Bijna iedereen wil een smartphone met een langere accuduur, maar fabrikanten lijken dat niet te snappen en blijven modellen uitbrengen die één of hooguit twee dagen meegaan. Lenovo doet het anders en biedt de P2 aan, een 299 euro kostende Android-telefoon met mid-range hardware en een gigantische 5100 mAh-accu. We zoeken uit hoelang die meegaat en hoe de Lenovo P2 verder presteert.

Ontwerp

Om maar met de deur in huis te vallen: de Lenovo P2 oogt als een doorsnee, nogal saaie smartphone. Hij heeft een metalen behuizing in de onopvallende kleur grijs en is vrij van onderscheidende, visuele kenmerken. Denk je het Lenovo-logo aan de achterkant weg dan kan het net zo goed een telefoon van HTC, OnePlus of een onbekend Chinees merk zijn. Of het onoriginele ontwerp een nadeel is, hangt van je eigen smaak af. Belangrijker is dat de P2 stevig aanvoelt en ondanks zijn grote accu niet bijzonder lomp (8,3mm) of zwaar (177 gram) is. De metalen achterkant is wel glad en vrij gevoelig voor krasjes, waardoor een hoesje geen overbodige luxe is.

De voorkant van de smartphone huisvest een vingerafdrukscanner. Die is snel en accuraat en ontgrendelt bij een korte aanraking. Het knopje aan de linkerzijkant laat een minder goede indruk achter, en wel omdat hij enkel de accubesparende modus in- of uitschakelt. Dat vinden we onnodig op een telefoon met een zeer lange accuduur, en we hadden liever gezien dat je er zelf een app of actie aan kon koppelen. Tenslotte is het jammer dat de P2 gebruikmaakt van een micro-usb-aansluiting terwijl steeds meer smartphones overgaan op usb-c – dat meer voordelen biedt.

©PXimport

Beeldscherm en prestaties

Het 5,5 inch-beeldscherm van de P2 laat een gemengde indruk achter. Enerzijds maakt het oled-display indruk met zijn diepe zwartwaarden en felle kleuren, maar de kleurweergave is niet accuraat. Het scherm is te groen, en verander je de modus in de instellingen naar ‘levendig’ dan staat hij te blauw. Heel storend is het niet, maar sommige mensen zal het opvallen. Wat ook tegenvalt, is de maximale helderheid van het display. Die is aan de lage kant, waardoor het scherm minder goed afleesbaar is op een zonnige zomerdag. Over de gebruikte full-hd-resolutie valt in deze prijsklasse niet te klagen, maar het beeldscherm is dus niet perfect.

Lenovo heeft de smartphone uitgerust met vlotte hardware die vergelijkbaar is met de concurrentie. De P2 draait op een Snapdragon 625-chip met octacore-processor en is in combinatie met 4GB werkgeheugen snel genoeg om dagelijkse taken probleemloos af te handelen. Bijkomend voordeel van de gebruikte chip is dat hij energiezuinig is, wat weer bijdraagt aan de goede accuduur van de telefoon. Het opslaggeheugen is 32GB groot (26GB beschikbaar) en is te vergroten met een micro-sd-kaartje. Wie daar geen behoefte aan heeft, kan een tweede simkaart in de Lenovo P2 stoppen. Het toestel ondersteunt alle Nederlandse 4G-banden en heeft een nfc-chip voor bijvoorbeeld contactloos betalen. Handig, en deze feature is (nog) niet standaard in het 300 euro-prijssegment.

©PXimport

Camera's

Een onderdeel waar Lenovo bij de P2 op bezuinigd heeft, zijn de camera’s. De camerasensoren zijn al wat ouder en niet denderend en zaken als optische beeldstabilisatie en een snelle autofocus ontbreken. Bij daglicht kun je nog prima foto’s maken, maar in het donker heeft de 13 megapixelcamera het lastig. Er treedt dan aardig tot veel ruis op en kleuren komen niet echt over. Neem je de tijd en pas je wat instellingen aan dan kun je nog redelijk leuke plaatjes schieten. De 5 megapixel frontcamera levert vooral middelmatige en snel bewogen selfies af.

Bij het draaien van video’s met de primaire camera (in full-hd of ultra-hd) valt het op dat de camera vaak scherp moet stellen en trillerig is – omdat er geen goede beeldstabilisatie aanwezig is. Wie niet zulke hoge eisen stelt aan de camera’s van zijn smartphone zal tevreden zijn met de Lenovo P2, maar er zijn genoeg concurrenten die het beter doen.

©PXimport

©PXimport

©CIDimport

©CIDimport

Software

De Android-software van de smartphone is eveneens een aandachtspunt. Lenovo heeft de P2 voorzien van versie 6.0 Marshmallow en belooft ‘uiterlijk aan het begin van het voorjaar’ met een Android 7 Nougat-update te komen. Een wat vage belofte en het nieuwe besturingssysteem laat dus nog even op zich wachten. We hopen dat Lenovo in de tussentijd zijn vertalingen verbetert, want die zijn momenteel brak. Softwarematige functies zijn slecht vertaald van het Engels naar Nederlands, waardoor niet altijd duidelijk is wat een instelling doet. Wel zijn we te spreken over de toevoeging Safe Zone (om data veilig op te slaan) en de mogelijkheid om apps te dupliceren, en zo bijvoorbeeld twee keer WhatsApp te gebruiken. Visueel is Android 6 nauwelijks aangepast, waardoor de software herkenbaar oogt en goed werkt.

Lenovo neemt de maandelijkse Android-beveiligingsupdates van Google niet zo serieus, een kwalijke zaak wat ons betreft. De P2 heeft de 1 oktober-update, terwijl de 1 januari-update al uit is. Omdat de smartphone maanden achterloopt, is hij kwetsbaarder voor lekken.

©CIDimport

Accuduur

Van alle smartphones die je in Nederland kunt kopen, heeft de Lenovo P2 de grootste accu. 5100 mAh om precies te zijn. Dat is bijna dubbel zo groot als de 2900 mAh-accu van de iPhone 7 Plus en een stuk groter dan de accu's van populaire toestellen als de Huawei P9, HTC 10 en Samsung Galaxy S7 (alle drie 3000 mAh). Die smartphones gaan één, maximaal twee dagen mee op een acculading en dus ligt het voor de hand dat de Lenovo P2 het langer volhoudt.

En dat doet hij: bij normaal gebruik gaat de accu van de P2 zo'n drie tot vier dagen mee. Op die dagen maakten we gebruik van wifi en mobiel (4G) internet, was de telefoon constant via bluetooth verbonden met een smartwatch en gebruikten we bekende apps als de camera, Spotify, Twitter en Chrome. Na de eerste dag was er slechts 28 procent van de accu verbruikt, terwijl dat bij vrijwel alle smartphones vijftig tot honderd procent is. Toen de accu na drie en een half dag gebruik was de accu nagenoeg leeg en heeft het scherm bijna 11 uur aangestaan. Een ongelooflijke score die we nog niet eerder hebben gezien.

Hetzelfde geldt voor de oplader: niet eerder gebruikten we een smartphone die zo snel oplaadt als de Lenovo P2. De 24W-lader zorgt ervoor dat de telefoon na iets meer dan 2,5 uur opladen helemaal vol is. Dat is in tijd minder snel dan concurrerende toestellen, maar de P2 heeft een veel grotere accu en laadt effectief dus sneller op.

©CIDimport

©CIDimport

Conclusie

De Lenovo P2 is een positieve verrassing. De smartphone heeft een metalen behuizing die weliswaar niet origineel is, maar wel degelijk overkomt en features als een nfc-chip en goede vingerafdrukscanner bevat. Ook de snelle, uitgebreide hardware en dual-sim-mogelijkheden laten een goede indruk achter. Het oled-scherm scoort niet op alle onderdelen even goed, maar is voor de meeste gebruikers ruim voldoende. Hetzelfde geldt voor de camera's, al is het goed om te onthouden dat er concurrerende smartphones zijn die het beter doen. De Android 6-software biedt ook ruimte voor verbetering en hopelijk komt die met de Android 7-update.

Maar het - niet zo - geheime wapen van de Lenovo P2 is natuurlijk zijn enorme accu, waardoor de telefoon veruit de beste accuduur heeft van alle smartphones. Hij gaat zonder problemen drie en een halve dag mee en dat is knap, want hij is nauwelijks dikker en zwaarder dan andere 5,5 inch toestellen. Bovendien laadt de accu zeer snel op.

Kijkend naar het prijskaartje van 299 euro, biedt de Lenovo P2 veel waar voor zijn geld en is het voorlopig met stip de beste keuze als je een smartphone met een lange accuduur zoekt.

Onophoudelijke niesbuien, branderige ogen en een niet te tackelen vermoeidheid: voor hooikoortspatiënten is de lente lang niet altijd een pretje. Gelukkig zijn er apparaten die je klachten kunnen verlichten. Wij vertellen je wat het beste werkt: een luchtbevochtiger, luchtontvochtiger of luchtreiniger.

Lees ook: Hatsjoe! 💦 Last van hooikoorts? Deze apparaten kunnen je klachten verminderen

Hooikoorts is een allergische reactie op pollen, oftewel stuifmeel van grassen, planten of bomen. Wanneer de temperaturen beginnen te stijgen en de natuur na een koude winter tot bloei komt, verspreiden deze pollen zich via wind in een rap tempo door de lucht. Wie dan op een zonnige dag de deuren en ramen open zet, kan rekenen op een ontelbare hoeveelheid ronddwarrelende pollen in huis. Dat zorgt niet alleen overdag voor vervelende hooikoortsklachten binnenshuis, maar ook je nachtrust kan er flink onder lijden.

Om allergische klachten in huis te verlichten, kun je een aantal dingen doen. Horren plaatsen voor deuren en ramen bijvoorbeeld: die houden een deel van de pollen tegen, maar helaas niet alle. Ook met regelmatig stofzuigen haal je een deel van de pollen weg, al geldt dat alleen voor de pollen die al op de grond liggen. Om pollen uit de lucht te verwijderen, kun je een luchtreiniger overwegen. Dit apparaat trekt stof en pollen uit de lucht en blaast vervolgens schone lucht de ruimte in. Ook een luchtbevochtiger of luchtontvochtiger kan helpen bij hooikoortsklachten, afhankelijk van de luchtvochtigheid in je woning en jouw specifieke allergieën.

Luchtbevochtiger

Te droge lucht in huis is absoluut niet fijn bij hooikoorts. Droge lucht veroorzaakt irritatie aan de slijmvliezen, waardoor deze minder goed in staat zijn om stofdeeltjes en allergenen te weren. Bestaande hooikoortsklachten, zoals droge ogen, een kriebelkeel en benauwdheid, kunnen daardoor erger aanvoelen. Bovendien kunnen pollen in een droge ruimte makkelijker blijven rondzweven dan in een goed bevochtigde ruimte. Ga maar na: hoe minder regen er valt, hoe heviger je hooikoortsklachten (waarschijnlijk) zijn. Dat komt omdat pollen er zonder regen langer over doen om naar beneden te komen en je ze dus makkelijker blijft inademen.

©HN Works

Het voordeel van een luchtbevochtiger lijkt dus tweeledig: het vermindert klachten door geïrriteerde slijmvliezen én het voorkomt dat pollen in huis blijven circuleren. Toch zijn luchtbevochtigers meestal niet de eerste keuze als het om hooikoorts gaat. Hun vermogen om pollen daadwerkelijk uit de lucht te halen lijkt beperkt, en bovendien zijn huizen in de lente en zomer – wanneer hooikoortsklachten het ergst zijn – vaak eerder te vochtig dan te droog. Plaats je een luchtbevochtiger in een al vochtig huis, dan kunnen allergische klachten door een toename van schimmels juist verergeren. Een luchtbevochtiger heeft alleen zin bij hooikoortsklachten als de luchtvochtigheid in je woning lager is dan 40 procent. Met een hygrometer kun je dit eenvoudig meten. 

Luchtontvochtiger

Omdat warme lucht vocht vasthoudt, hebben veel huizen in de lente en zomer last van een te hoge luchtvochtigheid. Huisstofmijt en schimmels zijn dol op vochtige omgevingen, wat bijvoorbeeld verklaart waarom je in de zomer doorgaans meer schimmelplekken in huis opmerkt. Voor hooikoortspatiënten is dat helaas (extra) slecht nieuws. Vaak reageert hun overgevoelige immuunsysteem niet alleen op pollen, maar ook op schimmelsporen, mijten en dierenharen. Die combinatie van allergenen zorgt dan voor een extra belasting van het immuunsysteem, waardoor hooikoortsklachten kunnen verergeren. 

Een luchtontvochtiger onttrekt vocht uit de lucht en lijkt dus een goede keuze als je met hooikoorts én een te vochtige woning kampt. Toch kent ook dit apparaat zijn beperkingen als het om hooikoorts gaat. Zo filtert een luchtontvochtiger geen pollen uit de lucht zoals een luchtreiniger dat doet. Daarnaast werkt een luchtontvochtiger alleen als de luchtvochtigheid in huis daadwerkelijk te hoog is, oftewel meer dan 60 procent. Is dat niet het geval, dan loop je het risico dat de lucht in huis juist te droog wordt, waardoor klachten als benauwdheid en een droge keel alleen maar verergeren.

©Sue Tansirimas

Luchtreiniger

Er is één apparaat waar vrijwel iedere hooikoortspatiënt baat bij heeft: de luchtreiniger. Luchtreinigers zijn speciaal ontwikkeld om stof, pollen en andere allergenen uit de lucht te halen. Dat doen ze door verontreinigde lucht aan te zuigen, deze te filteren en vervolgens weer schone lucht uit te blazen. Er zijn verschillende soorten luchtreinigers met elk hun eigen werking, dus als hooikoortspatiënt is het goed om extra aandacht te besteden aan wat voor type luchtreiniger je in huis haalt.

Kies in elk geval een luchtreiniger met HEPA-filter. Dit type filter haalt zelfs de kleinste stofdeeltjes en pollen uit de lucht én voorkomt dat deze opnieuw de lucht in worden geblazen. Ook nuttig bij hooikoortsklachten is een luchtreiniger met ionisator: die voegt negatief geladen deeltjes toe aan de lucht, waardoor pollen onschadelijk worden gemaakt en naar beneden vallen. Met een ionisator is de kans heel klein dat er toch nog pollen in de lucht blijven zweven.

Of kies beide

Soms is een combinatie van apparaten het beste om je hooikoortsklachten aan te pakken. Is de lucht in jouw woning te droog? Zet dan een luchtreiniger én luchtbevochtiger neer. Bij een te hoge vochtigheid kies je voor een luchtreiniger en luchtontvochtiger. Zo pak je het probleem aan twee kanten aan en zul je waarschijnlijk de meeste verlichting merken.

Als je gezonde verse sapjes wilt maken, heb je een sapcentrifuge of slowjuicer nodig. Hoewel deze apparaten op het eerste gezicht erg op elkaar lijken, zijn ze zeker niet hetzelfde. Weet je niet welk van de twee je moet kiezen? Wij helpen je op weg! 

Lees ook: 7 fruitsoorten die je het beste kunt eten als je wilt afvallen

Voor de duidelijkheid: er is een verschil tussen sapjes en smoothies. Smoothies maak je met een blender en bestaan meestal uit gepureerd fruit met een vloeistof, zoals water, melk of yoghurt. Omdat in een blender hele stukken fruit of groenten worden verwerkt, is de structuur van een smoothie wat dikker. Een sapje is daarentegen vloeibaar en vaak helder. Je maakt het met een sapcentrifuge of slowjuicer. Het verschil tussen die twee? Een sapcentrifuge creëert helder sap met weinig vezels, een slowjuicer maakt geconcentreerd sap waarin de vezels behouden blijven. Daardoor is het sap uit een slowjuicer iets gezonder, maar een slowjuicer is ook duurder. Daarnaast vindt niet iedereen het sap uit een slowjuicer vanwege de vezelige structuur even lekker. 

Benieuwd naar de grootste verschillen tussen sapcentrifuges en slowjuicers? Dit zijn ze! 

Werking

Sapcentrifuges en slowjuicers persen beide op een andere manier. In een sapcentrifuge zit een rasp die snel ronddraait. Gooi je een stuk fruit in de vulopening, dan begint de rasp te draaien en wordt het sap uit het fruit geperst. De natte pulp die daarbij overblijft, wordt van het sap gescheiden. Het resultaat is een helder gekleurd sapje waar je bijna doorheen kunt kijken. Een sapcentrifuge werkt heel snel; binnen enkele seconden tot een minuut staat er een heerlijk vitaminebommetje voor je klaar. En dankzij de brede vulopening hoef je je fruit en groenten niet eerst te snijden – ook wel zo makkelijk. 

©279photo

Een slowjuicer is, zoals de naam al zegt, een stuk minder snel. In dit apparaat worden ingrediënten heel langzaam gekneusd met een vijzel. Op die manier komt er tijdens het persen minder warmte en oxidatie vrij, waardoor vitaminen, vezels en antioxidanten zo goed mogelijk behouden blijven. Daardoor blijft er ook iets meer pulp in het sap van een slowjuicer achter dan in het sap van een sapcentrifuge. Een slowjuicer vergt door zijn kleine vulopening daarnaast iets meer voorbereidend werk; je moet je groenten en fruit eerst in grove stukken snijden voordat je ze in het apparaat stopt. Maar daar krijg je dus wel wat voor terug: een sapje bomvol vitaminen en vezels. 

Soorten groenten en fruit 

Een ander voordeel aan slowjuicers is dat je er heel veel kanten mee op kunt. De vijzel in een slowjuicer werkt namelijk zo krachtig en zorgvuldig dat hij zelfs uit de meest vochtarme groenten en fruit sap weet te persen. Je kunt met een (goede) slowjuicer dus ook sap maken uit bladgroenten en bananen. Als je wilt, kun je er zelfs notenpasta mee maken. Een sapcentrifuge krijgt door zijn snelle en lichtere werking alleen sap uit groenten en fruit met een hoog vochtgehalte, zoals appels, sinaasappelen en bleekselderij. 

Gezondheid

Zoals gezegd is het sap uit een slowjuicer iets gezonder dan het sap uit een sapcentrifuge. Dat komt omdat in het sap uit een slowjuicer naast de vitaminen ook de vezels beter behouden blijven. Vezels zijn goed voor de spijsvertering en zorgen voor een langzamere opname van de natuurlijke suikers in fruit, waardoor de bloedsuikerspiegel stabiel blijft. Maar dat betekent niet dat het sap uit een sapcentrifuge helemaal niet gezond is. Je profiteert immers nog steeds van de vele vitaminen en antioxidanten. En zolang je niet te veel fruit ten opzichte van groente in je sapje verwerkt, zal het met die schommelende bloedsuikerspiegel wel meevallen. Een goede verhouding is 70 procent groenten, 30 procent fruit. 

©Maridav

Prijs 

Aan de krachtige pers van een slowjuicer en de supergezonde sapjes die daaruit komen, hangt wel een flink prijskaartje. Voor een goede slowjuicer leg je namelijk al snel zo'n 200 tot 400 euro neer. Er zijn ook slowjuicers van slechts een paar tientjes, maar het risico van deze goedkopere modellen is dat ze vaak minder efficiënt persen en sneller stukgaan. Een goede sapcentrifuge heb je daarentegen al voor nog geen 100 euro of iets meer dan dat. Maar laat het prijskaartje nooit leidend zijn: uiteindelijk gaat het erom wat je wilt met het apparaat. Het zou zonde zijn als een sapcentrifuge voor jou uiteindelijk toch te beperkt blijkt en je alsnóg een dure slowjuicer moet aanschaffen. 

Dus: wat kies je? 

Een sapcentrifuge is fijn als je van helder sap houdt, je alleen fruit en groenten met een hoog vochtgehalte gaat persen en je niet te veel geld wilt uitgeven. Een slowjuicer kies je als je extra gezonde, vezelrijke sapjes wilt en je ook van plan bent bladgroenten, vochtarm fruit en eventueel noten te gaan persen. Kies je voor een sapcentrifuge, maar wil je toch af en toe vochtarme ingrediënten in je sapjes verwerken? Maak dan eerst sap met je sapcentrifuge en doe dit vervolgens samen met de vochtarme ingrediënten in een blender. Heeft een slowjuicer jouw voorkeur, maar houd je niet zo van vezelige sapjes? Zeef je sapje na het juicen nog eens door een fijne zeef of theedoek. Zo heb je alsnog een helder sapje zonder pulp.