De Aqara M2 is een smarthome-hub met een aantal handige functies, die helaas niet altijd even goed benut worden. Doe je er goed aan te investeren in dit ecosysteem of kun je beter voor een alternatief kiezen? Dat lees je in deze Aqara M2 review.

De belofte van een smarthome-hub is groots. Met zo’n hub in huis kun je allerlei slimme apparaten aan elkaar en met het internet verbinden. Veel smarthomeproducten komen ook met hun eigen hub, zoals de slimme lampen vanPhilips Hue. Echter, wanneer je voor allerlei apparaten verschillende hubs moet gebruiken, dan kom je terecht in een wirwar van kabels, plastic en draadloze verbindingen. Daarom is één hub handig; maar dat is voorlopig nog echt toekomstmuziek.

We verwachten niet dat er op korte termijn één smarthome-hub to rule them all op de markt uitgebracht wordt. Maar het zou wel fijn zijn dat wanneer je een hub van een derde, onafhankelijke partij koopt, je die hub kunt gebruiken voor het aansluiten van andere hubs. Zodoende heb je één app nodig voor al je apparaten, mits die natuurlijk de juiste ondersteuning aanbieden. Veel hubs ondersteunen Zigbee, Z-waveof allebei, terwijl Thread ook steeds belangrijker wordt.

©PXimport

De Aqara M2 is een ronde, lekker compacte en strak vormgegeven hub met ondersteuning voor wifi 5 (alleen op 2,4 GHz), bluetooth 5.0 en Zigbee 3.0. Daarnaast zijn er ook drie fysieke aansluitingen, namelijk een ethernet-, een usb-a- en een micro-usb-poort. Zo heb je zelf in de hand hoe je de hub aansluit. Je kunt hem met een (niet meegeleverde) usb-adapter aan een stopcontact koppelen en kunt als back-up een powerbank gebruiken, bij stroomuitval.

De hub kan standaard tot 32 apparaten hebben. Wanneer je extra nodes in het netwerk plaatst, dan rek je dat aantal op tot 128. Extra nodes zijn bijvoorbeeld slimme stopcontacten of wandknoppen; die versterken het signaal van de M2. Voor een gemiddeld huishouden moet 128 slimme apparaten genoeg zijn. Voor menig gebruiker is 32 wellicht ook wel genoeg, tenzij je natuurlijk elke deur en elk raam van een bewegingssensor voorziet en allerlei slimme stopcontacten plaatst in huis.

©PXimport

Twee andere kenmerken zijn de infraroodsensor en de ingebouwde speaker. Die sensor wordt gebruikt voor een koppelen van apparaten die met een infraroodafstandsbediening werken, zoals tv’s of airco’s. Dan moet je model wel ondersteund en gevonden worden door de hub en dat kan voor problemen zorgen. De ingebouwde speaker is handig voor de notificaties, beveiligingsmeldingen en voor zaken als een Aqara-deurbel. Dan is het een soort chime.

In de communicatie van Aqara wordt gemeld dat de Aqara M2 ondersteuning aanbiedt voor zaken als Apple HomeKit, Google Assistent en Amazon Alexa. Echter, in Nederland zijn die verbindingen nog niet actief. Je kunt de spullen die je dus bij de hub koopt, niet opnemen in een bestaand netwerk van bijvoorbeeld de Google Assistent. Dat is ontzettend jammer, omdat de hub verder heel weinig apparaten van derden ondersteunt. Zo voelt het systeem afgesloten en beperkt.

©PXimport

De Aqara M2 in gebruik

Naast de smarthomehub hebben we van Aqara ook enkele accessoires gekregen, zoals een lamp, stopcontact en verschillende sensoren. Het aansluiten van de verschillende producten gaat gemakkelijk. Voordat je dit echter kunt doen, dien je de hub klaar te maken. Dat is eveneens zo gepiept. Je sluit hem aan, downloadt de app en volgt de instructies op, die op het scherm verschijnen. Datzelfde geldt voor alle devices die je vervolgens koppelt.

De aankleding van de app heeft wat weg van een combinatie van Apple HomeKit en het Tuya-smarthomesysteem. Na het installeren van de hub en de apparaten, presenteert de app op het openingsscherm een aantal opties. Dit zijn apparaten, maar ook de metingen van sensoren. Je kunt de metingen bekijken en door op de snelkoppeling te tappen krijg je toegang tot uitgebreide informatie. In een grafiek zie je de metingen van de dag of van de afgelopen week.

Per apparaat verschillen de mogelijkheden. Een lamp kun je in- en uitschakelen, of bijvoorbeeld de kleurtemperatuur aanpassen. In ons geval is het een lamp zonder kleurenopties, dus dat is dan in dit specifieke geval niet te regelen. Mocht je zo’n lamp hebben, dan komen die opties in beeld wanneer je het apparaat dus via de snelkoppeling in de app opent. Verder kun je de naam en locatie aanpassen en is er een overzicht van automatisaties die aan dit product gekoppeld zijn.

©PXimport

Apparaten aan elkaar koppelen

Niet alleen het installatiescherm doet ons denken aan Tuya (links zie je een lijst met type apparaten, rechts een overzicht van die apparaten), maar ook de manier waarop je automatiseringen regelt. Dat werkt namelijk volgens een heel simpel principe: als dit, dan dat. Eigenlijk is dit het beste te omschrijven als een basale versie van If This Then That (IFTTT), maar Tuya heeft het principe met al z’n white labels daadwerkelijk toegankelijk gemaakt voor de gemiddelde consument.

Het belangrijkste is echter dat het gewoon werkt en dat de app in alle gevallen overzicht biedt. De concurrentie kijkt nou eenmaal naar elkaar, dus is het niet vreemd dat echt goede aspecten overgenomen en binnen een eigen omgeving uitgewerkt en aangepast worden. Onderaan de app is een navigatiebalk met vijf opties: Home, Accessoires, Automation, Scene en Profile. Bij de derde optie kun je de automatiseringen regelen, bij optie twee installeer je de apparaten.

©PXimport

Hoewel de opties ietwat basaal zijn in vergelijking met IFTTT, is er toch redelijk wat mogelijk. Je kunt een automatisering laten beginnen op basis van een andere automatisering, maar ook een timer of door het weer. Je kunt vrijwel alle apparaten gebruiken als beginpunt, maar niet als hetgeen wat beïnvloed wordt. Dat is logisch. Wanneer je een slimme knop hebt, dan is dat vaak een beginpunt. Dat kun je niet inzetten als eindpunt, zoals een lamp dat wel is.

Een andere optie is het aanmaken van scenes. Scenes zijn eigenlijk een verzameling opdrachten die je in één keert uitvoert. Zo kun je met een druk op de knop, in de app, bijvoorbeeld een slimme en een domme lamp tegelijkertijd activeren. De domme lamp moet dan wel aangesloten zijn op het slimme stopcontact. Je kunt ook scenes met elkaar combineren en zo bijvoorbeeld alle lampen laten aangaan op een bepaalde verdieping of juist een kamer. Je krijgt hier gewoon de tools voor.

©PXimport

Het is wel mogelijk apparaten van derden te gebruiken met de Aqara M2-smarthomehub, maar dat zijn er niet veel. Het gaat om speakers van Sonos, televisies van Hisense en robotstofzuigers van Ecovacs en Roborock (van Xiaomi). Dat is echt vrij mager. De kans is klein dat je zelf één van die apparaten hebt, waardoor je hier dus niet optimaal gebruik van kunt maken. Heb je dat wel op het oog, dan kun je beter naar een uitgebreider systeem kijken.

Hoewel er geen Google Assistent-ondersteuning is momenteel, is er wel een goede verbinding met Apple HomeKit. Je kunt alle apparaten gewoon bedienen vanuit de Woning-applicatie van het bedrijf. Daardoor krijg je toegang tot veel meer koppelingen en mogelijkheden. Echter, ook hier bestaat de kans dat je geen HomeKit gebruikt, waardoor een deel van de beloofde functionaliteit dus niet toegankelijk is. Aan Assistent-ondersteuning wordt momenteel gewerkt.

©PXimport

Conclusie

Met de producten die we gekoppeld hebben aan de Aqara M2 zijn we geen problemen tegengekomen. De verbinding is stabiel, doch wat langzaam. Maar dat komt omdat we de hub via wifi gekoppeld hebben en niet middels een ethernetpoort. Daarnaast is de app ook een beetje traag met het updaten van de snelkoppelingen, waardoor je meer dan eens te vaak tapt. Dat levert geen problemen op, gelukkig. Maar je moet dus wel even geduld tonen.

Het grootste probleem is dat je toegang hebt tot relatief weinig te koppelen apparaten. Ja, Aqara biedt genoeg sensoren, camera’s, lampen en andere accessoires aan, maar dat is alleen interessant voor wanneer je nog niet aan een smarthome begonnen bent (of al gebruikmaakt van Apple HomeKit). Heb je bijvoorbeeld al iets van Philips Hue, met Google Assistent of een ander bekend smarthomemerk, dan kan de hub van Aqara daar helaas helemaal niets mee.

Daarom kunnen we de hub niet aan iedereen aanbevelen. Nu is de hub interessant voor mensen met Apple HomeKit of mensen die op zoek zijn naar een toegankelijke en goedkope smarthomehub. Helaas kun je weinig tot geen externe apparaten (die dus niet tot het Aqara-systeem zitten) gebruiken met de hub, waardoor die voor weinig mensen interessant is. In de toekomst kan dat nog veranderen. Maar voor nu stelt de toegankelijke hub daardoor teleur.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.