De OnePlus Buds Z2 bluetooth in-ears vallen qua prijs tussen de eerste generatie Buds Z en de duurdere OnePlus Buds Pro. Hoe de Buds Z2 van 100 euro in praktijk werken, lees je in deze OnePlus Buds Z2 review.

Als merk is OnePlus een beetje alsof er een brandende praalwagen voorbijrijdt in een carnavalsparade. Op de praalwagen wordt heel hard gedaan alsof er een feestelijke bedoening gaande is, maar er gaat een hoop op niet subtiele wijze mis. Terwijl OnePlus probeert te paraderen met een “Red Cable Club” klantenkaart, een samenwerking met cameramerk Hasselblad voor de smartphonecamera en deze nieuwe OnePlus Buds Z2, heeft het merk het niet makkelijk. 

Ook recentelijk. Die vooralsnog onovertuigende smartwatch en Hasselblad-samenwerking bijvoorbeeld, of de samensmelting van OnePlus met het grotere zustermerk Oppo, wat er zelfs toe leidde dat een smartphone-update teruggetrokken moest worden. 

Voor jou als consument houdt dat in dat OnePlus een merk is waarbij je je huiswerk goed moet doen. Sommige producten zijn waanzinnig goed, sommige producten kun je beter met een boog omheen lopen. Gelukkig vallen deze OnePlus Buds Z2 niet in de laatste categorie.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Budfamilie

De markt voor draadloze oortjes is lucratief, aangezien de oortjes snel aan vervanging toe zijn en smartphones steeds vaker zonder audiopoort komen. Veel smartphone- en audiomerken proberen een graantje mee te pikken. 

Wat betreft deze draadloze oortjes heeft OnePlus zich vorig jaar aardig herpakt. Zo bracht het merk in 2021 nog de OnePlus Buds Pro uit. Deze oortjes lieten een uitstekende indruk achter, maar de prijs is wat (te) hoog om echt op te vallen tussen de fabrikanten die hun sporen al hebben verdiend op audiogebied. Deze OnePlus Buds Z2 kost 99 euro, vier tientjes duurder dan de eerste generatie Buds Z.

Opvallend is dat de Buds Z2 over dezelfde bluetooth 5.2-verbinding en 11mm-driver beschikt als de Pro-uitvoering. Qua geluidsbeleving ontlopen de oortjes elkaar dus niet veel. Maar verschil is wel degelijk hoorbaar. En zichtbaar, want de oortjes en ovaalvormige oplaaddoosje ogen wat minder luxe dan Pro-uitvoering. Zonder overigens teveel het ontwerp van AirPods af te kijken; iets waar de eerste OnePlus-oortjes en de oortjes van zustermerk Oppo wel last van hebben.

OnePlus Buds Z2 in praktijk

De oortjes zijn erg licht en beschikken over verwisselbare rubber tipjes, zodat je ze op maat afstelt. Hierdoor zitten de oortjes comfortabel en isoleer je het gehoorkanaal voor de beste geluidsbeleving en werking van ruisonderdrukking.

Voor zijn prijsklasse is die geluidsbeleving bovengemiddeld goed, maar niet voor iedereen weggelegd. Dat komt door de afstelling van de oortjes, waarbij basgeluid hoge prioriteit heeft gekregen en de hoge- en middentonen wat overstemd raken. 

Het maskeert ook een beetje dat deze tonen wat aan de schelle kant zijn. Ondanks dat de het basgeluid bijna voelbaar is, blijven de overige tonen wel altijd hoorbaar. Dat wil nog wel eens anders zijn met andere oortjes in lagere prijsklasses, waar meestal zwaar basgeluid ervoor zorgt dat de andere tonen niet hoorbaar meer zijn.

De ruisonderdrukking werkt eveneens bovengemiddeld goed voor zijn prijsklasse. Niet al het geluid wordt gefilterd, dus je zal altijd wat van je omgeving meekrijgen. Maar omdat de oortjes goed het gehoorkanaal isoleren en daar door hun lichte gewicht blijven zitten is een groot deel van het werk al gedaan. Hier verschillen de Buds Z2 wel ten opzichte van de Pro-uitvoering. Laatstgenoemde maakte meer indruk met de geluidsfiltering, maar zorgde wel voor een drukkend gevoel op de oren. Dat is niet het geval bij deze OnePlus Buds Z2.

Dankzij de ingebouwde microfoons is er ook een transparantiemodus, die omgevingsgeluid (zoals verkeer) juist doorlaat. Ook zorgen de microfoons ervoor dat je gesprekken kunt voeren, zoals (video)bellen. Hier blinken de Buds Z2 echter niet in uit.

Accuduur

Dat de oortjes een licht gewicht hebben, zorgt voor een optimaal draagcomfort. Maar niet voor een grote accu. Dat leidt ertoe dat de accuduur niet erg lang is, vooral met de ruisonderdrukking ingeschakeld. De accu gaat iets meer dan vier uur mee. Wanneer de ruisonderdrukking uit staat kun je daar een uurtje bij optellen.

Het oplaaddoosje beschikt over een accucapaciteit om de oortjes 6,5 keer volledig op te laden. Dit doosje laad je vervolgens op via de usb-c-poort. Draadloos laden is helaas niet mogelijk. Het ovaalvormige oplaaddoosje heeft een prettig formaat dat makkelijk in een broekzak te steken is voor onderweg. Het dekseltje voelt echter wat krakkemikkig aan.

©PXimport

HeyMelody

Je configureert de oortjes via de HeyMelody-app van Oppo. Dat is wellicht wat verwarrend, maar iets wat je steeds meer gaat zien omdat het merk OnePlus meer op gaat in het grotere Oppo. Deze HeyMelody-app is overzichtelijk en biedt alle functies die je nodig hebt, inclusief firmware-updates. 

Heb je een OnePlus-smartphone, dan is de app niet nodig, dan kun je vanuit de bluetooth-instellingen je oortjes configureren, bij de Dolby Atmos-instellingen een geluidsprofiel kiezen (helaas ontbreekt een gewone equalizer) en bij de apparaatgegevens kun je tenslotte terecht voor de zoekfunctie. Deze zorgt ervoor dat de oortjes een geluidssignaal geven wanneer je ze kwijt bent.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de OnePlus Buds Z2

Als je zo’n honderd euro over hebt voor draadloze oortjes, dan is er ruime keuze. Samsung, JBL, Sony, 1More en ook Nothing (het nieuwe merk van Carl Pei, de oud-medeoprichter van OnePlus). Al deze merken bieden uitstekende oortjes aan, waarbij de lat hoog gelegd wordt. Toch houden de Buds Z2 zich prima staande, wat ze een uitstekende keus maken.

Ben je echter in voor een wat betere geluidsafstelling, dan zijn de Ear(1)-oortjes van Nothing net even wat gebalanceerder. Hetzelfde geldt voor de Samsung Galaxy Buds2, die inmiddels ook voor een vergelijkbare prijs verkrijgbaar zijn en ook langer meegaan op een volle accu.

Conclusie: OnePlus Buds Z2 kopen?

Voor honderd euro heb je aan de OnePlus Buds Z2 uitstekende oortjes, met een krachtig geluid en een heerlijk draagcomfort, waardoor je ze in theorie lang in kunt houden zonder last te krijgen. In praktijk zal dat helaas niet snel gebeuren, omdat de accuduur niet indrukwekkend is Ook zal de geluidsafstelling niet iedereen kunnen bekoren, omdat het basgeluid behoorlijk opgevoerd is.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.