Tegenwoordig is contactloos betalen redelijk ingeburgerd in ons dagelijks leven. Leg je bankpas op een betaalautomaat en je kunt zonder moeite je boodschappen of andere bestellingen afrekenen. Maar er zijn nog veel meer manieren om contactloos te betalen. Wat zijn de betaalmogelijkheden?

1. Betaalpas

Er zijn grofweg drie manieren om contactloos te betalen. De eerste is uiteraard door je betaalpas te gebruiken. Een creditcard werkt ook. Bij de meeste banken staat de optie contactloos betalen automatisch aan, bij andere banken waaronder Rabobank of ASN Bank moet je dit zelf aanzetten via de app van deze banken. Vervolgens kun je je pasje kort tegen het scherm van de betaalautomaat aanhouden om direct te betalen. Is het te betalen bedrag hoger dan 50 euro, dan moet je je pincode invoeren. 

2. Telefoon

Je kunt ook betalen met je telefoon. Heb je een Android-smartphone met minimaal Android 5.0 dan kun je via de app van je bank of via Google Pay betalen. Google Pay stel je in door de Google Pay-app te downloaden. In deze app moet je je bankpas toevoegen, voordat je contactloos kunt betalen met je Android-telefoon.

Bij banken die geen Google Pay ondersteunen, waaronder Rabobank en ING, dien je in de app of op de website van deze banken de optie voor mobiel betalen aan te zetten.

Op een iPhone gebruik je Apple Pay, daar heb je in tegenstelling tot Google Pay geen speciale app voor nodig. Veel banken ondersteunen Apple Pay. Druk twee keer op de thuisknop op je telefoon (of de aan-/uitknop afhankelijk van welke iPhone je hebt) en je kunt direct betalen. Je moet wel je betaalpas hebben gekoppeld aan Apple Pay. Ga daarvoor naar de Wallet-app en druk op het plusje om een kaart toe te voegen. De rest wijst zich vanzelf. 

©PXimport

3. Smartwatch

Tot slot kun je met een smartwatch betalen. Je hebt dan Apple Watch of een horloge met minstens Wear OS 2 en NFC-chip nodig. Heb je een smartwatch met Wear OS 2, download dan de Google Pay-app voor je horloge en open de app. Tik op Aan de slag om een betaalpas toe te voegen. Wil je vervolgens met je horloge betalen, dan open je de app en houd je horloge bij de betaalautomaat.

Heb je een Apple Watch, ga dan in de Apple Watch-app op je iPhone naar Mijn Watch en vervolgens naar Wallet en Apple Pay. Hier kun je kaarten toevoegen. Gedaan? Druk dan tweemaal op de zijknop van je horloge, kies een betaalkaart en houd je Apple Watch op enkele centimeters van de contactloze kaartlezer.

Meer komt er niet bij kijken. Contactloos betalen is handig, omdat je niet altijd meer je portemonnee bij je hoeft te dragen. Vooral Apple Pay wordt breed ondersteund door banken, bij Google Pay is dit wat minder. Bovendien heb je ook de Google Pay-app nodig, terwijl je met Apple Pay enkel de app van je bank op je smartphone moet hebben staan.  

©PXimport

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!