Honderden foto’s en video’s, verspreid over verschillende apparaten. Allemaal dierbaar, maar ondertussen zie je door de bomen het bos niet meer. Het is tijd voor orde in de chaos! Verzamel je foto’s op een centrale locatie, houd overzicht en verminder je afhankelijkheid van online opslagdiensten.

Waarschijnlijk heb ook jij heel wat foto’s en video’s op je telefoon, computer en digitale camera staan. Grote kans dat die digitale media in de loop van de tijd zijn verspreid over verschillende locaties. Onder meer Google Foto’s en iCloud helpen je bij het verzamelen van het materiaal, maar wat kun je doen als je liever zelf de regie in handen houdt en niet (meer) afhankelijk wilt zijn? Zorg er eerst voor dat je weet waar de foto’s en video’s zich allemaal hebben verzameld. Breng ze vervolgens onder op een centrale plek, zoals je hoofdcomputer.

Foto’s in kaart

Windows gebruikt een aantal standaardmappen voor de opslag voor foto’s en video’s, zoals Afbeeldingen. Mogelijk heb je ook eigen mappen. Met de zoekfunctie van de verkenner brengen we deze relatief eenvoudig in kaart. Open Verkenner (Windows-toets+E) en klik op Deze pc. Je vindt die optie links in het venster.

Gebruik nu het zoekvak rechtsboven, Zoeken in Deze pc, om inzichtelijk te maken waar alle foto’s zijn opgeslagen. Geef de zoekopdracht Soort:picture. Verkenner zoekt nu naar alle afbeeldingen en geeft deze weer. Zie je een foto en wil je weten waar deze staat? Klik erop met rechts en kies Bestandslocatie openen. Verplaats de foto’s naar een logische locatie.

Herhaal dezelfde stappen voor je videomateriaal, dit doe je via de zoekopdracht Soort:video. Overigens kun je de zoekopdracht ook gebruiken voor het zoeken naar andere bestandssoorten. Typ Soort: en open in de menubalk de optie Zoekopties. Klik op Soort en kies het gezochte bestandstype.

Met Windows Verkenner zoeken we naar alle verspreide foto’s.

Van je telefoon

Maak je fanatiek foto’s en video’s met je telefoon? Er zijn verschillende manieren om de media te verplaatsen naar je computer. Gaat je voorkeur uit naar een handmatig proces, dan kun je de telefoon via een usb-kabel koppelen aan de computer. Windows herkent het toestel en vraagt of je de bestanden wilt zien in Windows Verkenner of dat je de media wilt importeren.

Krijg je deze melding niet te zien en wordt de telefoon niet getoond in Verkenner onder Deze pc? Zorg dan dat de telefoon op de juiste manier is ingesteld. In Android open je de instellingen en kies je USB-voorkeuren. Bij USB gebruiken voor kies je voor Bestandsoverdracht. Afhankelijk van de Android-versie, moet je hier mogelijk kiezen voor Media-apparaat, MTP of een soortgelijke opdracht. In Verkenner kies je vervolgens voor Deze pc / Telefoonnaam. Bijvoorbeeld Deze pc / Pixel 7 Pro of Apple iPhone.

Rechts lees je Interne gedeelde opslag. Dubbelklik erop om de onderliggende mappen op de telefoon te zien. Blader nu naar de map Pictures voor een overzicht van de mappen en foto’s. De mapnaam is afhankelijk van de gebruikte telefoon. Je kunt de mappen nu kopiëren naar de lokale computer.

Handmatig foto’s en video’s van je telefoon kopiëren.

De Galerie toont foto’s van verschillende plekken.

Telefoonkoppeling

In Windows 11 vind je ook de app Telefoonkoppeling. Hiermee kun je de inhoud van je telefoon zonder usb-kabel overzetten. Hoewel de app wat betreft functionaliteit veel meer in huis heeft, kunnen we deze ook goed inzetten voor het snel overzetten van foto’s en video’s. Je hebt Android 7.0 of hoger of iPhone 14.0 of hoger nodig.

Open Telefoonkoppeling via het Startmenu en selecteer je apparaat (Android of iPhone). Scan de QR-code met de camera van je telefoon. Installeer nu de bijbehorende app uit de appstore van Android of iOS en tik in het beginscherm van de mobiele app op Doorgaan. Op de computer wordt een code getoond. Geef deze op binnen de mobiele app.

De app vraagt vervolgens om aardig wat rechten, onder meer om toegang tot sms-berichten en contactpersonen. Gebruik je de Telefoonkoppeling alleen voor het makkelijk overzetten van foto’s naar je computer? Dan zijn die toestemmingen nergens voor nodig. Alleen bij de melding Koppeling met Windows toegang geven tot foto’s en video’s op dit apparaat kies je voor Alles toestaan. Wil je alleen specifieke mappen delen? Dan kies je hier voor Foto’s en video’s selecteren en wijs je deze gewenste fotomappen aan.

Via Telefoonkoppeling kun je foto’s overzetten naar je computer.

Aan de slag

Alles ingesteld en de stappen van de wizard doorlopen? Keer terug naar de computer. Bovenin vind je de verschillende secties van Telefoonkoppeling. Klik op Foto’s. Een overzicht van je mobiele foto’s verschijnt. Telefoonkoppeling ondersteunt 2000 foto’s en toont hierbij de meest recente. Heb je meer foto’s, dan worden deze niet in de app getoond.

Gebruik je de app voor het overzetten van foto’s naar je computer? Dan is het verstandig om de foto’s regelmatig te kopiëren. Dat gaat eenvoudig: selecteer de foto en versleep deze naar de gewenste opslaglocatie. Je kunt ook met de rechtermuisknop op de foto klikken en kiezen voor Opslaan als. De app geeft je bovendien nog andere mogelijkheden. Klik op Delen om de foto via e-mail te versturen. Via de rechtermuisknop kun je foto’s ook verwijderen of direct openen in een specifieke app, bijvoorbeeld voor bewerking.

Je kunt verschillende acties met de foto’s uitvoeren.

Foto’s-app

In Windows 11 vind je de ingebouwde app Foto’s, die vooral het laatste jaar een stuk bruikbaarder en daarmee waardevoller is geworden. En eerlijk is eerlijk: je hoeft hier niets extra’s voor te betalen. Ook is de nieuwste versie van de app behulpzaam bij het importeren van foto’s van verschillende locaties.

Zorg je dat je de nieuwste versie van de app hebt: open via het Startmenu de Microsoft Store en klik op Bibliotheek. Kies Updates ophalen en werk de Foto’s-app bij als dat nodig is. Open de app hierna via het Startmenu.

De Foto’s-app leent zich ook goed voor het importeren van foto’s van je telefoon. Sluit de telefoon aan. Rechtsboven in Foto’s vind je de knop Importeren. Klik hierop voor een overzicht van verbonden apparaten (en locaties) waarvan je kunt importeren. Kies de telefoon en zorg dat deze is ontgrendeld. Foto’s zoekt vervolgens naar aanwezige bestanden en geeft de gevonden foto’s weer.

De Foto’s-app is flink uitgebreid de afgelopen jaren.

Centrale weergave

Ondanks dat je foto’s op verschillende locaties kunt bewaren, zie je in Foto’s al het materiaal in één weergave. Links in het venster kies je voor Alle foto’s. Rechts verschijnen de foto’s. En nog belangrijker: eveneens rechts zie je om hoeveel foto’s en video’s het gaat. De foto’s zijn gesorteerd op periode. Gebruik de schuifbalk rechts om snel een andere periode te zien.

Houd de muis boven een foto om de bestandsnaam te achterhalen. Linksboven de foto vind je soms een pictogram. Dat maakt duidelijk van welke locatie de foto afkomstig is. Lokale foto’s worden zonder pictogram getoond. Is een foto afkomstig van een online opslag zoals OneDrive, dan zie je hier het bijbehorende pictogram. Ook wordt er soms een knop met meerdere lagen getoond. Dit betekent dat dezelfde foto zich op meerdere locaties bevindt. Deze optie komt goed van pas bij het opschonen van de mediaverzameling. Klik op de locatie om de bijbehorende map te openen. Vervolgens kun je de foto bijvoorbeeld verwijderen, zodat je afscheid neemt van dubbele foto’s. Via het menu van de rechtermuisknop heb je aanvullende opties voor de foto’s.

Zijn er dubbele foto’s aanwezig?

Map erbij

In de sectie Mappen toont Foto’s de inhoud van de standaardfotomappen in Windows, zoals Afbeeldingen en Schermopnamen. Grote kans dat je ook andere mappen met foto’s hebt, die je graag in de weergave meeneemt. Klik met de rechtermuisknop op Mappen en kies Map toevoegen. Klik op de map en kies voor Map selecteren. Wordt er een map getoond die je liever niet wilt zien, dan klik je hierop met de rechtermuisknop en kies je voor Map verwijderen.

Via de rechtermuisknop kun je meer acties uitvoeren. Deze zijn afhankelijk van de locatie van de foto. Klik je bijvoorbeeld met rechts op een foto van OneDrive, dan heb je hier de keuze OneDrive-map delen, maar ook Weergeven op OneDrive-web (om de oorspronkelijke map te bekijken in de browser).

Voeg extra mappen toe aan je overzicht.

Ook iCloud

Met de meest recente versie van Foto’s kun je ook foto’s van je iPhone bekijken. Je neemt hiervoor wel een extra stap. Klik links in het venster van Foto’s op iCloud-foto’s en klik hierna op de knop iCloud voor Windows downloaden. De Microsoft Store wordt geopend. Installeer de app en meld je aan.

Nadat de foto’s zijn geïmporteerd, worden ze meteen zichtbaar in de Foto’s-app. Je herkent ze aan het iCloud-logo in de linkerbovenhoek. Heb je geen iPhone en hoef je de vermelding in het linkermenu niet te zien? Klik op het tandwiel rechtsboven om de instellingen te openen. Zet de schuif op Uit bij iCloud-foto’s weergeven.

Online opslag

Tablet, telefoon, laptop, desktop: heb je alle locaties inzichtelijk waar je je foto’s en video’s hebt bewaard? Om het materiaal in één keer naar een centrale plek te brengen (bijvoorbeeld een map op de desktop), kun je ook gebruikmaken van een online opslagdienst, bijvoorbeeld Dropbox of OneDrive. Je gebruikt de online opslag om het materiaal tijdelijk in op te slaan en te kopiëren naar een centrale locatie.

Installeer eerst de app van Dropbox of OneDrive op elk apparaat waarop je foto’s en video’s hebt. Kopieer de foto’s naar de online omgeving en haal ze vervolgens binnen op de computer waarop je ze wilt verzamelen. In de praktijk kun je vaak prima vooruit met de gratis variant van de opslagdiensten: we gebruiken ze immers alleen als tijdelijke opslag bij het overzetten naar de centrale locatie. Maak de online map hierna leeg en herhaal de stappen bij de andere apparaten om ook die foto’s over te brengen.

Met GoodSync synchroniseer je eventuele online opslagdiensten ook lokaal.

Ontdubbelen

Niets is zo irritant als dubbele foto’s. Ze nemen onnodig ruimte in en maken het er niet overzichtelijker op. In de eerdergenoemde Foto’s-App zie je al welke foto’s dubbel zijn en op welk locaties ze zich bevinden, maar helpen met het ‘ontdubbelen’ ervan zit er niet bij. Je kunt hiervoor gebruikmaken van verschillende apps. Goed voorbeeld van een compact en no-nonsens programma is Find.Same.Images.OK. Prettig is dat je het niet hoeft te installeren en dat het gebruik ervan gratis is.

Kies voor Portable als je niet wilt installeren en voor Installer als je het programma wel permanent wilt gebruiken. Kies bij Compare All voor Compare All (om alle mappen met elkaar te vergelijken) of voor Folder vs. Folder (om specifieke mappen met elkaar te vergelijken). Loop de rest van de opties even door en bepaal bijvoorbeeld of gedraaide en omgekeerde afbeeldingen moeten worden beschouwd als dezelfde foto’s. Tevreden? Klik op Start om de analyse uit te voeren.

De zoekresultaten verschijnen onder in het venster. In de kolom Similarity zie je in een percentage hoe sterk de foto’s overeenkomen, waarbij 100% aangeeft dat het om identieke foto’s gaat. Bepaal bij dubbele foto’s welke je wilt behouden. Klik met de rechtermuisknop op een foto voor de opties, bijvoorbeeld om de foto’s te verwijderen of naar een andere locaties te verplaatsen.

Houd het overzicht en maak korte metten met dubbele foto’s.

Back-uppen!

Meer controle over je foto’s en video’s betekent ook dat je aan alle zaken moet denken, inclusief het maken van een back-up van je kostbare bestanden. Hiervoor heb je verschillende mogelijkheden. Wil je alsnog een online back-up maken en heb je geen bezwaar tegen het gebruik van de standaardmap Afbeeldingen in Windows als centrale opslag voor alle foto’s, dan kun je de recent toegevoegde back-upfunctie in Windows 11 gebruiken.

Open het Startmenu en typ Windows Back-up. Bij Mappen zorg dat de optie Afbeeldingen is aangevinkt. Je kunt ook gebruikmaken van een NAS, zodat je je foto’s en video’s in eigen beheer houdt en de back-up lokaal opslaat.

Een back-up kan lokaal, maar ook online.

De Flip 7 voegt heel wat toe aan het beproefde succesrecept van JBL. Is dat voldoende om de iconische bluetooth-speaker weer de publieksfavoriet te maken? Dat lees je in deze review.

Met de Flip 7 brengt JBL een update uit voor een wel zeer populaire bluetooth-speaker. Zoals die '7' al aangeeft, is dat verre van de eerste keer dat dit gebeurt. Deels gaat het dan om kleuren en design, zodat een nieuwe Flip helemaal de laatste trends volgt. Maar ook deze keer weet het bedrijf weer op technisch vlak wat verbeteringen toe te voegen. Auracast en AI Sound Boost zijn de belangrijkste, naast een verhoogde batterijduur van 16 uur.

Beschikbaar in zeven kleuren 

Even belangrijk zijn de nieuwe kleurtjes, met een weelderig paars als de opvallendste. Een 'Squad' camouflage-editie ontbreekt ook niet, terwijl een oranje randje rond het JBL-letterlogo een subtielere toevoeging is. De adviesprijs blijft 149,99 euro, dat blijft onveranderd.

©JBL

De Flip 7 is verkrijgbaar in zeven kleuren, waaronder een aantal nieuwe.

Het design van de Flip is grotendeels onveranderd gebleven sinds de eerste versie uit 2012. Ook de Flip 7 is een kleine cilinder, ongeveer even groot als een blik bier van een halve liter. Je kunt hem neerleggen of recht plaatsen. En aan elke uiteinde vind je een (passieve) woofer met het JBL-logo. Zodra je muziek iets luider zet, zie je ze heen en weer dansen. Een iconische gimmick mag je het noemen, maar het verhoogt wel de fun-factor. Hetzelfde design zie je ook terugkomen bij de grotere bluetooth-speakers van JBL, zoals de even nieuwe Charge 6 en de Xtreme 4.  

Met haak of lus te gebruiken

Niet zoveel veranderingen op designvlak dus. Maar details zijn belangrijk en dat is ook waar JBL zijn pijlen op richt. Een opvallend toevoeging is de mogelijkheid om een lus van stevig textiel of een karabijnhaak aan de speaker vast te maken. Beide accessoires vind je in de doos. Hoewel je de haak of lus kunt verwijderen via een kliksysteem, zit het muurvast genoeg om de Flip 7 zorgeloos aan een rugzak te hangen. 

©JBL

De haak of lus zit muurvast via een handig mechanisme.

Bestand tegen water en stof 

De Flip 7 is gemaakt om overal mee naartoe te nemen. Het IP68-etiket maakt duidelijk dat er weinig is waar deze speaker niet tegen kan. Stof en water deren hem niet gauw. Je kunt deze speaker in het (ondiepe) zwembad laten vallen en hem gewoon daarna weer gebruiken. De Flip 7 is daarmee ook net iets meer waterbestendig dan zijn voorganger. De hele behuizing is bovendien heel robuust, met dikke rubberen dopje aan de uiteinden. Het geeft echt de indruk dat je deze bluetooth-speaker niet gauw kapot zou krijgen. Handig op de camping, maar ook gewoon thuis in een tienerkamer.

©Jamie Biesemans

In de JBL Portable-app vind je niet veel opties.

Zeer goede batterijduur

Qua vermogen gaat de Flip 7 er niet echt op vooruit, maar 35 W is wel indrukwekkend voor zo'n klein ding. Door het gebruik van AI Sound Boost kan de speaker wel luid én helder blijven spelen, wat best indrukwekkend is. AI is natuurlijk een geweldig buzzwoord momenteel; hier worden AI-algoritmes in ieder geval gebruikt om de woofer en tweeter optimaal te laten presteren. Playtime Boost heeft ook een impact op de klank. Schakel dit via de JBL Portable-app in en de speelduur wordt verlengd van 14 tot maximaal 16 uur. Houd er wel rekening mee dat je dan geen audiopreset van de equalizer kunt gebruiken.

Bouw een feestje met meerdere speakers

De JBL Portable-app heb je eigenlijk niet echt nodig om de speaker te bedienen, tenzij je via de equalizer nog de klank wilt aanpassen of een stereopaar wil vormen met een tweede Flip 7. Je kunt daarnaast meerdere compatibele JBL-speakers koppelen zodat ze allemaal dezelfde muziek spelen. Leuk om op een feestje met vrienden een groot muzieksysteem te bouwen. Dit kon vroeger ook al, via PartyTogether in de app, maar nu voegt JBL ook Auracast aan de Flip 7 (en de Charge 6) toe. Je kunt echter geen oude en nieuwe speakers combineren.

©Jamie Biesemans

De Auracast-knop licht op als je deze functie gebruikt.

Even tikken op het knopje met het A-logo op de speaker volstaat zo om de Flip 7 een Auracast-stream te laten afspelen. En je kunt compatibele speakers blijven toevoegen, er lijkt geen rem op het aantal te staan.

Luider zonder vervorming

Op het vlak van geluidskwaliteit is de Flip 7, onder andere dankzij AI Sound Boost, een indrukwekkende speaker geworden. Zelfs als je hem hard zet, wordt muziek open neergezet – zeker als je rekening houdt met het formaat van deze speaker. JBL opteert natuurlijk graag voor wat extra bass, wat de Flip 7 heel geschikt maakt voor feestjes of om even stoom af te blazen tussen het studeren door.

Lage tonen zijn vaak het moeilijkst voor kleine speakers, maar hier kun je dankzij de diepe audiokennis van JBL rekenen op bassen die merkbaar aanwezig zijn. Stemmen worden goed geplaatst, waardoor je helder podcasts kunt beluisteren.

©JBL

De speaker klinkt ook buiten zeer goed.

Warmer geluid

Door zijn kleinere formaat en relatief eenvoudige opbouw (met slechts één tweeter) is de Flip 7 wel nogal directioneel. Dat heb je vaak bij dit type speakers. Heel dichtbij hoor je het snel doffer worden als je wat schuiner gaat zitten. Ideaal is als je de Flip 7 wat verder weg plaatst en met het JBL-logo naar je feestgezelschap richt. Dan wordt Stromae's 'Ma Meilleure Ennemie' van het tweede seizoen van het indrukwekkende 'Arcane' heel vol in de kamer geplaatst, met een afgemeten beat die de track zijn snelheid geeft. Het is zeker een warm geluid, wat het heel oorvriendelijk maakt als 'Colors' van Black Pumas in de achtergrond speelt. Als het gaat om een feestje of gewoon een gezellig moment, dan doet de Flip 7 uitstekend zijn werk.

Conclusie

Met een prijs van bijna 150 euro is de Flip 7 niet de goedkoopste bluetooth-speaker die je kunt aanschaffen. Je krijgt wel heel wat voor die prijs. Want niet alleen is deze JBL heel goed opgewassen tegen een slechte behandeling, hij projecteert muziek met veel emotie de kamer in. Ook buiten heeft de Flip 7 de power om een feestje te bouwen. Het betere batterijleven en de gecontroleerde bassen van deze generatie zijn upgrades ten opzichte van de Flip 6, al vind je misschien die oude versie voor een veel lagere prijs. Dan is het afwegen wat je belangrijk vindt. 

Houd je van knutselen én automatiseer je alles in en om je huis met Home Assistant? Kijk dan zeker eens naar ESPHome. Je kunt eindeloos variëren met componenten. Dankzij de koppeling met Home Assistant bouw je gemakkelijk en voor weinig geld een lichtschakelaar of sensor, om maar wat te noemen. De LVGL-bibliotheek zorgt ervoor dat je nu ook eenvoudig met een touchscreen en zelfbedachte gebruikersinterface kunt werken. We laten zien hoe dat werkt met tips voor passende projecten.

ESPHome maakt het heel makkelijk om apparaten te maken voor een slim huis, zoals je eigen sensors. Zo bouwden we eerder al eens een luchtkwaliteitsmonitor, een infraroodzender/ontvanger en een controller met drukknoppen en leds, waarmee je apparaten kunt bedienen en de status aflezen. Hoe je dat doet, lees je in dit artikel: Zo maak je met ESPHome apparaten geschikt voor je smarthome.

De basis voor ESPHome is een kleine, voordelige en zuinige microcontroller, meestal de ESP32. ESPHome ondersteunt enorm veel componenten en biedt daardoor haast onbegrensde mogelijkheden. We helpen je kort op weg met ESPHome, maar gaan ook meteen een stapje verder met de toevoeging van een touchscreen en de LVGL-bibliotheek. Daar kun je sinds augustus 2024 officieel gebruik van maken binnen ESPHome.

Met LVGL kun je aan de hand van widgets een grafische gebruikersinterface opbouwen en weergeven (zie kader ‘Grafische interfaces met widgets’). Soms kom je de term HMI (Human Machine Interface) tegen, waarmee een grafische gebruikersinterface voor het bedienen van apparatuur wordt bedoeld.

De kracht van ESPHome is dat je niet alleen lokaal aangesloten apparaten bedienbaar kunt maken, bijvoorbeeld via een relais, maar ook alle apparaten die je binnen Home Assistant gebruikt.

1 Wat gaan we doen?

Met ESPHome kun je relatief eenvoudig apparaatjes voor je slimme huis maken. Een voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld Arduino en MicroPython is dat je niet hoeft te programmeren. Je hoeft alleen een configuratiebestand te maken waarin je de gebruikte microcontroller, verbindingsgegevens voor je wifi-netwerk en alle aangesloten componenten aanduidt. Hierna wordt firmware gemaakt en weggeschreven op je microcontroller. Alleen die eerste keer is dit soms wat lastig. Heb je het eenmaal werkend? Alle keren erna kun je heel eenvoudig de configuratie aanpassen en over-the-air (OTA) naar de microcontroller sturen.

In dit artikel gaan we met LVGL werken. Hiermee kun je binnen ESPHome grafische interfaces maken via widgets. Voor veel projecten zul je daarom niet eens componenten hoeven aan te sluiten, maar heb je genoeg aan een touchscreen. Denk bijvoorbeeld aan een lichtknop en helderheidsregeling voor een slimme lamp in Home Assistant, zoals we in dit artikel demonstreren. Je kunt natuurlijk ook geavanceerdere gebruikersinterfaces maken voor vrijwel elk apparaat in Home Assistant.

©pozitivo - stock.adobe.com

Je kunt bijvoorbeeld zelf een gebruikersinterface voor je slimme lampen bouwen, zodat je ze eenvoudig kunt bedienen.

2 Wat heb je nodig?

Wat hardware betreft, is het vrij eenvoudig. De ESP32-chip heeft snel de voorkeur boven de verouderde ESP8266-versie, zeker als je met een touchscreen gaat werken. De Raspberry Pi Pico W (zie gelijknamig kader) is ook een optie, maar die wordt nog niet volledig ondersteund binnen ESPHome.

Makkelijk om mee te starten is een eenvoudig ontwikkelbordje rondom de ESP32 dat je voor ongeveer 5 euro kunt aanschaffen. Het is wel fijn als je hier goede documentatie bij hebt, zodat je op zijn minst weet waar alle aansluitingen zitten.

Er zijn diverse varianten van de ESP32-module. Bekende opties zijn de ESP-WROOM-32E, ESP32-C3 en ESP32-S3. De ESP32-C3 wordt vaak in extra compacte bordjes gebruikt, die je onder de naam ‘super mini’ tegenkomt – handig als je niet veel aansluitingen nodig hebt of niet veel ruimte hebt.

De ESP32-S3 is een fijne optie vanwege de beschikbaarheid van PSRAM (Pseudo Static RAM), een voordelig type werkgeheugen dat onder meer nuttig is bij grafische toepassingen. Staat een touchscreen centraal in jouw project en wil je snel van start, overweeg dan een model met ingebouwde ESP32-chip (zie volgende paragraaf).

De ESP32-module is in verschillende uitvoeringen verkrijgbaar.

3 Touchscreen

Als je een touchscreen gaat gebruiken in je ESPHome-project, dan kun je eventueel een los exemplaar op de microcontroller aansluiten en configureren. Maar je kunt ook een touchscreen met ingebouwde ESP32 kiezen. Dat is vaak veel handiger en goedkoper. Je hoeft niet te solderen en kunt direct een gebruikersinterface bouwen in YAML-code. Het scheelt ook wat tijd. Bovendien zijn er zelfs modellen compleet met behuizing.

Kies een scherm dat door ESPHome wordt ondersteund. De website van ESPHome geeft goede suggesties. Je kunt ook afgaan op ervaringen van anderen. Het kan dan een iets grotere uitdaging zijn om de juiste configuratie voor je display in ESPHome te vinden. Je zult daarbij waarschijnlijk wel even moeten experimenteren, niet alleen bij het instellen van je display, maar ook bijvoorbeeld voor het touchgedeelte. Zelfs bij het vrij gangbare touchscreen dat we in dit artikel gebruiken, was dat een beetje prutsen.

Kies een touchscreen dat door ESPHome wordt ondersteund.

4 Scherm met ESP32

Voor dit artikel hebben we een eenvoudige ESP32-2432S028 gebruikt, met een resistief touchscreen van 2,8 inch met 240 × 320 pixels. Dit model wordt ook wel de ‘Cheap Yellow Display’ genoemd, wat vooral met de gele printplaat te maken heeft.

Er zijn meerdere varianten. Zo wordt in de schermpjes vaak de ILI9341-chip als aansturing gebruikt, maar soms ook de ILI9342, zoals in ons exemplaar. Dat vergt dan een heel kleine, maar noodzakelijke aanpassing in je configuratie.

Je kunt het scherm flexibel inzetten voor je IoT-projecten. Zoek je een wat groter touchscreen, dan kun je bijvoorbeeld de CrowPanel van Elecrow overwegen. Die is er in een versie van 5 inch (ca. 32 euro) en 7 inch (ca. 42 euro), inclusief acrylbehuizing en verzending via de fabrikant. Beide versies hebben een touchscreen met hoge resolutie van 800 × 480 pixels en zijn voorzien van de modernere ESP32-S3-chip. Het touchscreen is capacitief, wat zeker voor kleinere bedieningselementen fijner werkt dan het resistieve touchscreen in ons goedkope alternatief.

Tegenwoordig bestaan er ook ronde touchscreens. Een leuke optie (zij het met beperkte schermruimte) is de ESP32-2424S012 met een ESP32-C3-microcontroller, een rond kleuren-touchscreen van 1,28 inch en in een witte of zwarte behuizing. Makerfabs heeft een vergelijk schermpje zonder behuizing. De LilyGo T-RGB heeft een wat groter 2,1inch-scherm (zonder behuizing), maar is ruim twee keer zo duur.

De ESP32-2432S028 is een voordelig scherm (onder), een wat duurder alternatief is het capacitieve 5inch-aanraakscherm met ESP32 van Elecrow (boven).

5 Add-ons voor ESPHome

Hoewel je bijvoorbeeld een pc met Python kunt gebruiken voor het bewerken van je configuratiebestanden en het flashen van de microcontroller met de software voor ESPHome, is het meestal veel makkelijker om de add-on voor ESPHome binnen Home Assistant te gebruiken. Dat geeft ook een ander groot voordeel: je kunt de configuratie voor alle apparaten met ESPHome binnen Home Assistant beheren. Je zult zeker in de testfase veel wijzigingen aan de configuratie moeten maken.

Via de add-on voor ESPHome voeg je eenvoudig microcontrollers toe.

6 Microcontroller toevoegen

We gaan nu een verse microcontroller toevoegen. Je kunt eventueel ESPHome Web gebruiken om de microcontroller voor te bereiden voor gebruik met ESPHome, maar wij geven zoals gezegd de voorkeur aan de ESPHome-add-on, die je binnen Home Assistant kunt openen.

Je kunt voor deze methode de microcontroller gewoon via usb aansluiten op je eigen pc, maar dit vereist wel dat je Home Assistant opent via een beveiligde https-verbinding. Lukt dat niet? Als alternatief kun je de microcontroller ook via usb aansluiten op het systeem met Home Assistant zelf, voordat je verder gaat in ESPHome.

Het dashboard van ESPHome toont alle toegevoegde apparaten.

Ook leuk: Werk met wat je hebt: creëer je eigen alarmsysteem met Home Assistant

7 Configuratie

Klik binnen ESPHome op New device om een nieuwe microcontroller te initialiseren. Vul bij Name een naam in voor het apparaat. Bij Network name vul je de naam (SSID) in van het wifi-netwerk waarmee de microcontroller moet verbinden en bij Password het bijbehorende wachtwoord. Klik dan op Next.

In de volgende stap zal ESPHome een configuratiebestand maken, firmware bouwen en de microcontroller flashen. Klik daarvoor dus eerst op Connect. Als het goed is, kun je nu de com-poort selecteren waarmee de microcontroller is verbonden. Zie je geen com-poort, dan zul je eerst drivers moeten installeren. De instructies krijg je als je het venster sluit zonder een com-poort te selecteren. Als de verbinding is gelukt, zal de installatie verdergaan. Lukt het niet? Dan kun je kiezen voor Skip this step gevolgd door een handmatige configuratie.

Vul een naam in en de details voor het wifi-netwerk.

8 Touchscreen met ESP32

We gebruiken in dit artikel zoals gezegd de ESP32-2432S028 als voorbeeld. Dit is een touchscreen met ingebouwde ESP32-chip. Dit apparaatje kun je direct toevoegen aan ESPHome: precies zoals in paragraaf 7 staat omschreven, al moesten we in dit geval na het aanwijzen van de com-poort wel de boot-knop even indrukken.

Overigens bevat het apparaat meestal een voorgeprogrammeerde demo met een gebruikersinterface op basis van LVGL. Die zie je als je hem zo uit de doos op een voeding aansluit. Je kunt daarmee meteen de werking controleren. Je zult bij een model met resistief aanraakscherm overigens iets harder moeten drukken dan je misschien gewend bent.

We gebruiken dit voordelige 2,8inch-aanraakscherm, dat ook wel ‘Cheap Yellow Display’ wordt genoemd.

9 Schermconfiguratie

Na het toevoegen van je touchscreen heb je direct een basisconfiguratie voor ESPHome. Via Edit kun je deze configuratie aanpassen. Zowel voor het aansturen van het display als de registratie van het aanraken wordt SPI (Serial Peripheral Interface) gebruikt. Voor onze ESP32-2432S028 is dit de configuratie, rekening houdend met de gebruikte interne GPIO-pinnen:

We voegen nu eerst de configuratie van het display toe en in paragraaf 11 het touchgedeelte. Voor het display is de configuratie als volgt:

Merk op dat er ook een (oudere) variant van dit touchscreen is met de ILI9341. In dat geval gebruik je model: ILI9341 en invert_colors: false. Na het maken van de aanpassingen kies je Install. Je kunt nu kiezen hoe je de firmware wilt overbrengen. Meestal kies je Wirelessly voor over-the-air-updates. Het apparaat hoeft daarbij niet meer met jouw pc te zijn verbonden.

Binnen ESPHome kun je eenvoudig de configuratie bewerken.

10 LVGL-bibliotheek

Binnen ESPHome kon je voorheen met displays werken door binnen de component display met lambda bijvoorbeeld teksten met een bepaald lettertype naar je scherm te sturen. Als je LVGL gaat gebruiken, gebruik je geen lambda meer, maar alleen LVGL en widgets. Als eerste voegen we de LVGL-bibliotheek toe aan de YAML-code:

De optie buffer_size is ons geval noodzakelijk, vanwege de afwezigheid van PSRAM. In paragraaf 13 voegen we ook nog widgets toe. Omdat we dat hier nog niet hebben gedaan, zie je na het flashen als het goed is een demo met een knop, checkbox, cirkel met tekst en schuifbalk.

11 Configuratie touchscreen

Bediening via het scherm is nog niet mogelijk. Daarvoor moeten we het touchscreen toevoegen aan de configuratie van ESPHome:

Bewaar de aanpassingen en installeer de nieuwe firmware. Controleer of je de demo goed kunt bedienen. De regels onder on_touch zorgen dat in de logs de geregistreerde coördinaten worden getoond. Er kunnen aanpassingen nodig zijn in de regels onder calibration en transform.

12 Backlight

Het display is voorzien van een achtergrondverlichting (backlight) via pin 21. We definiëren deze output als volgt:

Daarna configureren we de achtergrondverlichting, waarbij we verwijzen naar de hierboven gedefinieerde output.

Na het flashen zal de backlight standaard aanstaan. Eventueel kun je deze vanuit Home Assistant aan- en uitzetten en de helderheid ervan regelen, bijvoorbeeld op basis van afwezigheid. Je kunt ook een script maken om de helderheid bij inactiviteit terug te brengen. Daarvoor verwijzen we je naar het uitgewerkte voorbeeld op GitHub (zie kader ‘Code downloaden’).

Binnen Home Assistant kun je eventueel ook de backlight aan- en uitzetten.

13 Widgets toevoegen

Onder de regel lvgl kun je nu de gewenste LVGL-componenten toevoegen aan je YAML-configuratie. Denk aan bijvoorbeeld knoppen, schuifregelaars, grafieken of labels. In dit voorbeeld voegen we aan de bovenkant alleen twee widgets toe voor een dimbare led, te weten een schakelaar (button) en schuifregelaar (slider).

De meeste opties dienen voor het positioneren van de widget. We geven bijvoorbeeld de breedte (width) en hoogte (height) aan, halen de widgets iets van de rand of met x en y, en regelen de uitlijning met align. Het gedeelte bij on_click zorgt dat de bewuste lamp in Home Assistant wordt omgeschakeld bij het klikken op de button. Voor de slider doen we hetzelfde onder on_release. Die acties zijn overigens om veiligheidsredenen niet direct mogelijk. In paragraaf 16 leggen we uit hoe je dit kunt toestaan.

We voegen in dit voorbeeld alleen twee eenvoudige widgets toe.

14 Interactie met Home Assistant

De entiteit voor de dimbare lamp heeft in Home Assistant de naam light.wledkantoor. De waardes zijn nodig om de widgets de juiste status te kunnen geven. Daarom voegen we hieronder een binary_sensor toe voor de status (aan of uit) en een sensor voor het helderheidsniveau. We werken vervolgens bij on_state en on_value de widgets bij als de status verandert in Home Assistant. Bij id vul je uiteraard de id van de betreffende widget in.

Gebruik de logfunctie om te zien of bijvoorbeeld een status verandert.

15 Toevoegen aan Home Assistant

De add-on voor ESPHome hebben we gebruikt om de microcontroller van firmware te voorzien. Maar je zult het apparaat hierna nog wel moeten toevoegen aan Home Assistant. Dat is heel eenvoudig: het wordt automatisch gevonden. In Home Assistant zie je via Instellingen / Apparaten en diensten het bewuste apparaat direct terug op het tabblad Integraties. Klik op de knop Toevoegen om het aan Home Assistant toe te voegen.

Het apparaat met ESPHome moet je nog toevoegen aan Home Assistant.

16 Acties toestaan

Als je het touchscreen bedient, zal Home Assistant een melding geven dat het ESPHome-apparaat heeft geprobeerd een actie in Home Assistant uit te voeren. Standaard is dit om veiligheidsredenen niet toegestaan, maar dit is eenvoudig op te lossen.

Ga naar Instellingen / Apparaten en klik dan onder het kopje Geconfigureerd op ESPhome. Achter het bewuste apparaat klik je vervolgens op Configureren. Zet een vinkje bij Toestaan dat het apparaat Home Assistant-acties uitvoert. Klik op Verzenden. Hierna zijn alle acties zoals het omschakelen van de lamp en regelen van de helderheid wel toegestaan.

Zorg dat het apparaat acties in Home Assistant mag uitvoeren.