Huawei heeft met de MateBook X Pro 2020 zijn eerste MateBook X Pro van frisse hardware voorzien. Uiterlijk is er vrijwel niks veranderd. Is het hiermee nog steeds een goede laptop?

Het testexemplaar van de MateBook X Pro 2020 dat Huawei opstuurde en je op de foto’s ziet, heeft een behuizing in een frisse opaalgroene tint die Huawei zelf Emerald Green noemt. Helaas kun je die niet kopen: Huawei levert de laptop in Nederland alleen in het gebruikelijke grijs. Uiterlijk is deze laptop daarmee op een ander logo na identiek aan de MateBook X Pro die we in 2018 hebben getest. Jammer, want het groene kleurtje is een leuke afwisseling. De aluminium behuizing zelf zit net als zijn voorganger prima in elkaar en de laptop komt stevig over. Met een gewicht van 1,33 kg is de MateBook ook lekker draagbaar. Op het gebied van aansluitingen krijg je tweemaal usb-c met ondersteuning voor laden en het aansluiten van een beeldscherm. Die usb-c-poorten (gen 2) ondersteunen ondanks de afwezigheid van het logo overigens ook Thunderbolt 3. Verder heeft de laptop een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting en een normale usb-poort. Het usb-c-minidockje dat bij zijn voorganger nog werd meegeleverd, ontbreekt bij deze nieuwe uitvoering helaas in de doos.

©PXimport

©PXimport

Op de MateBook X Pro vind je naast het Intel-logo nog een sticker met daarop Huawei Share. Geen heel fraaie sticker en zeker iets om direct los te peuteren. Als je een Huawei-smartphone hebt, wil je die sticker wellicht laten zitten, want het is een nfc-tag die gebruikt wordt door Huawei Share. Dit is een app op Huawei's eigen telefoons waarmee je direct bestanden kunt delen tussen Huawei-apparaten. Handige functionaliteit wellicht, maar Huawei kan de nfc-tag beter ergens in de laptop verstoppen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Enigszins achterhaalde specificaties

Als processor is er de keuze uit een Intel Core i5-10210U of i7-10510U. Halverwege 2020 misschien nog een goede keuze, maar inmiddels toch wel een beetje achterhaalde chips op een relatief ouderwets 14nm-productieprocedé.  Het test-exemplaar dat Huawei opstuurde is de Core i7-uitvoering. Daarin wordt de processor gecombineerd met 16 GB ram en een 1 TB ssd. Die ssd is afkomstig van Samsung en de gebruikte PM981a is een prima keuze. Een beetje onhandig is wel dat Huawei de ssd heeft gepartitioneerd in twee partities en dat de OS-partitie met 80 GB wat mij betreft te klein is. Even herpartitioneren dus. Op grafisch gebied wordt niet vertrouwd op de ingebakken gpu van de processor, maar is er door Huawei een Nvidia GeForce MX250 op het moederbord geplaatst. Die MX250 is er in een normale en langzamere variant en Huawei heeft gekozen voor de langzamere versie.  Verwacht hier niet teveel van, de MX250 is zeker geen gamingchip. Opvallend is verder dat deze laptop geen wifi 6 heeft. Het gekozen wifi-kaartje is wel van Intel, maar ondersteunt slechts Wifi 5. Gelukkig gaat het wel om een 2x2-variant en biedt het kaartje netjes bluetooth 5.1. Hoewel je er in de praktijk dus waarschijnlijk weinig van zult merken, is het een vreemde keuze voor een high-end-laptop in 2020.

Uitstekend scherm

Het 13,9inch-scherm is hetzelfde scherm als bij zijn voorganger en nog altijd echt uitstekend. De beeldverhouding van 3:2 zorgt ervoor dat je verticaal veel meer werkruimte hebt. Iets waar je dankzij de hoge resolutie van 3000 x 2000 pixels ook daadwerkelijk voordeel van hebt. Het scherm is opvallend helder en heeft prima kleuren en inkijkhoeken. Wel is het scherm helaas glanzend afgewerkt omdat het tevens een aanraakscherm is. Dat aanraken werkt goed en de scharnier is opengeklapt stijf genoeg om het scherm zonder dat de positie verandert aan te kunnen raken. Een fijn detail van de MateBook is dan weer wel dat je de laptop met één hand probleemloos kunt openklappen.

Toetsenbord en touchpad

Qua ontwerp lijkt de MateBook X Pro behoorlijk veel op een MacBook en dat geldt ook voor het toetsenbord met zijn platte toetsen. Het is niet zo erg als het toetsenbord dat Apple een paar jaar geleden gebruikte, maar de toetsen hebben opvallend weinig travel. Door een fijne klik kun je er gelukkig nog wel prettig op typen. Het toetsenbord is voorzien van toetsverlichting in twee standen. De preciesie-touchpad is lekker groot en ondersteunt multitouchgebaren. Wel is touchpad standaard wat zenuwachtig afgesteld en doet hij niet altijd wat je verwacht. Na het uitschakelen van tikken voor klikken werkt de touchpad wel gewoon prettig en zonder problemen. Handig is dat de FN-toets waarmee je de functionaliteit van de functietoetsen omschakelt van de normale functies naar dingen als helderheid en volume een lampje heeft om de status aan te geven. Ook prettig is dat de aan/uit-schakelaar een aparte knop boven het toetsenbord is waardoor de delete-toets op de normale plaats zit. Dat is vooral fijn voor blind typen. Die aan/uit-schakelaar is tevens voorzien van een vingerafdrukscanner om snel in te loggen op Windows.

Waardeloze webcam

Huawei heeft weinig veranderd aan de MateBook X Pro en dat betekent dat het belangrijkste nadeel nog steeds aanwezig is: de positie van de webcam. Die zit vanwege de zo dun mogelijke schermranden niet zoals gebruikelijk boven het scherm, maar is door Huawei in een valse toets tussen de functietoetsen geplaatst. Je opent de webcam door op de toets te drukken. Deze plek is bijzonder onhandig. Met de laptop op je bureau ben je al minder goed zichtbaar en wordt je hoofd al snel afgesneden. En zet je de laptop in een typische laptopstandaard om het scherm hoger te krijgen, dan is enkel je trui in beeld. En (stiekem) typen tijdens een videogesprek kan eigenlijk ook niet, dan zijn alleen je vingers levensgroot in beeld. Ook op schoot heb je eigenlijk net niks aan de webcam. Nu was een webcam in 2018 niet heel erg belangrijk, maar momenteel is deze belangrijker dan ooit. Het concept is grappig bedacht, maar in de praktijk werkt het gewoon niet en is dit een typisch geval van vorm boven functie. Inklappen schakelt de camera overigens niet fysiek uit en hij kan ook ingeklapt gewoon ingeschakeld worden, maar meekijken kan dan natuurlijk niet. 

©PXimport

©PXimport

Prestaties

De gebruikte processor is zoals gezegd inmiddels een beetje achterhaald en de score in PCMark 10 is daar ook naar, want die is met 3609 punten niet heel indrukwekkend. Het blijft wel een quadcoreprocessor met acht threads, dus in de praktijk kun je alle (kantoor)taken probleemloos uitvoeren. In de ventilator zit een irritante zoem die hoorbaar wordt als de koeling licht aanslaat en bij zwaardere taken is de koeling net iets te luidruchtig.  De accuduur is in orde, je zult bij doorsnee gebruik zo’n 10 uur halen. In de PCMark 10 accutest die doorsnee kantoorgebruik simuleert haalt deze laptop zelfs een accutijd van 12 uur en 21 minuten. De ssd van Samsung is zoals verwacht uitstekend en zet lees- en schrijfsnelheden van 3389,04 en 2775,69 MB/s neer.

De Nvidia GeForce MX250 biedt weinig meerwaarde ten opzichte van andere laptops met een nieuwere Intel-processor met krachtigere geïntegreerde gpu. De laptop scoort 961 punten in 3DMark Time Spy. Dat is wat sneller dan Intels eigen geïntegreerde gpu’s in de nieuwere chips, maar weer net iets langzamer dan de geïntegreerde gpu’s die AMD in bijvoorbeeld een Ryzen 5 4500U toepast. Voor gamen is deze chip dan ook niet bijster geschikt, dat lukt je hooguit in 720p. Het lijkt er op dat Huawei deze extra gpu vooral geplaatst heeft om de zwakkere gpu in de gebruikte Core i7-10510U te compenseren.

Conclusie

Toen Huawei zijn eerste laptops op de markt bracht, viel het merk op door een fraai ontwerp en dat ontwerp is op zich nog steeds fraai. De behuizing is bovendien stevig en licht. Dat maakt het in combinatie met het uitstekende scherm een fijne laptop om op te werken. Tegelijkertijd bevat de MateBook X Pro 2020 niet de nieuwste techniek. De processor is enigszins achterhaald en het is vreemd dat Wifi 6 ontbreekt. Het is wat mij betreft de webcam die het voor de huidige tijd echt geen aanrader maakt. De oplossing die Huawei voor de webcam heeft bedacht was in 2018 al niet bijzonder handig en nu we de webcam vaker gebruiken eigenlijk niet bruikbaar.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.