De meeste ssd’s zijn SATA-ssd’s van 2,5 inch of compacte M.2-2280-NVMe-ssd’s. Maar voor tal van specifieke producten, zoals de Steam Deck, mini-pc’s en enkele laptops, heb je een nóg compactere ssd nodig: de M.2-2230-NVMe-ssd. Deze ultracompacte drives hebben het formaat van een postzegel, maar daar kan vandaag de dag zonder moeite 1 of 2 terabyte aan data op. Maar welke is de beste?

Een standaard M.2-2280-ssd is 22 millimeter breed en 80 millimeter lang. De compacte M.2-2230-ssd is eveneens 22 millimeter breed, maar slechts 30 millimeter lang. Dat dit formaat een niche is, wordt duidelijk uit het aanbod. De Sabrent Rocket 2230 heeft lange tijd het rijk alleen gehad als je Gen 4 als een eis stelt en het was eigenlijk pas de recente introductie van de Corsair MP600 Mini die wat concurrentie wist te brengen.

Op papier bestaan er weliswaar alternatieven, waaronder de WD SN740, maar in de praktijk zijn die alternatieven niet daadwerkelijk te koop. Op Amazon troffen we wél een aantal modellen aan, al waren die stuk voor stuk voorzien van namen waar we zo onze bedenkingen bij hadden, zoals Dogfish, Sharkspeed en Gamerking. Uiteindelijk hebben we de populairste (dik duizend positieve reviews) toch aangeschaft voor deze test: de ‘Dogfish SSD 1TB M.2 2230 NVMe PCIe Gen 3.0 x4 Interne Solid State Drive Gaming SSD’.

Voor- en nadelen van 2230

Het voordeel van een M.2-ssd ligt voor de hand: hij past in apparaten waar grotere ssd’s niet in passen. Daar vallen enkele laptops onder, waaronder sommige Microsoft Surface-apparaten, maar ook verschillende mini-pc’s en de Steam Deck.

Minder aanbod leidt tot hoge prijzen. Voor de Sabrent Rocket 2230 1TB waren we zo’n 180 euro kwijt en voor de Dogfish rekenden we meer dan 190 euro af. De introductie van de Corsair MP600 Mini 1TB voor 120 euro bracht de markt in beweging, want de Dogfish is op het moment van schrijven op Amazon gezakt naar 129 euro (of 116 euro voor Prime-leden). De Sabrent Rocket 2230 is via de Duitse Amazon te koop voor 119,99 euro (de Nederlandse Amazon rekent nog wel 179,99 euro). De prijzen van deze ssd’s fluctueren sterk, zo heeft de Dogfish ook al even 110 euro gekost.

Het grootste voordeel van deze ssd’s is ook meteen de belangrijkste beperking. Op een postzegel is geen ruimte voor een snelle controller, NAND-geheugen voor de opslag én een DDR4 DRAM-cache. Die laatste ontbreekt dan ook.

Hoe testen wij?

We hebben deze ssd’s getest tijdens dagelijks gebruik – hiervoor refereren we naar de PC Mark 10 Storage Quick Test – en zwaarder gebruik, denk aan het editen van video’s – zie hiervoor het resultaat van de PC Mark 10 Storage Full Test. Dit betreffen combinatiescores van verschillende uitvoerige trace benchmarks, die echte taken reproduceren.

Voor gamen gebruiken we de 3D Mark Storage Test, deze combineert verschillende gamebenchmarks zoals het laden van games, het installeren van games en ook het opnemen van game footage. De ssd-gamescore in de tabel is een eigen berekening die we maken op basis van wat wij belangrijk vinden voor games: de laadtijd plus de tijd die nodig is voor het installeren en updaten. De rangorde bij de scores wijkt iets af van die in 3D Mark omdat die ook naar extra zaken kijkt, zoals recording en streaming.

Sabrent Rocket 2230

De Sabrent Rocket 2230 was niet de eerste M.2-2230-ssd, maar de constante beschikbaarheid en de groeiende populariteit van het merk maakt dit model stiekem toch een beetje de bekendste in dit segment, of in elk geval the one to beat.

Sabrent maakt, net als de meeste ssd-fabrikanten, de controller en het werkgeheugen niet zelf. Dat is geen kritiek, zo zit de ssd-markt nu eenmaal in elkaar. Feitelijk is Phison de enige fabrikant van controllers die er echt toe doet in het hogere segment, en is er slechts een handjevol fabrikanten die NAND-geheugen kunnen produceren. Een goede ssd is daardoor vooral een kwestie van goed inkopen en dat doet Sabrent.

Deze ssd is gebaseerd op de E21-controller van Phison en 176layer-TLC-geheugen van Micron. Zoals reeds gemeld, ontbreekt een DRAM-cache op alle en dus ook op deze M.2-2230-ssd. Er zit vijf jaar garantie op of 600 terabytes written. De Sabrent is op het moment van schrijven verkrijgbaar in capaciteiten tot en met 1 TB.

Pluspunten

Minpunten

Corsair MP600 Mini 1TB

Kijken we naar de specificaties van deze Corsair, dan komen die geheel overeen met de Sabrent. Ook deze ssd gebruikt de Phison E21-controller en 176layer-TLC-geheugen van Micron. En ook Corsair biedt vijf jaar garantie of 600 terabyte geschreven data garantie, afhankelijk van wat je eerder bereikt. Eigenlijk exact dezelfde ssd dus, met een iets andere sticker. Al kan het in de praktijk voorkomen dat door firmwareverschillen ssd’s met dezelfde componenten toch anders presteren.

In onze tests zien we echter dat de Corsair MP600 Mini en de Sabrent Rocket 2230 in elke test praktisch identiek presteren. Het maakt het onmogelijk om op het gebied van prestaties een voorkeur uit te spreken tussen de twee. De Corsair is op het moment van testen wel goedkoper en bovendien veel beter verkrijgbaar, waardoor de prijs vermoedelijk een stuk stabieler is.

Pluspunten

Minpunten

Dogfish 2230 SSD

De Dogfish, we zullen de volledige naam maar niet herhalen, lijkt op papier een rommeltje. De fabrikant specificeert niet welke controller of welk geheugen er wordt gebruikt en ook de markeringen op de ssd geven hierover geen uitsluitsel. De gangbare verklaring is dat deze fabrikant controllers en geheugen gebruikt die op dat moment aantrekkelijk geprijsd zijn; iets wat grotere fabrikanten voor hun goedkopere ssd’s overigens ook doen.

Maar Dogfish gaat op een paar fronten echt te ver. Zo staan er op sommige van hun eigen marketinguitingen zelfs tegenstrijdige gegevens. Zo staat er bijvoorbeeld SATA, terwijl dit een NVMe-ssd is, maar dan met (middelmatige) NVMe-snelheden ernaast. De fabrikant geeft aan drie jaar garantie te bieden, maar gezien het gebrek aan vertrouwen dat bij ons is opgebouwd, zouden we er niet op rekenen dat je na de twee jaar die Amazon biedt op alle door hen verzonden bestellingen, nog veel hebt om op terug te vallen.

Pluspunten

Minpunten

Resultaten vergeleken

De Corsair MP600 Mini en de Sabrent Rocket 2230 lijkten technisch veel op elkaar en presteren ook vrijwel identiek. Ondanks dat het Gen4-ssd’s zijn, concurreren ze uiteraard niet met de prestaties die je van een high-end M.2-2280-ssd mag verwachten. Ze komen aardig in de buurt van een middenklasse M.2-2280-ssd (Gen 4), en dat is voor een extra compacte ssd zeker niet verkeerd. Het zijn resultaten waarmee je prima een videootje kunt bewerken of je games op maximale snelheid kunt inladen; 5000 megabyte per seconde blijft bizar veel data.

De Dogfish is duidelijk de minste van de drie. Niet alleen zijn de maximale lees- en schrijfsnelheden pakweg de helft van wat je van een high-end Gen3-drive mag verwachten, ook de overige resultaten hangen (net) onder die van low-end Gen3- en Gen4-ssd’s. Acceptabel voor licht gebruik of als alternatief voor een SD-kaart, maar zeker niet overtuigend.

Hoewel snellere ssd’s soms meer warmte genereren, worden ze dankzij modernere, efficiëntere controllers in de praktijk vaak juist wat minder warm. En ook hier is dat het geval; we zien de Sabrent en Corsair koeler blijven dan de Dogfish, terwijl ze dus beter presteren.

Conclusie

Hoewel de markt voor M.2-2230-ssd’s een lastige is, is het trekken van een conclusie heel eenvoudig. Zowel de Sabrent Rocket 2230 als de Corsair MP600 Mini combineren gerenommeerde onderdelen en presteren keurig. Kies dus simpelweg het model met de beste prijs, en dat is op het moment van schrijven de Corsair MP600 Mini, die bovendien breder verkrijgbaar is dan de Sabrent Rocket.

In dit artikel hebben we de nodige kritiek op Dogfish geuit. En voor de huidige prijs is deze ssd ook echt niet het overwegen waard. Hij is trager, wordt warmer en biedt minder lang garantie. Desondanks presteert hij maar net onder het niveau van een budget M.2-2280-ssd, dus wanneer deze ssd veel en veel goedkoper zou zijn én je geeft niet zo zeer om prestaties, dan zou het een budgetalternatief kunnen vormen. Maar dan moet Dogfish qua prijsstelling wel héél ver onder de andere duiken, iets wat ons onwaarschijnlijk lijkt.

Ook de Surface-laptops van Microsoft hebben M.2-2230-ssd's:

Een wasmachine verhuizen doe je niet zomaar. Het apparaat is zwaar en kwetsbaar, en bij verkeerd transport kan er snel iets stukgaan. Met een goede voorbereiding en door het volgen van de juiste stappen voorkom je problemen en staat je wasmachine straks veilig in het nieuwe huis. Een kind kan de ...uhm was doen!

Stap 1: Stroom eraf, water laten weglopen

Open deur, maar: begin met het uitschakelen van de wasmachine. Trek de stekker uit het stopcontact en draai de kraan dicht. Wacht daarna even zodat de druk in de slang afneemt. Koppel de toevoerslang los en vang eventueel lekwater op in een emmer of teiltje. Haal ook de afvoerslang uit de afvoer en laat het restwater eruit lopen. In sommige machines blijft er nog water achter in de pomp of het filter. Open daarom het klepje aan de voorkant en draai het filter los. Laat het water rustig weglopen in een teiltje. Zorg dat je een dweil bij de hand houdt.

Stap 2: Transportbouten terugplaatsen

Bij de levering van een nieuwe wasmachine worden de transportbouten vaak meegeleverd, bijvoorbeeld in een apart zakje of bevestigd aan de achterkant. Zoek ze op voordat je gaat verhuizen. Deze bouten zorgen ervoor dat de trommel tijdens het vervoer niet kan bewegen. Door ze terug te plaatsen voorkom je schade aan de lagers en vering. Steek de bouten in de aangegeven openingen aan de achterkant en draai ze stevig vast.

©Kabardins photo - stock.adobe.com

Stap 3: Wasmachine goed verpakken

Wikkel de wasmachine in dekens of bubbeltjesplastic. Daarmee voorkom je krassen op de behuizing en schade aan muren of deuropeningen tijdens het tillen. Plak snoeren en slangen vast met tape of bind ze op een andere manier aan de achterkant vast, zodat ze niet gaan bungelen of ergens achter blijven haken. Het deurtje hoeft niet op slot, maar zorg dat het niet opengaat tijdens het tillen of rijden. Afplakken met een stukje ducttape is vaak al genoeg.

Stap 4: Wasmachine veilig tillen en verplaatsen

Een wasmachine kan makkelijk 60 tot 80 kilo wegen. Ga je 'm tillen, doe dat dan met z'n tweeën. Gebruik bij voorkeur een steekwagen of meubelroller. Zorg dat je je rug recht houdt, til vanuit je benen en stem goed af met degene die meehelpt. Zet de machine niet scheef op een trap of helling, want dan kan de trommel alsnog verschuiven. Lukt tillen met twee personen niet, dan kun je vaak een steekwagen of transportkar huren bij een bouwmarkt of verhuurbedrijf.

Stap 5: Wasmachine stabiel vervoeren

Zet de wasmachine rechtop in de bus of aanhanger, bij voorkeur tegen een wand. Leg er geen zware dozen of meubels bovenop. Zet de machine goed vast met spanbanden, zodat hij onderweg niet gaat schuiven of kantelen. Rijd rustig over drempels, neem bochten niet te scherp en rem niet te abrupt.

Stap 6: Wasmachine aansluiten op het nieuwe adres

Op de nieuwe plek pak je de wasmachine voorzichtig uit. Laat de machine een paar uur tot een dag rusten voordat je hem aansluit, vooral als hij gekanteld heeft gelegen. Haal de transportbouten eruit en bewaar ze voor een volgende keer. Sluit de watertoevoer en -afvoer weer aan, controleer op lekkage en steek de stekker in het stopcontact. Start eventueel eerst een spoelprogramma zonder was om te controleren of alles naar behoren werkt.

©Leonid Iastremskyi

De L40 Ultra AE richt zich op gebruikers die goede prestaties willen, zonder overbodige extra's. Voor een adviesprijs van 699 euro haal je een model met krachtige zuigkracht en slimme dweiltechniek in huis. Niet alles zit erin wat de 'duurdere broer' wel biedt, vooral qua zijborstel en bereik, maar in veel praktijksituaties is dat geen dealbreaker.

In vergelijking met de voorganger, de Dreame L40 Ultra, kost de Dreame L40 Ultra AE 400 euro minder bij de introductie. Dat betekent niet dat er heel veel dingen op achteruit gegaan zijn. Sterker nog: sommige aspecten zijn juist verbeterd. Zo is de zuigkracht – wat ons betreft de belangrijkste eigenschap – sterk verbeterd. Daar waar de L40 Ultra 11.000 PA heeft, beschikt de AE-variant over 19.000 PA.  Bovendien wordt ook dit nieuwe model weer geleverd met twee borstels: de optilbare rubberen varianten en de zogenaamde TriCut Brush 3.0. Ook zit er wederom een borsteltje bij waarmee je snel haren verwijdert uit de robot.

Wanneer je de specificaties van beide modellen naast elkaar legt, is het goed kijken om de verschillen te zien. We noteren een iets grotere stofbak bij de AE (395 vs. 300 ml), maar het belangrijkste verschil zit hem echter de zijborstel. De L40 Ultra heeft een variant die naar buiten kan bewegen en daardoor veel beter hoeken en plinten meeneemt. De L40 Ultra AE moet het doen met een normale zijborstel, zonder uitschuifbare arm. Mogelijk missen er daardoor ook nog wat sensoren die hoeken 'zien'. Dit zou het prijsverschil tussen beide modellen kunnen verklaren.

©Wesley Akkerman

Een groot gemis?

Of zo'n uitschuifbare zijborstel echt een groot gemis is, hangt af van je situatie. Heb je veel hoeken in huis, wil je dat de plinten altijd schoon zijn of staat er weinig langs de muren? Dan kunnen we het ons voorstellen dat je het liefst voor de L40 Ultra of zelfs de X50 Ultra gaat (die nog een tweede zijborstel heeft). Maar als je huis vol staat met meubels en de robot toch al niet echt bij de muren of hoeken kan komen, dan zit daar geen meerwaarde in. In dat geval kun je dus gemakkelijk honderden euro's besparen.

In ons huis verschilt het: op sommige plekken staan wat meer meubels, maar op andere plekken rijdt de Dreame L40 Ultra AE soepel langs de muren, hoeken en plinten. Langs de muren gaat het allemaal prima; na het stofzuigen komen we geen viezigheid meer tegen. In de hoeken is dat nu een ander verhaal, omdat de robot gewoonweg die reikwijdte niet heeft. Dat is jammer, maar niet onoverkomelijk. Gezien de prijs en de overige functionaliteit tillen we hier minder zwaar aan. Want de rest gaat gewoon heel goed.

Capabele robotstofzuiger

Dat kan haast ook niet anders, omdat je in de basis nog steeds een zeer goed presterende robotstofzuiger in huis haalt. Als het op dweilen aankomt, regelt de Dreame L40 Ultra AE eigenlijk alles zelf. Het basisstation is voorzien van aparte tanks voor schoon en vuil water en een reservoir voor zeep. De robot bepaalt zelf de ideale mix van water en schoonmaakmiddel en navigeert dankzij de LiDAR-camera feilloos door de kamer. Het systeem houdt rekening met tapijt door de twee roterende dweilpads tijdig op te tillen. Stel je in de app in dat hij tegelijk moet stofzuigen en dweilen, dan tilt hij de pads onderweg op. Kies je ervoor dat hij eerst stofzuigt en daarna dweilt, dan laat hij de pads op de basis staan en blijft je vloerkleed gegarandeerd droog. Verder kun je ook niet-dweilen-zones aanmaken, waardoor de dweilpads dus nooit in aanraking hoeven te komen met het kleed. De L40 Ultra AE heeft gelukkig tapijtdetectie, waardoor je niet hoeft te gissen waar het kleed zich bevindt op de digitale kaart.

De kracht van de dweilprestaties zit hem in de details. Zo kan één van de twee roterende dweilpads naar buiten bewegen en strak langs plinten poetsen. Ondanks deze slimme functies is het resultaat niet altijd vlekkeloos. Een bekend nadeel zijn de dweilstrepen die soms zichtbaar blijven op de vloer. Ook vraagt het geautomatiseerde basisstation om regelmatig onderhoud om fris te blijven en moet je er rekening mee houden dat er geen reserveset dweilpads in de doos zit. Dit zijn kritiekpunten waar de voorgangers van dit model ook 'last' van hebben.

©Wesley Akkerman

Dreame L40 Ultra AE kopen?

De Dreame L40 Ultra AE is een slimme keuze, vooral voor huishoudens waar de vloer vol staat met meubels. Het grootste verschil met zijn duurdere broer is het ontbreken van de uitschuifbare zijborstel, waardoor hij minder goed in open hoeken en strak langs plinten schoonmaakt. Staan er op die plekken bij jou vooral meubels, dan merk je daar in de praktijk nauwelijks iets van. Je bespaart zo 200 tot 400 euro op een functie die je in jouw situatie toch nauwelijks zou gebruiken.

Voor de adviesprijs van 699 euro haal je nog steeds een zeer krachtige hulp in huis. De zuigkracht is namelijk verhoogd naar 19.000 PA en samen met de TriCut-borstel zorgt dat ervoor dat er bijna geen stof en haren meer op de grond liggen. Gecombineerd met de nog steeds uitstekende en zelfstandige dweilfunctie, levert de L40 AE derhalve betrouwbare prestaties af. Met dit product brengt Dreame een behoorlijk scherp geprijsde en capabele robotstofzuiger op de markt die waarschijnlijk zal aansluiten bij de behoeften van een grote doelgroep.