Wanneer je net een nieuwe router gekocht hebt, is het belangrijk dat je het wifi-wachtwoord aanpast. Zo voorkom je dat iemand je netwerk binnenkomt met een standaardwachtwoord. Maar hoe doe je dat precies? In dit artikel leggen we uit hoe je je wifi-wachtwoord veranderen kunt. Om te beginnen is het belangrijk dat je een computer hebt die verbonden is met je netwerk.

Je past het wifi-wachtwoord van je router aan via een browser op je Windows-computer of Mac(Book). Je hebt hiervoor de configuratiepagina nodig van je router. Je gaat daarvoor naar het standaard IP-adres van je router. Normaliter vind je die door 192.168.1.1 of 192.168.0.1 in de adresbalk te typen, maar het kan zijn dat jouw router een ander adres heeft.

Routeradres opzoeken

In veel gevallen staat het adres van de router op een sticker op de onderkant van het apparaat. Mocht dat niet het geval zijn, dan kun je dat adres op een andere manier achterhalen. Open op Windows het startmenu en typ de letters cmd in. Open nu het programma Opdrachtprompt en typ vervolgens ipconfig in. De getallen naast Default Gateway is het adres dat je moet hebben.

Heb je een Mac? Ga dan naar je netwerkinstellingen. Klik op het netwerk waarmee je verbonden bent en druk op de knop voor geavanceerde instellingen. Klik op de tab met de naam TCP/IP. De getallen naast het onderdeel Router is het adres waar je naar op zoek bent.

©PXimport

Inloggen bij je router

Nu we het adres hebben ingevuld in de adresbalk van je browser, welke browser het is maakt niet uit, kunnen we inloggen bij de router. Als je op de pagina terecht komt, zie je een inlogscherm. Je moet hier een gebruikersnaam en wachtwoord invullen.

In veel gevallen vul je beide admin of useradmin in, terwijl je in andere gevallen alleen admin bij gebruikersnaam invult. Binnen de handleiding van de router staat de inloggegevens veelal vermeld. En anders kun je die informatie waarschijnlijk opvragen bij de internetserviceprovider; soms staan die gegevens ook onderop de router.

Eenmaal ingelogd, moet je op zoek gaan naar een kopje in het menu die refereert naar draadloze beveiligingsinstellingen. Dat zijn vaak woorden en termen als Draadloos netwerk, Draadloos, Wireless, Wireless security of Beveiliging. De termen en woorden zijn afhankelijk van de ingestelde taal, evenals de fabrikant van de router in kwestie.

Wifi-wachtwoord aanpassen

Heb je de juiste instellingen gevonden, dan kunnen we het wifi-wachtwoord aanpassen. Op de pagina voor het beveiligingen van je draadloze netwerk, ga je op zoek naar wifi-wachtwoord, WiFi password, beveiligingssleutel of security key. Naast die optie staat een (soms leeg) invulveld met daarin ruimte voor je wachtwoord. Controleer ook of je netwerkbeveiliging op orde is. Zijn de opties WPA2, WPA3 of AES beschikbaar? Kies daar dan één van uit. WPA2 is nu de meest gangbare.

Mocht je overigens de naam van je netwerk willen aanpassen, dan is dit tevens de plek waar je dat kunt doen. Doe dit alleen wanneer je nog geen enkel apparaat met je netwerk verbonden hebt (behalve je computer dan), want na het aanpassen moet je al je apparaten opnieuw verbinding laten maken die draadloos met dat netwerk verbonden zijn.

Voor het uitkiezen van je wachtwoord, bestaan er een aantal tips. Je kunt heel moeilijk doen met allerlei leestekens en cijfers, maar zulke wachtwoorden zijn moeilijk te onthouden. Je kunt ook een soort wachtzin bedenken, die voor jou heel logisch klinkt. Een zin onthouden is gemakkelijker dan een willekeurige reeks aan (lees)tekens. Maak hem niet té persoonlijk, want anders kan iemand hem misschien nog raden en zo alsnog je netwerk binnenkomen.

Na het aanpassen van de gegevens, druk je op de knop voor het opslaan. Daarna heeft je wifi-netwerk dus een nieuw wachtwoord (en eventueel ook een nieuwe naam). 

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.