een 2.5mm jack-lader. Wij maken uitsluitend gebruik van magnetisch. Dit heeft een paar voordelen. Het is makkelijk te gebruiken, want je hoeft gewoon maar het product neer te zetten op onze magnetische base. En op deze manier kunnen de producten volledig waterdicht blijven.”

©Biird Namii

Suctiespeeltjes

Daarnaast hebben we sinds 2014 ook een heel andere technologie op de seksspeeltjesmarkt gekregen: de suctiespeeltjes. Denk aan de Satisfyer, die door een soort luchtdrukverplaatsingen zorgt voor hevige, clitorale stimulatie. Wederom een revolutie op het gebied van seksspeeltjes: was het eerst alleen maar trillen met een trilmotor, met de komst van de Satisfyer is het ook mogelijk om via sonische golven te worden gestimuleerd. Technisch gesproken gebeurt er dit: een motor drijft een staafje aan, verbonden met een siliconen membraan. Dat membraan gaat vervolgens op en neer en zo wordt de suctie gecreëerd.

Lees ook: Zo werkt de Satisfyer

©Swiss-Discovery - stock.adobe.com

Met een app? Met een app!

Sinds een paar jaar zijn er ook slimme sextoys (hebben we ook een leuk artikel over) op de markt die je via bluetooth met een app op je telefoon verbindt. Vervolgens kun je dan met de app zelf een ander ritme instellen voor het apparaat, of je kunt dat overlaten aan iemand die je toegang geeft tot jouw apparaat. Een sextoy die online is: het is voor veel mensen een ver-van-hun-bed-show, omdat ze sekstoys als iets heel intiems en privés zien. Voor anderen is het juist een nieuwe dimensie aan hun seksleven.

Bij Biird kiezen ze er tot nu toe bewust voor om niet online te gaan met hun seksspeeltjes. “Op papier lijkt dat een super idee, maar in de praktijk is het toch maar zeer onhandig. Zo moet je je telefoon meenemen in bed, wat al voor extra afleiding kan zorgen. Denk aan notificaties die binnenkomen, de juiste app vinden... Daarna moet je het speeltje verbinden met de telefoon over bluetooth en we kennen allemaal wel de frustratie wanneer de connectie niet wil lukken. En daar lig je dan, al dan niet met je partner. Tijdens de act moet je dan ook nog je telefoon in een hand houden om het speeltje te bedienen, het scherm te ontgrendelen....  Tot nu toe hebben we dus nog geen goede gebruikservaring kunnen bedenken waar een app aan te pas komt. Waar we wel aan werken is een product met draadloze controller. Dit heeft hetzelfde effect als een app, maar de controller is ontworpen om zo min mogelijk afleiding te geven.”

Benieuwd naar wat komen gaat? Wij ook!

Zoals je ziet zijn de ontwikkelingen op het gebied van sekstoys enorm snel gegaan, zeker in de laatste decennia. Dat belooft wat voor de aankomende jaren. Op ID.nl houden we je in ieder geval op de hoogte!

💡 Good vibrations

Ben je ooit in San Francisco en wil je meer weten over de geschiedenis van vibrators, dan mag je zeker het Good Vibrations' Antique Vibrator Museum niet missen. Hier vind je een grote collectie vintage speeltjes, daterend vanaf 1880 tot aan de vroege jaren zeventig van de vorige eeuw. Je kunt de vibrators ook online bekijken.

©Bron: http://www.antiquevibratormuseum.com/

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.