Wat is Sigfox? Sigfox is een wereldwijde netwerkoperator die draadloze apparaten zoals elektriciteitsmeters via het gelijknamige protocol verbindt met internet. Voordelen zijn een zo goed als landelijke dekking en een diep bereik binnenshuis en ondergronds.

Sigfox is een Frans bedrijf dat in 2010 werd opgericht. Hun bedoeling is om wereldwijd apparaten te verbinden via een zogenoemd low-power wide-area network (LPWAN): draadloze communicatie over grotere afstanden met een laag stroomverbruik.

In tegenstelling tot LoRaWAN, dat andere populaire LPWAN (zie het vorige nummer van PCM), kan niet iedereen zomaar een Sigfox-netwerk opzetten. Het bedrijf geeft in elk land één partij de licentie voor een landelijk netwerk. In Nederland is dat Sigfox Netherlands, in België Citymesh, dat zelf onderdeel uitmaakt van het ICT-dienstenbedrijf Cegeka. Deze operatoren zetten verspreid over hun land basisstations om het bereik te waarborgen. Op zijn website heeft Sigfox een wereldkaart staan van de dekking.

Ultra-Narrow Band

Sigfox werkt in het licentievrije spectrum, in Europa rond 868 MHz. We spreken over Ultra-Narrow Band (UNB) omdat Sigfox maar een beperkt bereik van 192 kHz rond de centrale frequentie gebruikt. De frequentieband loopt van 868,034 tot 868,226 MHz. Elk bericht is 100 Hz breed en wordt doorgestuurd met een snelheid van 100 of 600 bits per seconde, afhankelijk van de regio. Met enige zin voor provocatie noemt Sigfox zijn netwerk om die reden dan ook weleens een 0G-netwerk.

Voor een hoge betrouwbaarheid stuurt een Sigfox-apparaat elk bericht op een willekeurige frequentie in het bereik en dan kort erna twee keer een kopie op twee andere frequenties. Deze eenvoudige vorm van ‘frequency hopping’ moet een korte storing op één frequentie kunnen doorstaan.

©PXimport

Kleine berichten

Het communicatieprotocol van Sigfox is speciaal ontworpen voor kleine berichten. Een uplink-bericht (van het apparaat naar het netwerk) kan maximaal 12 bytes groot zijn. Dat is ruim voldoende voor bijvoorbeeld gps-coördinaten, een temperatuur, snelheid of een status ‘aan’ of ‘uit’. Bij een snelheid van 100 bps blijft een bericht met een payload van 12 bytes 2,08 seconden in de lucht.

Europese regelgeving stelt dat je het publieke spectrum maximaal 1 procent mag innemen. Sigfox vertaalt dat in zijn netwerk naar maximaal 6 berichten van 12 bytes per uur, of 140 berichten van 12 bytes per dag. In andere regio’s verschilt de regelgeving, maar ook daar houdt Sigfox deze limieten aan.

Downlink-berichten (van het netwerk naar het apparaat) kunnen overigens 8 bytes groot zijn. Dat is ook voldoende om een actie in het apparaat te triggeren of een instelling aan te passen. Een nadeel is dat er maar twee downlink-berichten per dag mogelijk zijn.

Sigfox Cloud

De basisstations die de Sigfox-berichten van apparaten ontvangen, sturen deze berichten via het publieke internet door naar Sigfox Cloud. Hierin zitten onder andere de back-end-servers die de berichten van de basisstations verwerken. Zo halen ze er duplicaten uit (meerdere basisstations kunnen hetzelfde bericht ontvangen). De berichten en hun metadata worden in de back-end ook opgeslagen.

Aan de front-end biedt Sigfox een webinterface aan, waardoor klanten via de website toegang tot de berichten van hun Sigfox-apparaten krijgen. Ze kunnen van hieruit ook downlink-berichten naar hun apparaten sturen. Dezelfde functionaliteit is ook via een REST API beschikbaar, zodat je ook je eigen of externe systemen via je favoriete programmeerplatforms met Sigfox kunt koppelen. Bedrijven kunnen dus hun eigen back-end-systemen met de Sigfox Cloud koppelen.

©PXimport

Beveiliging

Sigfox besteedt veel aandacht aan beveiliging in alle onderdelen van het netwerk. Elk bericht op het netwerk is geauthentiseerd door een sleutel die uniek is voor elk apparaat. Ook de integriteit van het bericht wordt hierdoor beschermd. Met een volgnummer worden replay-aanvallen tegengegaan: een aanvaller kan een bestaand bericht niet nog eens uitzenden.

Daarentegen is encryptie van de payload van Sigfox-berichten optioneel. Je hebt dus standaard geen end-to-end-encryptie van Sigfox-berichten. Je kunt dit zelf implementeren, maar het Sigfox-protocol definieert ook een speciaal ontworpen encryptiealgoritme voor korte berichten. Deze versleuteling vergroot de payload niet: een versleutelde payload van 12 bytes is nog altijd 12 bytes lang.

Zelf aan de slag

Om zelf aan de slag te gaan met Sigfox, dien je een abonnement af te sluiten bij de Sigfox-operator van je land: Sigfox Netherlands in Nederland, Citymesh in België. Terwijl LoRaWAN toegankelijker is voor hobbyisten, richt Sigfox zich expliciet op de bedrijfswereld. Maar het gebruik van het Sigfox-netwerk blijft vrij schappelijk. Voor enkele euro’s per jaar kun je al twee uplink-berichten per dag sturen, voldoende voor heel wat toepassingen.

Uiteraard heb je ook nog hardware nodig. Je kunt kant-en-klare Sigfox-sensoren kopen. In de datasheet van het product vind je dan het formaat van de ondersteunde uplink- en downlink-berichten, en in de Sigfox Cloud kun je die berichten dan decoderen. En met een ontwikkelbordje zoals de LoPy 4 maak je zelf je eigen Sigfox-sensorbordje dat je in MicroPython programmeert. Meer informatie om Sigfox-producten te bouwen, vind je op de website Sigfox Build. Op https://partners.sigfox.com vind je een lijst van gecertificeerde apparaten.

Toepassingen

De Sigfox-signalen reiken vrij goed binnenshuis, waardoor het bijvoorbeeld de ideale technologie is voor slimme water- en energiemeters. Dat werkt in veel gevallen zelfs als de meters zich ondergronds of diep in een groot (appartementen)gebouw bevinden. Ook veel alarmmelders werken met Sigfox, omdat de signalen moeilijk te storen zijn.

Het bereik buitenshuis is voornamelijk afhankelijk van de directe zichtbaarheid tussen de antenne van het apparaat en de antenne van het basisstation. In open landschap reiken signalen wel 50 km ver, terwijl dat in dichtbebouwd stedelijk gebied zo’n 3 tot 5 km is.

De ontwikkeling van Sigfox

De Boox Go Color 7 Gen II moet de compacte kleur-e-reader naar een hoger niveau tillen. Met Android 13, stylus-ondersteuning en toegang tot talloze apps lijkt het een veelzijdige upgrade ten opzichte van de eerste generatie. Maar wie hoopt op een spectaculair verschil, ontdekt al snel dat de verbeteringen bescheiden zijn en dat oude minpunten nog steeds aanwezig zijn.

Qua uiterlijk heeft Onyx weinig aangepast. De Gen II is net zo licht en handzaam als zijn voorganger, weegt nog steeds rond de 190 gram en ligt dankzij de matte achterkant prettig in de hand. De brede rand rondom het scherm blijft een slimme keuze, zodat je het apparaat stevig kunt vasthouden zonder per ongeluk het scherm aan te raken. De bladerknoppen lijken iets beter geplaatst en klikken overtuigender dan bij de Gen I, maar het blijft een nuanceverschil. Het formaat is precies in balans: groot genoeg om comfortabel te lezen, maar compact genoeg om gemakkelijk mee te nemen. Dat maakt het een van de grootste troeven van deze serie.

Kleuren overtuigen nog steeds niet

Het 7-inch scherm gebruikt de Kaleido 3-technologie, met 4096 kleuren op 150 ppi en 300 ppi voor zwart-wit. In de praktijk oogt het kleurbeeld nog steeds erg zacht, flets en wollig, met een lichte gelige zweem die vooral opvalt bij bepaalde achtergrondkleuren. Voor strips en grafieken is het prima, maar het haalt het niet bij zelfs de goedkoopste tablets. Het contrast blijft lager dan bij een zwart-wit-e-reader en het lichte screendoor-effect (waarbij je het fijne raster van de pixels op een scherm kunt zien, alsof je door een hor of gaas kijkt) is goed zichtbaar. Ghosting, waarbij oude beeldresten kort blijven hangen, is iets minder storend dan bij zijn voorganger, maar nog altijd aanwezig.

©ER | ID.nl

©ER | ID.nl

Leuk voor stripverhalen, maar met beperkingen

Het kleurenscherm van de Boox Go Color 7 Gen II komt het best tot zijn recht bij het lezen van stripverhalen, manga of comics. Illustraties krijgen immers een subtiele kleurdiepte die prettiger is voor de ogen dan de felle gloed van een tablet, en het compacte 7-inch formaat voelt in de hand bijna als een klein stripboekje. Vooral bij traditionele manga werkt dat prima, zeker als je leest via een sideload-app als Tachiyomi of Perfect Viewer, die je zelf als .apk-bestand kunt installeren.

Bij webtoons of andere digitale strips met lange verticale pagina’s merk je echter dat het e-ink-scherm wat moeite heeft: het scrollen is niet altijd vloeiend en het beeld ververst uiteraard niet zo snel als op een lcd- of oled-scherm. Ook blijft de kleurweergave wat gedempt en mist het geheel de levendigheid van een tablet. Ghosting kan bij intensieve beeldwisselingen eveneens zichtbaar blijven, waardoor het apparaat beter presteert bij rustiger, pagina-gebaseerde content dan bij dynamische visuele media.

©ER | ID.nl

Flexibiliteit met een leercurve

De overstap naar Android 13 zorgt voor een stabielere en iets snellere ervaring dan bij de vorige generatie. Het grote voordeel is de vrijheid om via Google Play vrijwel elke lees-app te installeren, van Kindle tot Kobo en Storytel. Zo kun je vanuit één apparaat bij meerdere aanbieders terecht. Daarnaast kun je per app talloze leesinstellingen aanpassen, tot en met het installeren van specifieke lettertypes zoals een dyslexie­vriendelijk font.

Toch zit daar ook een keerzijde aan. Zowel de knoppen als het touchscreen reageren merkbaar trager dan bij conventionele e-readers, en bij complexe apps merk je dat de hardware het eigenlijk maar moeilijk kan bijbenen. Het apparaat voelt daardoor minder direct en soepel aan, zelfs bij simpele handelingen zoals het invoeren van een pincode.

©ER | ID.nl

Android is een kracht én een valkuil

Doordat het apparaat draait op Android 13 kun je zoals hierboven al genoemd via de Play Store vrijwel elke app installeren. Dat opent een deur naar een breed scala aan toepassingen: naast lees-apps zoals Kindle, Kobo en Storytel kun je er ook allerhande educatieve apps, productiviteitstools en zelfs games op zetten.

In theorie maakt dat van de Go Color 7 Gen II een soort mini-tablet met e-ink-scherm. In de praktijk loop je echter al snel tegen de grenzen van de technologie aan. Bewegende beelden, zoals video's, ogen traag en onscherp, en animaties in apps komen schokkerig over. Games werken technisch gezien, maar de reactiesnelheid van het scherm maakt ze eigenlijk onspeelbaar. Ook voelt de interface minder vloeiend aan dan op een echte tablet, waardoor het apparaat het meest tot zijn recht komt als veelzijdige e-reader, en niet als volwaardige vervanger van je iPad of Android-tablet. Houd dat dus in gedachten.

Kijk nou, een stylus!

De grootste vernieuwing is de ondersteuning voor een stylus. Met de Boox InkSense-pen kun je notities maken, documenten annoteren en zelfs illustraties maken (als je daar de juiste app voor installeert). Dat werkt, maar het schrijf-/tekengevoel is wisselend. Palm rejection is niet altijd betrouwbaar, waardoor er soms ongewenste strepen op het scherm verschijnen als je hand erop rust. Daarnaast verliest de pen soms kortstondig contact, waardoor lijnen of delen van letters ontbreken. Voor snelle krabbels of het markeren van tekst voldoet het, maar voor langdurig schrijf- of tekenwerk of precisie-aantekeningen is de Gen II minder geschikt.

Accessoires niet inbegrepen

Wie de Boox Go Color 7 Gen II optimaal wil gebruiken, moet rekening houden met extra kosten. De InkSense-stylus, die nodig is om notities te maken of te tekenen, wordt niet standaard meegeleverd en kost 54,95 euro. Ook de magnetische beschermhoes, geprijsd op 29,95 euro, moet je apart aanschaffen. Die hoes is handig voor bescherming en om de e-reader rechtop te zetten, maar de magneten zijn niet bijzonder krachtig, waardoor het apparaat er vrij gemakkelijk uit kan glijden. Voor wie het complete pakket wil, tikt de totaalprijs dus merkbaar hoger uit dan alleen de aanschaf van het apparaat zelf.

Conclusie: niche-ding voor specifieke gebruikers

De Boox Go Color 7 Gen II is een degelijk apparaat voor wie (een beetje) kleur nodig heeft in een compact formaat, meerdere leesplatforms wil combineren en bereid is tijd te investeren in het instellen van apps en instellingen. De stap vooruit ten opzichte van de Gen I is echter klein. De kleurweergave blijft erg zacht, ghosting is nog steeds aanwezig en de stylus-ervaring wordt beperkt door onnauwkeurigheid en vertraging. Als e-reader voor wie vooral in zwart-wit leest of lekker snel wil kunnen bladeren, zijn er gebruiksvriendelijker en goedkopere alternatieven. En wie denkt hiermee ook meteen een tabletvervanger in huis te halen, zal snel merken dat bewegend beeld en interactieve content (bijvoorbeeld bij het browsen) simpelweg niet prettig werken op e-ink.

Samsung heeft onlangs de Galaxy Buds3 FE uitgebracht, een set draadloze oordopjes met actieve ruisonderdrukking, AI-integratie en slimme bediening voor een scherpe prijs. Deze nieuwe Fan Edition biedt moderne eigenschappen en Galaxy-ecosysteemfunctionaliteit. Lees hieronder wat je zoal kunt verwachten van Samsungs nieuwste oordopjes.

De Buds3 FE onderscheiden zich met een zogenaamd 'blade design', een langgerekte vorm met een matte tweekleurige afwerking en semi-transparante accenten. De oordopjes wegen 5 gram per stuk en de case komt uit op 41,8 gram. Ze zijn verkrijgbaar in zwart en grijs, met IP54-classificatie voor stof- en spatwaterbestendigheid.

Slimme bediening en AI-integratie

Samsung zet met deze dopjes volop in op gebruiksgemak. De Buds3 FE zijn uitgerust met touch-, druk- en nabijheidssensoren, waarmee gebruikers onder meer het volume kunnen regelen, muziek pauzeren of gesprekken aannemen door te tikken of te knijpen. Dankzij Auto Switch kunnen de oordopjes automatisch overschakelen tussen verschillende Galaxy-apparaten. Voor Galaxy-gebruikers komt daar nog een extra laag aan functionaliteit bij in de vorm van Galaxy AI. Daarmee heb je onder meer spraakcommando's, realtime vertalingen en snelle toegang tot persoonlijke content zonder het scherm aan te raken tot je beschikking.

©Samsung

Geluidsfuncties, connectiviteit en accu

De Buds3 FE zijn voorzien van een dynamische 1-weg speaker en drie microfoons per oordopje. Ze ondersteunen actieve ruisonderdrukking (ANC), een ambient sound-modus en Crystal Clear Call-technologie. Die laatste maakt gebruik van een machine-learning-model om stemmen te isoleren tijdens gesprekken. De oordopjes zijn compatibel met bluetooth 5.4 en ondersteunen de codecs AAC, SBC en SSC (Samsung Seamless Codec).

©Samsung

Qua batterijduur belooft Samsung tot 6 uur luisterplezier met ANC ingeschakeld, oplopend tot 8,5 uur zonder. In combinatie met de oplaadcase loopt dat op tot respectievelijk 24 en 30 uur. Voor bellen geldt een maximale gesprekstijd van 4 uur, met een totaal van 18 uur inclusief case. De oplaadcase bevat een 515mAh-accu, de oordopjes zelf hebben elk 53 mAh aan capaciteit.

Beschikbaarheid

De Galaxy Buds3 FE zijn per direct verkrijgbaar in de Benelux voor een adviesprijs van 149 euro. Van 18 augustus tot en met 5 oktober 2025 geldt een lanceringsactie met 50 euro cashback, waarmee de prijs dus tijdelijk op 99 euro uitkomt.