De OnePlus Buds Z2 bluetooth in-ears vallen qua prijs tussen de eerste generatie Buds Z en de duurdere OnePlus Buds Pro. Hoe de Buds Z2 van 100 euro in praktijk werken, lees je in deze OnePlus Buds Z2 review.

Als merk is OnePlus een beetje alsof er een brandende praalwagen voorbijrijdt in een carnavalsparade. Op de praalwagen wordt heel hard gedaan alsof er een feestelijke bedoening gaande is, maar er gaat een hoop op niet subtiele wijze mis. Terwijl OnePlus probeert te paraderen met een “Red Cable Club” klantenkaart, een samenwerking met cameramerk Hasselblad voor de smartphonecamera en deze nieuwe OnePlus Buds Z2, heeft het merk het niet makkelijk. 

Ook recentelijk. Die vooralsnog onovertuigende smartwatch en Hasselblad-samenwerking bijvoorbeeld, of de samensmelting van OnePlus met het grotere zustermerk Oppo, wat er zelfs toe leidde dat een smartphone-update teruggetrokken moest worden. 

Voor jou als consument houdt dat in dat OnePlus een merk is waarbij je je huiswerk goed moet doen. Sommige producten zijn waanzinnig goed, sommige producten kun je beter met een boog omheen lopen. Gelukkig vallen deze OnePlus Buds Z2 niet in de laatste categorie.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Budfamilie

De markt voor draadloze oortjes is lucratief, aangezien de oortjes snel aan vervanging toe zijn en smartphones steeds vaker zonder audiopoort komen. Veel smartphone- en audiomerken proberen een graantje mee te pikken. 

Wat betreft deze draadloze oortjes heeft OnePlus zich vorig jaar aardig herpakt. Zo bracht het merk in 2021 nog de OnePlus Buds Pro uit. Deze oortjes lieten een uitstekende indruk achter, maar de prijs is wat (te) hoog om echt op te vallen tussen de fabrikanten die hun sporen al hebben verdiend op audiogebied. Deze OnePlus Buds Z2 kost 99 euro, vier tientjes duurder dan de eerste generatie Buds Z.

Opvallend is dat de Buds Z2 over dezelfde bluetooth 5.2-verbinding en 11mm-driver beschikt als de Pro-uitvoering. Qua geluidsbeleving ontlopen de oortjes elkaar dus niet veel. Maar verschil is wel degelijk hoorbaar. En zichtbaar, want de oortjes en ovaalvormige oplaaddoosje ogen wat minder luxe dan Pro-uitvoering. Zonder overigens teveel het ontwerp van AirPods af te kijken; iets waar de eerste OnePlus-oortjes en de oortjes van zustermerk Oppo wel last van hebben.

OnePlus Buds Z2 in praktijk

De oortjes zijn erg licht en beschikken over verwisselbare rubber tipjes, zodat je ze op maat afstelt. Hierdoor zitten de oortjes comfortabel en isoleer je het gehoorkanaal voor de beste geluidsbeleving en werking van ruisonderdrukking.

Voor zijn prijsklasse is die geluidsbeleving bovengemiddeld goed, maar niet voor iedereen weggelegd. Dat komt door de afstelling van de oortjes, waarbij basgeluid hoge prioriteit heeft gekregen en de hoge- en middentonen wat overstemd raken. 

Het maskeert ook een beetje dat deze tonen wat aan de schelle kant zijn. Ondanks dat de het basgeluid bijna voelbaar is, blijven de overige tonen wel altijd hoorbaar. Dat wil nog wel eens anders zijn met andere oortjes in lagere prijsklasses, waar meestal zwaar basgeluid ervoor zorgt dat de andere tonen niet hoorbaar meer zijn.

De ruisonderdrukking werkt eveneens bovengemiddeld goed voor zijn prijsklasse. Niet al het geluid wordt gefilterd, dus je zal altijd wat van je omgeving meekrijgen. Maar omdat de oortjes goed het gehoorkanaal isoleren en daar door hun lichte gewicht blijven zitten is een groot deel van het werk al gedaan. Hier verschillen de Buds Z2 wel ten opzichte van de Pro-uitvoering. Laatstgenoemde maakte meer indruk met de geluidsfiltering, maar zorgde wel voor een drukkend gevoel op de oren. Dat is niet het geval bij deze OnePlus Buds Z2.

Dankzij de ingebouwde microfoons is er ook een transparantiemodus, die omgevingsgeluid (zoals verkeer) juist doorlaat. Ook zorgen de microfoons ervoor dat je gesprekken kunt voeren, zoals (video)bellen. Hier blinken de Buds Z2 echter niet in uit.

Accuduur

Dat de oortjes een licht gewicht hebben, zorgt voor een optimaal draagcomfort. Maar niet voor een grote accu. Dat leidt ertoe dat de accuduur niet erg lang is, vooral met de ruisonderdrukking ingeschakeld. De accu gaat iets meer dan vier uur mee. Wanneer de ruisonderdrukking uit staat kun je daar een uurtje bij optellen.

Het oplaaddoosje beschikt over een accucapaciteit om de oortjes 6,5 keer volledig op te laden. Dit doosje laad je vervolgens op via de usb-c-poort. Draadloos laden is helaas niet mogelijk. Het ovaalvormige oplaaddoosje heeft een prettig formaat dat makkelijk in een broekzak te steken is voor onderweg. Het dekseltje voelt echter wat krakkemikkig aan.

©PXimport

HeyMelody

Je configureert de oortjes via de HeyMelody-app van Oppo. Dat is wellicht wat verwarrend, maar iets wat je steeds meer gaat zien omdat het merk OnePlus meer op gaat in het grotere Oppo. Deze HeyMelody-app is overzichtelijk en biedt alle functies die je nodig hebt, inclusief firmware-updates. 

Heb je een OnePlus-smartphone, dan is de app niet nodig, dan kun je vanuit de bluetooth-instellingen je oortjes configureren, bij de Dolby Atmos-instellingen een geluidsprofiel kiezen (helaas ontbreekt een gewone equalizer) en bij de apparaatgegevens kun je tenslotte terecht voor de zoekfunctie. Deze zorgt ervoor dat de oortjes een geluidssignaal geven wanneer je ze kwijt bent.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de OnePlus Buds Z2

Als je zo’n honderd euro over hebt voor draadloze oortjes, dan is er ruime keuze. Samsung, JBL, Sony, 1More en ook Nothing (het nieuwe merk van Carl Pei, de oud-medeoprichter van OnePlus). Al deze merken bieden uitstekende oortjes aan, waarbij de lat hoog gelegd wordt. Toch houden de Buds Z2 zich prima staande, wat ze een uitstekende keus maken.

Ben je echter in voor een wat betere geluidsafstelling, dan zijn de Ear(1)-oortjes van Nothing net even wat gebalanceerder. Hetzelfde geldt voor de Samsung Galaxy Buds2, die inmiddels ook voor een vergelijkbare prijs verkrijgbaar zijn en ook langer meegaan op een volle accu.

Conclusie: OnePlus Buds Z2 kopen?

Voor honderd euro heb je aan de OnePlus Buds Z2 uitstekende oortjes, met een krachtig geluid en een heerlijk draagcomfort, waardoor je ze in theorie lang in kunt houden zonder last te krijgen. In praktijk zal dat helaas niet snel gebeuren, omdat de accuduur niet indrukwekkend is Ook zal de geluidsafstelling niet iedereen kunnen bekoren, omdat het basgeluid behoorlijk opgevoerd is.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!