Wallet is een handige app voor iOS om je pasjes en bonnen in op te slaan. Vanaf de iPhone 6 werkt Wallet met Apple Pay. Hier leggen we uit hoe je de app kunt gebruiken zodat je nooit meer naar een pasje of kaartje hoeft te zoeken.

Met de Wallet-app, voorheen Passbook, kun je pasjes, kaartjes, bonnen en dergelijke digitaal opslaan op je iPhone, zodat ze allemaal netjes bij elkaar staan. Op deze manier is het mogelijk om snel je instapkaart voor een vlucht boven water te halen, tegoed- of kortingsbonnen te gebruiken, bioscoopkaartjes te raadplegen, enzovoorts. Als je een iPhone 6 (Plus) of hoger hebt, kun je ook je bankpasjes en creditcards in Wallet opslaan, voor wanneer Apple Pay in Nederland gelanceerd wordt. Lees ook: Apple Pay volgende maand naar Europa.

Kaarten toevoegen of verwijderen

Een kaart, pas of bon kun je aan Wallet toevoegen vanuit een app waarin de Wallet-functie wordt ondersteund en is ingeschakeld, vanuit de Mail- of Berichten-app, vanuit je browser, via AirDrop of je Mac, of door een streepjescode in te scannen.

Om de volgorde van de kaarten te wijzigen hoef je ze alleen maar te verslepen. Wil je een kaart uit Wallet verwijderen, druk dan op de kaart in kwestie en vervolgens op de omcirkelde i. je komt dan op een scherm terecht waar je de kaart kunt weggooien.

Kaarten gebruiken

Als een bon een locatie of datum bevat, wordt deze automatisch weergegeven zodat je hem niet vergeet te gebruiken. Dit werkt alleen als je locatievoorzieningen zijn ingeschakeld, de functie Toon op toegangsscherm voor die kaart is ingeschakeld, en de aanbieder van de bon de functie ondersteunt.

Als je bijvoorbeeld op het vliegveld aankomt, krijg je dan meteen je instapkaart te zien, of wanneer je een bepaalde winkel binnenkomt zie je direct de kortingsbon die je een paar weken geleden gekregen hebt en die je glad vergeten was.

Als je meldingen wilt krijgen wanneer je vlucht gewijzigd is of er kortingsbonnen beschikbaar zijn, dan moet je meldingen of stroken inschakelen onder Instellingen > Berichtencentrum > Wallet.

Zie je de kaart niet automatisch verschijnen, dan kun je deze toch raadplegen door naar de Wallet-app te gaan en de kaart te selecteren zodat deze gescand kan worden.

©PXimport

Kaarten aanpassen

Om de instellingen van een kaart aan te passen, moet je naar het infoscherm gaan door op de kaart te drukken die je wilt wijzigen en vervolgens op de omcirkelde i te drukken. Hier kun je de kaart uit je Wallet verwijderen, een kaart verversen om eventuele wijzigingen te raadplegen (dit kan door omlaag te vegen), en de bijbehorende app installeren of openen.

Bovendien kun je hier voor elke kaart aangeven of je automatische updates wilt ontvangen en of je de kaart op het toegangsscherm wilt laten weergeven.

Als je de contactgegevens van de aanbieder van de kaart wilt raadplegen kun je deze ook op het infoscherm vinden.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.