Hoewel gamers graag vooruitkijken en grafische pracht waarderen, schuilen er in het verleden heel wat parels van consoles. Voor de wat oudere liefhebbers geldt misschien wel dat ze terugverlangen naar tijden van weleer, en dan zijn moderne retroconsoles een mooie optie. Maar welke zijn de moeite waard?

In de afgelopen maanden zijn er een hoop moderne retroconsoles uitgebracht, maar niet elke console is je tijd en geld waard. Natuurlijk is de keuze voor zo’n console altijd persoonlijk, maar over het algemeen is de consensus dat onderstaande modellen goed in de smaak vallen. 

Dat soort retroconsoles hebben veelal dezelfde voordelen: ze bieden veel games aan op een miniversie van bestaande spelcomputers, terwijl ze voorzien zijn van moderne gemakken als een hdmi-poort en verbeteringen waardoor games ontzettend soepel spelen op een moderne televisie.

Sega Mega Drive Mini

©PXimport

Hoewel deze moderne retroconsole nu bijna onbetaalbaar is (zo kwamen we een prijs tegen van 225 euro), is een aanbeveling toch op z’n plek. Bezitters krijgen namelijk toegang tot een groot aanbod van klassieke videogames. In totaal staan er 42 spellen op, waaronder Street Fighter 2 en Sonic the Hedgehog. 

De console zelf ziet er ook tof uit, aangezien het alle details van het oude model bevat, inclusief neppe volumeknop. Daarnaast is er een overzichtelijk menu aanwezig, waardoor games uitkiezen ook een eitje is.

NeoGeo Mini International

De volgende op de lijst van moderne retroconsoles die de moeite waard zijn, is de NeoGeo Mini International. Deze console is het alleen al waard door zijn design en extra opties, die je niet tegenkomt op andere miniconsoles. De NeoGeo Mini International is namelijk een kleine, werkende arcadekast, compleet met een scherm en knoppen. Maar je kunt hem ook op een tv aansluiten en met een controller bedienen. 

De console biedt games als Metal Slug en The King of Fighters aan; titels die vooral in arcadehallen ontzettend populair waren. Meer retro dan dit wordt het niet.

Evercade VS

De Evercade is een moderne retroconsole die niet dezelfde populariteit geniet als de kleine consoles van Nintendo en Sony. Het bedrijf achter de spelcomputer probeert wel een compleet pakket aan te bieden. De console biedt games van onder meer de Atari 2600, NES en Mega Drive aan, en doet dat via cartridges die gamers los aanschaffen. Ja, dat is pas écht ouderwets. 

De games worden bovendien geleverd met doosjes en boekjes en zijn daarmee een prima back-up voor je eigen verzameling. Het grote nadeel is dus dat je ze opnieuw moet kopen; maar verder is het genieten.

©PXimport

Commodore 64 Mini

Gaan we nog iets verder het verleden in, dan kom je vanzelf uit bij de Commodore. De wat jongere gamers kennen die naam wellicht niet, maar de Commodore 64 was destijds, in 1982, een hit. Op de miniversie van de spelcomputer speel je onder meer spellen als Impossible Mission en Uridium; games waar je wellicht opa, oma of een wat oudere oom of tante over hoorde praten. 

Daarnaast heeft de console een uniek uiterlijk (inclusief een toetsenbord) en levert de fabrikant een waanzinnig oude controller mee in de vorm van een joystick - inclusief grote rode knoppen en een kabel, natuurlijk.

©PXimport

Polymega Base Unit

Niet elke moderne retroconsole op deze lijst is plug-and-play. Daar zijn de Evercade VS en de Polymega Base Unit goede voorbeelden van. De console van Polymega ondersteunt standaard originele cd-rom-games van de PlayStation, Sega Saturn, Sega CD, TurboGrafx-CD en Neo Geo CD, maar met enkele uitbreidingen speel je er ook originele games van de (Super) Nintendo, Sega 32X en TurboGrafx op. 

Er zijn bovendien verschillende controllers beschikbaar, dus je kunt helemaal spelen zoals je wil. De prijs is wel aan de hoge kant: wil je alles hebben, dan ben je meer dan 600 euro kwijt.

Tot slot

Tot slot nog wat algemene aanbevelingen die wat meer voor de hand liggen. Zo bracht Nintendo eerder de NES Classic Mini en de SNES Classic Mini uit. Die worden niet meer gemaakt, maar kunnen ook zeker je tijd waard zijn als je ze nog ergens (goedkoop) kunt scoren. Over de PlayStation Mini van Sony wordt vaak lacherig gedaan vanwege het gameaanbod en de beeldkwaliteit, maar ook daar staan enkele parels op. Denk dan aan Final Fantasy 7, bijvoorbeeld. 

Hoe dan ook: de moderne retroconsoles laten zowel oude als nieuwe spelers (opnieuw) kennismaken met retrogame-toppers van toen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.