Met de halfjaarlijkse updates voor Windows krijg je niet alleen de beschikking over een nieuwe Windows-versie waarin bekende fouten zijn verholpen, maar biedt het besturingssysteem soms ook nieuwe features. Een belangrijke nieuwe functie is Windows Sandbox, waarmee je kunt virtualiseren. Hoe werkt virtualiseren met Windows Sandbox eigenlijk?

Met een virtueel besturingssysteem kun je werken in een omgeving die is afgeschermd van de gewone omgeving. Hierin kun je bijvoorbeeld software proberen, buiten je primaire werkomgeving om. Bevalt de software niet? Dan ben je er ook vlot weer van af. Ook geeft een virtuele omgeving de mogelijkheid om instellingen uit te proberen, zonder dat je bang hoeft te zijn dat de computer waarvan je dagelijks afhankelijk bent, wordt veranderd.

Sinds kort kent Windows 10 een nieuwe functie: Windows Sandbox. Zoals de naam al aangeeft, kun je met deze functie met Windows aan de slag in een afgeschermde omgeving die in het Engels sandbox (zandbak) wordt genoemd. Er bestaat wel een belangrijke voorwaarde. Naast het feit dat je moet beschikken over de Windows 10 May 2019 Update, maak je gebruik van Windows 10 Pro of Windows 10 Education. Helaas beschikt de Home-editie van Windows 10 niet over Windows Sandbox.

Uiteraard kun je besluiten om Windows 10 Home te upgraden naar het uitgebreidere Windows 10 Pro, maar er bestaan ook alternatieve manieren om een virtuele omgeving van Windows te maken. Denk aan het het gratis en uitstekende programma Oracle VM VirtualBox. Ook zijn er verschillende betaalde varianten beschikbaar, zoals VMware.

Windows Sandbox kent echter een paar belangrijke voordelen ten opzichte van een ‘traditionele’ virtuele machine. Zo is de virtuele machine ingebouwd en heb je deze dus altijd binnen handbereik zonder te hoeven downloaden en te installeren. Bovendien wordt de Sandbox-omgeving na gebruik altijd automatisch verwijderd. Je begint dus altijd met een schone lei, en dat is ideaal bij het proberen van programma’s

Windows Sandbox-systeemeisen

Windows Sandbox stelt een aantal eisen aan de computer. Naast de vereiste Windows-versie Pro of Education moet ook de hardware van je computer aan enkele eisen voldoen. De computer moet hardwarevirtualisatie ondersteunen - verderop lees je hoe je dit controleert. Verder moet de processor minimaal over 2 kernen beschikken en heeft de computer ten minste 4 GB intern geheugen nodig. Zorg ook voor voldoende vrije schijfruimte: minimaal 1 GB. Dit zijn echter wel de minimale eisen. In de praktijk werkt Windows Sandbox een stuk prettiger als de processor minimaal 4 kernen heeft en de computer is voorzien van 8 GB intern geheugen en een ssd in plaats van een traditionele harde schijf.

Windows geeft zelf aan of je computer ondersteuning biedt voor virtualisatie. Open het Startmenu en typ Opdrachtprompt. Kies Opdrachtprompt. In het nieuw geopende venster typ je Systeminfo.exe, gevolgd door een druk op Enter. Neem nu een kijkje bij Hyper-V Requirements. Ziet je achter elke regel ‘Yes’ of lees je ‘A Hypervisor has been detected’, dan wordt virtualisatie door je computer ondersteund.

©PXimport

Ondersteunt je computer wel virtualisatie, maar is de functie niet ingeschakeld? Het inschakelen gebeurt via het BIOS. Hoe je hiervoor te werk gaat, verschilt per computer. De benodigde instellingen vind je in de BIOS-instellingen, die je bereikt door de computer opnieuw op te starten en tijdens het opstarten te drukken op F1, F10 of een andere toets waarmee je de instellingen opent. Zoek vervolgens naar de virtualisatieopties en schakel deze in.

Windows Sandbox gebruiken

Standaard is Windows Sandbox uitgeschakeld. Voordat we ermee aan de slag gaan, activeren we het onderdeel. Open het instellingenvenster met Windows-toets+I en kies voor Apps. In het venster rechts kies je voor Programma’s en functies. Een nieuw venster wordt geopend. Kies voor Windows-onderdelen in- of uitschakelen. Plaats een vinkje bij de optie Windows Sandbox. Bevestig met een klik op OK. De computer moet hierna opnieuw worden gestart.

Nadat Windows opnieuw is gestart, kun je meteen aan de slag met Windows Sandbox. Open het Startmenu en typ Windows Sandbox. Klik met rechts op Windows Sandbox en kies Als administrator uitvoeren.

©PXimport

De omgeving van Windows Sandbox doet sterk denken aan je eigen Windows-omgeving en dat komt doordat deze daadwerkelijk is gebaseerd op je eigen Windows-installatie. De installatie is inclusief alle updates en de Sandbox-omgeving werkt net zoals je eigen omgeving. Zo kun je er programma’s in installeren en ermee werken. Heb je een installatiebestand op je computer (bijvoorbeeld op het bureaublad van de host-computer), dan kun je dit gebruiken in de virtuele machine: klik met de rechtermuisknop op het bestand en kies Kopiëren. Open nu het Sandbox-venster en klik met de rechtermuisknop op het bureaublad van de virtuele machine. Kies voor Plakken. Vervolgens kun je het programma uitvoeren door erop te dubbelklikken.

Helaas is het (nog?) niet mogelijk om items te verslepen tussen de reguliere omgeving en de virtuele omgeving. Bij sommige andere virtualisatieprogamma’s, zoals Oracle VM VirtualBox, kan dat wel.

Kenmerkend van Windows Sandbox is dat de virtuele omgeving telkens wordt gewist zodra je de Sandbox afsluit. Houd hiermee rekening en ‘bewaar’ dus geen belangrijke gegevens in de Sandbox-omgeving. Die ben je na het afsluiten ervan immers kwijt. Verder werkt de Prullenbak anders in de Sandbox, of beter gezegd: niet. Alle items die je verwijdert, worden direct gewist. Ze komen dus niet in de Prullenbak terecht.

Windows Sandbox afsluiten

Windows Sandbox draait in een venster. Om meer het gevoel te krijgen van een volwaardige omgeving, kun je de Sandbox ook uitvoeren in een volledig scherm. Druk hiervoor op de toetsencombinatie Ctrl+Alt+Break. Het venster schakelt over. Druk nogmaals op dezelfde toetsencombinatie om terug te schakelen naar de vensterweergave. Om de virtuele machine af te sluiten, kies je voor Start, Aan/uit, Afsluiten. Ook kun je het venster gewoonweg sluiten: de omgeving wordt na elke sessie gewist. Klik op OK om de sessie te sluiten. De eerstvolgende keer dat je een Sandbox-venster opent, wordt een nieuwe instantie van Windows geopend.

Denk je net goed bezig te zijn met een A+++-wasdroger, blijkt die vanaf juli 2025 opeens een magere C te scoren. Wat is hier aan de hand? Geen paniek: je apparaat is niet plotseling minder efficiënt geworden, het energielabel wordt een stuk strenger. In dit artikel lees je waarom de regels zijn veranderd, wat het nieuwe label precies meet en hoe je wél de juiste conclusies trekt bij je volgende aankoop.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bemmel & Kroon

Vanaf 1 juli 2025 – morgen dus! – verandert het energielabel van wasdrogers in heel Europa. De bekende klassen als A+, A++ en A+++ verdwijnen en maken plaats voor een overzichtelijker schaal van A tot en met G. Hierdoor krijgen veel huidige A+++-drogers voortaan een label C. Niet omdat ze slechter presteren, maar omdat de normering strenger en toekomstbestendiger wordt.

Waarom een nieuw energielabel nodig was

Het oude systeem was zijn doel voorbijgeschoten. Doordat fabrikanten steeds energiezuinigere apparaten ontwikkelden, werden er voortdurend plussen aan de A-klasse toegevoegd. Daardoor ontstond een wildgroei aan energielabels die de consument eerder in verwarring bracht dan hielp. Met het nieuwe label keert de rust terug: één heldere schaal die opnieuw ruimte laat aan de top. De zuinigste klasse A blijft voorlopig zelfs leeg, zodat alleen uitzonderlijk efficiënte apparaten die plek mogen innemen.

©Bemmel & Kroon

Wat je ziet op het nieuwe label

Het nieuwe energielabel bevat veel meer informatie dan alleen een letter. Naast de energieklasse geeft het label nu ook inzicht in het verbruik per honderd droogbeurten, gemeten volgens een gestandaardiseerd Eco-programma. Ook de programmaduur, het maximale vulgewicht van de trommel, het geluidsniveau in decibel en de condensatie-efficiëntie staan erop vermeld. Via een QR-code kun je bovendien extra technische details opzoeken in de Europese EPREL-database. Deze toevoegingen zorgen ervoor dat je als consument beter kunt inschatten welk apparaat past bij jouw huishouden en gebruik. Meer informatie vind je op deze pagina.

©Bemmel & Kroon

1. QR-code met link naar de EU database
2. Energie-efficiëntieklasse
3. Energieverbruik in kWh/100 droogcycli*
4. Condensatie-efficiëntieklasse en -percentage

5. Geluidklasse en geluidemissie in dB(A)**
6. Maximale laadcapaciteit (nominale capaciteit in kg)**
7. Duur in uren en minuten**

* Waarden gelden voor een gewogen gemiddelde van halve en volle ladingen met een verhouding van 0,62 (24x volle lading, 76x halve lading).
** Droogcyclus van katoen eco-programma bij volle lading.

Het lastige van vergelijken

Oude en nieuwe energielabels kun je niet zomaar naast elkaar leggen. Een A+++-droger uit 2024 kan volgens de nieuwe testmethodes een label C krijgen, terwijl het apparaat in de praktijk nog steeds even zuinig is. Dat verschil komt puur door de aangescherpte meetnormen, en niet door een verandering in prestaties. Laat je dus niet misleiden door een ogenschijnlijke 'verslechtering' van het label, maar kijk naar de echte verbruiksgegevens en technische kenmerken van jouw wasdroger.

Wat dit voor jouw keuze betekent

Bij het kopen van een nieuwe droger is het dus belangrijk om verder te kijken dan alleen de letter op het label. De vermelding van het energieverbruik per honderd droogcycli geeft je een veel concreter beeld van de stroomkosten op jaarbasis. Ook het geluidsniveau, de capaciteit van de trommel en de duur van het droogprogramma bepalen in sterke mate hoe comfortabel en efficiënt het apparaat in de praktijk is. Dankzij de QR-code kun je bovendien snel en eenvoudig controleren of de technische gegevens aansluiten bij je verwachtingen.

©Viktoria

Slim kiezen met het nieuwe label

De vernieuwde energielabels maken het makkelijker om een slimme, bewuste keuze te maken. Niet alleen zie je in één oogopslag hoe energiezuinig een apparaat is volgens de nieuwste normen, je hebt ook toegang tot de details die er écht toe doen. Zo kun je jouw keuze afstemmen op wat je belangrijk vindt: lage kosten, weinig geluid, korte droogtijd of een groot vulgewicht. Door te letten op de werkelijke prestaties in plaats van alleen op een letter, maak je een duurzame keuze die ook op de lange termijn rendeert.

Wil je hulp bij het kiezen van een energiezuinige droger of persoonlijk advies over welk type het best bij jouw huishouden past? Laat je dan informeren door een specialist, zodat je met vertrouwen de juiste keuze maakt voor nu én de toekomst.

Een nieuwe oven, koelkast of vaatwasser kiezen begint niet bij het design of de functies – het begint met een meetlint. Want hoe mooi of geavanceerd een apparaat ook is, als het nét niet past, zit je met een kostbare misser. Een paar millimeter speling kan het verschil maken tussen een perfect passende keuken en een frustrerende inbouwervaring. Met deze meetinstructies weet je zeker dat je straks niet voor verrassingen komt te staan.

Goed meten is het halve werk

Voordat je aan de slag gaat met meten, is het slim om een paar basisregels aan te houden. Gebruik altijd een betrouwbare rolmaat en eventueel een digitale schuifmaat voor extra precisie. Meet de binnenafmetingen van de nis (dus niet de buitenkant van je keukenkast) en noteer breedte, hoogte én diepte.

Houd daarnaast rekening met de ventilatieruimte: meestal is 2 tot 5 cm aan de achterkant en zijkanten nodig. En check of er ruimte is voor stopcontacten, wateraansluitingen en kabeldoorvoeren – die bepalen vaak óók of het apparaat goed kan worden geplaatst.

©Andrey Sinenkiy

Waar moet je op letten per apparaat?

Elk soort inbouwapparaat heeft zijn eigen eisen en aandachtspunten. Hieronder lees je per type waar je bij het opmeten en installeren specifiek op moet letten. Zo kom je niet voor verrassingen te staan.

Inbouwkoelkast of -vriezer

De hoogte van de nis is hier allesbepalend. Veelvoorkomende maten voor inbouwkoelkasten en -vriezers zijn 88, 140 en 178 cm, maar afwijkingen komen vaak voor. Let op het deursysteem: een sleepdeurmechanisme vraagt meestal om iets meer ruimte in de breedte. Diepte is vaak 55 cm, maar modellen met een ventilator achterop kunnen richting de 60 cm gaan.

Inbouwoven of -magnetron

Standaard? Niet helemaal. De nisbreedte is meestal 56 cm, terwijl het frontpaneel iets breder is (ca. 59,5 cm) voor een nette aansluiting. Hoogtes verschillen: compacte ovens zijn 45 cm hoog, standaardmodellen 60 cm. Magnetrons vragen soms extra ruimte aan de bovenkant voor uitstekende bedieningspanelen.

Inbouwvaatwasser

Hier draait het vooral om hoogte. Die varieert tussen 81,5 en 87 cm, met verstelbare poten voor wat speling. Meet ook de plinthoogte (van vloer tot onderkant kast), en vergeet de watertoevoer niet – reken op zo’n 5 cm extra ruimte in de diepte voor de slang.

Inbouw-espressomachine

Kleiner apparaat, maar niettemin precisiewerk. De breedte is vaak rond de 56 cm, maar de diepte varieert sterk. Let vooral op het waterreservoir (dat tot 55 cm diep kan zijn) en op kleppen of deurtjes die naar voren openen: die hebben extra werkruimte nodig.

©Cristina Villar Martin | Ladanifer

Veelgemaakte fouten die je makkelijk voorkomt

Zelfs met zorgvuldige metingen kan het misgaan, vaak doordat kleine details worden vergeten. Denk aan ventilatieruimte, uitstekende stekkers of leidingen die net in de weg zitten. Een handige tip: plak een strook tape op de vloer op de plek waar de achterkant van het apparaat komt, en markeer waar stekkers en leidingen zitten. Zo zie je snel of er iets in de weg zit.

Ook niet onbelangrijk: controleer of de nis waterpas is! Zeker bij koelkasten met uitschuiflades kan een scheve ondergrond voor problemen zorgen. Pas waar nodig je kast of ondervloer aan voordat je installeert.

Bij renovaties gelden vaak afwijkende maten. Oudere keukens hebben soms dikkere wanden of ongebruikelijke dieptes. Meet dus altijd de huidige situatie én de specificaties van je nieuwe apparaat. Twijfel je? Schakel een keukenexpert in, zeker bij combinaties zoals een oven met magnetron, waarbij elk detail telt.

En tot slot: de allerbelangrijkste stap

Het klinkt als een open deur, maar het voorkomt de meeste problemen: meet altijd twee keer! Schrijf je maten op en leg ze naast de officiële productspecificaties. Let daarbij op details als verstelbare voetjes, uitsparingen voor de deur of een uitschuifbaar bedieningspaneel. Zo weet je zeker dat jouw nieuwe inbouwapparaat niet alleen technisch past, maar ook mooi aansluit bij de rest van je keuken. Want uiteindelijk draait het om één ding: alles moet kloppen – tot op de millimeter.