De iPhone 7 en de grotere 7 Plus zijn op het oog haast niet te onderscheiden van zijn voorganger. Toch kun je niet stellen dat Apple stil heeft gezeten. Is de iPhone 7 onderscheidend genoeg, ook ten opzichte van z’n concurrenten? Dat lees je in deze review.

Apple wordt gezien als uitvinder van de smartphone en heeft voor vele jaren het speelveld gedomineerd met slimme uitvindingen in een mooi, kenmerkend design. De druk is echter groot om weer met échte innovatie op de proppen te komen, vooral na de release van de goedkopere iPhone SE, die het oude model van de iPhone 5s herkauwt (met betere specificaties, dat wel). De iPhone 7 heeft echter hetzelfde uiterlijk als de iPhone 6 en 6s. De verschillen zijn minimaal: het antennestreepje aan de achterkant is verplaatst, het scherm oogt wat kleurrijker, de grotere Plus-versie heeft twee camera’s aan de achterkant en de koptelefoonaansluiting is verdwenen. Daarover straks meer. Lees ook: iOS 10 - leukste update van iOS tot nu toe

Ondanks dat de behuizing hetzelfde is gebleven, kan je je oude hoesje van de iPhone 6(s) niet om de 7 plaatsen. De camera is een klein beetje omhoog verplaatst. Dus je zal met je nieuwe iPhone ook meteen een nieuw hoesje moeten kopen.

©PXimport

Knop is geen knop

Wanneer ik het toestel voor het eerst in handen kreeg merkte ik meteen een andere verandering op. De home-knop (waarin ook de vingerafdrukscanner zit) drukt niet in. Wanneer je erop drukt met je vinger merk je dat de knop als een soort laptop-touchpad reageert. Even wennen, ook omdat je nu moet drukken om de iPhone 7 te ontgrendelen met de vingerafdrukscanner, maar het voelt luxe aan. Dit wordt mogelijk gemaakt door een nieuwe trilmotor, die ook bij apps en in iOS feedback geeft op een subtiele of juist een krachtige manier.

Een ander niet-zichtbaar verschil is dat de behuizing waterbestendig gemaakt is, zoals we dat al eerder gezien hebben bij Sony en later ook Samsung. Zonder dat je hiervoor met klepjes hoeft te rotzooien.

Ongehoord

Maar de opvallendste verandering is natuurlijk het ontbreken van een koptelefooningang. Apple heeft er zelf ook geen goede verklaring voor. De marketing-afdeling spint het als een moedig besluit, dat nodig is om draadloze koptelefoon een nodig duwtje in de rug te geven. Maar in feite is het gewoon een besluit dat alleen in het voordeel van Apple werkt en voor gebruikers onnodig gedoe en frustratie oplevert.

Apple levert bij de iPhone oortjes die je via de Lightning-aansluiting koppelt. Even je koptelefoon aansluiten op je stereo, laptop of zelfs je Mac? Vergeet het maar. Via een adaptertje dat ook in de doos zit kun je je gewone koptelefoon alsnog aansluiten, maar ook dit is een tranendal. Nu moet je naast je koptelefoon altijd een adapter meenemen, deze adapter ben je natuurlijk snel verloren en wil je je iPhone even aan de powerbank hangen terwijl je even Netflix kijkt of Spotify luistert? Vergeet het maar.

Het is leuk dat Apple draadloze koptelefoons een boost wil geven, maar je zal deze altijd op moeten laden. Iets waar je je met je gewone koptelefoon nooit zorgen over hoefde te maken. Bovendien is de geluidskwaliteit die bij een bluetooth-verbinding komt kijken nog altijd minder hoog.

Daarbij komt ook nog eens kijken dat je wellicht helemaal niet zit te wachten op de aanschaf van een nieuwe (draadloze- of lightning-) koptelefoon. Zodra je hier wel aan toe bent zal de verwarring ook alleen maar groter worden. Bij electronicawinkels zul je straks schappen hebben voor bluetooth-, lightning-, 3,5 mm- en als het even tegenzit ook usb-c-koptelefoons. Terwijl het voorheen makkelijk was: 3,5 mm of draadloos. Ondertussen heeft Apple weer een nieuwe melkkoe gevonden aan lightning-koptelefoons en -adapters. Het besluit om een simpele, kleine poort, een standaard die overal direct op werkt weg te halen valt op geen enkele manier goed te praten.

©PXimport

iOS 10

Erg opvallend is dat iOS 10 en apps opvallend snel laden en games ontzettend soepel spelen, ook hier had ik nauwelijks last van laadschermen. Apple heeft zich behoorlijk uitgesloofd met de processor (A10 Fusion). Niet alleen heeft hij een behoorlijk piekvermogen, bij normaal gebruik wordt er minder energie verbruikt. De accuduur ten opzichte van de vorige iPhones is er ook iets op vooruit gegaan. Met de iPhone 7 kon ik iets meer dan een dag mee, terwijl de 7 Plus anderhalve dag haalde.

Natuurlijk is iOS ook op de schop gegaan. Misschien heb je het al gezien op je oudere iPhone. Met de meldingen op het startscherm en de Google Now-achtige informatiepagina is iOS wat dynamischer en praktischer gemaakt.

Camera's

Op cameragebied heeft Apple een inhaalslag te maken. Uit een recente cameratest bleek dat de camera van de vorige iPhone het een beetje af liet weten ten opzichte van de Galaxy S7, Huawei P9 en LG G5. De iPhone 7 Plus is uitgerust met een dubbele camera. De werking hiervan is een beetje vergelijkbaar met die van de LG G5. Een lens heeft een vrij kleine focus, terwijl de andere een groothoeklens is. Zo kun je in feite optisch zoomen. Standaard wordt de groothoeklens gebruikt, druk je op de zoomknop, dan schakelt hij over naar de andere lens. Naast deze optische is er ook een digitale zoom die tot tien keer inzoomt.

©PXimport

In tegenstelling tot de G5 gebruikt de iPhone 7 Plus beide camera’s, zodat er beter scherpgesteld kan worden en beter licht (en kleur) kan worden opgepikt en dus minder ruis te zien is. Ik heb dit getest door foto’s te maken met de kleine focus en de groothoek, terwijl ik m’n vinger voor de andere lens hield. Wanneer de groothoek wordt ingezet werd de kleine lens niet gebruikt. Andersom juist wel weer. Maar duidelijk is dat Apple hier nog softwarematig aan het sleutelen is. Een komende update gaat het bijvoorbeeld mogelijk maken om te focussen op het onderwerp en de achtergrond te vervagen. Een mooi effect, wat nu juist vaak met fotobewerking achteraf toegepast moet worden.

Maar het is natuurlijk het eindresultaat dat telt. En ik moet toegeven, Apple maakt een flinke inhaalslag, en dat geldt voor zowel de Plus-versie als de gewone iPhone 7. De foto’s zijn erg gedetailleerd, van beide lenzen. Kleuren worden erg natuurgetrouw weergegeven, wat ook te danken is aan het scherm van de iPhone 7. Vooral foto’s die ik overdag buiten nam zijn indrukwekkend mooi, zonder enige ruis. Ook scherpstellen doet de iPhone sneller dan ooit. Wanneer de lichtomstandigheden wat moeilijker zijn, had ik vooral binnenshuis wat ruis en onscherpte in de foto. Ook wanneer ik buiten tegen de zon in fotografeerde had ik wat minder detail. Kortom de camera is erg indrukwekkend, maar moet toch zijn meerdere erkennen in die van de Galaxy S7, die gewoonweg beter overweg kan met moeilijke lichtomstandigheden... Maar niet de voordelen heeft van de zoom-functie van de iPhone 7 Plus. Het is echter wel een beetje suf dat de gewone iPhone 7 niet deze dubbele camera heeft, vooral omdat het een van de weinige écht vernieuwende onderdelen van de iPhone is. In deze prijsklasse kun je dit soort concessies eigenlijk niet goedpraten.

Fijn is dat het basistoestel over 32GB opslag beschikt. Dat is voldoende voor je foto’s (en apps en muziek, etc.). Voor wie dit niet genoeg is, is er voor een meerprijs ook een uitvoering met 128 of 256 gigabyte opslagruimte.

©PXimport

©PXimport

De groothoek (rechts) en de ingezoomde foto (links)

Helder en onscherp

Net als de voorgaande modellen heeft de gewone iPhone 7 een 4,7 inch-scherm (12 cm) en een resolutie van 1334 bij 750. Concurrenten rusten smartphones met een vergelijkbaar schermformaat uit met QHD-resoluties, die zo scherp zijn dat het niet eens zichtbaar is. Dat is ook wat overdreven, maar een full-HD-scherm (1920 bij 1080 pixel) is tegenwoordig wel de norm. Niet alleen is het zichtbaar, ook wordt de boot gemist met bijvoorbeeld VR, wat een nieuwe wereld opent voor games, maar ook om foto’s en video’s te bekijken. Gelukkig is de grotere iPhone 7 Plus wel met een full-HD-scherm uitgerust, dat overigens 5,5 inch (14 cm) in doorsnee is.

Waar de iPhone 7 wel mee scoort is de ongekend mooie schermkwaliteit. Zoals ik bij de foto’s al aangaf is dit heel natuurgetrouw en helder. Vooral voor je foto’s is dat prettig. Concurrenten hebben al gauw de neiging kleuren iets op te blazen.

De iPhone 7 heeft een handzaam formaat en is makkelijk in de zak of tas te steken. De Plus-versie heeft een flink groter scherm, maar is wat lomp in zijn voorkomen. Niet alleen in z’n schermformaat, maar ook de flinke randen om het scherm. De voordelen van het grote full-hd-scherm hoef ik niet uit te leggen. Maar of je met het formaat overweg kunt is heel persoonlijk. Zelf heb ik een Nexus 6P in gebruik, die precies even groot is als de iPhone 7 Plus, maar in de behuizing wel een groter 5,7 inch-scherm heeft. Toch had ik bij de iPhone 7 Plus wat moeite om hem goed te bedienen, wat voornamelijk te wijten was aan het ontbreken van een terugknop onder het scherm. In iOS vind je de mogelijkheid om terug te gaan naar een vorige weergave juist vaak in de bovenhoek van het scherm.

©PXimport

Conclusie

Is de iPhone 7 een goede smartphone? Zonder meer. Dat geldt ook voor de grote Plus--uitvoering. Het toestel is op alle fronten wat verbeterd, sneller, betere camera, mooier scherm, enzovoort. Toch ontbreekt de vernieuwing. Van een bedrijf als Apple mag je wat meer innovatie verwachten. Veel mensen kiezen bij de aanschaf van een nieuwe smartphone blind voor de nieuwste iPhone, en ook dit keer zullen die een uitstekend toestel hebben. Heb je echter al een iPhone 6(s), dan levert een upgrade echter weinig op. Helaas laat het ontbreken van een koptelefooningang en de extreme prijzen een vervelende smaak na, ze eisen een hebberige hoofdrol op van een smartphone waar verder weinig op aan te merken valt.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.