De tweede generatie van de OnePlus Nord smartphone biedt een mooie snelheidswinst en levert op papier veel goeds. Toch is er iets niet in de haak met het merk, waardoor de keuze soms lastig te verantwoorden valt. Je leest er meer over in deze OnePlus Nord 2 review.

OnePlus is zoekende naar groter marktaandeel en breidt uit naar verschillende productgroepen. Vooral na het wegvallen van Huawei lijkt het merk wanhopig om meer mensen te bereiken. Wanhopig, want dat marktaandeel zit al jaren muurvast. Zelfs nu Huawei van het toneel is verdwenen, lijken alleen Xiaomi, Samsung en Apple hiervan te profiteren. Terwijl OnePlus de meest opvallende koerswijziging heeft getoond, met een veel breder aanbod van smartphones (zoals deze Nord-serie, waarvan de eerste generatie in de zomer van 2020 verscheen) en uitbreiding naar andere productgroepen zoals smartwatches en bluetooth in-ears in verschillende prijsklasses.

De strategie werpt geen vruchten af. Waarschijnlijk voelde Carl Pei, één van de oprichters, de bui al hangen en begon een nieuw avontuur door het merk Nothing op te zetten. De nieuwe OnePlus-producten zoals de oortjes en smartwatch kregen diepe onvoldoendes in reviews. Waaronder die van ons.

©PXimport

Smartphones in de basis goed

Dat OnePlus goede smartphones maakt, bewijst het merk al sinds de OnePlus One en ook deze OnePlus Nord 2 is op papier goed. Toch lijkt hier ook een enorme binnenbrand op het Chinese hoofdkantoor van OnePlus gaande. Dat OnePlus ervoor kiest de markt te overspoelen met lastig van elkaar te onderscheiden smartphones is geen investering te noemen. De smartphones moeten ondersteund worden, en op dit gebied snijdt het merk flink in de noodzakelijke kosten. Het updatebeleid gaat er onvoldoende op vooruit, qua ondersteuningsduur, frequentie én snelheid. OnePlus zoekt het brede publiek dat Samsung aanspreekt, maar juist dat merk neemt wél meer verantwoordelijkheid op zich als het op ondersteuning aankomt.

OnePlus had een grote troefkaart ten opzichte van Samsung: de Androidskin OxygenOS. Helaas zijn we een kantelpunt voorbij waar de Androidskin als minpunt genoemd mag worden. De druppel kwam onlangs, toen bleek dat OnePlus belangrijke apps afknijpt. Zo kunnen belangrijke apps, zoals WhatsApp en je browser niet je volledige systeemsnelheid benutten. Terwijl snelheid juist een eigenschap is waar OnePlus zijn smartphones mee aanprijst. Wat heb je aan snelle hardware als je het niet mag benutten? OnePlus deed dit via een update, met het idee de accu te ontzien. Een update die je smartphone vertraagt. Waar het verhaal écht vuig wordt is de timing. Ze rolden bij de OnePlus 9-serie de update een half jaar na de release uit zonder de gebruikers in te lichten of keuzemogelijkheid te geven. Waarom pas na een half jaar? Dan valt het niet op bij reviewers. OnePlus is op een zwarte lijst terechtgekomen voor benchmark-apps, en daar ben ik het volkomen mee eens.

Als reactie heeft OnePlus beloofd de gebruikers een keuzemogelijkheid te geven voor optimale prestaties of een betere accuduur. Dat klinkt acceptabel, maar het vertrouwen is wel aangetast. Heeft OnePlus meer vergelijkbare streken achter de rug van gebruikers en reviewers uitgehaald?

Rammelende marketingbeloftes

Snelheid is een troef die het marketingteam onterecht inzette om de OnePlus-smartphones aan te prijzen. Helaas wordt OnePlus geplaagd door waanzinnig slechte marketing die een rammelend verhaal vertelt. Zo zou de OnePlus 9-serie zou eindelijk het merk op de kaart zetten door een samenwerking met Hasselblad. Dat gebeurde niet.

Maar het verhaal voor deze OnePlus Nord 2 rammelt al aan alle kanten voordat het toestel überhaupt wordt aangezet. Onlangs presenteerde OnePlus de OnePlus Nord CE, waarbij het merk naar de tekentafel terugging om alle essentiële basisbenodigdheden in een betaalbare smartphone te verpakken. De audiopoort hoorde hierbij en de terugkeer werd zelfs bejubeld in het persbericht bij de aankondiging van de Nord CE. Je raadt het al: deze audiopoort is weer afwezig op de Nord 2. Fijn dat OnePlus zelf indirect bevestigt dat een essentieel onderdeel mist. Maar liever had ik de poort aanwezig gezien, of een zinnig argument gehoord waarom niet (iets waar andere fabrikanten ook nog aan mogen werken).

De aankondiging van de OnePlus Nord 2 werd door de marketeers vast opgeklopt door de aanwezigheid van een MediaTek-chip, die veel mogelijkheden biedt voor beeldherkenning met de camera. Hierbij wordt compleet langs het feit heen gekeken dat MediaTek een slechte reputatie heeft als het aankomt op driver-ondersteuning die smartphonefabrikanten nodig hebben voor goede update-ondersteuning. En vergeet daarbij OnePlus’ reputatie op cameragebied niet. Waarom de aandacht sturen naar MediaTek? Ik krijg het niet uitgelegd.

OnePlus Nord 2

Dat was een zure start van de review. Helaas niet de eerste keer, want de dubieuze koers van OnePlus is al langer geleden ingezet. Bovendien leidt het af van het feit dat de smartphone in de basis erg krachtig is, vooral als je de prijs erbij in acht neemt. Sterker nog, met een goed updatebeleid zou je de komende jaren verzekerd kunnen zijn van een snelle en krachtige smartphone.

Pak je de specslijst erbij dan zie je een krachtige chipset die 5G ondersteunt en (in ons reviewmodel) maarliefst 12GB aan werkgeheugen. In praktijk staat het ook garant voor een razendsnelle ervaring, waarbij concurrentie in dezelfde prijsklasse op ruime afstand wordt gezet. Ons testmodel beschikt verder over 256GB opslag, waarvan er zo’n 219GB over zijn voor eigen gebruik. Let goed op hoeveel opslaggeheugen je kiest, uitbreiding met een geheugenkaartje zit er niet in. De uitvoering van 399 euro beschikt over 129GB opslag (en 8GB werkgeheugen). De tweede uitvoering, die wij te testen kregen, heeft een prijskaartje van 499 euro voor 12GB werkgeheugen en 256GB opslag.

©Joris Peterse

©PXimport

©CIDimport

Verbeelding

Ook het scherm is voor zijn prijsklasse zeer dik in orde. Het scherm heeft een doorsnee van 5,6 inch en beschikt over een Full-HD-resolutie. De kleurweergave van het oledpaneel is erg goed. De maximale helderheid had een tikkeltje hoger gemogen om afleesbaarheid in fel zonlicht makkelijker te maken. Ook is er een verversingssnelheid van maximaal 90 hertz. Om de batterij te ontzien, kun je dit desgewenst terugzetten naar 60 hertz. Een dynamische modus, die de verversingssnelheid opkrikt wanneer het van toegevoegde waarde is, ontbreekt.

In de linkerbovenhoek is een cameragat gemaakt voor de frontcamera en onderin zit de vingerafdrukscanner achter het scherm.

Accuduur

OnePlus heeft naam gemaakt met zijn ontzettend krachtige snellader, die binnen een half uur de smartphone alweer flink volgetankt heeft. Tijdens het testen ging de 4.500 mAh-accu moeiteloos een hele dag mee. Wanneer je de schermverversingssnelheid terugschroeft kun je dit verlengen naar zo’n anderhalve dag. Ondanks dat de accu niet over een opvallend hoge capaciteit beschikt is de accuduur in orde. Dat komt ook omdat OxygenOS op de achtergrond flink knijpt. Niet alleen aan beschikbare rekenkracht voor je belangrijkste apps, maar ook achtergrondprocessen worden afgekapt zonder dat je daar iets aan kunt veranderen. Dat kan behoorlijk hinderlijk zijn, bijvoorbeeld als je met een fitness-app je fiets- of hardlooproute vastlegt of meldingen van apps niet wilt missen. Omdat OnePlus dit met updates naar eigen voorkeur aanpast, moeten ook deze accuduur-testconclusies met en korrel zout genomen worden.

OxygenOS

Het is zonde dat OxygenOS op de achtergrond gedrag vertoont dat niet acceptabel is. Want op de voorgrond blijft het nog steeds een van de beter ogende skins, waarbij weinig ruimte is voor bloatware en je veel uiterlijke zaken tot in detail aanpast.

OnePlus belooft twee jaar Android versieupdates en nog een jaar langer veiligheidsupdates. Dat is anno 2021 niet genoeg meer, marktleiders Samsung en Apple ondersteunen hun nieuwe toestellen inmiddels langer. Ook Nokia timmert goed aan de weg met onder meer de Nokia X20. Natuurlijk zou OnePlus ervoor kunnen kiezen dit te verbeteren. De aanwezigheid van een MediaTek-chipset maakt mij echter sceptisch.

©CIDimport

Betrouwbare camera

In het begin van deze review was ik wat negatief over de cameraprestaties, omdat de toptoestellen van OnePlus helaas nog niet kunnen meten met Apple en Samsung. Over de cameraprestaties van de OnePlus Nord 2 ben ik positiever. Voor zijn prijsklasse weet de OnePlus Nord 2 aardig mee te komen. De OnePlus Nord 2 beschikt over drie lenzen aan de achterzijde: de reguliere camera, groothoeklens en een 2 megapixel monochroomlens. De laatste had OnePlus evengoed weg kunnen laten. Deze lens kan de hoofdlens ondersteunen zwartwitfoto’s te maken. De meerwaarde hiervan is mij een raadsel.

De groothoeklens en reguliere lens schieten goede foto’s. Verschil met andere camera’s in dezelfde prijsklasse is dat de kwalitatieve verschillen tussen de reguliere en gewone lens niet heel groot zijn, waardoor je met een gerust hart schakelt tussen de camera’s voor de beste foto. Eventueel kun je er ook voor kiezen om de volle 50 megapixel van je reguliere lens in te zetten, dit maakt de foto’s een stukje scherper (ook dan de 8 megapixel groothoekcamera). Alleen neemt iedere foto dan veel meer opslagruimte in beslag.

Ook in lastige lichtomstandigheden kun je vertrouwen op de camera’s. De ingebouwde nachtmodus draagt hieraan bij. Foto’s zien er alleen soms wat plastic uit en er treedt snel bewegingsonscherpte op.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Van links naar rechts de vier zoomniveau's van de OnePlus Nord 2, van groothoek tot 5x digitale zoom.

Alternatieven voor de OnePlus Nord 2

Ik vind het jammer steeds een zure review voor OnePlus smartphones te moeten publiceren. Maar met de ingezette koers van het merk kan ik niet anders dan lezers in de richting van Samsung, Nokia en Apple wijzen. Of gevorderde gebruikers de OnePlus Nord 2 met een custom ROM als LineageOS aanbevelen. De rekenkracht van het toestel is uitzonderlijk krachtig en in combinatie met GCam zou het zomaar eens kunnen dat de cameraprestaties in de toekomst juist verbeteren. Ik zou graag weer OnePlus willen aanraden of zelf willen gebruiken, want het zijn keurige telefoons met krachtige specs. Met betere software-ondersteuning, OxygenOS dat teruggaat naar de tekentafel en een coherent marketingverhaal is dat ook zeker mogelijk. Het is niet te laat voor OnePlus. Maar het feit dat moederbedrijf BBK Electronics het merk steeds meer laat opgaan in zustermerk Oppo laat donkere wolken zien.

Hoe goed de OnePlus Nord 2 als smartphone ook is, is de kans aanwezig dat je er toch spijt van krijgt. Dubieuze keuzes en een marketingstrategie die een rammelend verhaal vertelt en wegkijkt voor problemen, zorgen ervoor dat je een veiligere keuze maakt met andere merken. Bijvoorbeeld de Nokia X20 en Pixel 4A 5G, als je een OxygenOS-vluchteling bent die zoekt naar goede software en support, gepaard met de beste camera. Ook kun je kiezen voor bijvoorbeeld de Samsung Galaxy S20 FE, die ondanks zijn jaartje ouderdom alsnog beter presteert met zijn camera en ondersteuning. De Samsung Galaxy A52 5G en Galaxy A72 zijn ook veiligere keuzes, hoewel deze smartphones wat minder krachtig zijn. Zullen ze niet zo snel voor een teleurstelling zorgen.

Je kunt ook kiezen voor een smartphone van Chinese merken als Xiaomi (bijvoorbeeld in de Poco-lijn) of Motorola. Helaas ben je hier qua ondersteuning en software ook niet (meer) goed van af. In dat geval lijkt de OnePlus Nord 2 een verstandigere keuze.

Conclusie: OnePlus Nord 2 kopen?

In de basis is de OnePlus Nord 2 een krachtige smartphone met een prima-prijs-kwaliteitsverhouding. De smartphone schiet echter op andere vlakken tekort: de OxygenOS-softwareschil moet terug naar de tekentafel, de ondersteuning moet beter en het verhaal eerlijker. Hoe kun je de reviews van een OnePlus nog vertrouwen als het bedrijf later via updates de rekenkracht beteugelt? Maar met de nieuwe koers van OnePlus lijkt het merk meer gericht op nieuwe productgroepen, dan op ondersteuning. Hierdoor komt Samsung steeds meer als een beter alternatief naar boven.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.