Mission Control is een feature die in OS X 10.7 Lion is geïntroduceerd. De feature geeft je een overzicht van alle geopende schermen op je Mac, waardoor je een bestand, webpagina of ander venster snel kunt terugvinden. Mission Control bevat een aantal features, waardoor je dingen nog sneller kunt terugvinden. Wij zetten 5 handige trucjes voor Mission Control op een rij.

1. Quick Look

Mission Control toont een overzicht van alle geopende venster op je Mac. Om Mission Control overzichtelijk te houden worden daarom miniaturen van de verschillende vensters vertoont. Dit heeft als nadeel dat je niet altijd even goed kan zien met welk scherm je nou precies te maken hebt. Quick Look biedt uitkomst.

Quick Look is een feature in Mission Control die je de mogelijkheid biedt razendsnel een venster van dicht bij te bekijken. Selecteer een venster en klik op de spatiebalk om het venster te vergroten. Is dit het scherm wat je zoekt? Klik dan met de muis op het scherm om deze te openen. Zoek je een ander scherm? Klik dan nogmaals op de spatiebalk om Quick Look weer te sluiten.

©PXimport

Met Quick Look kan je een venster in Mission Control van dichterbij bekijken

2. Mission Control besturen met touchbewegingen

Je kunt Mission Control openen door met drie vingers omhoog te swipen. Door met drie vingers naar links of rechts te swipen kan je door de verschillende bureaubladen op je Mac bladeren, die aan de bovenzijde van Mission Control worden weergegeven.

Je kunt vensters selecteren door met je muis naar het venster te gaan. Twijfel je of je wel het juiste venster voor je hebt? Dan kan je deze beter bekijken door drie vingers op het scherm uit elkaar te bewegen. Door met drie vingers omlaag te swipen sluit je Mission Control weer af.

Het is overigens mogelijk zelf in te stellen met hoeveel vingers je de bewegingen wilt uitvoeren. Ga hiervoor naar Systeemvoorkeuren en kies de optie Trackpad. Je kunt Mission Control besturen met drie of vier vingers.

3. Mission Control besturen met toetsenbord

Mission Control kan niet alleen worden bestuurd met een touchpad of muis, maar ook met het toetsenbord. Open Mission Control door op de F3-toets te klikken. Tik vervolgens de naam van het venster dat je wilt openen in. Let op! Het heeft geen zin de naam van de app in de tikken. Je moet dus de naam van het specifieke document, de webpagina of een ander venster weten om deze te kunnen openen.

©PXimport

Selecteer een venster op door de naam van het venster in te tikken

4. Meerdere bureaubladen

Je kunt op de Mac gebruik maken van meerdere bureaubladen, waarover je je apps kunt verdelen. Dit is vooral handig als je veel verschillende apps tegelijkertijd gebruikt en helpt het overzicht te houden over alle geopende vensters. Via Mission Control heb je eenvoudig toegang tot alle bureaubladen van je Mac en kan je daarnaast instellen hoeveel bureaubladen je wilt gebruiken.

Mission Control toont aan de bovenzijde van het scherm de verschillende bureaubladen op je Mac. Door op de + rechts naast de bureaubladen te klikken voeg je een extra bureaublad toe aan je Mac. Je kunt je Mac maximaal 16 verschillende bureaubladen geven. Wil je een bureaublad verwijderen? Selecteer dan een bureaublad terwijl je de optie-toets ingedrukt houdt. Hierdoor verschijnt een kruis bij ieder bureaublad waarmee je deze kunt verwijderen.

De verschillende bureaubladen op je Mac zijn daarnaast via Mission Control eenvoudig te bereiken. Klik simpelweg op een bureaublad om deze te openen. Wil je een overzicht bekijken van alle vensters die op een specifiek bureaublad zijn geopend? Hou dan de optie-toets ingedrukt terwijl je op het bureaublad klikt.

5. Gedrag van Mission Control aanpassen

Je kunt het gedrag van Mission Control tot zekere hoogte aanpassen. De instellingen van Mission Control zijn beschikbaar in het menu Mission Control in de Systeemvoorkeuren. Je kunt hier onder andere aangeven of Mission Control de volgorde van bureaubladen mag sorteren op basis van het meest recente gebruik. Ook is het mogelijk de verschillende vensters van een app los of gegroepeerd te laten vertonen.

Daarnaast kan je een aantal toetsen- en muisknopcombinatie om features mee op te roepen te wijzigen. Het gaat hierbij om Mission Control, programmavensters, je bureaublad of het dashboard. Ook kan je gebruik maken van interactieve hoeken, waarmee je features kunt oproepen door met je muis naar een hoek van je scherm te gaan.

©PXimport

Wijzig de instellingen van Mission Control in de Systeemvoorkeuren

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!