De Philips Hue Secure Camera is een recente toevoeging aan het complete Philips Hue-assortiment, waardoor moederbedrijf Signify uitbreidt naar het segment huisbeveiliging. De camera is flink aan de prijs en heeft een betaald abonnement – en daardoor houden we een beetje ons hart vast.

Als je wilt beginnen met smarthome in het algemeen, dan raden we vaak twee producten aan: slimme thermostaten of slimme verlichting. Daarmee maak je meteen kennis met wat smarthomes te bieden hebben, namelijk handige apps waarmee je dagelijks gebruikte producten handmatig kunt bedienen en automatisch kunt laten werken – voor jou. Philips Hue was een van de eerste en inmiddels de grootste op het gebied van slimme verlichting (voor binnen en buiten). Mettertijd verschenen er wel wat accessoires, maar al die producten hadden te maken met (het bedienen van je) lampen.

Nu wordt het Hue-assortiment dus uitgebreid met de introductie van de Hue Secure-productlijn, waarmee het bedrijf zich begeeft op het gebied van slimme beveiligingsapparatuur voor in en rond het huis.

Naast de Secure Camera is er ook een starterskit beschikbaar waarin verschillende sensoren zitten, evenals een Hue-bridge en twee lampen. Echter, voor het gebruik van de Philips Hue Secure Camera heb je niet per se een Hue-bridge nodig, aangezien je het systeem direct aan je wifi-netwerk koppelt. Een vloek en een zegen; want je bent minder afhankelijk van Philips Hue, maar er hangt wel weer een extra apparaat aan je netwerk.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Philips Hue Secure Camera: drie varianten

Op de Philips Hue-website kun je zien dat er drie versies van de Philips Hue Secure Camera bestaan. De eerste versie is een bedrade variant, inclusief wandmontage, voor een prijs van (houd je vast) 199,99 euro. Dan is er ook een versie waarbij je een cameravoet krijgt, waar je 30 euro meer voor betaalt. De draadloze versie heeft een prijskaartje van 249,99 euro en ook daar krijg je een wandmontage bij. Dat zijn flinke prijzen voor een markt waarin er al aantrekkelijke opties bestaan vanaf zestig euro (zoals de Aqara Camera E1). Maar laten we ook de S350 van Eufy niet vergeten.

Voor welke variant je ook kiest, elke camera heeft z’n voor- en nadelen. De bedrade versie (inclusief voet) die wij getest hebben hoeft nooit opgeladen te worden. Maar je bent dan wel enigszins beperkt als het gaat om de plaatsing. Daar tegenover staat dat de versie met een accu overal geplaatst kan worden (al dan niet via de wandmontage), maar zo nu en dan aan de lader moet. Verder moet je onthouden dat wanneer je de Philips Hue Secure Camera wilt koppelen aan andere Hue-producten (zoals lampen of sensoren), je wel over een bridge moet beschikken. Anders zien de apparaten elkaar niet.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Het onderscheidende kenmerk

En daarmee hebben we meteen het onderscheidende karakter van de Philips Hue Secure Camera (en aanverwante Secure-apparaten) te pakken: je kunt hem laten samenwerken met andere Philips Hue-producten in huis. Is er niemand thuis, maar registreert de camera wel beweging? Dan kan die de lampen fel laten pulseren en een alarm laten afgaan. Het alarm heeft een maximaal aantal decibel van 80, waardoor de buren het mogelijk niet horen. Maar mocht je zelf op zolder zijn en verwacht je niemand in huis, dan is het geluid luid genoeg om je te waarschuwen.

De Philips Hue Secure Camera maakt onderscheid tussen personen, voertuigen, dieren en overige bewegingen en je kunt precies aangeven waar je wel en geen melding van wilt hebben. Echter, om daar toegang tot te krijgen dien je een abonnement af te sluiten. Dat geldt ook voor opties als pakketherkenning, zelf ingestelde activiteitenzones en cloudopslag. Er zijn twee smaken beschikbaar: een jaarabonnement van 40 euro per camera en een jaarabonnement van 100 euro per jaar (voor alle camera’s die je hebt, met een maximum van 10). Het eerste abonnement heeft dertig, en het tweede abonnement zestig dagen opslag van de videobeelden.

Kijkend naar de prijs van de camera, vinden we de abonnementskosten onnodig en ontzettend hoog. Er zijn goedkopere camera’s op de markt die soortgelijke functies gratis aanbieden (met uitzondering van cloudopslag, waar meestal wel voor betaald moet worden). En het vervelende is verder: de Philips Hue Secure Camera biedt geen offline opslagcapaciteiten aan. Je kunt geen microSD-kaart in de camera proppen en hem ook niet koppelen aan een smarthomehub waar een harde schijf in zit. Als je de beelden voor later wilt bewaren, dan ben je dus verplicht minimaal veertig euro op jaarbasis uit te geven. Dat is niet niets.

©Wesley Akkerman

Onverklaarbaar hoge prijs

Daar komt bij dat de beelden en de audio die de Philips Hue Secure Camera produceert wel van hoog niveau zijn, maar niet per se beter dan bij het goedkopere aanbod. Vooral overdag kun je goed zien wat er in of rondom het huis gebeurt en legt de camera flink wat details vast. Het kan zijn dat er wat details missen in de schaduw, maar over het algemeen zijn de prestaties goed. En datzelfde geldt voor in de avond, al kan het zijn dat de sensor de helderheid van de lampen (ironisch genoeg van Philips Hue) opblaast. Het infraroodnachtzicht is daarom een fijne back-up om te hebben.

Qua audio en beeld ontstijgt de Philips Hue Secure Camera de concurrentie dus niet. En we missen ook behoorlijk wat handige functies die – we noemen het nog maar een keer – wel aanwezig zijn in de eerder genoemde camera’s van Aqara en Eufy. Dan doelen we bijvoorbeeld op het automatisch kunnen volgen van mensen of de handmatige bedienen waarmee we de kijkhoek vanuit de app kunnen bepalen. Nu installeer je de Philips Hue Secure Camera en daarmee is de kous af. Als je een andere kijkhoek wilt, dien je naar de camera te gaan en dat voelt inmiddels wat ouderwets.

Tel daarbij op dat je dus geen lokale opslagopties hebt, en dan kom je waarschijnlijk tot de conclusie dat de Philips Hue Secure Camera een onverklaarbaar hoge prijs heeft. Ja, het is heel fijn dat we nu moeiteloos een camera kunnen toevoegen aan een systeem dat we al jaren gebruiken, maar voor deze prijs hoeft het niet. Bovendien is Hue vaak al aan andere producten te koppelen, bijvoorbeeld via een systeem als Fibaro (al moet je dan wel wat meer smarthome-kennis hebben). Verder is het jammer dat de lampen wél, maar de camera’s níet te bedienen zijn via Google Home of HomeKit.

Philips Hue Secure Camera kopen?

Het is heel fijn dat de beelden in 1080p direct via de Philips Hue-app beschikbaar zijn en dat de beelden van eind tot eind versleuteld zijn. En het installeren is echt binnen enkele minuten gepiept. De beelden ogen prima en de integratie met het Philips Hue-systeem is perfect. Maar daar blijft het bij. Als losstaande beveiligingscamera is de Philips Hue Secure Camera veel te duur en te beperkt, en daar komen dan ook nog abonnementskosten bij voor de slimmere functies. Koop je liever alleen van betrouwbare merken, dan kun je hem overwegen – maar anders zouden we even verder kijken.

De winter loopt op zijn eind, ook al voelt dat niet altijd zo aan de temperatuur. Maar kijk om je heen: het eerste groen verschijnt weer in de tuin. Winterklokjes en krokussen laten zich zien en aan sommige bomen en struiken zie je al de eerste knoppen verschijnen. Tijd dus om de handen uit de mouwen te steken – de tuin roept!

Weten wat je de rest van het jaar in de tuin kunt doen? Kijk dan op onze jaarkalender!

Voorzaaien, planten en verpotten

Zaai eenjarige zomerbloemen alvast binnen voor, zodat je later in het seizoen sterke planten hebt. Buiten kun je bomen en struiken verplaatsen, zolang het niet vriest. Kuipplanten die in de garage of schuur overwinteren, hebben nu wat meer water nodig. Ook potplanten buiten kunnen wel een scheut gebruiken als ze lange tijd droog staan.

Omdat de nachten nog koud kunnen zijn, is het verstandig om bloeiende bollen in potten en bakken te beschermen met vliesdoek. Een camelia kun je 's nachts afdekken met noppenfolie, maar haal die er overdag weer af zodra de temperatuur boven nul komt.

Wil je wat extra kleur in de tuin? Zet viooltjes en primula's neer. Ze kunnen goed tegen de kou en zorgen meteen voor een lente-achtig gevoel.

©MaÅgosia Karniewska

Aandacht voor je gazon

Strooi in de eerste twee weken van februari kalk over het gazon en de borders. Wil je een nieuw gazon aanleggen? Dan is het tijd om aan de slag te gaan. Spit en egaliseer de grond, zodat die klaar is voor het inzaaien of leggen van gras. Als je gazon vol molshopen ligt, kun je de aarde met een bezem over het gras verspreiden. Is het droog en vorstvrij? Dan kun je de graskanten bijwerken en kale plekken opnieuw inzaaien. Vermijd lopen over het gazon tijdens de vorst, want dat kan het gras beschadigen.

Onkruid wieden en groene aanslag wegvegen

Laat de schoffel voorlopig nog even staan, want daarmee kun je vaste planten beschadigen die nog onder de grond zitten. Pluk het onkruid liever met de hand, zodat je de jonge planten niet verstoort. Een groen laagje op het terras veeg je weg met zand en een bezem. Wil je het grondiger aanpakken? Er zijn verschillende manieren om groene aanslag te verwijderen. Zeg maar dag tegen die gladde laag met deze tips 🢱

Zo verwijder je groene aanslag van je terras en tegels

©Vely

Snoeien (maar niet alles en met mate)

In februari kun je bepaalde bomen en struiken snoeien, zolang het niet vriest en er geen vorstperiode wordt voorspeld. Is dat wel het geval, wacht dan op een warmere periode. Begin bij de dakplataan en snoei de takken die recht omhoog groeien. Heb je de leilinde nog niet gesnoeid? Knip de takken dan nu terug tot een paar centimeter vanaf de hoofdtakken. Ook heesters kunnen een snoeibeurt gebruiken. Ontstaan er grote wonden bij bomen? Dek ze af met wondbalsem om infecties te voorkomen.

Haal bij klimplanten, zoals klimop, wilde wingerd en trompetklimmer, het oude blad weg. Verwijder ook de ranken op plekken waar ze niet moeten groeien, zoals onder de dakrand en rondom kozijnen.

Februari is daarnaast een goede maand om fruitbomen te snoeien. Wacht wel met het snoeien van fruitbomen met steenvruchten, zoals de kersenboom of perzikboom. De druif en kiwi moeten nu wél gesnoeid worden, want zodra de sapstromen op gang komen, ben je te laat.

Dat het internet niet veilig is en je bijvoorbeeld accountgegevens en je computer moet beveiligen, weet iedereen wel. Maar waartegen je ze moet beveiligen, dat is steeds minder duidelijk. Weten wat precies de dreiging is en welk risico je loopt, is een belangrijke stap in het kiezen van de juiste beveiligingsmaatregel. Wij gingen in gesprek met experts op dit vlak. Tegen welke dreiging moeten we ons eigenlijk beveiligen?

In een donkere kamer vol beeldschermen, zit een jongeman achter een computer. De capuchon van zijn hoodie is zo ver over zijn hoofd getrokken dat zijn gezicht onzichtbaar is . Een hacker! Hoewel maar weinigen van ons er een in het wild zijn tegengekomen, weten we allemaal hoe een hacker eruitziet. Althans, dat denken we. Maar hoe realistisch is dit beeld? En zijn we veilig genoeg als we deze hacker buiten onze computer houden? Niet volgens de experts.

Dreiging en risico

Door het gebruik van computers, smartphones en online diensten stellen we ons dagelijks bloot aan diverse digitale dreigingen. Welke dat precies zijn, verandert door de tijd – evenals het gevaar dat we erdoor lopen en het risico dat we ermee nemen. Overheden, maar ook bedrijven en organisaties werken veelal met dreigingsbeelden. Dat zijn analyses waarin ze de dreigingen zo concreet mogelijk maken en het risico ervan inschatten. Behalve dat het een goede manier is om de dreigingen helder te krijgen, is het vooral nuttig bij de keuze voor te nemen maatregelen.

Volgens het Cybersecurity Woordenboek is een dreiging: ‘iets, een gebeurtenis, wat gevaar of schade kan opleveren’. Bij elke dreiging hoort een risico. Dit is de ‘kans dat het ook echt gebeurt gecombineerd met de gevolgen van die de schade’. Bedoeld wordt dat wanneer bijvoorbeeld de financiële schade van een dreiging een bedrijf failliet kan laten gaan, het risico van de dreiging groter is dan alleen de kosten van de oplossing.

Lekken van persoonlijke gegevens

De schade hoeft ook lang niet altijd financieel te zijn. Het lekken van gevoelige persoonlijke gegevens heeft al snel veel meer impact en betekenis voor die persoon en vaak ook zijn omgeving, dan alleen het bedrag dat ermee gemoeid is. En dat geldt ook wanneer ransomware digitale foto’s vernietigt of je enkele weken werk kwijtraakt en daardoor een belangrijke opdracht te laat inlevert bij een opdrachtgever.

Experts stellen dat het risico het slachtoffer te worden van cybercrime, voor mensen niet lager is geworden. Cybercriminelen gaan steeds slimmer te werk, omdat er veel geld met hun activiteiten te verdienen valt. Voorkomen blijft het doel. Weten welke dreigingen er zijn, is daar een belangrijke stap bij.

Ransomware blijft schadelijk

Ransomware of gijzelsoftware is al enkele jaren de meest voorkomende en meest lucratieve vorm van cybercrime. Het is malware die de bestanden op een apparaat versleutelt en losgeld eist in ruil voor de decoderingssleutels. Betaal je niet, dan zijn de gegevens voor altijd verloren.

Bogdan Botezatu, directeur Threat Research bij Bitdefender, ziet de verzoeken om hulp dagelijks op zijn bureau landen. “En dat zijn maar al te vaak ook gewoon burgers”, zegt hij om het beeld te ontkrachten dat ransomware vooral bedrijven raakt. “De criminelen richten zich zelden op een specifiek doel, ze schieten vooral met hagel.”

Vele kleintjes leveren volgens hem genoeg geld op en ze lopen minder risico op ongewenste aandacht van pers en politie dan wanneer ze een hele grote vis vangen. Wel wordt bij het aanvallen van bedrijven steeds vaker ingezet ook op extractie, het naar buiten kopiëren van informatie en dan dreigen die te publiceren. Voor consumenten is dit volgens Botezatu in elk geval nu nog een minder voor de hand liggend scenario. “Contact maken met individuele slachtoffers is lastig en het zijn er ook veel te veel. Dan is het eenvoudiger om losgeld te vragen in ruil voor de sleutels.”

Bogdan Botezatu ontvangt dagelijks verzoeken om hulp bij ransomware.

Bronnen van besmetting

Belangrijke bronnen van een ransomwarebesmetting zijn volgens Botezatu phishingberichten, gebruik van onveilige netwerkprotocollen en kwetsbaarheden in software. Expliciet noemt hij nog besmette downloads van cracks om software zonder geldige licentie te gebruiken, en gekraakte films en e-books. “Vaak krijgt men wel een prompt van een beschermingsprogramma maar schakelt die tijdelijk uit. ‘Snel de crack draaien en daarna de beveiliging weer aan’ denk men, maar helaas werkt het niet zo. Dan ben je al besmet.”

Broddelwerk met desastreuze uitkomst

De ransomware zelf wordt ook steeds verder ontwikkeld. “Niet allemaal zijn ze even kundig”, oordeelt Botezatu over de programmeurs. Soms maken ze volgens hem hele basic fouten, waardoor het onmogelijk is de bestanden te ontsleutelen – zelfs als je betaalt en de sleutels zou krijgen. Volgens het Jaarbeeld Ransomware van Projectgroep Melissa, een samenwerkingsverband van de Nederlandse overheid en diverse private partijen uit de cybersecuritysector, kwamen er in 2023 in Nederland 29 typen ransomware voor. Volgens Botezatu maakt momenteel vooral de ransomware-variant STOP Djvu veel slachtoffers. Deze ransomware richt zich vooral op Windows-computers en wordt vooral via software-cracks verspreid en via berichten op het Discord-chatplatform.

Overige malware

Door alle aandacht voor ransomware lijkt het bijna of er geen ‘gewone’ malware meer is. Die is er nog genoeg. Het Duitse antivirus-certificeringslab AV-Test ziet ze allemaal voorbijkomen. Erik Heyland, manager van het Test en Research Lab bij AV-Test somt de enorme aantallen varianten trojans, backdoors, webscripts, miners, worms, PUA’s, droppers en nog veel meer op. De aantallen nieuwe varianten lopen in de miljoenen per jaar. AV-Test heeft op https://portal.av-atlas.org een online dashboard staan met informatie over actuele dreigingen, zoals virussen, spamberichten en aanvallen op IoT-apparaten.

AV-Test heeft een online dashboard met dreigingsinformatie.

Jij bent geld waard

Phishing, smishing, infostealers; het zijn allemaal manieren waarop criminelen proberen persoonlijke gegevens zoals wachtwoorden en creditcardnummers in handen te krijgen. Ze doen dit via e-mails en sms-berichten die verwijzen naar nep-websites of door met een infostealer-programma informatie op de pc of Mac te verzamelen door login-/sessie-cookies en credentials die je in browsers bewaart, te stelen.

De verschillende vormen om informatie te verzamelen, worden volgens de experts steeds geavanceerder en daarmee gevaarlijker. Niet alleen investeren de criminelen meer tijd en middelen in hun aanvallen, kunstmatige intelligentie biedt hun ongekende nieuwe mogelijkheden. Daarbij is de opbrengst van een aanval door de manier waarop wij met wachtwoorden omgaan vaak veel groter dan het op eerste hand lijkt. Botezatu noemt dit een van zijn grootste frustraties. “Hackers hebben talloze manieren om deze informatie te oogsten. Voor de meeste accounts is het ook geen kwestie van hoe, maar alleen wanneer de gegevens worden gestolen. Hergebruik je inloggegevens, dan verlies je meer dan alleen dat account.”

Oplichting even gevaarlijk

Volgens Marc Vos, senior-manager bij McAfee, is internetoplichting inmiddels net zo gevaarlijk als malware en ransomware. Daarbij zijn volgens hem juist deze vormen van online criminaliteit steeds lucratiever voor de criminelen. “De meeste mensen begrijpen wel dat een pc beveiligd moet worden, maar dat ze zelf eigenlijk een veel ‘interessanter’ doelwit zijn wordt vaak vergeten.” Of zoals Botezatu aanvult: “Mensen denken dat hun informatie niet waardevol is. Maar eigenlijk is elk onderdeel van een online identiteit te misbruiken en te verkopen. Overal hangt een prijskaartje aan.”

Hackers en IoT

Volgens Botezatu is er niet één groep of soort hackers. Hij gebruikt dan ook liever scenario’s om enkele groepen te duiden. Voor consumenten zeker relevant is de ‘opportunistische hacker’ die het internet scant met kant-en-klare tools op zoek naar kwetsbaarheden. Ze hebben vooral succes bij smart-apparatuur zoals slimme deurbellen, IP-camera’s, smart speakers, maar ook printers en babyfoons. Ze vormen hier botnets mee die ze gebruiken om DDOS-aanvallen uit te voeren. Een tweede scenario is dat gekaapte apparatuur wordt gebruikt om internetverkeer te routeren en te verbergen, bijvoorbeeld om toegang te geven tot strafbare content. Volgens Botezatu ziet niet iedereen van wie de apparatuur gekaapt is zichzelf direct als slachtoffer. “Wordt jouw IP-adres gebruikt om vitale infrastructuur aan te vallen, dan kan dat serieus repercussies hebben”, waarschuwt hij.

Bij IoT-apparaten is ook al snel de privacy in het gedrang. “Wereldwijd gaat het om 22 miljard verbonden apparaten en dat aantal neemt alleen maar toe. IP-camera’s en babymonitors slaan vaak beelden op in de cloud. Hack je die, dan kun je direct bij mensen in huis kijken. Er blijft dan geen privacy over, maar het wordt dan ook een fysiek risico. Criminelen kunnen meekijken en zien waar je belangrijke zaken bewaart, maar ook wanneer je thuis bent of juist niet. Opnieuw relevante informatie die geld waard is.”

Social media

Steeds vaker zijn ook hackers geïnteresseerd in accounts van social media, YouTube en e-mail. Ze gebruiken deze accounts om als jou andere accounts ‘te liken’ en een boost te geven, om fake-nieuws en fake-succesverhalen te verspreiden. Populair is ook advertising-fraude. Hierbij maakt men een account aan bij een advertentieverkoper om daarna met gestolen accounts eindeloos op deze advertenties te klikken. “Per klik is het een minimaal bedrag, maar aangestuurd met een botnet en veel gestolen accounts is het al snel een leuke inkomstenbron.”

Mobiele dreigingen

Aangezien er ontzettend veel data op mobiele apparaten staan, zoals wachtwoorden en apps die je gebruikt bij multifactor-inloggen, is er volgens Peter Hendriks, solutions-manager bij ESET, alle reden de beveiliging van mobiele apparaten serieus te nemen. Smartphones zijn veiliger dan pc's en Macs, maar waterdicht is die veiligheid niet. “Dat geldt voor Android maar ook iOS. Apples mobiele OS is meer afgeschermd, maar het is niet zo dat je mobiele devices onschendbaar zijn.”

Mobiele apparaten worden veel aangevallen voor phishing en vishing (spraak-phishing). Een groot risico is de installatie van apps buiten de standaard Android- of Apple-appstore om. Apps in die stores worden door Apple en Google op kwaliteit en ook beveiliging gecontroleerd, maar dat geldt niet voor apps uit andere bronnen. Lang had ook alleen Android de optie om alternatieve stores te gebruiken, maar inmiddels moet ook Apple andere appwinkels toelaten.

“Het risico van het downloaden van malware is hierdoor groter geworden”, aldus Hendriks. Botezatu van Bitdefender onderschrijft dit: “Op iOS zijn attacks zeldzaam, maar voor Android zien we zeker twintig tot dertig reports van frauduleuze apps per maand.” Bitdefender onderzoekt op dit moment een Android-app die in de Google Playstore wordt aangeboden en die de smartphone gebruikt als proxy voor crimineel netwerkverkeer. “Het grote voordeel van smartphones is dat ze eigenlijk altijd ingeschakeld zijn én verbonden zijn met het internet”, aldus Botezatu. Dit maakt smartphones volgens hem extra interessant. Daarbij is ook de bandbreedte steeds minder een beperking. Bovendien bevatten mobiele apparaten veel informatie over de gebruiker.

Conclusie

Als gebruiker kun je er niet omheen: het internet is niet veilig en daarmee ook alle apparaten die we met het internet verbinden niet. Dat geldt voor de computer, de smartphone, maar ook voor alle andere apparaten die we steeds meer toelaten in ons huis en in ons leven. En juist omdat we er zo vertrouwd mee zijn en ze ook willen vertrouwen, is het belangrijk de risico’s goed in ogenschouw te nemen. De experts en rapporten van de overheid laten zien dat de dreiging groot genoeg is om beveiliging ruim aandacht te geven.