Met FaceTime kun je videobellen met iedereen die een Apple-apparaat heeft. Hoe werkt de app? Wij leggen het uit!

Op iedere iPhone of iPad die geschikt is voor FaceTime is de app standaard geïnstalleerd. Ook op de Mac wordt FaceTime  standaard meegeleverd. 

De app maakt gebruik van de webcam op je Mac of camera aan de voorzijde van de iPhone of iPad in combinatie met de ingebouwde microfoon.

FaceTime gebruiken op de Mac  

Als je FaceTime voor het eerst wilt gebruiken moet je je eerst identificeren met behulp van je Apple ID. FaceTime vraagt je op de Mac daarom je wachtwoord in te voeren en in te loggen op je Apple ID. Andere personen kunnen jouw op je Mac via FaceTime bereiken door te bellen naar het e-mailadres waaraan je Apple ID is gekoppeld. Klik op de knop Volgende om door te gaan.

FaceTime laadt nu alle contactgegevens die je in het adresboek van je Mac hebt opgenomen. Wil je een nieuwe contactpersoon toevoegen? Voeg het contact dan toe aan het adresboek. Het adresboek is beschikbaar via de map Programma's in het dock. Open hier de app Contacten. Je kunt een nieuwe contactpersoon toevoegen door op de + te klikken. Vul vervolgens de naam van de contactpersoon en het e-mailadres dat hij of zij voor FaceTime gebruikt in. Klik op Gereed om je keuze te bevestigen.

©PXimport

Wil je de nieuwe contactpersoon bellen via FaceTime? Open dan FaceTime via de map Programma's in het dock. Aan de rechterzijde van het venster wordt op alfabetische volgorde een overzicht van alle contactpersonen getoond. Zoek de contactpersoon op in de lijst en klik op zijn of haar naam. Je krijgt nu alle informatie over de contactpersoon te zien. Wil je de contactpersoon op zijn of haar Mac of iPad bereiken? Klik dan op het e-mailadres. Probeer je het liever via FaceTime op zijn of haar iPhone? Klik dan op het telefoonnummer van de contactpersoon.

Contactpersonen die je regelmatig belt kunnen worden opgeslagen in de favorieten, die snel bereikbaar zijn via een apart tabblad. Zoek hiervoor de contactpersoon op in het adresboek en klik op zijn of haar naam. Klik vervolgens op de knop Zet in favorieten.

FaceTime gebruiken op de iPhone en iPad

Gebruik je FaceTime op de iPad? Dan ben je net als op de Mac bereikbaar via je e-mailadres dat gekoppeld is aan je Apple ID. Koppel daarom eerst dit e-mailadres aan FaceTime als je FaceTime voor het eerst gebruikt. Op de iPhone hoef je geen extra stappen te nemen, aangezien de app standaard is gekoppeld aan je telefoonnummer.

Wil je iemand via FaceTime bellen op de iPhone? Open dan de app Telefoon en zoek in het tabblad Contacten de contactpersoon op die je wilt bellen. Klik op zijn of haar naam om de contactgegevens te bekijken en klik op de knop FaceTime om een FaceTime-gesprek te starten. Op het moment dat je met iemand aan het bellen ben kan je het gesprek eenvoudig omzetten in een FaceTime-gesprek. Klik hiervoor simpelweg op het FaceTime-icoon op het scherm.

Op de iPad is de app Telefoon niet beschikbaar. Deze apparaten zijn daarom voorzien van de app FaceTime. Open de app en zoek de contactpersoon op in de contactenlijst. Klik op de contactpersoon om de contactgegevens te bekijken en klik op het e-mailadres of het telefoonnummer om een FaceTime-gesprek te starten.

Je kunt op de iPad of iPod touch ook de app Contacten gebruiken. Zoek ook in deze app de contactpersoon op en bekijk de contactgegevens van deze persoon. Klik op de knop FaceTime om een FaceTime-gesprek met de persoon te starten.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.