Draagbare harde schijven met ingebouwde wifi-chip zijn interessant als uitbreiding van de beperkte opslagruimte van smartphones en tablets, maar ook bruikbaar als mobiele audio- en videostreamers. PCM test vijf van de beste draadloze schijven van het moment.

Mobiele draadloze schijven kun je uiteraard gewoon via een usb-verbinding gebruiken. Dat werkt verreweg het snelst. Maar de bestanden, foto’s, audio en video die je dan opslaat, kun je achteraf draadloos uitwisselen en streamen dankzij de ingebouwde wifi-chip en accu.

Bijna altijd werken dergelijke schijfjes tegelijk als wifi-hotspot: ze lussen de bestaande internetverbinding draadloos door (‘bridgen’) naar alle aangesloten apparaten. Zo blijft je smartphone of tablet verbonden met het internet tijdens het gebruik van de draadloze schijf. Meestal kun je tussen de drie à zes client-apparaten aansluiten, zodat je een leuk filmpje tegelijk naar al je vrienden kunt streamen.

Een nadeel: er is geen universele softwarestandaard voor draadloze bestandstoegang. Elke fabrikant gebruikt zijn eigen software en apps, maar die zijn niet noodzakelijk beschikbaar voor alle (versies van) besturingssystemen. Je kunt deze schijven op een niet-ondersteund besturingssysteem uiteraard altijd via usb gebruiken. Vaak werkt het ook via een ingebouwde web-interface.

Controleer vooraf of de meegeleverde software jouw favoriete systemen ondersteunt als je deze draadloos wil gebruiken. Voor streaming bestaan er wel universele standaarden zoals dlna, Google Cast en Apple Airplay. Controleer ook hier vooraf of de gekozen schijf daarmee werkt.

©PXimport

LaCie Fuel

©PXimport

LaCie Fuel 1 TB

Prijs: € 163,-
Website: lacie.com7Score70

De LaCie Fuel is verkrijgbaar in capaciteiten van 1 TB en 2 TB. Omgerekend naar gigabyte bruikbare opslagruimte is de grote variant goedkoper dan de kleine, maar de 1 TB kost in absolute cijfers natuurlijk minder.

Het vierkante kastje van 11,5 cm is 2,3 cm dik en weegt 300 gram. De Fuel is dus veel minder compact dan de andere geteste schijven, maar daardoor past er wel een stevige batterij in die het volgens de fabrikant tot tien uur uithoudt. In onze test slaagden we er zelfs in om veertien uur lang continu video te streamen naar één aangesloten apparaat. Volgens LaCie kun je tegelijk hd-video streamen naar vijf aangesloten apparaten, maar wij merkten vanaf vier aangesloten apparaten haperingen in de stream.

Het vierkante apparaat heeft in één hoek een oranjekleurige uitsparing die voldoende groot is om er een veiligheidskabel door te lussen. Op een van de zijkanten zit een stroomknop, met ernaast twee status-leds: voor stroom en wifi-verbinding. De usb-poort haalt usb 3.0-snelheden.

De Fuel gebruikt dezelfde software als de verderop besproken Seagate Wireless (zie aldaar). Daarnaast is de inhoud ook bereikbaar via een ingebouwde webserver en elke recente browser. Je kunt de Fuel verbinden met je Dropbox-account en de inhoud synchroniseren, zodat je altijd over jouw cloudbestanden beschikt, ook als er geen internet beschikbaar is. Je kiest zelf welke mappen gesynchroniseerd worden.

Alle gesynchroniseerde bestanden worden op de Fuel verzameld in de aparte Dropbox-map. Zolang je met het internet verbonden bent, toont die map je volledige Dropbox, maar een losgekoppelde Fuel bevat alleen de bestanden in de Dropbox-mappen die je expliciet gesynchroniseerd hebt.

Seagate Wireless

©PXimport

Seagate Wireless

Prijs: € 163,-
Website: seagate.com6Score60

De Seagate Wireless, uitsluitend verkrijgbaar met een capaciteit van 500 GB, past net in de palm van een flinke hand. Deze van kunststof vervaardigde draadloze harde schijf is verkrijgbaar in antraciet en in vier kleuren: wit, rood, blauw en groen. De onderkant is bij al die kleurvarianten wel gewoon antraciet. Volgens de fabrikant houdt de accu het tot acht uur uit, maar wij kwamen niet verder dan vier uur voor het streamen van hd-video. Gelijktijdig draadloos streamen van hd-video lukte stabiel naar maximaal vier apparaten. De usb-poort van de Wireless ondersteunt alleen usb 2.0-snelheden.

De accu is in de fabriek bijna volledig opgeladen. Dat is nodig, want de ingebruikname gebeurt via een wifi-verbinding (verzorgd door een Samsung wifi-chip). Je duwt op de stroomknop die je bovenop de schijf vindt. Het groene stroomledje brandt en de blauwe wifi-led begint te knipperen. Na ruim een minuut brandt de wifi-led stabiel blauw en is de ingebouwde, onbeveiligde draadloze verbinding gebruiksklaar. Achteraf activeer je eventueel de beveiliging via de web-interface of de Seagate Media-app voor Android, iOS of Windows. De interface van beide is grotendeels identiek. De medialijst is ingedeeld in video, foto, muziek, documenten en ‘onlangs geopend’.

Bij het bekijken van foto’s kun je een diavoorstelling starten, waarbij je zelf de overgangen kiest en eventueel zelfs een streepje muziek toevoegt. Video- en audiobestanden worden afgespeeld via de externe speler(s) van het gebruikte besturingssysteem. De mobiele app oogt wat gelikter dan de web-interface. Bestanden uitwisselen tussen mobiel apparaat en harde schijf verloopt intuïtief. De inhoud van de schijf wordt getoond in een menu linksboven.

De lijst toont de bestandstypes aan de linkerkant en de eigenlijke bestanden van dat type aan de rechterkant (op iOS) of in een eigen venster (op Android). Door een of meer items te selecteren kun je ze kopiëren of wissen. Door er gewoon op te klikken bekijk je ze of speelt ze af met de standaard afspeeloptie van het gebruikte apparaat. De Seagate Wireless streamt mediabestanden draadloos naar Chromecast, Airplay, Android TV, LG Smart TV en dlna. Zoals bij al deze apparaten moeten schijf en afspeelapparaat zich uiteraard in hetzelfde wifi-netwerk bevinden.

Toshiba Canvio AeroCast

©PXimport

Toshiba Canvio AeroCast Wireless Portable Hard Drive 1 TB

Prijs: € 101,57
Website: toshiba.nl7Score70

De alleen in zwarte kunststof verkrijgbare Toshiba Canvio AeroCast draadloze harde schijf is iets smaller en lichter dan de Seagate Wireless Mobile Storage. Hij biedt niettemin dubbel zoveel capaciteit. De vast ingebouwde accu houdt het volgens de fabrikant vijf uur uit tijdens het streamen van hd-video. Wij haalden ongeveer vier uur. Toshiba levert overigens als enige fabrikant een externe usb-voeding mee. Daarmee verloopt het laden van de batterij sneller dan via de usb-poort van een computer.

Zes apparaten kunnen zich tegelijk draadloos verbinden met de AeroCast. Gelijktijdig hd-video streamen lukt stabiel naar drie apparaten en niet zes zoals Toshiba beweert. Vroege versies van dit apparaat hadden het soms lastig om hd-videostreams zonder haperen af te spelen. De recentste firmware die je via de app installeert, verhelpt dit probleem. In de app kun je overigens een videocachebuffer van naar keuze 0,5, 1 of 2 GB configureren die het streamen ietwat verbetert.

Naast een usb 3.0-poort en wifi-chip heeft de AeroCast op de zijkant nog een ingebouwde sd-geheugenkaartsleuf. Daarin passen geheugenkaartjes tot klasse 10. De handleiding bevat een Nederlandstalig gedeelte, maar de web-interface en mobiele Toshiba Wireless HDD-app voor iOS (vanaf versie 6 tot 8.4) of Android (vanaf versie 2.3 tot 5.1) spreken onze taal helaas niet. Hoewel recentere versies van Android officieel niet worden ondersteund, werkte de app bij ons wel honderd procent in Android 6.0.1, dit in tegenstelling tot de apps van de Toshiba Canvio Wireless en Stor.E.

Web- en app-interface zijn identiek. De inhoud van de schijf is automatisch onderverdeeld in vier categorieën: ‘Pictures’, ‘Videos’, ‘Music’ en ‘Documents’. Die automatische indeling is gebaseerd op de ondersteuning voor populaire bestandsformaten zoals docx, mp3 en png. Deze bestanden kunnen in de app zelf geopend en, indien van toepassing, gestreamed worden. Niet herkende bestandsformaten open je via de File/Folder-knop en met een geschikte app van het besturingssysteem.

Met de Backup-optie maak je een reservekopie van je mobieltje of van de eventueel aanwezige sd-geheugenkaart. Desgewenst configureer je de AeroCast op zo een manier dat ze automatisch een back-up maakt van de ingestoken geheugenkaart. Dat is handig voor fotografen die onderweg hun gemaakte foto’s willen veiligstellen. De AeroCast maakt de geback-upte geheugenkaart niet leeg: dat moet je zelf doen in je foto- of video-apparaat.

Ten slotte kun je met de mobiele app eenvoudig bestanden kopiëren tussen de AeroCast, de aanwezige geheugenkaart en de lokale opslag van je mobieltje. De ‘station mode’ tovert de AeroCast om in een draadloze netwerkschijf die toegankelijk is in je thuisnetwerk en zowel dlna als Google Cast ondersteunt (maar geen Apple Airplay). De ‘bridging mode’ leidt een bestaande internetverbinding om via de AeroCast, zodat je mobiele apparaat met het internet verbonden blijft.

Toshiba Canvio AeroMobile

©PXimport

Canvio AeroMobile Wireless Solid State Drive 128 GB

Prijs: € 118,57
Website: toshiba.nl9Score90

De aluminiumkleurige Toshiba Canvio AeroMobile is de kleinste en lichtste mobiele draadloze schijf in deze test. Met 120 gram weegt deze kleine schijf minder dan de helft van de op één na lichtste, de Canvio AeroCast. Hij is klein genoeg om bijvoorbeeld in het borstzakje van een overhemd te passen. Functioneel lijken beide draadloze schijven sterk op elkaar. Hoewel de AeroMobile maar 1,25 cm dik is, zit er toch net zoals bij de bijna dubbel zo dikke AeroCast een sd-geheugenkaartsleuf aan de zijkant.

Die biedt dezelfde functies, waaronder de voor fotografen zo interessante mogelijkheid om de inhoud van een ingestoken geheugenkaartje automatisch op de schijf te kopiëren. Het kaartje daarna opnieuw leegmaken moet je wel zelf nog in je fototoestel doen. Ook bij deze schijf levert Toshiba een externe usb-voeding mee, waarmee het opladen van de niet-verwisselbare accu veel sneller verloopt dan met een computer.

Intern zit er geen 2,5inch-harde schijf in, maar een Toshiba mini-ssd. Door het ontbreken van bewegende onderdelen, is de AeroMobile veel beter tegen schokken bestand dan de mechanische schijven in deze test. De ssd is tevens minder energiehongerig, waardoor het streamen van onze hd-testvideo veertien uur duurt, net zolang als bij de veel grotere en zwaardere LaCie Fuel. De fabrikant zelf vermeldt nochtans een acculevensduur van ‘slechts’ acht uur.

Net als bij de AeroCast is de handleiding in het Nederlands beschikbaar, maar geldt dit niet voor de web-interface en de mobiele app. Je moet de Wireless SSD for Toshiba-app downloaden, want hoewel beide exact op dezelfde manier functioneren en dezelfde interface hebben werkt de HDD-app niet. In tegenstelling tot bij zijn mechanische broer, werkte de app van de AeroCast niet helemaal goed onder Android 6.0.1: we slaagden er niet in om de internetverbinding via de wifi-chip in de mobiele draadloze schijf door te lussen.

Bij een tablet met een oudere versie van Android lukte dit wel probleemloos. Je kunt Toshiba niets verwijten, want het vermeldt duidelijk dat de app maar werkt tot en met Android 5.0 en iOS 8.3, maar het is toch een beetje sneu: hoeveel moeite kan het kosten om deze aan te passen, vooral omdat de HDD-app wél werkt onder recentere Android-versies?

Toshiba Store.e Wireless Adapter

©PXimport

Toshiba Store.E Wireless Adapter

Prijs: € 27
Website: toshiba.nl6Score60

Wat als er een adapter bestond waarmee je elke externe usb-schijf in een draadloos exemplaar omtovert? Dat is exact wat deze piepkleine, 24 gram lichte Stor.E Wireless Adapter van Toshiba doet. Op de volwaardige usb 2.0-poort aan de ene kant sluit je een willekeurige usb-schijf aan en op de micro-usb-poort aan de andere kant past de meegeleverde kleine usb-voeding die het apparaat van stroom voorziet. Drie leds bovenop het adaptertje geven statusinformatie over stroom, usb-koppeling en wifi-functie. Na enkele seconden brandt een van de leds blauw om aan te geven dat de interne Toshiba wifi-adapter klaar is voor een onbeveiligde draadloze verbinding.

Vervolgens installeer je de Toshiba Wireless Adapter-app en is de aangesloten schijf draadloos bereikbaar met je Android- of Apple-smartphone of -tablet. Die app is functioneel vergelijkbaar met de Toshiba HDD- en SSD-apps, maar heeft een eenvoudigere interface. Nederlands ontbreekt ook hier. De app deelt de inhoud van de aangesloten schijf automatisch in volgens bestandstype. Daarnaast kun je de inhoud ook op map- en bestandsniveau openen. Het ‘bridgen’ van de bestaande internetverbinding, zodat alle aangesloten apparaten ook op het internet kunnen, werkt precies op dezelfde manier als bij de apps voor de AeroCast en AeroMobile.

De app werkt op alle versies van Android en iOS, maar het doorlussen van de internetverbinding kan slechts tot Android 5.0 en iOS 8.3. Waarom Toshiba de app op dat gebied niet aanpast voor recentere versies is ons een raadsel. De Stor.E werkt ook samen met Mac OS en Windows. Je verbindt je computer met het wifi-signaal van de adapter en daarna kun je de aangesloten schijf als netwerkschijf aanspreken. Er is ook een webpagina waarin je de configuratie van de adapter wijzigt, bijvoorbeeld een wifi-wachtwoord instellen, of het ip-adres wijzigen.

Als de adapter via een mobieltje gebridged is met het internet, kunnen ook aangesloten computers via die omweg bij het internet. Bridgen onder Mac OS of Windows zelf kan echter niet, want er bestaat geen specifieke app voor deze besturingssystemen. Je kunt tot maximaal zes apparaten tegelijk aan de Stor.E koppelen. Het aantal gelijktijdige hd-videostreams hangt mede af van de snelheid van de aangesloten schijf. Wij kwamen tot drie stabiele gelijktijdige streams.

Het adaptertje heeft 1 GB ram, dat gebruikt wordt voor buffering van gegevens. De Stor.E is te klein om een batterij te bevatten, maar je kunt het apparaatje wel aansluiten op een 2,1A-powerbank. De adapter is dus ook bruikbaar zonder stopcontact, op voorwaarde dat je een voldoende energiezuinige usb-schijf gebruikt. Bij ons werkte een Seagate Seven 500GB-hdd op deze manier bijvoorbeeld probleemloos.

Conclusie

De twee mobiele draadloze schijven van Toshiba winnen de twee keurmerken Beste koop en Best getest. De AeroCast krijgt de Beste koop omwille van de scherpe prijs in verhouding tot de prestaties en de AeroMobile verdient het keurmerk Best getest omwille van zijn superieure prestaties. De Toshiba Stor.E Wireless Adapter kan van elke externe schijf een draadloos exemplaar maken en is goedkoop, maar de bijbehorende apps zijn helaas verouderd.

Ook de AeroCast/AeroMobile-apps lopen achter bij de nieuwste ontwikkelingen. De Seagate-apps zijn beter, maar de Seagate Wireless is duur in verhouding tot zijn capaciteit en snelheid, terwijl de goed presterende LaCie Fuel zowel duur als zwaar is. De ideale mobiele draadloze harde schijf hebben we in deze test daarom niet gevonden.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.