De komst van de eerste betaalbare EV’s onder de 25.000 euro. De elektrische revival van het Italiaanse luxemerk Lancia. Een stroom-SUV van Alfa Romeo. Een gloednieuw platform voor nieuwe topmodellen, met een actieradius tot wel 800 kilometer … Bij het Stellantis-concern staat 2024 geheel in het teken van de elektrische auto.

©Citroën

EV voor nog geen 25.000 euro

Nog een paar maanden geduld. Dan lanceert Citroën een nieuw elektrisch model, met een prijs van nog geen 25.000 euro. De ë-C3 is een compacte gezinsauto die op een volle batterij een afstand haalt van 320 kilometer. Daarmee is de Citroën ë-C3 een geduchte concurrent voor de Dacia Spring EV. Die is weliswaar een paar duizend euro goedkoper, maar kan niet tippen aan de 100 kW-laadsnelheid en de grotere actieradius van de Citroën.

©Opel

Na Citroën ë-C3 komt Opel Frontera

Met een model op basis van de Citroën ë-C3, stapt ook Opel in het segment van de goedkoopste EV’s. De compacte SUV wordt eind 2024 gepresenteerd en is vernoemd naar een terreinwagen uit de jaren 90: Frontera. Nadere details heeft Opel nog niet losgelaten over de Frontera, wel kondigt het Duitse merk de komst aan van de nieuwe Grandland, waarvan ook een geheel elektrische versie in voorbereiding is.

©Peugeot

Opel Grandland krijgt elektrische opvolger

De nieuwe Opel Grandland volgt dezelfde technologische koers als de nieuwe Peugeot e-3008, die onlangs door het Franse merk werd onthuld. Zowel de nieuwe Opel Grandland Electric als de nieuwe Peugeot e-3008 staan op het zogenaamde STLA Medium-platform van het Stellantis-concern, dat garant moet staan voor een actieradius tot 700 kilometer. Overigens wordt van de Peugeot 3008 ook een versie met (hybride) benzinemotoren geleverd. Dat zal bij de nieuwe Opel Grandland niet anders zijn.

©Lancia

Terugkeer van Lancia

Het nieuwe STLA-platform vormt de ruggengraat van vrijwel alle toekomstige EV’s die door het Stellantis-concern worden ontwikkeld. Naast Citroën, Opel en Peugeot, zijn ook de merken Fiat, Jeep, Alfa Romeo, Abarth, Dodge, Maserati en Lancia onderdeel van Stellantis. Lancia verdween in 2017 uit Nederland, maar beleeft in 2024 een revival. Het eerste nieuwe model is de compacte Ypsilon, die zijn techniek deelt met de Peugeot e-208 en Opel Corsa Electric. De elektrische Ypsilon krijgt een batterij van 51 kWh en een elektromotor die 156 pk levert.

©Alfa Romeo

Laatste testkilometers Alfa Romeo Milano

Dezelfde 156 pk sterke elektromotor wordt ook toegepast in de Jeep Avenger, Fiat 600e en Peugeot e-2008, echter in combinatie met een batterij van 54 kWh. En van die technologische combinatie gaat ook Alfa Romeo gebruikmaken. Momenteel wordt het testprogramma afgerond van de Milano, de eerste compacte cross-over van het Italiaanse merk die in 2024 wordt onthuld. De Alfa Romeo Milano is ontworpen onder leiding van de Nederlander Bob Romkes.

©Stellantis

800 kilometer op een volle accu

Onder de verantwoording van Romkes wordt bij Alfa Romeo ook gewerkt aan een elektrische opvolger van de Giulia. Voor dit model dient het STLA Large-platform als basis, waarmee een maximaal rijbereik van 800 kilometer haalbaar moet zijn. Ook Maserati, Chrysler en Jeep ontwikkelen nieuwe elektrische modellen op basis van dit STLA Large-platform.

Als voorproefje op een toekomstige elektrische SUV heeft Jeep onlangs de eerste details onthuld van de Wagoneer S. Deze auto krijgt een vermogen van 600 pk, waarmee een acceleratie van 0 naar 100 km/h in 3,5 seconden binnen bereik moet zijn. Maar dat moet je niet te vaak doen, als je de actieradius van 800 kilometer wilt benaderen...

©Jeep

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.