Binnen een paar stappen heb je je gegevens van Google Maps gedownload. Dat kun je om een aantal redenen doen. Je stapt over naar een andere kaartendienst of je wil bijvoorbeeld gewoon een back-up hebben. Maar hoe regel je dit?

Je kunt dit heel gemakkelijk via de website van Google Maps regelen, binnen je browser dus. Log in met je Google-profiel en klik links op de drie streepjes om het menu te openen. Helemaal onderop staat de optie Mijn gegevens in Maps. Daar klik je op. Nu wordt er een nieuw venster geopend. Hier zie je mogelijk je eigen adres staan en kun je controleren of je locatiegeschiedenis geactiveerd of onderbroken is. Bijna onderaan de pagina staat een knop met de tekst Download je Maps-geschiedenis. Dat is natuurlijk de functie waar we naar op zoek zijn.

Google Maps-geschiedenis downloaden

Nu wordt er wederom een nieuwe tab geopend. Je komt nu terecht bij Google Takeout, een dienst waarmee je je eigen data kunt downloaden. In dit geval gaat het om de gegevens die bij Google Maps staan opgeslagen en dat zie je ook aan de selectievakjes. Je kunt hier precies aangeven welke data je wel en niet wil downloaden. Je hebt de keuze uit je locatiegeschiedenis, je plaatsen en de dingen die opgeslagen staan onder My Maps. Heb je een selectie gemaakt, dan druk je rechts onderin op de knop Volgende. 

©PXimport

Het kan overigens zijn dat je een knop met de titel Meerdere indelingen tegenkomt. Als je daar eerst nog op klikt, dan krijg je toegang tot de bestandsindelingen. In sommige gevallen heb je de keuze uit Json of Kml. De keuze voor een indeling is afhankelijk van wat je ermee gaat doen. Zo is Json een algemene bestandsindeling en is Kml een bestand waarin geografische modelleringsgegevens in xml-indeling worden opgeslagen.

Door op Volgende te drukken kom je aan bij onder meer de leveringsmethode. Je kunt een link naar je mail laten sturen of de gegevens uploaden naar een cloudopslagdienst. Verder kies je hier uit de leveringsfrequentie. Je kunt alles in één keer exporteren of gedurende een jaar elke twee maanden. Ook kun je nog kiezen in welk voor soort bestand het pakket geleverd wordt en hoe groot dat bestand maximaal mag zijn. Exports die groter zijn dan de aangegeven hoeveelheid, worden opgesplitst in meerdere bestanden.

©PXimport

Gegevens exporteren

Klik nu op de blauwe knop Export maken. Nu komt in beeld te staan dat Google bezig is met exporteren en om welke producten het gaat. Mocht je je nog bedenken, dan kun je de export ook annuleren door op de knop links te drukken. Ondertussen krijg je ook een mail met daarin de bevestiging van je handelingen. Afhankelijk van de hoeveelheid data kan het soms minuten, uren of dagen duren voordat de export bij je gearriveerd.

Heb je gekozen voor een downloadlink in de mail? Dan krijg je vanzelf een mail met daarin de downloadlink, zodat je je gegevens lokaal kunt opslaan. Heb je ervoor gekozen om de data naar een cloudopslagdienst te uploaden, dan krijg je daar ook vanzelf mail over. In die mail staat dan een link naar de dienst, waar je de opgeslagen gegevens kunt terugvinden.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!