ID.nl logo
Versleutel je bestanden met Cryptomator
© Reshift Digital
Huis

Versleutel je bestanden met Cryptomator

Bestanden die je bewaart in Dropbox, Box, Stack, Google Drive of andere clouddiensten, krijgen standaard encryptie mee van de aanbieder. Maar de zwakste schakel ligt ergens anders. Als iemand zich weet aan te melden met jouw inloggegevens, zijn je bestanden snel toegankelijk. En dan hebben we het nog niet eens over mogelijke ‘derde partijen’ die toegang hebben tot je cloudbestanden. Cryptomator voegt een extra beveiligingslaag aan toe aan ‘publieke clouddiensten’ en maakt je bestanden onleesbaar voor derden.

1 Extra encryptie

Gelukkig bieden bijna alle clouddiensten encryptie aan voor de opslag. Dit houdt in dat je bestanden onleesbaar worden bewaard op de server(s). Maar als iemand je gebruikersnaam en wachtwoord heeft bemachtigd, kan de diegene vanaf elke computer met internetverbinding bij je bestanden. Omdat je geen idee hebt welke overheden en bedrijven jouw bestanden ook kunnen inzien en napluizen, is een extra encryptie-laag meer dan welkom. Met Cryptomator krijg je dit eenvoudig voor elkaar: iedereen kan het instellen en het werkt op elk apparaat.

©PXimport

2 Cryptomator

Cryptomator biedt een extra beveiligingslaag aan de kant van ‘de client’: jouw computer, smartphone of tablet. Zodra je iets bewaart in de kluis van Cryptomator, krijgen je bestanden eerst een speciale behandeling. Ze worden onleesbaar gemaakt met extra encryptie voordat ze in de cloud belanden. Zelfs de namen van bestanden en mappen zijn niet te herleiden. Als je een map die door Cryptomator is behandeld opent in Windows Verkenner, is hier niets uit op te maken en zie je alleen maar ‘rommelbestanden’.

©PXimport

3 Client

Cryptomator is een opensource-project en de software wordt volledig gratis aangeboden. Hier stijgt Cryptomator ver uit boven de concurrentie die extra veiligheid beloven voor je cloudbestanden. Registratie is niet nodig, en er wordt niets dat met jouw Cryptomator of jou als persoon te maken heeft online bewaard. Alles gebeurt op jouw computer (of via een andere client van jou). Om toegang te krijgen tot de met Cryptomator beveiligde bestanden, heb je een Cryptomator-‘client-programma’ nodig. Cryptomator is er voor Windows, macOS, Linux, iOS en Android. In dit artikel bespreken we de Windows-versie.

©PXimport

4 Beginpunt

In dit voorbeeld gebruiken we Cryptomator met Dropbox, maar dat mag elke andere clouddienst zijn. Voorwaarde is wel dat de clouddienst integreert met Windows. We hebben het programma van Dropbox geïnstalleerd. Hiermee is een speciale map aangemaakt die je kunt openen via Windows Verkenner. Alles wat je opslaat in deze map, belandt automatisch bij de gelijknamige clouddienst op internet. Op alle apparaten waar je Dropbox installeert, zijn deze bestanden automatisch toegankelijk.

©PXimport

5 Veilig experimenteren

Het fijne aan Cryptomator is dat je niet je volledige clouddienst beveiligt. Zelfs als je Cryptomator installeert en gebruikt, kun je ervoor kiezen om bepaalde bestanden via de ‘standaardmethode’ op te slaan. Als je al een ‘volle’ Dropbox hebt, kun je dus veilig met Cryptomator experimenteren zonder dat de huidige bestanden in je Dropbox risico lopen verloren te gaan als je bijvoorbeeld een foutje maakt. Download en installeer Cryptomator. De eerste keer dat je het programma start krijg je een leeg controlepaneel te zien.

©PXimport

Waarom? Daarom!

Encryptie is niet alleen aan te raden als je jezelf omschrijft als een ‘licht paranoïde persoon’. Bij een publieke clouddienst weet je nooit wie toegang heeft tot je bestanden. Zelfs de fysieke opslaglocatie van de server(s) op internet is voor een normale sterveling moeilijk te achterhalen. Je weet ook niet welke overheidsinstellingen of andere partijen toegang hebben tot jouw gegevens. Tot slot is er de beveiliging van de clouddienst zelf. Het verleden heeft geleerd dat honderdduizenden accounts door een fout tijdelijk toegankelijk waren. Door zelf maatregelen met Cryptomator te nemen, kun je dit alles niet voorkomen. Maar je zorgt er wel voor dat je bestanden onleesbaar zijn en blijven.

6 Kluis aanmaken

Klik op het plusteken en kies Creëer nieuwe kluis. Blader naar je Dropbox-map en geef je Cryptomator-kluis een naam. Wij kiezen in dit voorbeeld voor enigma. Je hoeft – tegenstelling tot bij andere encryptieprogramma’s – vooraf geen omvang voor je kluis te bepalen. Elk bestand dat je straks bewaart in de ‘enigma-kluis’ wordt individueel beveiligd. Stel nu een goed wachtwoord in. Nadat je twee keer het wachtwoord hebt getypt, is je kuis klaar voor gebruik. De naam van je kluis verschijnt in het controlepaneel van Cryptomator.

©PXimport

7 Kluis openen

Omdat je kluis nog niet geopend is, heeft deze een rode markering in het controlepaneel. Klik op je kluis, voer je wachtwoord in en bevestig met Ontgrendel kluis. Er wordt een virtuele schijfletter geopend, bijvoorbeeld Y. Alles wat je hierin opslaat, wordt automatisch door de beveiliging van Cryptomator gehaald. Hierna belanden de bestanden in je Dropbox-map. Hier is een nieuwe map zichtbaar met dezelfde naam die je aan je kluis gegeven hebt bij de vorige stap. Als je deze map in je Dropbox opent met Verkenner, zie je alleen onleesbare bestanden.

©PXimport

8 Kluis sluiten

Vanaf nu heb je dankzij Cryptomator een veilige plek gemaakt in een publieke clouddienst. Je kluis sluit automatisch als je Windows afsluit, maar je kunt dit ook ‘handmatig’ doen. Open het controlepaneel van Cryptomator, selecteer de kluis die je wilt sluiten en klik op Vergrendel kluis. De virtuele schijfletter verdwijnt en je beveiligde bestanden zijn niet langer toegankelijk. Uiteraard is het raadzaam om dan geen bestanden uit de kluis geopend te hebben (bijvoorbeeld in Microsoft Word) als je de kluis afsluit! Overigens sluit de kluis niet automatisch wanneer Windows in slaapstand gaat of hieruit ontwaakt.

©PXimport

Gebruiksgemak

Hoewel Cryptomator zeer gebruiksvriendelijk is en iedereen er snel mee aan de slag kan, heeft de extra beveiligingslaag één nadeel voor sommige mensen. Cryptomator werkt zonder registratie of gekoppelde onlinedienst. Wij vinden dit geen gemis, omdat je er zeker van bent dat jouw beveiligingssleutel (en hiermee de toegang tot je bestanden) niet ‘ergens’ geregistreerd is bij een of andere dienst. Je hebt zelf altijd de volledige controle. De keerzijde hiervan is dat je bestanden niet toegankelijk zijn via je browser, je hebt altijd een Cryptomator-client nodig. Zodra je je bijvoorbeeld aanmeldt bij www.dropbox.com en bladert naar de beveiligde map, zie je alleen onleesbare bestanden.

©PXimport

9 Alles door elkaar

Je kunt meerdere kluisbestanden aanmaken door stap 6 te herhalen. Ook ben je vrij om Cryptomator gelijktijdig te gebruiken met Dropbox, OneDrive, Google Drive of een andere clouddienst. Er is maar één dringende ‘leefregel’: stel voor elke kluis een goed uniek wachtwoord in en onthoud dit wachtwoord. Ben je je wachtwoord kwijt? Dan zijn je bestanden die je bewaard hebt in je Cryptomator-kluis voor altijd verloren. Dit mag je verwachten van goede encryptiesoftware, maar het kan ook een groot probleem worden als je je wachtwoord kwijt bent: er is geen herstelmogelijkheid.

©PXimport

10 Automatisch openen

Zoals je leest is een handeling nodig om bij je extra beveiligde bestanden te komen: je moet je wachtwoord opgeven. Als je de Cryptomator puur gebruikt omdat je publieke clouddiensten niet vertrouwt, kun je het openen van je kluis op je computer automatiseren. Klik op je kluis in het controlepaneel, geef je wachtwoord op en kies Meeropties. Plaats een vinkje bij Wachtwoordbewaren. De keerzijde van deze tip is dat als iemand je computer hackt of steelt je bestanden direct toegankelijk zijn vanaf je systeem.

©PXimport

11 Meer dan één computer

Als je meerdere computers hebt, dien je ook hier Cryptomator te installeren om toegang te krijgen tot je beveiligde Cryptomator-kluis, anders zie je alleen de beveiligde bestanden. Bij stap 7 kies je niet voor Creëer nieuwe kluis, maar voor Open bestaande kluis. Wijs het kluisbestand aan in de map van de clouddienst, geef je wachtwoord op en je hebt toegang tot je bestanden. Als je een kluis niet langer wilt gebruiken, zijn twee handelingen nodig. Sluit de kluis zoals beschreven bij stap 8. Selecteer in het Cryptomator-controlepaneel het kluisbestand en klik op het minteken. Vervolgens kun je de map van je kluisbestand weggooien via de verkenner.

©PXimport

12 iOS en Android

Om je beveiligde bestanden ook op een smartphone of tablet te openen, heb je de Cryptomator-app nodig. De iOS-app kost 4,99 euro. De Android-app is schrijven gratis, maar is alleen beschikbaar als bèta. Om de app te gebruiken, heb je ook de app nodig van de clouddienst(en) waar je beveiligde kluisbestand te vinden is. Vanuit de Cryptomator-app kun je een bestaande kluis openen en toevoegen. Nadat je de dienst hebt gekozen die je gebruikt (Dropbox in dit voorbeeld) dien je Cryptomator toegang te verlenen tot deze dienst. Wijs vervolgens je kluisbestand aan, voer je wachtwoord in en je bestanden zijn toegankelijk.

▼ Volgende artikel
Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het veiligste manier om je smartphone te beveiligen?
© ID.nl
Huis

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het veiligste manier om je smartphone te beveiligen?

Je smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoon; het is de kluis van je digitale leven. Bankzaken, privéfoto's, e-mails en locatiegegevens: het staat er allemaal op. Het goed beveiligen van die toegang is dus geen overbodige luxe. Maar kies je voor het ouderwetse wachtwoord, je vingerafdruk of toch je gezicht? Wij leggen de voor- en nadelen van elke methode naast elkaar.

De klassieker: pincode of wachtwoord

Elke telefoon vraagt erom bij het opstarten: een code. Dit is de basisbeveiliging. Zonder code kun je vaak geen gezichtsherkenning of vingerafdruk instellen. Maar is het ook de beste methode voor dagelijks gebruik?

©ID.nl

Pincode of wachtwoord: de voordelen

• Veiligheid in eigen hand

Het sterke aan een code is dat het in je hoofd zit. Maar een code als 1234 of 0000 is zo gekraakt. Maar kies je voor een langere cijferreeks? Dan is het voor iemand die je smartphone in handen krijgt digitaal gezien nagenoeg onmogelijk om de code te kraken. Voeg je ook letters toe, (zie kader), dan is dit digitaal gezien de moeilijkste methode om te kraken.

• Juridisch sterker

Een interessant weetje: in veel rechtsgebieden val je met een toegangscode onder het zwijgrecht. De politie mag je vaak niet dwingen je code af te staan. Je vinger op een scanner leggen kan in sommige situaties wel als dwangmiddel worden ingezet.

💡 Tip: Gebruik letters voor extra veiligheid

Veel mensen denken dat ze bij het vergrendelen van hun telefoon vastzitten aan een cijfercode, maar dat is niet zo. Je kunt ook kiezen voor een alfanumeriek wachtwoord (een combinatie van cijfers, letters en tekens). Dit is vele malen moeilijker te kraken dan een traditionele cijfer-pincode.

Zo stel je het in:

iPhone: Ga naar Instellingen > Face ID en toegangscode > Wijzig toegangscode. Tik vervolgens op het blauwe tekstje 'Toegangscode-opties' en kies voor 'Aangepaste alfanumerieke code'.

Android: Ga naar Instellingen > Beveiliging > Schermvergrendeling. Kies hier niet voor 'Pincode', maar voor de optie 'Wachtwoord'.

Pincode of wachtwoord: de nadelen

• Afkijken

Iemand die in de trein over je schouder meekijkt, heeft je pincode zo gezien. Ook vette vingers op het scherm kunnen je patroon verraden.

• Gemak

Tachtig keer per dag een lange code intikken gaat vervelen. Mensen kiezen daardoor vaak voor een te simpele code, en dat maakt het juist onveilig.

©ID.nl

2. Lekker snel (maar niet altijd even veilig): vingerafdrukscanner

De vingerafdrukscanner is mateloos populair vanwege het enorme gebruiksgemak: in één soepele beweging pak je je telefoon en ben je vrijwel direct binnen. Toch is het belangrijk om te weten dat de ene scanner de andere niet is en dat dit systeem zowel sterke als zwakke punten heeft.

Vingerafdrukscanner: de voordelen

• Snelheid

Het is vaak de snelste manier om je telefoon te openen, zeker als de scanner in de aan-knop verwerkt zit.

• Betrouwbaarheid (bij de juiste techniek)

Heb je een toestel met een fysieke scanner (achterop/zijkant) of een moderne ultrasone scanner (zoals in de Samsung S-serie)? Dan is de beveiliging uitstekend. Ultrasone scanners maken een 3D-map van je vinger en zijn zeer moeilijk te foppen.

Vingerafdrukscanner: de nadelen

• Natte vingers en pleisters

Heb je natte handen? Dan weigeren veel scanners dienst. Ook met een pleister om je vinger herkent de telefoon je niet. Tip: zorg daarom dat je vingerafdrukken van allebei je handen opslaat.

• Ongewenste toegang

Een klein (maar reëel) risico is dat iemand toegang krijgt terwijl je slaapt of bewusteloos bent, door voorzichtig je vinger op de scanner te leggen.

• Onveilige optische scanners

Veel budget-telefoons hebben een 'optische scanner' onder het scherm. Deze maakt een 2D-foto van je vinger. Dit is minder veilig en makkelijker te foppen dan de ultrasone varianten.

©ID.nl

Gezichtsherkenning: gemak of schijnveiligheid?

Telefoon ontgrendelen door ernaar te kijken voelt als magie. Maar pas op: hier zit de grootste valkuil voor consumenten.

Gezichtsherkenning: de voordelen

• Ultiem gemak

Je hoeft niets aan te raken. Kijken is openen. Ideaal als je bijvoorbeeld handschoenen draagt in de winter.

• Extreem veilig (alleen bij 3D)

Heb je een iPhone (FaceID) of een dure Android met 3D-sensoren? Dan worden er duizenden onzichtbare puntjes op je gezicht geprojecteerd om diepte te meten. Dit is amper te misleiden.

Gezichtsherkenning: de nadelen

• Schijnveiligheid (bij 2D)

Veel goedkopere Android-telefoons gebruiken simpelweg de selfiecamera (2D-herkenning). Dit is niet veilig. Soms is een foto van jou (van Facebook of Instagram) al genoeg om in te breken. Gebruik dit type gezichtsherkenning zeker nooit voor je bank-app.

• Toegang tijdens slaap

Als je niet oplet, kan iemand je telefoon voor je gezicht houden terwijl je slaapt om hem te ontgrendelen. Tip: Zet in de instellingen altijd de optie "Aandacht vereist" of "Ogen open" aan. Dan werkt het alleen als je echt naar het scherm kijkt.

Hoe zit het met privacy?

Een veelgehoorde zorg: "Ik wil niet dat mijn biometrische gegevens in de cloud staan." We kunnen je geruststellen. Bij moderne smartphones worden je gezicht of vinger lokaal opgeslagen in een speciale, zwaarbeveiligde chip in de telefoon (de Secure Enclave). Deze data verlaat je telefoon nooit. Er wordt ook geen foto van je vinger opgeslagen, maar een versleutelde wiskundige code. Zelfs als de servers van de fabrikant gehackt worden, liggen jouw biometrische gegevens niet op straat.

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het best?

Wat de slimste keuze is, hangt volledig af van je toestel. Heb je een iPhone of een high-end Android-telefoon met 3D-scan? Dan kun je gerust gebruikmaken van gezichtsherkenning; dat is niet alleen snel en makkelijk, maar ook veilig. Bezit je echter een middenklasse- of budgettoestel, kies dan liever voor de vingerafdrukscanner. De gezichtsherkenning op deze modellen is namelijk vaak onveilig.

Vergeet ook de basis niet: zorg altijd voor een sterke toegangscode (liefst alfanumeriek of langer dan vier cijfers) als back-up. Start je telefoon bovendien af en toe opnieuw op. Hierdoor wordt de biometrische beveiliging tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je telefoon op zijn veiligst is.

📱Ook interessant: Help! Ik ben het wachtwoord van mijn Apple ID vergeten


Bescherm je smartphone optimaal met een stevig telefoonhoesje.

Zo blijft je toestel in topconditie, hoe je het ook ontgrendelt!
▼ Volgende artikel
Gratis en complete grafische tool: aan de slag met Gimp 3
© ID.nl
Huis

Gratis en complete grafische tool: aan de slag met Gimp 3

Ben je op zoek naar goede software voor het bewerken van foto’s en andere grafische bestanden? Dan is de kans groot dat je Gimp al kent als veelzijdig alternatief voor dure grafische pakketten. Nu is er een nieuwe versie beschikbaar: Gimp 3. Hoe verhoudt deze nieuwe versie zich ten opzichte van de andere grafische programma's?

Er is lange tijd gewerkt aan versie 3 van Gimp: het team heeft er maar liefst zeven jaar aan gesleuteld. De makers, bestaande uit vrijwilligers, begonnen direct aan deze editie na de release van Gimp 2.10 in 2018. Al terug in 2020 kregen we een voorproefje van Gimp 3.0 via een ontwikkelversie, maar pas in 2025 zag de definitieve editie het daglicht. Wie overigens nu denkt dat het Gimpt-team aan het uitrusten is, heeft het mis. Op dit moment is het team namelijk alweer bezig met een volgende versie: Gimp 3.2.

Brede ondersteuning

Wat erg prettig is aan Gimp is dat het programma beschikbaar is voor verschillende platformen. Voor dit artikel bekeken we versie 3.0.4. Deze versie is er voor Windows, Linux en macOS. Zorg bij Windows voor Windows 10 of hoger en bij macOS voor versie 11 of hoger. Je vindt de nieuwste edities via www.gimp.org/downloads.

Indeling

Je kunt Gimp tot in detail naar je hand zetten . Dat is geen overbodige luxe: het programma kent een relatief grote hoeveelheid opties die je niet altijd gebruikt. Hoe je Gimp indeelt, heeft voornamelijk te maken met de acties die je ermee wilt uitvoeren, bijvoorbeeld foto’s bewerken, illustraties maken of digitale kunst maken. Om de omgeving te stroomlijnen, kun je gebruikmaken van dokbare vensters. Open het menu Vensters en kies Dokbare vensters. Bepaal vervolgens welke opties je snel toegankelijk wilt hebben. Je vindt verschillende opties, zoals de kleurenwaaier, lettertypes, lagen en penselen.

Je kunt Gimp tot in detail naar je hand zetten.

Wil je je volledig concentreren op het document zelf? Dan kun je de dokvensters ook (tijdelijk) uitschakelen. Kies Vensters / Dokken verbergen (en dezelfde optie om ze later weer zichtbaar te maken). Een tussenvorm is ook mogelijk, waarbij je de gedokte vensters laat zweven. Je hebt hierdoor meer vrijheid bij het optimaal inrichten van je werkomgeving. Kies voor Vensters en verwijder het vinkje bij Enkelvenstermodus.

Ben je tevreden over je eigen indeling? Dan kun je deze direct opslaan. Kies dan Bewerken / Voorkeuren / Interface / Vensterbeheer. Klik op Vensterposities nu opslaan. Standaard wordt de werkomgeving bewaard zodra je het programma afsluit (controleer of Vensterposities opslaan bij verlaten is geactiveerd).

Als je gebruikmaakt van meerdere beeldschermen, dan kun je Gimp hiermee rekening laten houden. Activeer Open vensters op dezelfde beeldschermen als eerder. Heb je vensters verschoven, maar wil je snel terugkeren naar eerdere posities? Klik op Opgeslagen vensterposities terugzetten.

Handig: de aangepaste gebruikersomgeving bewaren.

Specifieke functies

Eerlijk is eerlijk: Gimp bevat een flinke hoeveelheid functies. De kans bestaat dat je een gewenste functie niet kunt vinden. In plaats van uren te zoeken, kun je de functie ook opzoeken in een overzicht. Kies Hulp / Een functie zoeken en deze uitvoeren. Typ de naam of omschrijving van de functie, bijvoorbeeld ‘lagen’.

In het zoekoverzicht toont Gimp alleen opties die met het trefwoord te maken hebben. Klik op een resultaat om de functie daadwerkelijk uit te voeren. Bij elke functie zie je ook waar deze zich in het programma bevindt, zodat je deze een volgende keer zelfstandig kunt uitvoeren.

In het zoekoverzicht kun je zoeken naar specifieke opties die je niet snel kunt vinden.

Meerdere schermen

Als je gebruikmaakt van meerdere schermen, kun je Gimp hiermee rekening laten houden. Zo kun je de vensters naar een ander scherm verplaatsen. Kies voor Beeld / Verplaatsen naar scherm. Ook kun je individuele vensters naar een ander scherm verplaatsen. Klik op het kleine pictogram rechtsboven (Tabblad configureren) en kies Verplaatsen naar scherm.

Grootte aanpassen

Je kunt op elk gewenst moment het formaat van de afbeelding aanpassen. Kies Afbeelding / Afbeelding schalen. Bepaal de gewenste breedte en hoogte in de sectie Afbeeldingsgrootte. Standaard is de eenheid millimeter, maar je kunt ook een andere eenheid kiezen. Bijvoorbeeld Pixels of Percent.

Die laatste optie is interessant als je de volledige afbeelding in één keer wilt vergroten of juist verkleinen. Standaard zijn de verhoudingen tussen breedte en hoogte aan elkaar gekoppeld. Dat is niet verplicht: klik op het pictogram van de ketting om die koppeling te verbreken. Tevreden met de nieuwe waarden? Bevestig met een klik op Schalen.

De titelbalk van de afbeelding die je hebt geopend, geeft in Gimp belangrijke informatie. Zo lees je in de titelbalk onder meer de bestandsnaam af, maar ook welke afmetingen het bestand heeft. Ook zie je hier welke kleurindeling wordt gebruikt, bijvoorbeeld RGB-kleur 8-bit, en uit hoeveel lagen de afbeelding is opgebouwd.

Je kunt zelf een afbeelding schalen.

Transformeren

Je kunt Gimp goed gebruiken om nieuw materiaal te maken, maar ook om bestaande grafische afbeeldingen aan te passen. Bijvoorbeeld door ze te roteren of bij te snijden. De meeste functies hiervoor vind je onder Gereedschap / Transformeren. Wil je bijvoorbeeld een afbeelding bijsnijden (croppen), dan kies je voor Gereedschap / Transformeren / Bijsnijden. Om een afbeelding te roteren, kies je in hetzelfde menu voor Draaien. Ook andere opties, zoals Schalen en Spiegelen, zijn ondergebracht in hetzelfde menu.

Je bent overigens niet afhankelijk van dit menu: je kunt de functies ook bereiken via de werkbalk die standaard links in het venster wordt getoond. Houd de muisaanwijzer boven een knop voor meer informatie. Veel functies hebben gedetailleerde eigenschappen. Klik je bijvoorbeeld op Penseel, dan kun je kiezen welke grootte het penseel heeft, welk inkttype en welke kleuropties worden gehanteerd. Gimp toont die eigenschappen in het venster Gereedschapsopties, direct onder de werkbalk waarop je de eerdergenoemde opties vindt.

In de linkeronderhoek vind je details van geselecteerde acties.

Geschiedenis

Alle bewerkingen die je op een afbeelding toepast, worden vastgelegd in de geschiedenis. Dit tabblad wordt standaard links in het venster getoond en vult zich naarmate je de acties toepast. Om terug te keren naar een punt in het verleden, klik je op de actie in de lijst. De geschiedenis is handig, omdat je hiermee ziet welke acties je hebt uitgevoerd en kunt experimenteren met verschillende bewerkingen.

Herstellen

Gimp houdt bij welke acties je op een document uitvoert. Dat is handig: hierdoor kun je op een later moment terugkeren naar een eerder punt en wijzigingen ongedaan maken of juist doorvoeren. Je kunt deze geschiedenis op elk moment opvragen: kies voor Bewerken / Geschiedenis ongedaan maken. Linksonder verschijnt een venster met de verschillende stappen. Selecteer nu een bewerking en klik op de knop Ongedaan maken linksonder in het venster.

Heb je een aardige set bewerkingen gemaakt, ben je tevreden en wil je schoon schip maken? Dan kun je de geschiedenis van bewerkingen ook wissen. Afhankelijk van de hoeveelheid bewerkingen kan dit geheugen vrijmaken. Klik op de (verwarrende) knop Alles wissen uit Geschiedenis ongedaan maken. Je vindt deze knop rechtsonder in het geschiedenisvenster.

De geschiedenis geeft een overzicht van de gedane bewerkingen.

Filters

Gimp heeft een volwassen verzameling filters: open hiervoor het menu Filters. Er zijn verschillende categorieën. Met sommige filters kun je afbeeldingen verbeteren, bijvoorbeeld door ruis te verwijderen. Om een afbeelding te verbeteren door deze te verscherpen, kies je Filters / Verbeteren / Verscherpen. Ook kun je een afbeelding verbeteren door deze zachter en minder kartelig te maken, via Filters / Vervagen / Gaussiaanse vervaging of Focus vervaging. Om ruis uit een afbeelding (zoals een foto) te halen, kies je Filters / Ruis.

Ook de artistieke filters zijn het bekijken waard. Kies Filters / Artistiek. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen voor het effect van een fotokopie, maar ook voor een getekende stijl (Cartoon) of voor verfeffect (Olieverven). Verder vind je in dezelfde categorie andere kenmerkende stijlen, zoals Textieldruk en Van Gogh.

Gimp heeft een flinke verzameling filters.

Effecten

Je kunt filters gebruiken om effecten op een afbeelding toe te passen, bijvoorbeeld door de belichting van een afbeelding aan te passen of door een ‘lens flare’ (een schittering) na te bootsen. Kies Filters / Licht en schaduw. Selecteer je bijvoorbeeld Kies belichtingseffecten, dan opent een venster waarin je opties kiest. Open de tab Licht en bepaal het effect.

Ook via de andere tabbladen in hetzelfde venster, zoals Materiaal en Omgevingsprojectie, kun je de effecten naar je hand zetten. Klik op Instellingen opslaan, zodat je het profiel een volgende keer snel kunt gebruiken. 

Afbeeldingsinfo

Heb je een bestand geopend en wil je alles weten over de afmeting, resolutie, bitdiepte en andere belangrijke gegevens? Kies Afbeelding / Afbeeldingsinfo. Of nog sneller: druk op de toetscombinatie Alt+Enter. Het venster bestaat uit drie tabbladen, waarbij Eigenschappen de meeste informatie bevat. Neem ook een kijkje bij Afbeelding / Metadata / Metagegevens bekijken. Hier vind je aanvullende informatie over het document.

Exporteren

Gimp ondersteunt een flinke hoeveelheid bestandsformaten. Standaard worden bestanden opgeslagen in xcf. Dit is de eigen bestandsindeling van Gimp. Een xcf-bestand bevat alle informatie, zoals lagen. Verder is er ondersteuning voor andere formaten. Dat is handig bij het opslaan van de bestanden.

Ben je klaar met een bestand, kies dan Bestand / Exporteren als. In het venster geef je een bestandsnaam op en bepaal je de locatie. Werp hierna een blik op Bestandstype selecteren. Kies de gewenste indeling, zoals gif-afbeelding of png-afbeelding. Het valt hierbij op dat Gimp ook exotischere grafische formaten ondersteunt, zoals Windows-pictogrammen of Windows-cursors.

Tevreden met de keuze? Bevestig met een klik op Exporteren. Afhankelijk van de keuze verschijnt een venster waarin je verregaande controle hebt over het eindresultaat. Kies je bijvoorbeeld voor jpeg, dan verschijnt het venster Afbeelding exporteren als JPEG. Via de balk Kwaliteit bepaal je de kwaliteit, en daarmee de bestandsgrootte van de afbeelding. Onder Geavanceerde instellingen kun je de afbeelding verder aanpassen, bijvoorbeeld door deze minder kartelig te maken. Onder Metadata kun je extra informatie aan de afbeelding meegeven, zoals wie de auteur van het beeld is. Maak je vaak gebruik van dezelfde instellingen, sla de set dan op als profiel via een klik op Instellingen opslaan.

Bepaal in welke bestandsindeling je de afbeelding wilt bewaren.

Xcf-bestand verkleinen

Afhankelijk van de complexiteit kan een xcf-bestand flink in omvang toenemen. Heb je behoefte aan een compactere omvang, dan kun je een betere compressie selecteren. Kies Bestand / Opslaan (XCF). In het nieuw geopende venster zet je een vinkje bij Dit XCF-bestand opslaan met betere maar tragere compressie. Houd er rekening mee dat je het bestand vervolgens alleen in de nieuwste versies van Gimp kunt gebruiken: in oudere edities kan het mogelijk niet worden ingelezen.

Standaardafbeelding

 Mogelijk werk je vaak met dezelfde soort afbeeldingen, bijvoorbeeld met dezelfde afmetingen. Je kunt tijd besparen door in Gimp deze waarden als standaard in te stellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Standaardafbeelding. Ga uit van een sjabloon, dat je eventueel nog kunt aanpassen.

Kies Sjabloon en selecteer de afmeting. Voor specifieke formaten heb je niet voldoende aan de opties in dat menu. Je kunt de afmetingen ook handmatig opgeven bij Afbeeldingsgrootte. Nog interessanter is de sectie Geavanceerde opties. Hier kun je onder meer de resolutie en een kleurprofiel bepalen, zodat je volledige controle hebt over de nieuwe afbeelding.

Bespaar tijd door een standaardafbeelding te definiëren.

Sneller werken

Grote kans dat je het grootste gedeelte van de tijd in Gimp werkt met muis of pen, maar je kunt het toetsenbord ook goed inzetten voor het uitvoeren van acties. De sneltoetsen vind je bij elke menuvermelding, maar je hoeft hiermee geen genoegen te nemen. In Gimp kun je ook eigen sneltoetsen samenstellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Interface. In de sectie Sneltoetsen klik je op Sneltoetsen configureren. Zoek de actie waarvoor je een sneltoets wilt maken of deze wilt aanpassen en selecteer de actie. Druk vervolgens op de toetscombinatie die je wilt toewijzen. Herhaal dit voor alle sneltoetsen die je gebruikt. Tevreden? Klik op Oké

Werken met raw-bestanden

Om met raw-bestanden in Gimp te werken, kun je gebruikmaken van externe hulp. Twee populaire uitbreidingen zijn RawTherapee (www.rawtherapee.com) en Darktable (www.darktable.org/install). Met deze uitbreidingen kun je de raw-bestanden klaarmaken en vervolgens verwerken in Gimp. Je mag beide programma’s kosteloos gebruiken.