Wanneer je een tablet wilt kopen, is de belangrijkste keuze die je moet maken, voor welk besturingssysteem je kiest. Apples iOS, Android van Google of toch Microsofts Windows? Ondanks dat de besturingssystemen flink verschillen, zijn er natuurlijk ook flink wat overeenkomsten.

Toen Apple de eerste iPad op de markt bracht, werd het apparaat niet door iedereen enthousiast ontvangen. Wie zat er immers te wachten op een grote iPod touch? Inmiddels weten we wel beter en is de tablet voor velen een onmisbaar apparaat geworden. Voor het eerst is er namelijk een mobiel apparaat dat krachtig genoeg is om complexe software te draaien en draadloos te verbinden met internet, maar toch compact genoeg is om in iedere tas te stoppen.

Door het relatief grote scherm heeft een tablet, in tegenstelling tot een smartphone, het juiste formaat om comfortabel tekst te lezen en indien nodig te bewerken. Eigenlijk is vrijwel alle functionaliteit die je verwacht van een notebook, samengeperst in een apparaat waar je op kunt werken op plekken waar dat eerst niet mogelijk was.

Apps

De software op een tablet is misschien nog wel belangrijker dan de hardware. De besturingssystemen bieden allemaal net een andere gebruikerservaring. Er zijn verschillen in de manier waarop je op internet surft, afbeeldingen beheert en e-mail synchroniseert. Ook is er een groot verschil tussen de verschillende besturingssystemen in zowel de kwantiteit als kwaliteit van de apps.

Hoe goed een besturingssysteem ook is, zonder apps ben je waarschijnlijk snel op je tablet uitgekeken. Over de hoeveelheid apps kunnen we kort zijn: de iPad heeft op app-gebied nog altijd de beste papieren (475.000 iPad-apps op het moment van schrijven), terwijl Windows 8.1/RT het kleinste app-aanbod heeft.

©PXimport

Windows 8/RT biedt momenteel de minste apps, maar dat zou weleens kunnen veranderen.

Net als bij normale apps is ook bij games de iPad het platform met het grootste aanbod. De nieuwste iPad Air en iPad mini met Retina-display zijn grafisch erg krachtig en in staat om prachtige visuele effecten weer te geven. Iets dat te zien is in spellen als Mass Effect Infiltrator en Infinity Blade 3 (review).

Ook voor Android zijn er spellen van hoge kwaliteit, maar in aantal zijn het er een stuk minder. Dat ligt niet aan de mogelijkheden van de beste Android-tablets. Rockstars Grand Theft Auto 3 loopt net zo soepel op een Android-tablet als op de iPad en ziet er net zo goed uit. Windows-tablets bevatten vergelijkbare hardware, maar bieden momenteel een stuk minder spellen.

©PXimport

De App Store op de iPad is goedgevuld met zowel betaalde als gratis spellen.

Dat de iPad zo populair is bij ontwikkelaars, komt door het hogere marktaandeel en het beperkte aanbod van hardware. Ontwikkelaars kennen de sterke en zwakke punten van de iPad beter dan dat ze die kennen voor de hele reeks Android-tablets die gebruikmaken van verschillende grafische chips.

©PXimport

Ook Android biedt oneindig veel nieuwe apps.

E-mail

Omdat tablets ontworpen zijn om onmiddellijk gebruiksklaar te zijn en altijd in stand-by staan, zijn ze ideaal om snel te controleren of je nieuwe mailberichten hebt. iOS, Android en Windows zijn prima geschikt om te gebruiken voor e-mail. We hebben op dit gebied dan ook geen duidelijke favoriet.

Apple laat je verschillende webmaildiensten, Exchange-, IMAP- of POP3-accounts gebruiken. Deze kun je allemaal koppelen aan de Inbox, waardoor je snel nieuwe berichten kunt vinden. Herinneringen, afspraken en contacten kunnen gesynchroniseerd worden met de apps van iOS.

Wanneer je een Android-tablet in gebruik neemt, dan zal het apparaat je vragen om je Google-account, waarmee de tablet automatisch ook gebruikmaakt van jouw Gmail-adres. Het Google-account wordt gebruikt voor alle diensten van Google, waaronder Picasa, Google Docs en YouTube. Hoewel er dus altijd een Google-account aan de tablet gekoppeld wordt, behandelen de verschillende fabrikanten e-mail soms toch op hun eigen manier. Samsung heeft bijvoorbeeld zijn eigen mailprogramma. Net als iOS werkt ook Android samen met Exchange-servers en is er ook ondersteuning voor IMAP- en POP3-accounts.

In Windows 8.1/RT wordt e-mail afgehandeld door de app E-mail. Uiteraard kun je een Outlook.com-account gebruiken, maar ook andere maildiensten worden goed ondersteund, zoals we dat van Windows gewend zijn.

©PXimport

De iPad ondersteunt net als Android en Windows de meest populaire e-mailaccounts.

Video's

Eén van de redenen om een tablet te kopen, is voor het kijken van video's. Films en tv-series nemen wel een hoop ruimte in. Een tablet met 16 gigabyte of minder geheugen is al snel te krap als je een tablet voornamelijk wilt gebruiken om video's te bekijken. Voor alle platformen is echter de videodienst Netflix (review) beschikbaar, welke je online films en series laat streamen.

Muziek die je al hebt, is zonder problemen op iedere tablet te luisteren. Voor video's gaat dat wat lastiger omdat tablets lang niet alle bestandsformaten ondersteunen. De iPad is het meest kieskeurig in wat hij afspeelt. Eigen video's moet je daarom vrijwel altijd converteren naar een formaat dat door iOS wordt afgespeeld. Je kunt een programma zoals Handbrake (www.handbrake.fr) gebruiken om een video om te zetten naar een geschikt formaat. Vervolgens neem je de film op in je iTunes-bibliotheek en zet je hem op de iPad. De app VLC laat je gelukkig meerdere bestandsformaten afspelen op de iPad.

Android 4.3 en Windows 8.1 (RT) zijn een stuk minder kieskeurig op het gebied van videoformaten en kunnen uit zichzelf al meer formaten afspelen. Je hebt dus een goede kans dat een film zonder converteren werkt. Toch zijn lang niet alle videobestanden af te spelen en zorgt bijvoorbeeld audio ook bij de Android-tablets met de NVIDIA Tegra 3 voor problemen. Zo wordt een audiotrack in het DTS-formaat niet weergegeven. Uiteraard kunt je ook bij een Android- of Windows-tablet gebruikmaken van een programma als Handbrake om een bestand om te zetten.

Welke tablet je ook kiest, je kunt nooit helemaal voorkomen dat je (sommige) videobestanden moet omzetten. Een tablet met een usb-poort is handig omdat je dan je video's op een stick kunt zetten en vervolgen kunt afspelen. Vrijwel alle Windows-tablets en de meeste Android-tablets hebben een usb-poort.

Toetsenborden

Als je echt op een tablet wilt werken, dan kun je niet om een toetsenbord heen. Alle tablets ondersteunen losse bluetooth-toetenbordjes. Fraaier is om, indien beschikbaar, een officieel toetsenbord dat bij je tablet hoort, aan te schaffen. Vaak wordt je tablet hier netjes ingezet zodat je een soort kleine laptop krijgt. Apple maakt zelf zoiets dergelijks niet voor de iPad, de meeste andere fabrikanten hebben wel eigen toetsenbordocks voor tablets.

©PXimport

Alle tablets kun je verbinden met een toetsenbord en voor sommige tablets zijn speciale docks zoals bijvoorbeeld deze ASUS Transformer Prime.

Browsen

Browsen is op tablets door de capacitieve multitouch-schermen op alle duurdere tablets een genot. Je kunt een vingerbeweging maken om in te zoomen zodat tekst goed leesbaar wordt, een trucje dat op zowel iOS, Android als Windows werkt. Ook het wisselen tussen meerdere tabbladen is geen probleem voor tablets, inmiddels kunnen de standaardbrowsers dit allemaal. Windows-tablets hebben zelfs twee browsers aan boord. De eerste vind je terug in de Moder UI-omgeving en is geoptimaliseerd voor aanraakschermen. De tweede browser zie in de desktop-omgeving en is de klassieke versie van Internet Explorer die je kent van Windows 7.

Het browsen op een tablet wordt nog handiger als je favorieten kunt uitwisselen tussen je tablet en je pc. Safari op de iPad kan dankzij iCloud favorieten uitwisselen met Safari op andere iOS-appraten, een Mac of pc en met Internet Explorer op de pc. De browser van Android kan favorieten synchroniseren met Google Chrome. Bij Windows wordt het synchroniseren van favorieten geregeld door je Microsoft-account.

©PXimport

Alle browsers ondersteunen tabbladen, maar Windows doet dat op een tablet wel op zijn eigen manier.

Flash

Een nadeel van de iPad dat vaak genoemd wordt, maar steeds minder relevant wordt, is dat Flash niet wordt ondersteund. Flash is, zoals je misschien weet, bedoeld om websites interactief te maken met animaties, video's en spelletjes. Volgens Apple maakt Flash de browser instabiel en gebruikt Flash veel processorkracht en dus batterijleven. Het wel ondersteunde HTML5 neemt steeds meer zaken over die voorheen met Flash gedaan werden, dus het gemis hieraan wordt steeds minder een probleem.

Android-tablets ondersteunen wel Flash, maar de ontwikkeling van Flash is gestaakt, waardoor Flash op Android ook steeds minder relevant wordt. De Modern UI-browser van Windows RT ondersteunt alleen Flash voor sites die door Microsoft zijn goedgekeurd. De bureaubladbrowser van Windows 8 ondersteunt wel volledig Flash. De bureaubladbrowser van Windows ondersteunt echter alleen Flash op door Microsoft goedgekeurde sites. Flash is zoals gezegd op zijn retour, dus een ramp is het niet.

Alternatieve browser

Wanneer je niet tevreden bent met de ingebouwde browser, dan kun je meestal een alternatief gebruiken. Firefox is bijvoorbeeld een populaire browser voor Android en ook Google Chrome is beschikbaar voor Android. Chrome is er ook voor de iPad. Heb je een langzame verbinding, dan is Opera Mini wellicht interessant. Deze browser voor iOS en Android comprimeert de webpagina's eerst op een eigen server voordat ze worden geopend. Ook Dolphin (http://dolphin-browser.com), een browser die gebruikmaakt van gebaren, is beschikbaar voor zowel iOS als Android.

©PXimport

Googles eigen Chrome is wat ons betreft een verplichte download voor Android-gebruikers en ook interessant voor iPad.

Office

Tablets zijn uitermate geschikt voor het consumeren van informatie, maar uiteraard kunnen ze ook productief gebruikt worden. Zeker als je de beschikking hebt over een 'echt' toetsenbord, waarbij we bijvoorbeeld denken aan de ASUS Transformer-tablets.

Wie documenten maakt die uitgewisseld moeten worden, kan niet om Microsofts Office-bestandsformaten heen en uiteraard ben je dan het beste af met een Windows-tablet waarbij je Microsoft Office 2013 gratis krijgt. Wat ons betreft echt een sterk argument voor Windows. Op een Windows 8.1-tablet kun je zelf Office 2013 kopen of een gratis Office-pakket als LibreOffice installeren.

©PXimport

Windows RT-tablets hebben goede papieren op office-gebied door het meeleveren van Office 2013.

Wie altijd een internetverbinding heeft, kan proberen of Google Docs voldoet. De mobiele versie is niet zo uitgebreid als de echte versie, maar je kunt via de browser op een tablet wel bestanden aanmaken en bewerken. Via een computer kun je deze bestanden downloaden in een Microsoft Office-bestandsformaat. Google Docs werkt echter alleen met een actieve internetverbinding, al heeft Google voor Android de app Google Drive waarmee je documenten offline kunt lezen. Bewerken kan echter niet. Er zijn voor zowel de iPad als Android-tabets betaalde apps van derden waarmee je offline Google Docs-bestanden kunt bekijken en bewerken. Wij zouden echter voor een 'echt' Office-pakket gaan.

Gebruikers van de iPad kunnen het beste Apples eigen Office-apps uit de iWork-suite gebruiken. Je kunt Pages, Numbers of Keynote los aanschaffen, maar iedereen die een nieuw iOS-apparaat aanschaft (zoals de iPad Air) krijgt het softwarepakket geheel gratis. De iWork-apps kunnen de documenten synchroniseren met iWork op een Mac.

©PXimport

Apples eigen iWork is een prima office-suite voor de iPad, en sinds kort nog gratis ook.

Er zijn voor de iPad ook alternatieve Office-apps zoals Documents to Go Premium en Quickoffice Pro HD die 15 en 18 euro kosten. Beide pakketten zijn ook beschikbaar voor Android. Bij de meeste Android-tablets wordt overigens al een Office-pakket meegeleverd. ASUS, Acer en Samsung leveren bijvoorbeeld Polaris Office bij de meeste tablets mee.

©PXimport

De meeste Android-tablets hebben Polaris Office als meegeleverd office-pakket.

Evernote

Een erg handige dienst die raakvlakken heeft met een tekstverwerker, is de clouddienst Evernote. Dit is een plakboek voor bijvoorbeeld notities en afbeeldingen. Informatie die je in Evernote bewaart, kun je delen tussen tablets, smartphones en computers. Evernote is geen vervanger voor een tekstverwerker, maar doet meer dienst als aanvulling en kun je gebruiken om informatie uit te wisselen via de cloud. Als je een betaald account neemt bij Evernote (5 dollar per maand), dan kun je op je tablet offline documenten maken en bewerken. Evernote is ook met een gratis account heel handig en is voor ieder platform beschikbaar.

©PXimport

Evernote is een handige app om notities tussen verschillende apparaten uit te wisselen.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.