Zou het gewoon 11 of toch 20 worden? We hoeven niet langer in spanning te zitten, want Samsung heeft vandaag hun nieuwe topmodellen smartphones aangekondigd. Wij hebben de Samsung Galaxy S20, S20+ en S20 Ultra al kort uit kunnen proberen. Wat viel ons op?

De camera is volgens Samsung tegenwoordig de belangrijkste reden waarom mensen een nieuwe smartphone willen. Het is dan ook niet verrassend dat Samsung zich bij de ontwikkeling van de Galaxy S20-toestellen op die camera heeft gefocust. Dat horen we echter al jaren, dus waar zit het verschil?

De Galaxy S20 heeft achterop drie camera’s terwijl de S20+ en S20 Ultra vier camera’s hebben. De camera’s zijn gegroepeerd in een opvallend vierkant achterop. Samsung spreekt zelfs van een ‘signature design element’. Of je het mooi vindt, bepaal je zelf. Het ziet er in ieder geval netjes uit, maar opzienbarend is zo’n vierkantje natuurlijk niet. De echte vernieuwing zit dit jaar in de zoomcapaciteit: 30x zoom voor de S20 en S20+ en maar liefst 100x voor de S20 Ultra. Daarover verderop meer.

©PXimport

©PXimport

De bouwkwaliteit van de toestellen is netjes. De achterkant is van Gorilla Glass 6 terwijl de zijkant van het toestel bestaat uit een metalen rand die qua kleur goed aansluit bij de kleur van het glas. Het glas maakt ondersteuning voor draadloos laden mogelijk, iets dat alle drie de toestellen gelukkig ondersteunen.

De voorkant van de toestellen bestaat vrijwel geheel uit een scherm onderbroken door een gaatje waar de selfiecamera geplaatst is. Dat gaatje zit dit jaar gelukkig netjes in het midden. Prettig is dat de toestellen IP68 gecertificeerd zijn en hiermee stof- en waterbestendig zijn.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

120Hz-scherm

De S20, S20+ en S20 Ultra hebben met 6,2, 6,7 en 6,9 inch verschillende schermgroottes. De rest van de specificaties komen wel overeen. Uiteraard gebruikt Samsung amoled-schermen met een indrukwekkende kleurweergave. Opvallender is dat alle drie de toestellen voorzien zijn van een Quad HD+-scherm met een resolutie van 3040 x 1440 pixels. Daarnaast heeft Samsung voor alle varianten gekozen voor een 120Hz-scherm. Een dergelijk snel scherm zou zomaar eens de trend van 2020 kunnen worden. OnePlus heeft al laten zien dat een extra vlot scherm zeker meerwaarde biedt en Samsung gaat ruimschoots over de 90 Hz van OnePlus heen. De digitizer werkt zelfs op 240 Hz, zodat bewegingen van je vinger zonder vertraging door het scherm worden overgenomen. De toestellen voelen inderdaad merkbaar soepeler toen ik de schermen op 120 Hz zette en je hebt er in vrijwel alle apps profijt van.

©PXimport

Waarom je dan toch terug kunt naar 60 Hz? Voor de accuduur, op een verversingssnelheid van 60 Hz zal de accu langer meegaan. De zijkanten van het scherm zijn afgerond, maar gelukkig op een manier die wat mij betreft niet vervelend is. Het is geen scherm waarbij de rand zo ver afloopt dat je onbedoelde gebaren maakt. Zelf hou ik meer van een recht scherm, maar toegegeven de afronding ziet er fraai uit.

In onze review gaan we het natuurlijk in detail bekijken, maar ik durf nu al te zeggen dat de S20-toestellen uitstekende schermen hebben.

Snelle soc met 5G

Qua processor zijn alle drie de varianten gelijk en in Nederland (en Europa) krijgen we wederom een eigen Samsung-soc. De Exynos 990 is een soc voorzien van een octacore-processor met cores op maximaal 2,73 (dualcore), 2,6 (dualcore) en 2 GHz (quadcore). Andere werelddelen krijgen varianten voorzien van een Qualcomm Snapdragon 865 en bij vorige generaties bleek de Snapdragon-variant altijd iets sneller te zijn. Of dat in de praktijk echt iets uitmaakt? Dat al onze review moeten uitmaken, maar tijdens mijn eerste indruk voelden alle Galaxy S20-varianten lekker vlot. Apps openen en schakelen snel en de interface loopt soepel. Het verschil in kracht tussen de uitvoeringen wordt gemaakt met het werkgeheugen. De normale S20 en de S20+ hebben 8 of 12 GB ram terwijl de S20 Ultra met 12 of 16 GB verkocht wordt.

Die Exynos 990 heeft een ingebouwde 5G-modem. De S20 verschijnt in een 4G- en 5G-variant terwijl de S20+ en S20 Ultra alleen in een 5G-uitvoering op de markt komen. Met de afwezigheid van 5G-netwerken in Nederland nu nog niet zo’n heel groot ding, maar het is fijn dat een relatief dure nieuwe smartphone wel klaar is voor 5G.

Met een accucapaciteit van 4000, 4500 en 5000 mAh voor respectievelijk de S20, S20+ en S20 Ultra maken de toestellen een flinke sprong ten opzichte van de voorgangers. Uiteraard kan ik op basis van de ruim anderhalf uur dat ik de toestellen mocht proberen niets zinnigs zeggen over de accuduur, maar mijn hoop is dat hiermee de hogere verversingssnelheid van het scherm gecompenseerd wordt zodat je in de praktijk minimaal een dag zonder lader kunt. Want dat was bij de OnePlus 7T met zijn vlotte scherm echt het manco: de accu gaat op 90 Hz te snel leeg.

Geen koptelefoonpoort

Vorig jaar viel de Galaxy S10-reeks voor zogenoemde vlaggenschepen nog op door de aanwezigheid van een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting. Bij de Galaxy S20-toestellen volgt Samsung dit keer wel de trend voor toptoestellen: geen ‘ouderwetse’ hoofdtelefoonaansluiting dus. Helemaal onverwacht is dat overigens niet, want Samsungs recent uitgebrachte Galaxy S10 Lite had ook al geen hoofdtelefoonpoort meer. Sowieso doet de Galaxy S10 Lite met zijn vierkante cameramodule achterop qua ontwerp meer aan de nieuwe Galaxy S20-toestellen denken dan aan de Galaxy S10-reeks.

©PXimport

Van plus naar ultra

De toevoeging + die bij de vorige reeks nog was voorbehouden aan het topmodel is nu afgezakt naar het middenmodel. Met de toevoeging Ultra wil Samsung duidelijk maken dat de Galaxy S20 Ultra dé beste smartphone is die het concern kan maken. Geen plusje dus ten opzichte van de normale variant, maar echt iets anders. Maar waar maakt de Ultra dan vooral het verschil? Dat laat zich niet moeilijk raden: de camera uiteraard. De hoofdcamera bevat maar liefst 108 megapixel en is met F1.8 behoorlijk lichtgevoelig. Een enorm verschil met de 12megapixel-hoofdcamera in de Galaxy S20 en S20+. Ook de selfiecam maakt indruk met maar liefst 40 megapixel. Bij de normale S20 en S20+ telt die frontcam 10 megapixel.

Een interessante truc is dat de hoofdcamera negen pixels kan combineren tot één pixel. De 103megapixel-camera wordt daarmee een bijzonder lichtgevoelige 12megapixel-camera. Helaas heb ik fotograferen met weinig licht niet goed uit kunnen proberen en daarnaast was het niet toegestaan om de met het toestel geschoten foto’s mee te nemen. Op het eerste gezicht kunnen alledrie de toestellen knappe plaatjes schieten.

Space zoom

Op de cameramodule van de Galaxy S20 Ultra staat Space Zoom 100X en in de camerapp kun je daadwerkelijk 100 keer inzoomen. Uiteraard gaat het niet om een 100x optische zoom, maar wordt er een combinatie van optisch en digitaal zoomen gebruikt voor de maximale vergrotingsfactor. Samsung maakt voor de optische zoom gebruik van een prisma zodat de cameramodule achterop niet te ver hoeft uit te steken. De cameramodule die gebruikt wordt voor het zoomen is een 48megapixel-exemplaar.

©PXimport

Volledig ingezoomd kun je ver weg gelegen dingen zeker goed zien, maar haarscherp is deze ‘paparazzistand’ zeker niet. Uit de hand schieten is met deze zoomfactor ook eigenlijk niet te doen, je hebt toch echt een statief nodig. Ik kon helaas niet zo snel achterhalen of deze extreme digitale zoom beter werkt dan op volledige resolutie fotograferen en vervolgens croppen. Dit zullen we in de review moeten bepalen. Het voordeel van direct zoomen is natuurlijk wel dat je het juiste object direct in beeld hebt en de foto met één klik kunt delen op bijvoorbeeld Instagram.

©PXimport

©PXimport

Ook de normale Galaxy S20 en S20+ hebben een optische zoom, maar dan slechts 3x. De totale zoomfactor van beide toestellen bedraagt dankzij software 30x. Wederom zien we bij die twee toestellen met 64 megapixel een groot getal voor de zoomcamera. De megapixelrace lijkt kortom weer begonnen.

©PXimport

©PXimport

Soepele software

De toestellen zijn voorzien van Android 10 dat Samsung voorziet van de eigen schil One UI 2. Geen kale Android dus, maar OneUI is zeker vergeleken met Samsungs oudere Android-schil TouchWiz behoorlijk basic. De nieuwe S20-toestellen navigeren dan ook vlot en de interface ziet er rustig én overzichtelijk uit.

©PXimport

De vingerafdrukscanner heeft Samsung zoals verwacht weer onder het scherm verstopt. Ik heb hem uiteraard even uitgeprobeerd en de vingerafdrukscanner werkt uitstekend. Uiteraard blijft het met een dergelijke scanner wel lastig dat je niet blind kunt voelen waar de scanner zit. Je ziet wel in beeld waar de scanner zit, maar je zult even moeten oefenen om hem in één vloeiende beweging vanuit je broekzak te ontgrendelen.

Een introductie van een nieuw Galaxy-toestel is natuurlijk niet compleet zonder aandacht voor Samsungs digitale assistent Bixby. Die kan dit jaar beter omgaan met Spotify en Netflix en muziek automatisch uitzoeken op basis van je activiteit. Een vernieuwing die niet opzienbarend is en genoemd lijkt te worden omdat het moet.

©PXimport

©PXimport

Prijzen en verkrijgbaarheid

De Galaxy S20-toestellen verschijnen in verschillende uitvoeringen op de markt die verschillen qua opslaggrootte en werkgeheugen.

Galaxy S20: € 899,- (128 GB LTE, 8 GB ram) en € 999,- (128 GB 5G, 12 GB ram)
Galaxy S20+: € 1099,- (128 GB 5G, 12 GB ram)
Galaxy S20 Ultra: € 1349,- (128 GB 5G, 12 GB ram) en € 1549,- (512 GB 5G, 16 GB ram)

Opvallend is dat de goedkoopste S20 met een prijs van 899 euro duurder is dan de goedkoopste optie in het S10-assortiment een jaar geleden kostte, de S10e was toen 750 euro. Die 899 euro is echter gelijk aan de introductieprijs van de normale S10. Ik heb daarom de indruk dat je de onlangs geïntroduceerde Galaxy S10 Lite ondanks de naam een beetje moet beschouwen als de opvolger van die Galaxy S10e. Qua vormgeving past dat goedkopere toestel namelijk perfect bij de nieuwe S20-toestellen.

Je kunt de S20-toestellen nu al vooruitbestellen, ze zijn daadwerkelijk verkrijgbaar vanaf 13 maart. Wanneer je de S20+ of S20 Ultra vooruitbestelt, dan krijg je gratis de Galaxy Buds+ draadloze oordopjes meegeleverd.

Een vriezer die goed en efficiënt vriest, heeft allerlei voordelen. Zo is het gunstig voor je gezondheid, omdat bacteriën in een ijskoude vriezer minder kans krijgen. Ook bespaar je energie én hoef je je vriezer minder vaak te ontdooien. Met een paar simpele stappen zorg je ervoor dat jouw vriezer optimaal koelt.

Lees ook: Hier moet je op letten bij de aankoop van een nieuwe vriezer

De juiste temperatuur

Een goedwerkende vriezer begint met het instellen van de juiste temperatuur. Is je vriezer te warm, dan bederft voedsel sneller en zal er door het overtollige water sneller ijsvorming in het vriesvak ontstaan. In principe zijn alle temperaturen onder de -18°C goed, maar hoe kouder je je vriezer instelt, hoe meer energie hij verbruikt. Met een temperatuur van -18°C bewaar je je voedsel veilig, blijven voedingsstoffen lang behouden én ben je energiezuinig bezig. Veel vriezers beschikken over een ingebouwde thermostaat, vaak in de vorm van een draaiknop, waarop je de temperatuur kunt instellen. Heeft jouw vriezer dit niet, dan kun je een losse thermometer aanschaffen om de temperatuur in je vriezer te controleren.

Slim invriezen

Ook de manier waarop je je eten invriest, heeft veel invloed op hoe efficiënt jouw vriezer koelt. Zo laat voedsel dat nog warm is de temperatuur in je vriezer snel stijgen, waardoor voedingsmiddelen sneller bederven en je te maken kunt krijgen met ijsvorming. Het is dus verstandig om je kliekjes eerst op kamertemperatuur te laten komen voor je ze in de vriezer stopt. Om ervoor te zorgen dat het eten snel de juiste temperatuur bereikt, is het daarnaast beter om kleine porties in te vriezen. Let er daarbij op dat je luchtdichte bakjes of zakjes gebruikt, want als ingevroren eten in contact komt met lucht kan er vriesbrand op voedingsmiddelen ontstaan.

©qwartm

Een beetje overzicht in je vriezer is ook wel zo fijn. Zo weet je exact wat waar staat en hoef je de deur van de vriezer niet elke keer onnodig lang open te laten staan. Daarmee maak je het voor je vriezer een stuk makkelijker om de temperatuur vervolgens weer omlaag te krijgen. Je kunt bijvoorbeeld producten die je als eerste gebruikt voorin je vriezer zetten en overige producten meer naar achteren. Of plak labels op je bakjes met de data waarop je de producten hebt ingevroren. Ook kun je regelmatig even kijken welke producten weggegooid kunnen worden, zodat het geen rommeltje wordt in je vriezer.

Goed vullen (maar niet te vol)

Is jouw vriezer vaak maar voor de helft gevuld? Dat is zonde, want een halfvolle vriezer verbruikt veel onnodige energie. Misschien vind je in je keuken nog wat groente of fruit dat je niet van plan bent om op korte termijn op te eten. Mocht dat niet het geval zijn, dan kun je altijd een paar halfgevulde waterflessen in je vriezer leggen. Voor het afkoelen van producten (massa) hoeft een vriezer namelijk minder hard te werken dan voor het afkoelen van lucht. En omdat producten koude lucht goed vasthouden, gaat er bij het openen van je vriezerdeur minder kou verloren. Let op: een te volle vriezer is ook niet goed, want dit belemmert de luchtcirculatie en veroorzaakt ongelijke temperaturen in je vriezer.

Regelmatig ontdooien

IJsvorming beperkt niet alleen de ruimte in je vriezer, maar maakt ook dat het apparaat minder efficiënt gaat werken. IJs op de wanden van je vriezer werkt namelijk als een soort isolatielaag, waardoor het apparaat minder goed in staat is om warmte naar buiten af te voeren. Daar komt nog bij dat als ijsvorming zich op voedsel nestelt, vooral als dat niet luchtdicht is ingepakt, er vriesbrand op voedingsmiddelen kan ontstaan. Heeft jouw vriezer geen No Frost-functie? Dan moet je helaas zelf regelmatig aan de bak om het ijs uit je vriezer te verwijderen. Om het ontdooiingsproces te versnellen, kun je een bak met heet water in de vriezer plaatsen of het ijs met een föhn verwarmen. Als je je vriezer toch ontdooit, maak 'm dan meteen goed schoon. Ook op vuil in je vriezer kan namelijk ijs of rijp ontstaan.

©Thomas Heitz

De condensor schoonmaken

Maak tot slot, als dat mogelijk is, de condensor van je vriezer regelmatig schoon. De condensor is het zwarte rooster aan de achterkant van je vriezer dat ervoor zorgt dat warmte goed wordt afgevoerd. Zit de condensor vol met stof of vuil, dan blijft warmte in je vriezer circuleren. De condensor kun je eenvoudig schoonmaken met een zachte borstel of met een stofzuiger met borstel-opzetstuk.

Op een smartphone met Android wordt standaard alles aan je Google-account gekoppeld. Daardoor weet het bedrijf heel wat over jou en niet iedereen voelt zich daar goed bij. Gelukkig zijn er ook manieren om Android te gebruiken zonder dat je Google volledige inzicht in je digitale leven geeft, bijvoorbeeld met de alternatieve firmware LineageOS met microG.

Wanneer je een Android-smartphone of -tablet installeert, is aanmelden met een Google-account een van de eerste dingen die je doet. Vanaf dat moment zijn alle Google-apps zoals Gmail, Google Maps, Chrome, Google Calendar en Google Play op je apparaat aan je account gekoppeld. Handig … maar zo krijgt Google wel heel veel controle over je digitale leven.

In principe kun je op je Android-apparaat gewoon geen Google-account aanmaken en alternatieve apps installeren. Maar omdat het hele besturingssysteem rond Google-componenten is gebouwd, is dat knap lastig. Dan installeer je beter een alternatieve Android-firmware die geen koppeling met het Google-ecosysteem heeft ingebouwd. In dit artikel doen we dat met LineageOS en microG, en hebben we het ook over enkele andere mogelijkheden.

1 Android Open Source Project

Voordat we naar die alternatieven kijken, moeten we het even hebben over hoe die mogelijk zijn als Google-diensten zo nauw met Android verweven zijn. De basis van Android bestaat uit het Android Open Source Project (AOSP). Dit is een volwaardig mobiel besturingssysteem waarvan de broncode beschikbaar is onder een opensource-licentie. Fabrikanten van Android-apparaten voegen hier drivers aan toe om Android op hun hardware te laten werken, en vaak nog eigen aanpassingen. Andere belangrijke componenten die we in een Android-systeem verwachten, zoals Google Play Services, zijn niet opensource. Wanneer je een Android-telefoon koopt, staat daarop dus een besturingssysteem dat door de fabrikant is gecreëerd op basis van AOSP, Google Play Services en eigen aanpassingen.

LineageOS is een project dat de broncode van AOSP neemt en daar extra functionaliteit aan toevoegt, vaak met de focus op aanpasbaarheid, beveiliging en privacy. De nieuwste versie is LineageOS 21, gebaseerd op Android 14. Het biedt voor zo’n tweehonderd apparaten installeerbare images met de drivers van de fabrikanten ingebouwd. Staat je toestel niet in de lijst met apparaten, dan kun je LineageOS helaas niet installeren. De apps van Google zijn (net zoals Google Play Services) hierin niet opgenomen, omdat de licentie dat niet toestaat. Die kun je wel achteraf installeren, waarna je je met een Google-account kunt aanmelden en LineageOS zoals de standaard Android-versie op je telefoon is te gebruiken.

LineageOS ondersteunt zo’n tweehonderd apparaten.

2 MicroG

Nu zou je denken dat je zonder de apps van Google wel verder kunt, maar dat is helaas niet het geval. Google heeft gaandeweg meer en meer functionaliteit van AOSP naar Google Play Services en andere propriëtaire componenten verplaatst. Die vereisen een Google-account of tracken je op een andere manier. En heel wat Android-apps maken van deze propriëtaire componenten gebruik. Als je die apps op LineageOS zonder Google-apps installeert, dan zouden die in het beste geval maar deels werken en in het slechtste geval starten ze niet eens op.

Het project microG biedt hier een oplossing voor. Dit is een opensource-project dat allerlei propriëtaire Android-componenten van Google her-implementeert. Zo biedt GmsCore een alternatieve implementatie voor Google Play Services. Ook Google Cloud Messaging (voor pushnotificaties) en geolocalisatie zijn op deze manier mogelijk. De versies van microG kun je dan op bijvoorbeeld LineageOS gebruiken, waardoor allerlei Android-apps toch weer werken zonder dat je een Google-account of Google-apps nodig hebt.

Het microG-project her-implementeert een deel van Google Play Services.

3 LineageOS met microG

Helaas kun je microG niet zomaar op LineageOS installeren. MicroG werkt namelijk alleen op een Android-versie met ‘signature spoofing’. Die truc zorgt ervoor dat de componenten van microG zich als Google Play Services kunnen voordoen, waardoor apps er mee samenwerken zonder dat ze weten dat het niet om een officiële Google-dienst gaat. Maar de ontwikkelaars van LineageOS hebben om diverse redenen besloten om signature spoofing niet op te nemen.

Er zijn manieren om een al geïnstalleerd Android-systeem te patchen zodat het signature spoofing ondersteunt. MicroG biedt ook zijn eigen versie van LineageOS aan: LineageOS for microG. Die versie heeft een minimale vorm van signature spoofing ingebouwd die alleen geprivilegieerde systeem-apps toelaat om de spoofing-permissie te gebruiken en alleen na toestemming van de gebruiker. LineageOS for microG ondersteunt exact dezelfde apparaten als LineageOS en verspreidt twee keer per maand over-the-air-updates.

LineageOS for microG biedt een opensource Android-versie zonder Google-apps.

4 Installeren

De installatie van LineageOS for microG gebeurt exact hetzelfde als bij LineageOS: zoek je toestel op in de lijst met ondersteunde apparaten van de LineageOS Wiki en volg daar de installatiegids. Het enige verschil is dat je de installatiebestanden voor je apparaat niet van de website van LineageOS downloadt, maar van de downloadpagina voor LineageOS for microG. Voor de Fairphone 5 vind je die bijvoorbeeld in de map FP5.

Installeer eerst Android Debug Bridge en fastboot en volg op die pagina ook de instructies om de usb-foutopsporingsmodus op je Android-apparaat in te stellen. Daarna dien je op sommige apparaten de bootloader te ontgrendelen, zodat je alternatieve firmware kunt installeren. De instructies hangen van je apparaat af. Op sommige apparaten moet je ook nog extra partities flashen met fastboot. Let op dat je de downloadbestanden van LineageOS for microG flasht en niet degene waarnaar in de installatie-instructies van LineageOS wordt verwezen.

Daarna flash je het herstelbestand van LineageOS for microG en start je het apparaat in herstelmodus. Voer dan een factory reset uit. Nu kun je eindelijk het zip-bestand met het rootbestandssysteem van LineageOS for microG naar je telefoon flashen met de opdracht adb vanaf je computer. De stap om een Google Apps-add-on te installeren sla je over, want we willen Google juist vermijden. Herstart daarna je telefoon, waarna je in LineageOS for microG opstart.

Volg heel nauwgezet alle waarschuwingen en tips in de installatie-instructies van LineageOS.

5 Configureren

Na de eerste keer opstarten, word je verwelkomd door de configuratiewizard, waarin je onder andere je wifi-netwerk instelt. Maar in tegenstelling tot een normale Android-installatie krijg je nu niet de vraag om een Google-account in te voeren. Wanneer de initiële configuratie van LineageOS is voltooid, open je de app microG Settings. Klik dan op Self-Check. Uiteindelijk moet de hele lijst met controles aangevinkt zijn. Je moet hiervoor diverse permissies aan de app toekennen, zodat microG zijn werk kan doen.

Keer terug naar het hoofdvenster van microG Settings. Hier staan allerlei functies standaard uitgeschakeld en het is aan jou om te kiezen welke je inschakelt. Zo kun je hier een Google-account toevoegen, maar dat doen we in het kader van dit artikel juist niet. Exposure Notifications kun je niet hier inschakelen; daarvoor dien je een app te installeren die deze API gebruikt. Google SafetyNet kun je hier wel inschakelen. Sommige apps vereisen deze functie om te controleren of je Android-apparaat wel veilig is. Mocht je zo’n app gebruiken, schakel die functie dan hier in.

Geef microG alle permissies die het nodig heeft om zijn taken uit te voeren.

6 Pushnotificaties

Als je nu apps zou installeren, zou je merken dat je geen pushnotificaties krijgt. Veel apps, onder meer WhatsApp en Slack, maken hiervoor immers gebruik van Google Cloud Messaging. MicroG implementeert dit ook, maar heeft dit standaard uitgeschakeld. Om pushnotificaties naar je apparaat te kunnen sturen, moet Google je apparaat ook kunnen identificeren aan de hand van een uniek apparaat-ID. Ga daarvoor in microG Settings naar Google device registration en schakel Register device in. Standaard (in het profiel Native) genereert microG nu een ID waaruit Google je apparaattype en softwareversie kan afleiden, maar niet het serienummer. Het profiel Real geeft ook het eigenlijke serienummer aan Google door. Er zijn ook profielen om je voor een Google Nexus 5X of Motorola Moto G uit te geven, voor als je zo weinig mogelijk informatie wilt prijsgeven. Als je een Google-account hebt toegevoegd, wordt dit overigens ook bij je apparaatregistratie aan Google doorgegeven.

Nadat je apparaat bij Google is geregistreerd, tik je op Cloud Messaging en vink je Receive push notifications aan. Zodra je apps installeert die van Google Cloud Messaging gebruikmaken, komen ze hier in de lijst te staan. Als je merkt dat je notificaties met vertraging aankomen, tik dan op de drie puntjes bovenaan rechts, dan op Advanced en pas de instellingen voor pushnotificaties per netwerk aan. Zet ze bijvoorbeeld op Ping interval: 60 seconds. Maar dit is alleen nodig als de netwerkkwaliteit laag is, de standaardwaarde Automatic zou op de meeste netwerken voldoende moeten zijn.

Dankzij microG kunnen je apps ook pushnotificaties ontvangen.

7 Locatiemodules

Diverse apps vragen je locatie op, bijvoorbeeld om een relevante selectie van nabije winkels of laadpalen te tonen. Maar als ze daarvoor altijd je gps gebruiken, belast dat de batterij van je telefoon te veel. Bovendien hoeft die locatie niet altijd zo precies te zijn als van je gps. Google heeft daarvoor de component Network Location Provider, die communiceert met servers van Google om bijvoorbeeld op basis van de zichtbare wifi-netwerken te bepalen waar je apparaat zich bevindt.

In de instellingen van microG kun je ook hiervoor een alternatief instellen. Tik daarvoor op Location modules. Standaard bood microG één geolocalisatiemodule die op basis van gsm-netwerken en wifi-toegangspunten in de buurt je locatie bepaalt: Mozilla Location Service. Helaas is die dienst inmiddels stopgezet. Je kunt wel de app Local GSM Location installeren en de locatiedienst die ze aanbiedt daarna hier inschakelen.

MicroG kan ook je locatie bepalen zonder servers van Google.

8 OpenCelliD gebruiken

Tik daarna op de module en dan op Configure. Geef de app toestemming om altijd toegang tot je locatie te krijgen en daarna om bestanden op te slaan. Maak nu een gratis OpenCelliD-account door op www.opencellid.org op Sign Up te klikken. Klik op de verificatielink en dan in het dashboard op Access Tokens. Je ziet daar één toegangstoken. Klik op Show Token en kopieer die.

Open dan op je telefoon weer de configuratie van de locatiemodule, tik linksboven op het menu en dan op Advanced Settings. Vul bij OpenCellID Access Token je token in. Keer terug, open Settings en vink bij Sources de optie OpenCellID aan. Keer weer terug, tik op Database / Create Database. De module downloadt nu de locatiedatabase naar je telefoon. Op een later moment kun je altijd op Update Database tikken om de database bij te werken.

Haal locatiedata uit de database van OpenCelliD.

9 Apps installeren met F-Droid

LineageOS for microG komt standaard met F-Droid, een appwinkel voor opensource-apps. Zo kun je hiermee de app Local GSM Location installeren, maar ook apps als Aegis Authenticator voor tweefactorauthenticatie, Joplin voor todo-lijstjes, Organic Maps voor offline navigatie, Syncthing voor synchronisatie van je bestanden, apps voor Home Assistant en openHAB, en nog veel meer. Voor veel propriëtaire Android-apps bestaan er opensource-alternatieven die je in F-Droid vindt. Ook apps updaten gebeurt in F-Droid. In de instellingen kun je zelfs automatische updates instellen.

Opvallend is dat F-Droid per app de zogenoemde anti-functies toont, bijvoorbeeld of de app gebruikmaakt van een propriëtaire back-end of je activiteiten aan de makers rapporteert. Ook de door de app gevraagde machtigingen toont F-Droid bij elke app. Zo kun je op basis van de anti-functies en machtigingen beslissen of je de app wel met deze functies wilt gebruiken of voldoende vertrouwt.

F-Droid toont bij elke app de ‘anti-functies’, functies die je misschien minder leuk vindt.

10 Apps installeren met Aurora Store

Op F-Droid vind je alleen opensource-apps. Voor apps als WhatsApp, Slack, Snapchat, Instagram, TikTok, Spotify en meer heb je een andere bron nodig. Maar zonder een Google-account kan dat niet met Google Play Store. Gelukkig bestaat er een alternatief: Aurora Store. Dit is een onofficiële opensource-client voor de Google Play Store. Je kunt hiermee dus apps op de Google Play Store zoeken, downloaden en updaten. Dat kan met een Google-account, maar ook anoniem. Aurora Store koppelt je dan aan een van de vele anonieme gebruikersaccounts. Soms lukt het aanmelden niet. Probeer het dan opnieuw, dan word je aan een willekeurig ander account gekoppeld.

Net zoals in Google Play Store krijg je in Aurora Store apps te zien per categorie, inclusief lijstjes met de populairste apps of apps die voor jou zijn aangeraden. De mogelijkheden zijn minder uitgebreid dan met Google Play Store. Zo kun je geen betaalde apps downloaden of updaten. Bovendien werken heel wat in-app-functies van allerlei apps niet wanneer je Aurora Store anoniem gebruikt. Soms krijg je bepaalde apps ook niet te zien, omdat het anonieme account dat je op dat moment gebruikt van een bepaald land is waar de app niet is toegelaten. Tik in dat geval bovenaan rechts op het tandwiel, dan op Manage your account / Log uit en log weer in als Anoniem. Je krijgt dan een willekeurig ander anoniem account en kunt opnieuw proberen of je de gewenste app vindt.

Met Aurora Store download en update je anoniem apps uit de Google Play Store.

11 Alternatieven voor Google-apps

Nu je een Android-systeem zonder Google-account hebt, moet je uiteraard voor alle Google-apps nog alternatieven zoeken. Wil je onmiddellijk een heel ecosysteem, dan loont het de moeite om naar Proton te kijken. Je kunt gratis een account maken bij deze dienstenprovider die zich focust op privacy en geen toegang heeft tot je gegevens dankzij end-to-end encryptie. Voor wie meer opslag en mogelijkheden wil, biedt Proton ook betaalde abonnementen aan. De apps Proton Mail, Proton Calendar, Proton Drive, Proton VPN en Proton Pass zijn te vinden in F-Droid en Aurora Store.

Maar je hoeft jezelf niet aan één ecosysteem te verbinden. Je kunt perfect losse apps installeren (zoals de mail-app K-9 Mail) of met DAVx5 in combinatie met een CalDAV/CardDAV-server je agenda en contacten in de standaard-apps van LineageOS integreren. Als wachtwoordbeheerder kun je bijvoorbeeld de app van Bitwarden installeren, in combinatie met de server van Bitwarden of je eigen Vaultwarden-server. Voor tweefactorauthenticatie is Aegis Authenticator een goede keuze.

Als je gewend bent om je browsergeschiedenis en -tabs tussen verschillende apparaten te synchroniseren met Google Chrome, dan is er ook daarvoor een alternatief zonder Google-account. Mozilla biedt een vergelijkbare functie voor Firefox aan met Firefox Sync. Als je de Firefox-app op LineageOS installeert en een gratis Mozilla-account aanmaakt, kun je dus ook je tabs synchroniseren. Interessant om te weten is dat dit met end-to-end encryptie werkt. Mozilla krijgt dus niet te zien welke webpagina’s je bezoekt.

Proton biedt een heel ecosysteem aan van diensten met end-to-end encryptie.