Een gemiddeld mens loopt niet altijd met een centimeter of meetlint op zak. En dan kom je soms in een situatie terecht dat je toch wel heel erg graag iets op wilt meten... Kijk dan toch nog eens goed in je broekzak! Tref je daar een iPhone in aan, dan kun je alsnog meten.

Apple heeft met de meer recente versies van iOS (vanaf 12) groot ingezet op AR ofwel Augmented Reality. Daarbij wordt computergegenereerd beeld over het beeld dat door de camera wordt gezien geplaatst. Het gat echter verder dan een simpele overlay, want - afhankelijk van de app - is dat computerbeeld interactief. Leuk voor een game waarbij de hoofdpersonen over je huiskamertafel rennen, of praktisch in het geval van een app die bijvoorbeeld dingen opmeet. Het is precies dat laatste wat de app Meten doet. Hij is standaard te vinden in iOS, je hoeft 'm dus niet apart te installeren of downloaden. Start de app en tik - indien nodig - op Meten linksonder in beeld. Er wordt nu gevraagd om je iPhone te bewegen, zoals getoond in de animatie. Doe dat en vervolgens worden - met een beetje geluk - vormen in beeld herkend. Je ziet dan een geel stippeltjesraster verschijnen. Tik vervolgens op de plusknop en het gekozen oppervlak wordt melkwit. Je ziet bovendien de lengte en breedte getoond. Tik op de ronde fotoknop en er wordt een afbeelding op de filmrol geplaatst, inclusief gemeten waarden en een berekende oppervlakte. Handig voor als je weer eens in de Ikea rondloopt, bijvoorbeeld. Wordt een vorm niet herkend, dan is er geen man overboord. Plaats het puntje op de cirkel aan de ene kant van het te meten object en tik op de plusknop. Ga naar het eind van het te meten object en klik weer op +. Je ziet nu de lengte in beeld. Op dezelfde manier - blijven plussen - zijn meer meetpunten toe te voegen. Het is wellicht even spelen voordat je de slag te pakken hebt, maar dan werkt het aardig. Bedenk daarbij wel dat de gemeten waarden minder precies zijn dan wanneer je een echt meetlint zou gebruiken. Niet iets dus om op de centimeter nauwkeurig mee te werken en dure aankopen op een iPhone-meting te baseren! Maar wel handig voor het maken van snelle schattingen.

©PXimport

Waterpas

Los van het meetlint beschikt je iPhone ook over een waterpas. Tik daarvoor op de knop Waterpas in de app Meten. Zet je telefoon op z'n rand en je hebt de beschikking over een reguliere waterpas. Leg je de telefoon plat, dan krijg je een waterpas die in alle richtingen werkt. Vergelijkbaar met een rond glaasje met daarin water en een luchtbel, zoals je die bijvoorbeeld op sommige camerastatieven aantreft. Iets precies helemaal vlak leggen is dan snel geregeld. Bedenk wel dat iPhones waarvan de lens uitsteekt een kleine afwijking zullen hebben als je het toestel in deze plat liggende modus gebruikt; het toestel ligt immers nooit volledig vlak! Een oplossing is dan om een strak passend hoesje te gebruiken waardoor de uitstekende lens niet meer uitsteekt. Sowieso voorkomt dat ook beschadigingen als je je toestel gebruikt op materialen die de potentie hebben om krassen te veroorzaken. Denk aan steen, beton, staal enzovoort.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.