Windows 10 virtualiseren kan bijvoorbeeld met de ingebakken Windows Sandbox-functie, maar je hebt dan heb je Windows 10 Pro nodig. Heb je Windows 10 Home en geen behoefte om kosten te maken voor de upgrade? Er zijn volop gratis virtualisatie-alternatieven voor Windows Sandbox. We kijken in dit artikel specifiek naar VM VirtualBox.

Er zijn verschillende redenen om te werken met een virtuele omgeving. De belangrijkste is dat je probleemloos programma’s kunt proberen, zonder gevolgen voor je eigen, primaire werkomgeving. Heb je bijvoorbeeld een specifiek programma op het oog, maar vertrouw je het niet volledig of ben je nog niet overtuigd van de kwaliteit van het programma, dan kun je het in een sandbox-omgeving installeren. Bij eventuele problemen gebeurt er niets met je 'eigen' omgeving.

Een ander voordeel is dat je telkens begint met een schone lei. Vooral bij de virtuele omgeving van Windows Sandbox is dat een voordeel. Je hoeft niet Windows telkens te installeren en up-to-date te houden.Heb je interesse in een virtuele machine en zie je de voordelen van Windows Sandbox, maar beschik je niet over de Pro-versie van Windows 10? Er zijn volop gratis alternatieven, zoals Oracle VM VirtualBox. Nadat je het programma hebt geïnstalleerd, open je het via Start, Oracle VM VirtualBox.

Virtuele machine aanmaken met VM VirtualBox

In tegenstelling tot Windows Sandbox, heb je bij VirtualBox een installatiebestand van Windows nodig. Je hebt hiervoor twee opties. Op de Windows 10-site kun je het hulpprogramma voor het maken van media downloaden. Klik op de knop Hulpprogramma nu downloaden. De wizard vraagt wat je wilt doen: kies hier voor ISO-bestand, als wordt gevraagd welk type media je wilt maken. Het hulpprogramma haalt vervolgens de nieuwste installatiebestanden van Windows binnen. In VirtualBox kun je de Windows-versie vervolgens installeren in een virtuele machine.

Kies voor Machine, Nieuw. Geef de virtuele machine een passende naam en selecteer de map waarin de virtuele machine moet worden opgeslagen. Bij Type en Versie kies je voor Microsoft Windows en Windows 10. Geef hierna de gewenste geheugengrootte aan, waarbij je voor Windows 10 minimaal 2 GB (2048 MB) aanhoudt. Hierbij geldt: hoe meer geheugen je kunt toekennen, hoe vlotter de virtuele machine draait. Klik op Volgende. In het venster Harde schijf kies je voor Maak nieuwe virtuele harde schijf nu aan en klik op Aanmaken. In het venster dat hierop volgt, ga je akkoord met de standaardkeuze van VirtualBox: VDI (VirtualBox Disk Image). Klik op Volgende.

©PXimport

VirtualBox vraagt hoe de harde schijf moet worden opgebouwd. Wij kiezen hier voor Dynamisch gealloceerd. Hierbij zal de schijf pas tijdens het gebruik toenemen tot de maximale grootte en niet direct al kostbare schijfruimte innemen. Klik op Volgende en geef hierna aan waar de virtuele harde schijf moet worden opgeslagen en hoe groot de schijf maximaal mag worden. Wij gaan akkoord met de standaardwaarde van 50 GB. Klik op Aanmaken.

De virtuele machine verschijnt nu in het overzicht van VirtualBox en is bijna klaar voor gebruik. Het is nu immers tijd om Windows 10 binnen de virtuele machine te installeren. Dubbelklik op de virtuele machine om deze te starten. VirtualBox merkt dat er nog geen Windows-installatie aanwezig is en vraagt nu waar de installatiebestanden van Windows zich bevinden. Wijs nu naar het eerder gedownloade iso-bestand van Windows 10.

Hierna begint de installatieprocedure van Windows. Volg daarbij de stappen zoals je gewend bent van een normale installatie van Windows 10. Nadat de installatie is voltooid, beschik je over een volwaarde Windows-omgeving en kun je de virtuele machine opnieuw starten: dubbelklik op de vermelding in het hoofdvenster van VirtualBox.

Kant-en-klare virtuele machine

Heb je geen zin om een virtuele machine te installeren, dan kun je ook een kant-en-klare virtuele machine downloaden bij Microsoft. Deze kun je direct gebruiken in VM VirtualBox. Deze route kent wel een belangrijke beperking: de licenties op de virtuele machine zijn altijd van tijdelijke aard: na een bepaalde periode heb je een nieuwe virtuele machine nodig.

Ga naar de virtualmachine-pagina van Microsoft. Hier vind je een kant-en-klare virtuele machine voor verschillende virtualisatieprogramma’s, waaronder voor VirtualBox. Klik op de knop om de virtuele machine te downloaden. De omgeving wordt aangeboden als ingepakt zip-bestand. Pak het zip-bestand uit en open VirtualBox. Kies vervolgens voor Bestand, Appliance importeren.

Blader naar de zojuist gedownloade virtuele machine en selecteer deze. Je herkent het bestand aan de bestandsextensie .ova. Klik op Volgende. Controleer hierna de instellingen die worden getoond in het venster Instellingen Appliance. Je hoeft hieraan niets aan te passen. Klik op Importeren. Je kunt hierna meteen aan de slag met de virtuele machine.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.