Hoe kan een telefoonmerk ervoor zorgen dat de bovenkant van een smartphone zoveel mogelijk scherm bevat, waardoor er geen inkeping - ofwel notch - meer nodig is voor de camera en de speaker? Veel bedrijven denken de oplossing te hebben gevonden in pop-up-camera's. Maar daar kleven ook nadelen aan.

Onder andere de merken Oppo en OnePlus hebben ervoor gekozen om het scherm zoveel mogelijk de ruimte te geven, waardoor de bovenkant van de telefoon een volledig rechthoek aan scherm is - zonder afleiding. Daarom is de smartphonecamera van de voorkant achter het scherm geplaatst.

Deze komt via een motortje omhoog. Hoewel dit een logische oplossing lijkt om alles uit het scherm te kunnen halen, zetten gebruikers vraagtekens bij het feit dat hun toestel ineens zo’n klein extra uitschuifbaar los onderdeel bevat. Wat als de telefoon bijvoorbeeld op de grond valt?

Val-schade en slijtage

Oppo heeft bij de presentatie van zijn Reno-reeks de belofte gedaan dat de camera inklapt zodra de telefoon merkt dat hij valt. Dit klopt ook, hoewel het er wel vanaf hangt hoe snel en van hoe hoog de smartphone naar beneden komt.

En wat als je de selfiecamera honderd keer per dag laat uitschuiven? Dat zoveel doen per dag, heeft niet per se te maken met iemand die erg met zichzelf bezig is. De camera is nu eenmaal ook nodig om face-ID te gebruiken. Zeker bij de Oppo is dit van belang, want deze telefoon heeft geen vingerafdrukscanner. Je bent dus afhankelijk van je gezicht (of een code).

In het geval van OnePlus is er vooral met die laatste vraag alvast rekening gehouden: er is een filmpje online geplaatst waarin de selfiecamera 12 uur lang in en uit wordt geschoven. Lees in de OnePlus 7 Pro-review van onze Computer!Totaal-collega's hoe de bijzondere camera in de praktijk bevalt.

Aan die nadelen hebben fabrikanten dus al gedacht, om zo de wat minder optimistisch ingestelde klanten te kunnen geruststellen. Toch zijn er meer zorgen. Holt de batterijduur bij deze methode niet achteruit ? En zo’n apart onderdeel kan er ook voor zorgen dat er eerder stof of water in de telefoon komt.

Ook hier hebben de producenten aan gedacht, want het gedeelte om de camera heen is zo gemaakt dat er nagenoeg geen stof of water tussen de telefoon zou moeten komen. En die batterijduur is alsnog ongeveer net zoals die van andere telefoons van deze generatie.

Onzichtbare camera

Kan het beter? Waarschijnlijk wel. Oppo heeft al een glimp laten zien van een telefoon waarbij de selfie-camera onder het telefoonscherm zit. Er is hiervoor een speciaal transparant materiaal gemaakt waar licht doorheen kan vallen om de camera te gebruiken, terwijl er ook pixels van het scherm getoond kunnen worden. Die schijnen wel iets donkerder te zijn, maar in principe is er dus al een telefoon in de maak waarbij het scherm tot geheel het rechthoek is van het toestel, zonder gemotoriseerde camera.

Deze telefoon is nog een concept. Of dit haalbaar is en wanneer we deze dan kunnen verwachten, dat is nog onbekend. Wie weet welke smartphonemaker er voor die tijd met een beter idee komt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.