Huawei heeft met de MateBook X Pro 2020 zijn eerste MateBook X Pro van frisse hardware voorzien. Uiterlijk is er vrijwel niks veranderd. Is het hiermee nog steeds een goede laptop?

Het testexemplaar van de MateBook X Pro 2020 dat Huawei opstuurde en je op de foto’s ziet, heeft een behuizing in een frisse opaalgroene tint die Huawei zelf Emerald Green noemt. Helaas kun je die niet kopen: Huawei levert de laptop in Nederland alleen in het gebruikelijke grijs. Uiterlijk is deze laptop daarmee op een ander logo na identiek aan de MateBook X Pro die we in 2018 hebben getest. Jammer, want het groene kleurtje is een leuke afwisseling. De aluminium behuizing zelf zit net als zijn voorganger prima in elkaar en de laptop komt stevig over. Met een gewicht van 1,33 kg is de MateBook ook lekker draagbaar. Op het gebied van aansluitingen krijg je tweemaal usb-c met ondersteuning voor laden en het aansluiten van een beeldscherm. Die usb-c-poorten (gen 2) ondersteunen ondanks de afwezigheid van het logo overigens ook Thunderbolt 3. Verder heeft de laptop een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting en een normale usb-poort. Het usb-c-minidockje dat bij zijn voorganger nog werd meegeleverd, ontbreekt bij deze nieuwe uitvoering helaas in de doos.

©PXimport

©PXimport

Op de MateBook X Pro vind je naast het Intel-logo nog een sticker met daarop Huawei Share. Geen heel fraaie sticker en zeker iets om direct los te peuteren. Als je een Huawei-smartphone hebt, wil je die sticker wellicht laten zitten, want het is een nfc-tag die gebruikt wordt door Huawei Share. Dit is een app op Huawei's eigen telefoons waarmee je direct bestanden kunt delen tussen Huawei-apparaten. Handige functionaliteit wellicht, maar Huawei kan de nfc-tag beter ergens in de laptop verstoppen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Enigszins achterhaalde specificaties

Als processor is er de keuze uit een Intel Core i5-10210U of i7-10510U. Halverwege 2020 misschien nog een goede keuze, maar inmiddels toch wel een beetje achterhaalde chips op een relatief ouderwets 14nm-productieprocedé.  Het test-exemplaar dat Huawei opstuurde is de Core i7-uitvoering. Daarin wordt de processor gecombineerd met 16 GB ram en een 1 TB ssd. Die ssd is afkomstig van Samsung en de gebruikte PM981a is een prima keuze. Een beetje onhandig is wel dat Huawei de ssd heeft gepartitioneerd in twee partities en dat de OS-partitie met 80 GB wat mij betreft te klein is. Even herpartitioneren dus. Op grafisch gebied wordt niet vertrouwd op de ingebakken gpu van de processor, maar is er door Huawei een Nvidia GeForce MX250 op het moederbord geplaatst. Die MX250 is er in een normale en langzamere variant en Huawei heeft gekozen voor de langzamere versie.  Verwacht hier niet teveel van, de MX250 is zeker geen gamingchip. Opvallend is verder dat deze laptop geen wifi 6 heeft. Het gekozen wifi-kaartje is wel van Intel, maar ondersteunt slechts Wifi 5. Gelukkig gaat het wel om een 2x2-variant en biedt het kaartje netjes bluetooth 5.1. Hoewel je er in de praktijk dus waarschijnlijk weinig van zult merken, is het een vreemde keuze voor een high-end-laptop in 2020.

Uitstekend scherm

Het 13,9inch-scherm is hetzelfde scherm als bij zijn voorganger en nog altijd echt uitstekend. De beeldverhouding van 3:2 zorgt ervoor dat je verticaal veel meer werkruimte hebt. Iets waar je dankzij de hoge resolutie van 3000 x 2000 pixels ook daadwerkelijk voordeel van hebt. Het scherm is opvallend helder en heeft prima kleuren en inkijkhoeken. Wel is het scherm helaas glanzend afgewerkt omdat het tevens een aanraakscherm is. Dat aanraken werkt goed en de scharnier is opengeklapt stijf genoeg om het scherm zonder dat de positie verandert aan te kunnen raken. Een fijn detail van de MateBook is dan weer wel dat je de laptop met één hand probleemloos kunt openklappen.

Toetsenbord en touchpad

Qua ontwerp lijkt de MateBook X Pro behoorlijk veel op een MacBook en dat geldt ook voor het toetsenbord met zijn platte toetsen. Het is niet zo erg als het toetsenbord dat Apple een paar jaar geleden gebruikte, maar de toetsen hebben opvallend weinig travel. Door een fijne klik kun je er gelukkig nog wel prettig op typen. Het toetsenbord is voorzien van toetsverlichting in twee standen. De preciesie-touchpad is lekker groot en ondersteunt multitouchgebaren. Wel is touchpad standaard wat zenuwachtig afgesteld en doet hij niet altijd wat je verwacht. Na het uitschakelen van tikken voor klikken werkt de touchpad wel gewoon prettig en zonder problemen. Handig is dat de FN-toets waarmee je de functionaliteit van de functietoetsen omschakelt van de normale functies naar dingen als helderheid en volume een lampje heeft om de status aan te geven. Ook prettig is dat de aan/uit-schakelaar een aparte knop boven het toetsenbord is waardoor de delete-toets op de normale plaats zit. Dat is vooral fijn voor blind typen. Die aan/uit-schakelaar is tevens voorzien van een vingerafdrukscanner om snel in te loggen op Windows.

Waardeloze webcam

Huawei heeft weinig veranderd aan de MateBook X Pro en dat betekent dat het belangrijkste nadeel nog steeds aanwezig is: de positie van de webcam. Die zit vanwege de zo dun mogelijke schermranden niet zoals gebruikelijk boven het scherm, maar is door Huawei in een valse toets tussen de functietoetsen geplaatst. Je opent de webcam door op de toets te drukken. Deze plek is bijzonder onhandig. Met de laptop op je bureau ben je al minder goed zichtbaar en wordt je hoofd al snel afgesneden. En zet je de laptop in een typische laptopstandaard om het scherm hoger te krijgen, dan is enkel je trui in beeld. En (stiekem) typen tijdens een videogesprek kan eigenlijk ook niet, dan zijn alleen je vingers levensgroot in beeld. Ook op schoot heb je eigenlijk net niks aan de webcam. Nu was een webcam in 2018 niet heel erg belangrijk, maar momenteel is deze belangrijker dan ooit. Het concept is grappig bedacht, maar in de praktijk werkt het gewoon niet en is dit een typisch geval van vorm boven functie. Inklappen schakelt de camera overigens niet fysiek uit en hij kan ook ingeklapt gewoon ingeschakeld worden, maar meekijken kan dan natuurlijk niet. 

©PXimport

©PXimport

Prestaties

De gebruikte processor is zoals gezegd inmiddels een beetje achterhaald en de score in PCMark 10 is daar ook naar, want die is met 3609 punten niet heel indrukwekkend. Het blijft wel een quadcoreprocessor met acht threads, dus in de praktijk kun je alle (kantoor)taken probleemloos uitvoeren. In de ventilator zit een irritante zoem die hoorbaar wordt als de koeling licht aanslaat en bij zwaardere taken is de koeling net iets te luidruchtig.  De accuduur is in orde, je zult bij doorsnee gebruik zo’n 10 uur halen. In de PCMark 10 accutest die doorsnee kantoorgebruik simuleert haalt deze laptop zelfs een accutijd van 12 uur en 21 minuten. De ssd van Samsung is zoals verwacht uitstekend en zet lees- en schrijfsnelheden van 3389,04 en 2775,69 MB/s neer.

De Nvidia GeForce MX250 biedt weinig meerwaarde ten opzichte van andere laptops met een nieuwere Intel-processor met krachtigere geïntegreerde gpu. De laptop scoort 961 punten in 3DMark Time Spy. Dat is wat sneller dan Intels eigen geïntegreerde gpu’s in de nieuwere chips, maar weer net iets langzamer dan de geïntegreerde gpu’s die AMD in bijvoorbeeld een Ryzen 5 4500U toepast. Voor gamen is deze chip dan ook niet bijster geschikt, dat lukt je hooguit in 720p. Het lijkt er op dat Huawei deze extra gpu vooral geplaatst heeft om de zwakkere gpu in de gebruikte Core i7-10510U te compenseren.

Conclusie

Toen Huawei zijn eerste laptops op de markt bracht, viel het merk op door een fraai ontwerp en dat ontwerp is op zich nog steeds fraai. De behuizing is bovendien stevig en licht. Dat maakt het in combinatie met het uitstekende scherm een fijne laptop om op te werken. Tegelijkertijd bevat de MateBook X Pro 2020 niet de nieuwste techniek. De processor is enigszins achterhaald en het is vreemd dat Wifi 6 ontbreekt. Het is wat mij betreft de webcam die het voor de huidige tijd echt geen aanrader maakt. De oplossing die Huawei voor de webcam heeft bedacht was in 2018 al niet bijzonder handig en nu we de webcam vaker gebruiken eigenlijk niet bruikbaar.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.