Er zijn weinig besturingssystemen die zo fijn werken als macOS, maar tegelijkertijd zijn er ook weinig computers zo duur als een Mac. Je kunt Marktplaats afstruinen naar een tweedehandsje, maar wij hebben een beter idee: bouw je eigen Mac, ofwel een Hackintosh!

Officieel kan macOS alleen worden geïnstalleerd op computers die zijn gemaakt door Apple. De techgigant heeft beperkingen ingesteld voor gebruik van het besturingssysteem om te verzekeren dat je hiervoor de juiste hardware in je bezit hebt. Maar hobbyisten steken daar al jarenlang een stokje voor. Met de juiste software, hardware en veel geduld kun je een zogeheten Hackintosh bouwen.

Het bouwen van een Hackintosh is een lang traject. Bij het volgen van deze gids heb je in elk geval een oude Mac nodig, plus specifieke hardware waarmee je de Hackintosh bouwt. Een usb-stick of een ander opslagmedium om het besturingssysteem op te zetten, is ook een must. Deze moet minstens 8 gigabyte groot zijn. Daarnaast adviseren we je om er alleen aan te beginnen als je voldoende tijd hebt, met een pc die best een paar keer geformatteerd mag worden als er iets fout gaat. Het bouwen van een Hackintosh is complex en foutgevoelig werk, dus de kans is groot dat je een paar keer opnieuw moet beginnen.

Het is mogelijk om macOS op een Hackintosh te installeren, maar mag dat zomaar? Heel strikt gezien: vermoedelijk niet. Apple heeft het auteursrecht op macOS, en in de algemene voorwaarden staat vermeld dat alleen Macs het besturingssysteem mogen draaien.

Maar in de praktijk heeft Apple nooit extreme maatregelen tegen Hackintoshes genomen. Er lijkt een soort gedoogbeleid te bestaan: alleen fanatieke hobbyisten knutselen een Hackintosh in elkaar, waardoor de impact op Apples omzet minimaal is. Bovendien worden al deze computerbouwers wel in het ecosysteem van Apple gezogen. Ze kopen Mac-apps en nemen abonnementen op iCloud.

Die gedoogconstructie is ook de reden waarom Hackintoshers vaak kritisch zijn op commerciële clubs. Op fora wordt vaak hatelijk gereageerd op mensen die Hackintosh-computers bouwen en met winst verkopen, omdat ze bang zijn dat Apple hierdoor van gedachten zal veranderen. Het advies luidt dus: als je een Hackintosh bouwt, doe het voor jezelf en voor de lol.

Welke hardware nodig?

De lijst met ondersteunde hardware is inmiddels zo groot dat we lang niet alles in dit artikel kunnen benoemen. Het is daarom verstandig om online lijsten op te zoeken en op basis daarvan je Hackintosh samen te stellen. Er zijn inmiddels meerdere sites waar deze hardware staat opgesomd, waaronder de Hackintosh-fansite.

We kunnen wel een paar basisrichtlijnen geven die helpen bij het selecteren van hardware of waarmee je kunt kijken of jouw huidige pc wellicht al de juiste hardware bevat. Ten eerste: het moederbord is het gevoeligste onderdeel in je set-up. Voor een Hackintosh heb je er eentje nodig van Asus of Gigabyte. Daarnaast heb je altijd een Intel-processor nodig, simpelweg omdat Macs daar inmiddels al jarenlang gebruik van maken. Een andere processor werkt niet, omdat macOS hier simpelweg niet mee om kan gaan.

©PXimport

Wat videokaarten betreft zul je het met het assortiment van AMD moeten doen. Lange tijd was Nvidia de aangewezen videokaartenboer voor Hackintoshes, omdat Apple zijn kaarten in oude Mac Pro’s gebruikte en er dus actuele drivers voor werden gemaakt. Maar in de afgelopen jaren is Apple overgestapt op AMD. Sinds macOS Mojave in 2018 worden de Nvidia-drivers niet meer bijgewerkt. Wie een oude Geforce-kaart heeft, is daarom genoodzaakt om macOS High Sierra te draaien.

Bij andere onderdelen, zoals het werkgeheugen en de voeding, steekt het allemaal wat minder nauw. Het is hoe dan ook verstandig om te controleren of de door jou gewilde onderdelen op de lijst van ondersteunde opties staan. Zo niet, dan kun je wellicht beter iets anders uitkiezen.

Wil je ook Windows draaien op je Hackintosh? Dat kan, maar dan raden we aan om een extra opslagmedium te kopen, zoals een tweede ssd. Hoewel Windows en macOS in theorie elkaars opslagmedia kunnen gebruiken, is dit zoveel gedoe dat we dit niet adviseren. Je kunt macOS dan beter draaien op de ene ssd, terwijl Windows op de andere draait.

Vanille versusTonymacx86

Heb je eenmaal al je hardware in elkaar geklikt, dan is het tijd om macOS te installeren. Op het moment zijn hier twee bekende methoden voor: de Vanilla-methode en de Tonymacx86-methode. Bij de Vanilla-methode is een hoop handwerk vereist, maar wordt macOS compleet op jouw pc afgestemd. Tonymacx86 heeft een makkelijk programma om je installatiestick mee te maken, maar kopieert ook bestanden mee die je helemaal niet nodig hebt, waardoor je Mac meteen al volstaat met nutteloze software.

Daarnaast speelt er ook een ethisch dilemma tussen de twee installatiemethoden. De software van Tonymacx86 bevatte lange tijd code afkomstig van software gemaakt door andere Hackintosh-hobbyisten, zonder dat hier toestemming voor was gevraagd. Voor veel bouwers een reden om die software te boycotten.

We kiezen in dit geval voor de Vanilla-methode, zodat je aan het einde van je bouwtraject alle kleine details van je Hackintosh begrijpt. We beginnen bij het installeren van de Hackintosh op een oude Mac van Apple zelf, waarop we het besturingssysteem downloaden, aanpassen voor je Hackintosh en op een usb-stick zetten.

Eventjes in Terminal

Je kunt macOS rechtstreeks uit de Mac App Store downloaden. Zoek simpelweg naar de laatste versie van de software. Druk op de downloadknop en wacht tot het bestand is gedownload.

Hierna sluit je een usb-stick aan op je Mac. Open de Terminal-app en tik het commando diskutil list. Je krijgt een lijst te zien met alle aangesloten opslagmedia. Zoek in de lijst het nummer van je aangesloten usb-stick op en voer dit commando in:

Vervang hierbij # met het nummer van je stick. Deze wordt nu geformatteerd naar het juiste formaat voor de macOS-installatie.

Om macOS op de usb-stick te zetten, hoef je alleen nog maar dit commando uit te voeren:

Heb je een oudere of nieuwere versie van macOS, dan moet je de bestandsnaam hiervan in het commando aanpassen. Het kan even duren voordat de usb-stick klaar is.

©PXimport

Kext-bestanden en Clover installeren

De stick die je hebt gemaakt kan macOS op een gewone Mac installeren. Maar wij willen natuurlijk nog het nodige aanpassen, zodat hij met een Hackintosh werkt. Daarvoor moeten we een paar extra bestanden downloaden. We beginnen met de benodigde kext-bestanden. Dit zijn speciale drivers waarmee jouw Hackintosh-onderdelen ineens met macOS kunnen communiceren. Het belangrijkst is de VirtualSMC, die macOS verbindt met het moederbord van je computer.

Daarna hebben we kext-bestanden nodig die zijn afgestemd op jouw Hackintosh. Op hackintosher.com staat een lijst van alle actuele kext-bestanden, met daarnaast de onderdelen waarvoor je ze nodig hebt. Je mag FakeSMC op deze pagina negeren: wij gebruiken voor hetzelfde doel VirtualSMC. Sprokkel de kext-bestanden voor jouw huidige moederbord, usb-poorten, videokaart en andere onderdelen bij elkaar en verzamel ze in een mapje. Die gaan we straks gebruiken.

Download vervolgens de Clover-app. Hiermee gaan we de usb-stick aanpassen voor je Hackintosh en alle verzamelde kext-bestanden hierin verwerken. Zodra je Clover opstart, word je stapsgewijs langs alle opties geleid. Selecteer de usb-stick in kwestie en pas bij Installation Type een paar opties aan om je usb-stick te optimaliseren.

©PXimport

Hier vinken we Install Clover for UEFI booting only en Install Clover to the ESP aan. Onder de kop UEFI Drivers klikken we op AptioMemoryFix en HFSPlus. Ook ApfsDriverLoader kan worden geactiveerd. Hierna kun je de installatie voortzetten en afwachten.

Na afloop verschijnt er een nieuwe partitie voor de usb-stick op je desktop, genaamd EFI. Hierin staan de nodige bestanden die bij de Hackintosh-installatie worden gebruikt, en dit is ook de plek waar we onze verzamelde kext-bestanden gaan plaatsen. Ga naar EFI / CLOVER / kexts / Other en plak hier alle bestanden. Je hoeft hier alleen de .kext-bestanden neer te zetten. Extra bestandjes die wellicht zijn meegeleverd kunnen weg.

In de kexts-map staan ook submappen voor specifieke versies van macOS, maar daar hoef je de bestanden niet in te zetten. Deze zijn enkel bedoeld voor zeer specifieke drivers die alleen met een enkele versie van macOS werken. Dat is zelden het geval en ook nog eens onhandig. Bestanden in die mappen werken namelijk niet als je in de toekomst macOS bijwerkt.

Clover Configurator

We zijn bijna klaar om te installeren, maar eerst passen we nog een paar kleine dingen aan. Download de Clover Configurator. Met dit programma kun je een configuratiebestand inladen dat je vindt op de eerder gemaakte usb-partitie. In de Clover Configurator open je het bestand op /Volumes/EFI/EFI/CLOVER/config.plist. De opties die je hier aanpast, bepalen hoe jouw specifieke hardware tijdens en na de installatie met de Mac praat.

De opties die je hier activeert, zijn afhankelijk van de door jou gekochte processor. Er zijn vijf generaties aan Intel-chips om rekening mee te houden: Ivy Bridge, Haswell, Skylake, Kaby Lake of Coffee Lake. Op de verpakking van je processor staat meestal welke variant jij in huis hebt.

Op hackintosh.gitbook.io staat een lijst van alle aanpassingen die nodig zijn voor jouw processor. Dat zijn er in veel gevallen tientallen. Zie je door de bomen het bos niet meer? Dan kun je op die site ook de tekst uit het configuratiebestand voor jouw processor kopiëren. Plak de tekst vervolgens met een tekstverwerker in het config.plist-bestand.

©PXimport

Bios aanpassen

Je usb-stick is af en dat betekent dat je eindelijk je vers gebouwde Hackintosh erbij kunt pakken. Voordat we beginnen met installeren, stellen we eerst de bios-firmware van je moederbord in. Op deze manier kan de computer de installatie goed uitvoeren en weet hij ook hoe hij achteraf correct opstart.

Druk bij het opstarten van je computer op de juiste knop om in de instellingen terecht te komen. Meestal is dat de F12- of de Del-knop van je toetsenbord. De locatie van de juiste instellingen verschilt per moederbord, maar de namen zijn haast altijd hetzelfde.

Reset je bios meteen naar de fabrieksinstellingen. Vaak is dat met de optie Load Optimized Default. Dan weten we zeker dat hij is ingesteld zoals we vooraf willen. Zoek daarna de Secure Boot Mode-optie en schakel die uit. Doe hetzelfde met CFG-Lock, VT-d, Max CPUID Value Limit en CSM. De opties XHCI Handoff, Execute Disable BIT /XD en HPET kun je vervolgens aanzetten.

Bij OS Type kies je voor Other. Op die manier voorkom je dat geoptimaliseerde instellingen voor Windows of Linux worden geladen. Schakel de optie voor de Serial Port-uit, zodat macOS daar straks niet ongewild naar zoekt. Tot slot zet je de HPET-modus op 64 bit en de SATA-modus op AHCI.

Missen er opties bij jouw moederbord? Het beste is dan vaak om te googelen naar hoe ze wellicht in jouw geval heten. En soms zijn ze simpelweg niet aanwezig of nodig. Zolang je een ondersteund Hackintosh-moederbord hebt, moet het uiteindelijk wel werken.

MacOS installeren

Je hebt een usb-stick en een goed afgestemd bios. Nu hoef je alleen nog maar de usb-stick in de computer te steken en op een toetsenbordknop te drukken om zelf te kunnen kiezen met welk opslagmedium je computer opstart. Vaak is dat F8. Je krijgt het installatiescherm van macOS te zien, net zoals op een gewone Mac. Open het menu boven in het schijfhulpprogramma en zoek de harde schijf of ssd van je Hackintosh op in de lijst. Druk op de wisknop en kies vervolgens voor Partitioneer. Kies als schijftype voor Mac OS Extended (Journaled). Je opslagmedium wordt klaargestoomd om met macOS te werken.

Zodra je het Schijfhulpprogramma afsluit, word je teruggeleid naar het installatiescherm. Daar kun je nu jouw schijf als doel kiezen. Loop de stappen door om macOS naar eigen smaak aan te passen en wacht tot de installatie van start gaat. Tijdens dit proces zal je Hackintosh mogelijk een paar keer opnieuw opstarten.

©PXimport

Kom je na het herstarten uit op een zwart scherm? Mogelijk start je pc dan al op via de harde schijf, terwijl de installatiestick zijn werk nog niet heeft afgemaakt. Probeer in dat geval bij het herstarten nog eens het opstartvolume aan te passen door bijvoorbeeld op F8 te drukken.

Achteraf moet je de standaard opstartschijf van je Hackintosh veranderen naar een nieuwe partitie, genaamd UEFI: Clover Boot Loader. Hierop staat in feite één klein programmaatje, waarmee je computer naar de aangepaste versie van macOS wordt geleid.

Troubleshooten

Heb je alle stappen in deze gids opgevolgd, dan zou je Hackintosh na de installatie helemaal af moeten zijn. Bij het aanzetten van de computer krijg je Clover te zien, van waaruit je de juiste schijf kunt aanklikken om naar macOS te gaan. Daar kun je alle stappen doorlopen zoals je ook op een gewone Mac zou doen.

Maar het verloopt zelden zo vlekkeloos. Elke Hackintosh is net iets anders, waardoor een verkeerd aangeklikt vinkje er al snel voor kan zorgen dat er iets misloopt. De eerste problemen kunnen opdoemen tijdens het installatieproces. Loopt je Hackintosh vast of krijg je foutmeldingen te zien? Dan dien je vermoedelijk de Clover Configurator er weer bij pakken.

Steek de usb-stick weer in de Mac die je eerder gebruikte. Vermoedelijk verschijnt de EFI-partitie niet meer automatisch op je desktop. Deze kun je in beeld toveren door de EFI Mounter te downloaden en de stappen op het scherm te volgen.

Zie je de map weer, dan kun je met Clover Configurator het config.plist-bestand openen. Hier kun je kleine aanpassingen in aanbrengen om de installatie beter op je Mac toe te passen. Eerst gaan we naar het tabblad Boot en zetten onder Arguments de tekst -v neer. Die letter staat voor verbose en zorgt ervoor dat het standaard installatiebalkje verdwijnt. In plaats daarvan krijg je een scherm vol technische teksten te zien, die vertellen hoe de macOS-installatie ervoor staat.

©PXimport

Haal de usb-stick uit de Mac en steek hem weer in de Hackintosh om het traject opnieuw te beginnen. Wacht tot de installatie weer misgaat of vastloopt en kijk wat voor teksten er in beeld staan. Zie je foutmeldingen? Of blijft hij bij een bepaalde regel hangen? Dan is dit waar je probleem vermoedelijk zit. Zoek op Google naar het woord Hackintosh plus de door jou gespotte foutregel om te zien hoe anderen dit probleem hebben opgelost.

Bovenstaande kan een monnikenwerk zijn. Vaak adviseren mensen om een vinkje in de Clover Configurator aan of uit te zetten, waarna je het gehele traject opnieuw kunt proberen. Soms helpt dat, maar soms ook niet. Dit is de reden waarom je beter een langere tijd kunt uitrekken om je Hackintosh te bouwen en waarom dit klusje vooral is weggelegd voor geduldige hobbyisten. Maar we vertrouwen erop dat je met verloop van tijd de oplossing vindt.

Verkeerde kext-bestanden

Heb je na het installeren van macOS nog problemen, dan is dit vermoedelijk te wijten aan de door jou geselecteerde kext-bestanden. Gelukkig kun je dit nu zelf proberen op te lossen vanaf de Hackintosh. Download de hierboven genoemde EFI Mounter en gebruik deze om je kext-map op te sporen. Die is als het goed is identiek aan die op de usb-stick. Werken je usb-poorten niet? Dan kun je een andere kext voor usb-drivers proberen. Geen geluid? Dan ligt dat aan een audio-kext of aan een kext die te maken heeft met je moederbord.

Je kunt op je Hackintosh ook de Clover Configurator installeren, zodat je dit bestand na installatie nog verder kunt tweaken. Op die manier kun je kleine aanpassingen maken om mogelijke problemen op te lossen. Start je Hackintosh de hele tijd opnieuw op als hij moet afsluiten? Dan kun je een vinkje zetten bij FixShutdown onder het ACPI-tabblad. Met bovenstaande methodes moet je op termijn alle kinderziektes van je Hackintosh kunnen wegwerken.

MacOS updaten

Goed, het is even een klusje. Maar dan heb je er ook lang plezier van. Toch? Hoe zit het eigenlijk met updates? Tot nu toe heeft Apple nog nooit serieuze maatregelen tegen Hackintosh-software genomen. Beveiligingsupdates en grote nieuwe versies van macOS werken nagenoeg altijd. En dat betekent dus ook dat je kunt updaten.

Maar het is altijd verstandig om even te wachten tot de meer fanatieke Hackintoshers de sprong hebben gewaagd. Vooral grote updates vereisen vaak een aantal wijzigingen aan je kext-bestanden via Clover Configurator. Die oplossingen verschijnen meestal na een paar dagen op Hackintosh-websites.

Tekst: Bastiaan Vroegop

Motorola brengt in oktober de Edge 60 Neo naar Nederland. De smartphone valt op door zijn compacte ontwerp, stevige bescherming en een veelzijdig camerasysteem met telelens. Met een prijs van net geen 400 piek richt Motorola zich op het middensegment, waar AI en een lange accuduur belangrijke troeven zijn.

De Motorola Edge 60 Neo is op de IFA in Berlijn officieel onthuld en komt op de markt als een compacte en lichte smartphone met opvallend stevige specificaties. Het toestel combineert een helder scherm en een solide behuizing met een camerasysteem dat veel creatieve mogelijkheden biedt. Daarbovenop zet Motorola sterk in op - verrassing! - AI, dat zowel bij foto's als bij dagelijkse taken een rol speelt.

Compact maar robuust

De Edge 60 Neo is het lichtste toestel in zijn klasse, maar doet qua stevigheid opvallend weinig concessies. Het 6,36-inch scherm kan piekhelderheden tot 3000 nits halen, waardoor het zelfs in de volle zon goed leesbaar blijft. Het gebruik van Corning Gorilla Glass 7i en de MIL-STD-810H-certificering zorgen voor extra bescherming tegen vallen en krassen. Dankzij de IP68/69-norm is de smartphone bovendien bestand tegen water en stof, iets wat je meestal pas ziet bij meer robuuste of in elk geval duurdere modellen.

Qua uiterlijk kiest Motorola voor een samenwerking met Pantone, het bedrijf dat internationale standaarden ontwikkelt voor kleurnamen en -codes. De Edge 60 Neo verschijnt dan ook in drie verrassende tinten met minstens zulke exotische namen: Frostbite, Poinciana en Grisaille. Daarmee wil het merk inspelen op gebruikers die hun telefoon ook gebruiken als een verlengstuk van hun imago. Het idee is dat een smartphone niet alleen praktisch moet zijn, maar ook kan passen bij de kleding en accessoires van de gebruiker.

Camera met telelens

De camera is een belangrijk speerpunt van dit model. Motorola benadrukt dat dit de enige smartphone in deze prijsklasse is met een telelens. Daarmee kun je 3x optisch zoomen zonder kwaliteitsverlies en tot 30x digitaal inzoomen. Het camerasysteem bestaat verder uit een 50MP-hoofdcamera met Sony-sensor en optische beeldstabilisatie, een 13MP-ultragroothoek- en macrolens en een 32MP-selfiecamera. Voor video's ondersteunt het toestel 4K-opnames.

Fotografie wordt ondersteund door AI-functies die automatisch details verscherpen, kleuren verbeteren en de belichting optimaliseren. Met Dynamic Bokeh bepaal je zelf hoe sterk de achtergrond onscherp wordt gemaakt, terwijl Signature Style foto's een herkenbare uitstraling geeft. Bij video-opnames zorgt adaptieve stabilisatie voor soepeler beelden, zelfs tijdens beweging. Daarmee lijkt Motorola zich duidelijk te richten op zogenaamde content creators.

AI in het dagelijks gebruik

Maar AI speelt ook buiten de camera een rol. Met de functie Next Move kan de Edge 60 Neo suggesties geven afhankelijk van wat er op het scherm staat, bijvoorbeeld bij het bekijken van een recept of een reisschema. Daarbij werkt Motorola samen met onder meer Microsoft Copilot en Perplexity, maar biedt het ook eigen tools zoals Playlist Studio en Image Studio. Zo kunnen gebruikers playlists samenstellen, beelden genereren of visuele elementen aanpassen zonder het gebruik van externe apps.

Accu en oplaadmogelijkheden

De smartphone beschikt over een 5000mAh-accu, goed voor (zo claimt Motorola) tot 44 uur gebruik. Met de (zowaar meegeleverde) 68W TurboPower-oplader is in zeven minuten alweer genoeg lading beschikbaar voor een volle dag gebruik. Daarnaast is draadloos opladen mogelijk met maximaal 15 watt, al moet die lader daarvoor wel apart worden aangeschaft.

De Motorola Edge 60 Neo ligt vanaf half oktober in de Nederlandse winkels. De richtprijs bedraagt zoals gezegd 399,99 euro. Daarmee positioneert Motorola het toestel in het middensegment, waar het concurreert met modellen van onder meer Samsung, Xiaomi en OnePlus.

Met de Oppo Reno 14 zet het Chinese merk een traditie voort. De midrange smartphonelijn vindt vaak een mooie balans tussen stijl en functie. Met een adviesprijs van 649 euro vraagt de fabrikant echter wel 100 euro meer dan voor zijn voorganger. Is de 14 die prijsstijging waard?

De Oppo Reno 14 beschikt over een indrukwekkend 6,59-inch amoledscherm met een adaptieve verversingssnelheid van 120 Hz, beschermd door Gorilla Glass 7i. Het display biedt een goede piekhelderheid tot 1200 nits in direct zonlicht en levert levendige kleuren, mede dankzij de HDR10-ondersteuning. Het ontwerp voelt premium aan dankzij de redelijk dunne schermranden en de punchhole voor de selfiecam. De versie die wij testen mist een beetje persoonlijkheid qua kleur, maar gelukkig bestaat er ook een Pearl White-variant.

De behuizing is gemaakt van aluminium. Het toestel ligt daardoor niet alleen comfortabel in de hand, maar voelt ook heel solide aan. Ondanks de forse 6000mAh-batterij is het toestel met 187 gram en een dikte van 7,42 mm opvallend slank en licht gebleven. Hij is bovendien heel duurzaam met IP66-, IP68- én IP69-certificeringen tegen stof en water. Extra functies als de in-display vingerafdrukscanner, een infraroodlaser aan de bovenkant en stereospeakers zorgen tot slot voor een behoorlijk compleet pakket.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Soepele prestaties

De Oppo Reno 14 wordt aangedreven door de MediaTek Dimensity 8350-processor. In het dagelijks gebruik levert de chipset meer dan prima prestaties. Taken als multitasken, browsen op social media en het openen van apps verlopen vloeiend en zonder haperingen. Ook voor gaming is de telefoon goed geschikt; zelfs grafisch intensieve games draaien soepel met stabiele framerates. Dankzij het koelsysteem blijft het toestel meestal comfortabel om vast te houden, al kan het bij lange en zware gamesessies na verloop van tijd wel warm aanvoelen.

Een van de sterkste punten van de Reno 14 is de accuduur. De grote batterij, met een vermogen van maar liefst 6000 mAh, zorgt ervoor dat de telefoon bij gemiddeld gebruik moeiteloos anderhalve dag meegaat. Zelfs bij intensief gebruik kun je een volledige dag verwachten zonder tussentijds opladen. Wanneer de batterij toch leeg is, laadt een 80W SuperVOOC-snellader het apparaat in minder dan 45 minuten volledig op. Het is wel goed om te weten dat de telefoon geen ondersteuning biedt voor draadloos opladen en dat je de oplader zelf moet aankopen.

©Wesley Akkerman

Behoorlijk wat bloatware

De Oppo Reno 14 draait op ColorOS 15, gebouwd op Android 15. Je mag daarna nog drie grote Android-upgrades en vijf jaar beveiligingspatches verwachten, wat netjes is in deze prijsklasse. De interface is strak en minimalistisch vormgegeven, met vernieuwde iconen en handige widgets. Alles reageert vlot en voelt verfijnd aan. Ook de slimme AI-functies springen eruit: ze kunnen foto's verbeteren door bijvoorbeeld onscherpte te verwijderen of hinderlijke reflecties weg te werken. Een nadeel is de forse hoeveelheid vooraf geïnstalleerde apps van derden, die de ervaring vertroebelen.

Het camerasysteem verdient een aparte vermelding. Aan de achterkant zit een 50MP-hoofdcamera met optische beeldstabilisatie (OIS), een 8MP-ultragroothoek en een 50MP-telefotolens met 3,5x optische zoom, eveneens voorzien van OIS; een zeldzaamheid in deze prijsklasse. Daarmee biedt de Reno 14 lekker veel flexibiliteit bij het fotograferen, van grootse landschappen tot ingezoomde details. Aan de voorkant vind je een 50MP-selfiecamera met autofocus, een toevoeging die niet vaak voorkomt en die ervoor zorgt dat ook zelfportretten haarscherp worden vastgelegd.

Overdag mooie prestaties

Overdag schiet de hoofdcamera scherpe, kleurrijke foto's met een prettig dynamisch bereik. De nieuwe telefotolens is een echte aanwinst en levert sterke resultaten bij portretten en zoomopnames. Tot 30x digitale zoom blijft de kwaliteit verrassend goed, al worden beelden bij de maximale 120x wazig. De selfiecamera legt huidtinten natuurgetrouw vast en maakt ook bij minder licht aantrekkelijke foto's voor bijvoorbeeld sociale media. De ultragroothoek is bruikbaar voor landschappen en groepsshots, maar springt verder niet echt in het oog.

Ook op videovlak stelt de Reno 14 niet teleur. Zowel de camera's op de voor- als op de achterzijde filmen in 4K met 60 fps, terwijl optische en elektronische stabilisatie zorgen voor vloeiende beelden, zelfs in beweging. De AI-functies bieden creatieve extra's, zoals het verwijderen van objecten of het aanpassen van composities. Wel kan er bij inzoomen soms een lichte gloed zichtbaar zijn.

Oppo Reno 14 kopen?

De Oppo Reno 14 is iets duurder geworden, maar daar staan duidelijke verbeteringen tegenover. Vooral het camerasysteem is een grote stap vooruit. De toevoeging van een 50MP-telefotolens met 3,5x optische zoom en beeldstabilisatie is bijzonder in dit segment en tilt samen met de hoofd- en selfiecamera's de fotografie-ervaring naar een hoger niveau. Ook de forse 6000mAh-accu en de waterbestendige, premium afwerking versterken de meerwaarde.

Het heldere 120Hz-scherm en de soepele prestaties maken het plaatje compleet. Er zijn wel wat kanttekeningen: de software staat vol met bloatware en de processor is niet meer helemaal bij de tijd, al doet hij zijn werk nog prima. Toch zorgen de flinke verbeteringen, vooral de camera, ervoor dat de hogere prijs voor veel gebruikers goed te verantwoorden is.