Ghost groeide in relatief korte tijd uit tot een aantrekkelijk blogplatform, dat al veel gebruikers van WordPress wist over te halen. Maar ook grote bedrijven omarmen het. Versie 2.0 is mede dankzij de nieuwe editor nóg krachtiger en gebruiksvriendelijker. We laten zien een blog maken met Ghost werkt.

WordPress groeide van platform voor bloggers uit naar een volwaardig cms voor websites. John O’Nolan, oprichter en ceo van Ghost, was hier zelf lange tijd bij betrokken. Met het opensource Ghost, begonnen als Kickstarter-project in 2013, bouwde hij een platform dat weer puur op bloggen is gericht. Het wist niet alleen bloggers aan zich te binden, ook grote bedrijven als Apple, Tinder, OpenAI, Mozilla en DuckDuckGo omarmden het. Kijk maar eens op de blog van DuckDuckGo om een indruk te krijgen.

Het bedrijf Ghost is een non-profit organisatie die inkomsten genereert uit (prijzige) hosting. Maar je kunt het ook zelf hosten. Ghost is geschreven in javascript en werkt op node.js. Je installeert het met hulp van Node Package Manager (npm).

Lees ook:CMS kiezen: Waar kun je zoal op letten?

Ghost binnen Docker

Voor deze masterclass installeren we Ghost binnen docker, een snelle en populaire optie. Handig voor experimenten maar ook geschikt voor een productieomgeving. Heb je Docker geïnstalleerd, dan kun je de image opsporen met:

De officiële heet gewoon ghost en haal je binnen met:

Je kunt alle gedownloade images inzien met:

Ghost werkt intern op poort 2368. Wij gaan lokaal gewoon poort 80 gebruiken. Als url voor Ghost gebruiken we het ip-adres van de machine waarop Ghost draait (in ons geval 10.0.0.71). Het commando om Ghost te starten wordt in dat geval:

Na een korte wachttijd is Ghost gestart. Dat kun je controleren met:

Je voorbeeldblog staat nu ook al klaar. Gaat er wat mis, gebruik dan dit commando voor statusinformatie:

Configuratie van je blog

©PXimport

Je blog staat klaar op (in ons voorbeeld) http://10.0.0.71. Zet hier /ghost achter om de configuratiepagina te openen. Klik daarin op Create your account om je gebruikersaccount voor de blog op te zetten. Vul een titel in voor je blog, samen met een naam, e-mailadres en wachtwoord. De stap om teamleden uit te nodigen kun je overslaan, dit kun je altijd op een later moment doen.

Je komt nu in het overzicht met al je berichten waar al veel voorbeeldcontent staat. Handig om te experimenteren, maar als je er vanaf wilt verwijder je onder Team gewoon de standaard Ghost-gebruiker. Je kunt daar ook aangeven wie er nog meer berichten mogen posten of beheren.

Na het openen van een bericht kom je in de editor die met versie 2.0 een flinke update kreeg en niet meer standaard met Markdown werkt, al kun je dat eventueel nog steeds gebruiken. Je ziet nu veel beter hoe het bericht er in het echt uitziet. Eenvoudige opmaak zoals vet of schuingedrukt pas je simpel toe en ook het invoegen van een enkele foto, galerij of andere content zoals een tweet of YouTube-filmpje gaat gebruiksvriendelijk.

Rechtsboven zie je een icoontje voor de instellingen van het bericht, zoals de gewenste url, publicatiedatum, tags, een korte samenvatting en metagegevens voor onder andere zoekmachines. Zoals je ziet staat het schrijven helemaal centraal.

©PXimport

Thema's en templates

Het standaardthema van Ghost heet Casper, maar je kunt op meerdere websites andere thema’s vinden, zoals de marketplace van Ghost (waarvan sommige gratis) en op Envato Market. Het aanbod is wel kariger dan bij WordPress. Gelukkig staat daar tegenover dat het makkelijker is om zelf thema’s te maken of een bestaande aan te passen.

Voor het grootste deel bestaan de thema’s uit templates met html, css en javascript. Daarin voeg je met de hulp van templatetaal Handlebars verwijzingen toe naar de bijbehorende content. Om een goed beeld te krijgen van de structuur voor templates is het handig het standaardthema Casper te downloaden. Het thema is goed gedocumenteerd en daardoor een goede referentie. Het wordt dan ook vaak als basis gebruikt voor zelfontwikkelde thema’s en templates.

Open je de index.hbs van Casper dan zie je de opmaak en Handlebars voor de homepagina. De post.hbs dient voor individuele berichten. Je zult doorgaans nog wat meer templates hebben, maar deze twee zijn verplicht. Een speciale template is default.hbs. Daarin zijn in feite de header en footer van je website opgenomen die doorgaans voor elke pagina gelijk zijn.

Hierin zijn onder andere metagegevens opgenomen, verwijzingen naar css-bestanden en scripts en soms ook een algemeen navigatiemenu. Alles in post.hbs wordt in feite in de body van default.hbs ingevoegd. Bij veel andere templates zoals author.hbs en page.hbs gebeurt hetzelfde. De Handlebars-code zie je terug in bijvoorbeeld de regel in post.hbs:

Daarmee wordt in feite de titel van je bericht ingevoegd met de verwijzing

Ghost verwijderen

Ghost is erg gebruiksvriendelijk, maar ook krachtig, zeker met de komst van versie 2.0. Zo kun je een website bijvoorbeeld redelijk eenvoudig in meerdere talen aanbieden. Dat is nog steeds wel wat werk, maar er zijn goede voorzieningen voor. Vertaalde zinnen voor je template bied je gewoon via een apart json-bestand aan. Je bent ook al lang niet meer beperkt tot één stroom aan berichten, maar kunt flexibel structuur aanbrengen met routes en bijvoorbeeld content verdelen over secties. Ben je uitgespeeld met Ghost? Dan kun je de container stoppen met:

Of eventueel verwijderen met:

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.