De AirPods 3 van Apple ogen en voelen anders dan de voorgaande twee generaties AirPods. Wat er precies is veranderd lees je in deze Apple AirPods 3 review.

De markt voor draadloze in-ears is tot bloei gekomen dankzij Apple, dat met de AirPods een opvallend product leverde en gelijktijdig een markt creëerde voor draadloze audio. De inkomsten die Apple inmiddels met AirPods alleen al genereert,  doet de kosten van de aankoop van Beats Audio verbleken. 

Nu zijn vrijwel alle audio- en smartphone-fabrikanten van de partij met hun eigen draadloze oortjes om ook een graantje mee te pikken van de lucratieve markt, waardoor ook Apple moest blijven vernieuwen. Vernieuwing is bij deze AirPods 3 niet alleen zichtbaar, maar ook hoorbaar.

Nieuwe functies

De AirPods 3 zijn uitgerust met ‘spatial audio’, een soort surroundsound-achtige functionaliteit, waardoor je geluid met een ruimtelijk gevoel af kunt spelen. Vergelijkbaar met 360 Reality Audio, dat door Sony in de markt wordt gebracht.

Andere nieuwe functies zijn opladen via de magnetische Magsafe-laders, die ook iPhones draadloos op kunnen laden via Qi. De accuduur zelf is iets opgehoogd en ook de geluidskwaliteit heeft een boost gekregen. Bovendien kunnen de AirPods 3 tegen een spatje, wat wel zo prettig is.

©PXimport

One size fits all

Het uiterlijk is ook veranderd, de AirPods 3 zijn wat lichter en lijken iets meer op de AirPods Pro, waarbij sensoren, microfoons en speakers achter zwarte gaasjes geplaatst zijn. De speaker is opvallend groot, wat al veel goed belooft voordat je de oortjes voor het eerst in doet.

Toch heeft Apple het grootste ontwerp-nadeel van de AirPods in stand gehouden. De oortjes zijn niet op maat af te stellen. Andere draadloze in-ears, waaronder de AirPods Pro beschikken over een rubber (verwisselbaar) tipje die het oortje vastzet in het gehoorkanaal en deze optimaal afsluit voor de beste geluidsbeleving. Dat is dus niet het geval bij de AirPods, die als het ware in je oor hangen met een universeel formaat. Hierdoor zijn de oortjes niet voor ieder oor geschikt. Het is mij een raadsel waarom Apple stug vasthoudt aan dit ontwerp.

In praktijk zitten de oortjes comfortabel in het oor, waardoor je ze gerust langere tijd in kunt hebben. Ook blijven ze (in mijn geval) goed zitten, ook bij beweging zoals fietsen en lopen. Wanneer de beweging wat intensiever wordt, denk aan hardlopen, merk je dat ze te los in het oor hangen.

Geluidskwaliteit van de AirPods 3

Dat de oortjes je oor niet afsluiten doet af aan de geluidsbeleving. Omgevingsgeluid komt door, wat vervelend kan zijn als je je wilt concentreren of in een lawaaiige omgeving zit zoals een trein of vliegtuig. Als je je juist wel wat meer bewust wil zijn van je omgeving, bijvoorbeeld in het verkeer of op kantoor is het juist weer prettig.

Het is eigenlijk wel zonde van de goede geluidsreproductie die de AirPods 3 levert te noemen. Want de geluidskwaliteit is buitengewoon goed, en had zelfs nóg beter kunnen zijn als het niet zou verstoren door de omgeving. Zoals het formaat van het speakergaasje al doet vermoeden is het geluid voor draadloze in-ears krachtig. Ook de afstelling is dik in orde, waardoor alle details en tonen hoorbaar zijn. Dat maakt de oortjes voor alle doeleinden geschikt: of je nu gevarieerde muziek luistert, podcasts en audioboeken volgt of gesprekken voert.

©PXimport

AirPods 3 functies

Natuurlijk werken AirPods naadloos samen met je iPhone, iPad en Mac. Maar ook als je geen Apple-apparatuur gebruikt, kun je gewoon AirPods gebruiken met bijvoorbeeld je Android-smartphone of Windows-pc zonder dat je belangrijke eigenschappen mist. Verschil in geluidskwaliteit merkte ik niet op en de bediening (door te knijpen in het staafje van de AirPods) werkt gewoon.

Wel moet je het doen zonder Apple’s Siri-assistentie en de spatial audio, ook een technologie van Apple zelf. Spatial audio gaat verder dan surround-geluid. Het geluid klinkt ruimtelijk, waarbij bijvoorbeeld individuele geluiden (een basgitaar, stem of wat dan ook) echt klinken alsof ze ergens anders vandaan komen. 

Wat de ervaring nog indrukwekkender maakt is dat wanneer je je hoofd draait, het geluid als het ware meedraait zodat het alsnog vanaf dezelfde plek lijkt te komen. Een indrukwekkende technologie. Vooral voor films, series en games van grote meerwaarde met een goede koptelefoon. Voor muziek en simpele oortjes als deze voelt spatial audio vooralsnog als een wat overbodige gimmick. Het feit dat de AirPods 3 je niet afsluiten van de omgeving versterkt dat gevoel.

Andere functies zoals ruisonderdrukking (ANC) of omgevingsgeluidmodus zijn niet aanwezig op de AirPods 3. Dat is vanwege het ontwerp van de AirPods 3 ook tamelijk overbodig.

©PXimport

©PXimport

Accuduur van de AirPods 3

Omdat de accucapaciteit van de AirPods 3 ietsje is opgeschroefd en de chipset wat zuiniger werkt gaat de accu langer mee dan zijn voorganger. Apple stelt zes uur. In praktijk kwam ik op ongeveer een half uur minder uit. Daarmee zijn ook de derde generatie van de AirPods geen marathonlopers, en houd er ook rekening mee dat accu’s van oortjes snel slijten en dus minder lang uithoudingsvermogen krijgen.

Het oplaaddoosje heeft met 345 mAh een iets lagere capaciteit dan die van de AirPods 2 (398 mAh). Het is genoeg om de oortjes ongeveer vijf keer volledig op te laden. Het oplaaddoosje kun je nu ook via Magsafe opladen, maar een gewone draadloze lader doet het ook prima. Er is een Lightning-aansluiting om het doosje bedraad op te laden. 

Hoewel Lightning vervelend verouderd is, valt het niet als minpunt aan te merken, het zou immers gek zijn om je iPhone met een andere aansluiting op te moeten laden dan je bijbehorende oortjes. Dat iPhones anno 2021 nog over Lightning beschikken is een (door ons) uitvoerig besproken nadeel.

©PXimport

Alternatieven voor de AirPods 3

De AirPods 3 blinken uit dankzij de geluidskwaliteit en zijn zeker de meerprijs waard ten opzichte van AirPods 2, die met 150 euro zo’n vijftig euro goedkoper zijn. In deze prijsklasse kun je echter ook hele goede oortjes kopen met goede geluidskwaliteit, afsluitende pasvorm én ruisonderdrukking. Denk aan de Bose QuietComfort-oortjes. Samsung Galaxy Buds2 en Sennheiser CX Plus bieden dit bijvoorbeeld ook, maar kunnen op geluidskwaliteit Apple niet bijbenen.

Conclusie: Apple AirPods 3 kopen?

De Apple AirPods 3 vallen me helemaal niet tegen. De geluidskwaliteit is indrukwekkend krachtig en oortjes zitten comfortabel. Toch is het one size fits all-ontwerp een tekortkoming, waardoor de oortjes niet bij iedereen passen en uit het oor kunnen komen bij intensieve beweging. De toevoeging van waterbestendigheid is mooi meegenomen, evenals de langere accuduur. Spatial audio moet zijn meerwaarde voor in-ears en muziek nog wel een beetje bewijzen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.