Begin jaren 90, na de introductie van de cd-rom speler, kwamen er allerlei 'interactieve' adventure games uit. Dit waren voornamelijk simpele point and click adventures waarbij het ergens op klikken resulteerde in het afspelen van een filmpje. Deze games misten vaak diepgang, maar toentertijd waren we diep onder de indruk van deze 'interactive movies'. Darkstar bevindt zich in het zelfde genre.

Games die redelijk succesvol waren in dit genre was de Quantum Gate reeks, Phantasmagoria - dat ook echt een adventure was - en de eerste X-files game. Echter werd de 'multimediale' filmkwaliteit al snel ingehaald en is het genre een zachte, maar terechte, dood gestorven. Des te verbaasder zijn we over het uitkomen van Darkstar, waar ook nog eens trots 'The Interactive Live Action Game' op het doosje prijkt.

15 jaar terug in de tijd
Hoewel deze game net uit is, lijkt het wel alsof we 15 jaar terug in de tijd zijn beland. We zien dezelfde kwaliteit filmpjes van toen en er is weinig interactiviteit. Darkstar vertelt een science fiction verhaal over de crew van het ruimteschip de Westwick. Elke klik levert een saai filmpje op in lage resolutie en de cursor zelf geeft je weinig feedback. Een pijltje geeft aan dat je verder kunt, maar of dat lopen is of een apparaat bedienen, weet je pas als je geklikt hebt.

Daarnaast loopt de besturing van de game zo nu en dan vast. In de handleiding staat zelfs dat je je spel moet opslaan en opnieuw moet inladen als dit gebeurt. Het was netter geweest als deze bug gewoon opgelost was.

1024x768
Net als de gameplay, zijn ook de graphics vreselijk achterhaald. De game meldt dat zijn optimale resolutie 1024x768 is en deze resolutie is niet aan te passen. Bij hogere resolutie scherm wordt het venster volgens de game wel automatisch verkleind om zo de kwaliteit van het filmpje te verbeteren, maar het geheel blijft bagger. Eerlijk gezegd hebben we mooiere interactive games in de jaren 90 gezien.

Verder kun je alleen maar het volume van het geluid instellen. Er zijn geen ondertitels beschikbaar waardoor je goed moet luisteren wat er allemaal gezegd wordt. Helaas zijn er ook nogal wat jaren 80 robotstemmen die de dialogen moeilijk verstaanbaar maken.

Eenmansproject
Darkstar is een project geweest van één man met de hulp van vrienden die als acteur optreden in de game. In de handleiding staat dat de beste man wel 10 jaar is bezig geweest om deze game te realiseren. We vinden het lullig voor zijn harde werk, maar hij had beter wat meer hulp bij het maken van Darkstar kunnen vragen. De game is nu zodanig verouderd, dat je jezelf afvraagt waarom in vredesnaam Darkstar vandaag de dag nog wordt uitgebracht als 'nieuw spel'.

Minimale Systeemeisen:

UitgeverLace MambaOntwikkelaarParallaxDemo downloadneeBesturingssysteemWindows XP of hogerMinimale Processorsnelheid2 GHzMinimaal benodigd ramgeheugen2 GBVideokaartDirectX9.0c compatible videokaartBenodigde harde schijf ruimte14 GBOnline gamingneeGamepad ondersteuningneeUitgeverLace MambaOntwikkelaarParallaxDemo downloadneeBesturingssysteem (min. benodigd)Windows XPProcessor snelheid (min. benodigd)2 GHzHoeveelheid RAM (min. benodigd)2Grafische kaart (minimaal benodigd)DirectX 9.0c videokaartBenodigde hardeschijfruimte (GB)14Online gamingneeGamepad ondersteuningnee

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.