E-mail is nooit helemaal veilig. Wanneer een hacker niet-gecodeerde e-mails kan onderscheppen, heeft hij of zij toegang tot alle informatie die dit bericht en de eventuele bijlagen bevatten. Omdat e-mail zo’n kwetsbaar medium is, bestaan er verschillende manieren om gevoelige berichten te versleutelen.

Toen e-mail in 1971 het levenslicht zag, hielden wetenschappers en ontwikkelaars niet eens rekening met het gegeven dat iemand anders jouw berichten zou kunnen of willen lezen. Dat zou immers ‘onbeleefd’ zijn. Toch gebruiken we nog steeds de protocollen die afstammen uit deze periode.

Het gaat trouwens niet alleen om het gevaar dat anderen privézaken van je zouden achterhalen. E-mailadressen worden ook vaak gebruikt als verificatie van online diensten of om een vergeten wachtwoord terug te krijgen. Ze maken dan deel uit van de tweestapsverificatie die op zijn beurt toegang geeft tot andere accounts. Reden genoeg om je mailverkeer zo veilig mogelijk te maken en de berichten bij aankomst veilig op te slaan.

Geen versleuteling

E-mail uitwisselen via de grote bekende providers brengt risico’s met zich mee, omdat je dan niet-versleutelde mails verstuurt. Deze e-mailproviders maken er geen geheim van dat ze de inhoud van je e-mailverkeer scannen. Naar eigen zeggen doen ze dat om hun diensten te verbeteren. De providers kijken hiervoor naar de metadata van de berichten. Maar ook cybercriminelen kunnen door dit gebrek aan versleuteling toegang krijgen tot je communicatie.

En dan hebben we de belangrijkste reden van de datalekken nog niet genoemd: menselijke fouten. Het 2023 Data Beach Report van het Amerikaanse telecommunicatieconcern Verizon beweert dat 74 procent van alle datalekken te wijten is aan menselijke blunders. Iedereen heeft van die dagen dat hij minder scherp is. Simpele handelingen, zoals het per ongeluk versturen van een e-mail met persoonsgegevens naar de verkeerde persoon, of reageren op een phishingmail, kan rampzalig zijn. Of zoals vorig jaar, toen in de gemeente Groningen een ambtenaar 450 mailadressen in het cc-veld plakte in plaats van in het bcc-veld, waardoor de mailadressen van evenveel inwoners op straat belandden.

©Linaimages

Door niet consequent het bcc-vak te gebruiken, belanden veel e-mailadressen op straat.

Google kijkt mee

‘Voor niets gaat de zon op’; je betaalt in onze wereld met geld of met gegevens. Gmail snuffelde tot 2017 systematisch in de mails van zijn gebruikers om hen gepersonaliseerde advertenties te sturen. Deze praktijk is afgeschaft, maar dezelfde provider scant nog steeds inkomende en uitgaande elektronische post voor allerhande doeleinden. Dit staat letterlijk in de privacyvoorwaarden van Google: ‘We verzamelen ook de content die u maakt, uploadt of van anderen ontvangt wanneer u onze services gebruikt. Dit zijn onder meer de e-mails die u schrijft en ontvangt, foto’s en video’s die u opslaat, documenten en spreadsheets die u maakt en reacties die u achterlaat bij YouTube-video’s’.

Google scant nog steeds de metagegevens in Gmail. 

Transport Layer Security (TLS)

Tegenwoordig zijn er twee belangrijke manieren om e-mails te versleutelen. De eerste heet Transport Layer Security encryptie (TLS). Deze manier van versleutelen wordt gebruikt door Microsoft, Apple en Google. TLS voorkomt dat e-mails die onderweg worden onderschept, gelezen kunnen worden. Vroeger was het mogelijk dat cybercriminelen onderschepte e-mails die tussen de verzender en ontvanger onderweg waren, konden lezen omdat ze in dat stadium niet beveiligd waren. Men noemde die hacktechniek de ‘man in the middle’-aanval.

Hoewel TSL een sterke beveiliging biedt tegen aanvallen, kan het niet voorkomen dat een cybercrimineel binnendringt in de server of in je mailbox, waar hij nog steeds alle e-mails en bijlagen kan lezen.

In Gmail kun je zien dat er TLS-codering is gebruikt door het bericht te openen en dan te klikken op het kleine driehoekje naast de naam van de ontvanger (meestal: aan mij).

In de eigenschappen van het bericht zie je de standaardversleuteling TLS staan.

TSL controleren

Ook Microsoft Outlook ondersteunt TLS. Toch betekent dit niet dat de berichten die Outlook verzendt en ontvangt altijd gecodeerd zijn. Wanneer een ontvanger een e-mailprovider gebruikt die TLS niet ondersteunt, wordt de codering verwijderd en kunnen kwaadwillenden het bericht tijdens het transport alsnog onderscheppen.

Ook in de desktopversie van Outlook kun je het gebruik van TLS checken. Open het bericht in een nieuw venster door erop te dubbelklikken. Daarna ga je naar het menu Bestand en klik je op de grote knop Eigenschappen. Je krijgt dan de onbewerkte koptekst (header) van het bericht te lezen. Als het goed is, zul je daar TLS of version=TLS1_2 lezen.

Ook in Outlook kun je in de eigenschappen van het bericht zien dat TLS is toegepast.

End-to-end-encryptie

Bij end-to-end-codering zijn de berichten versleuteld door de afzender en kan alleen de ontvanger ze decoderen op zijn of haar apparaat. De end-to-end gecodeerde e-mails zijn dus in ieder stadium van de bezorging beveiligd en kunnen zelfs niet door de e-mailservers worden gelezen.

Gmail, Outlook en Yahoo bieden geen end-to-end-versleuteling aan. Verderop in dit artikel leggen we uit hoe je dit toch kunt activeren met behulp van een extensie.

Een onderschept end-to-end-versleuteld bericht is onleesbaar.

PGP

Bij end-to-end-encryptie zijn de berichten van begin tot eind versleuteld. De encryptie kan bijvoorbeeld gebeuren met PGP (Pretty Good Privacy), waarbij gebruik wordt gemaakt van een publieke sleutel en een privésleutel. Wil je een vertrouwelijke mail naar persoon A sturen, dan heb je de publieke sleutel van A nodig, zodat de e-mail wordt versleuteld op een manier die alleen A kan openen met zijn privésleutel.

De publieke sleutel is openbaar en kan dus worden gebruikt door iedereen die versleutelde berichten naar A wil sturen. De privésleutel is alleen bekend bij A en wordt gebruikt om de ontvangen e-mails opnieuw leesbaar te maken.

Voor encryptie via PGP moet je zelf over een publieke en een privésleutel beschikken.

Vertrouwelijke modus in Gmail

Veel e-mailproviders doen wel hun best om je vertrouwelijke e-mails te laten versturen met het programma dat je gewend bent.

In Gmail bijvoorbeeld klik je op de knop Opstellen als je bent ingelogd om een nieuwe e-mail te beginnen. In de onderste balk van het bericht vind je de knop met het slotje. Als je daarop klikt, verschijnt er een pop-up van de Vertrouwelijke modus, waar je een vervaltijd en een toegangscode voor het bericht bepaalt. Standaard vervalt de vertrouwelijke e-mail na een week. Dat betekent dat de mail daarna automatisch wordt vernietigd, maar je kunt zelf een andere vervaltijd instellen. Bovendien kunnen ontvangers de e-mail niet doorsturen, afdrukken of kopiëren.

Om de e-mail extra te beveiligen, kun je een sms-toegangscode toepassen. Als je deze optie activeert, dan moet je het telefoonnummer van de ontvanger invoeren. Die kan het bericht pas lezen nadat hij de toegangscode heeft ingevuld die Google naar dit nummer heeft verzonden. Om toegang te krijgen, heeft de ontvanger wel een Google-account nodig.

Heb je het bericht naar een ander e-mailadres dan dat van Gmail gestuurd, dan krijgt de ontvanger een linkje waarna hij/zij toch moet inloggen met een Google-account. Nadeel van deze methode is dat je het voor iedere mail apart moet instellen en dat de provider nog steeds kan meekijken. Het voordeel is dat het eenvoudig is in te stellen.

De toegangscodes worden gegenereerd door Google. 

S/MIME in Outlook

S/MIME (Secure/Multipurpose Internet Mail Extension) is een tweede oplossing voor het beveiligen van berichtinhoud. Outlook gebruikt S/MIME in de desktop- en de mobiele versie om Microsoft 365-berichtgegevens te ondertekenen en te versleutelen. S/MIME vraagt wel een certificaat, en omdat een volwaardig certificaat niet gratis is, wordt dit vooral in bedrijfsomgevingen ingezet. Er zijn organisaties zoals CAcert waar je gratis certificaten kunt aanvragen, maar die zijn gebaseerd op je e-mailadres en dus minder veilig.

Bij veel Outlook-gebruikers staat de knop Versleutelen in het lichtgrijs en kun je die dus niet gebruiken. Eerst moet je een certificaat, een digitale ID, aan de beheerder van de organisatie vragen. Dat certificaat kan een bestand zijn dat je op je computer bewaart of het kan opgeslagen zijn op een smartcard. Die kaart moet je in een kaartlezer stoppen. Daarna open je Outlook en ga je naar Bestand / Opties en daar open je het Vertrouwenscentrum. Klik vervolgens op de knop Instellingen voor het Vertrouwenscentrum en kies in de linkerbalk E-mailbeveiliging. In de groep Versleutelde e-mail zorg je ervoor dat de vier aanvinkvakjes leeg zijn, daarna klik je op de knop Instellingen. Nu geef je de nieuwe beveiligingsinstellingen een naam en selecteer je S/MIME als cryptografische indeling. Via Nieuw selecteer je ten slotte het certificaat op de computer of op de smartcard.

In het Vertrouwenscentrum van Outlook moet je eerst het certificaat inladen.

Vanaf dat moment is de knop Versleutelen wél beschikbaar. Nadat je het bericht hebt opgemaakt, ga je naar het tabblad Opties waar je Versleutelen / Versleutelen met S/MIME kunt selecteren.

Daarna kun je de knop Versleutelen gebruiken om S/MIME aan te spreken.

Sleutelhangertoegang

Bij Apple Mail zijn de berichten versleuteld met TLS. Dat betekent dat alleen de overdrachtsroute die de berichten afleggen beveiligd is. Wil je meer veiligheid, dan kun je ook met de standaard Mail-app van Apple een certificaat gebruiken. Het certificaat van de geadresseerde moet wel in de sleutelhanger staan.

Open de app Sleutelhangertoegang en gebruik het menu Sleutelhangertoegang / Certificaatassistent. Om zelf e-mail te versleutelen heb je speciale software nodig, zoals GPG Suite waarmee je zelf twee sleutels maakt. GPG Suite voegt een plug-in toe aan Mail op de Mac, waarmee je de encryptie kunt toevoegen aan het e-mailbericht. Hierdoor kan Mail bij een zoekopdracht ook in de versleutelde berichten zoeken.

In Sleutelhangertoegang op de Mac kun je rechtstreeks een certificaat aanvragen.

Mailvelope

Een interessante web-oplossing is Mailvelope, een browser-extensie uit Duitsland die end-to-end-encryptie aanbiedt zonder dat je van e-mailprovider hoeft te veranderen. Er is een gratis versie en een zakelijke versie die 3 euro per maand kost en die je veertien dagen mag proberen. Wij gaan voor de ‘Free Forever’-editie.

De encryptie en decryptie gebeuren op de computers van de verzender en de ontvanger. Dat betekent dat de private data nooit de lokale toestellen verlaten. De extensie werkt samen met Google Chrome, Mozilla Firefox en Microsoft Edge. Hiermee is het mogelijk om end-to-end-versleutelde e-mail te versturen via de webmail van Gmail, Outlook en Yahoo.

Nadat je de extensie hebt geïnstalleerd, open je Mailvelope via de knop in de browser. In Gmail vraagt Google of je het goed vindt dat Mailvelope zich in de Gmail-interface nestelt. Om versleutelde berichten te kunnen versturen, moet je eerst een sleutelpaar maken. Het set-upscherm van deze plug-in helpt je om een nieuwe private en openbare sleutel te maken of om een bestaand sleutelpaar te importeren.

Je kunt sleutels importeren en zelf genereren met Mailvelope. 

Mailvelope, sleutels toevoegen

Nu je een eigen sleutelpaar hebt, is het tijd om de openbare sleutels van je contacten toe te voegen. Als ze ook Mailvelope gebruiken, hoef je niet veel doen. De keyserver van Mailvelope zal hun publieke sleutels zelf vinden.

Als dat niet het geval is, moet je hun publieke sleutel nog toevoegen. Dat kan op twee manieren. Je contactpersoon kan jou de publieke sleutel op een of andere manier bezorgen als .asc-bestand. In het tabblad Key Management gebruik je de optie Import en dan importeer je dit .asc-bestand. Daarnaast kun je in Mailvelope de zoekfunctie gebruiken om de sleutel in verschillende key-directories te vinden.

Je kunt de publieke sleutels van je contacten ook handmatig importeren. 

Mailvelope Editor

Wanneer Mailvelope geïnstalleerd is in de browser, zul je bijvoorbeeld in Gmail een rode knop met de letter M naast de knop Opstellen vinden. Klik daarop om de Mailvelope Editor te openen. De eerste keer dat je deze extensie in Gmail gebruikt, ontvang je een veiligheidsboodschap van Google met de naam Using the Gmail API. Je moet dit toestaan door opnieuw je Google-accountgegevens te typen. Daarna zul je merken dat je voor de versleutelde mail een apart venstertje opent met de gewone velden van ieder e-mailbericht.

Let op het vak waarin je het mailadres van de ontvanger typt. Als dat vak rood is, dan heeft Mailvelope nog geen publieke sleutel van de ontvanger gevonden. Wordt dat groen, dan is het adres wel bekend.

Belangrijk is dat je in het onderwerpvak geen vertrouwelijke informatie noteert, omdat Mailvelope uitsluitend de inhoud van het bericht en de eventuele bijlage versleutelt, maar niet de inhoud van het onderwerpvak. In de webversie van Outlook werkt Mailvelope overigens hetzelfde.

Het e-mailadres van de ontvanger wordt groen, dus Mailvelope kent diens publieke sleutel. 

Proton Mail

Om je niet in allerlei bochten te hoeven wringen, kun je speciaal voor gevoelige e-mails een extra beveiligde e-mailprovider gebruiken, zoals Proton Mail dat over enkele bijzondere opties beschikt om communicatie te beveiligen.

Er is een webversie, een mobiele editie en er is een (betaalde) optie om Proton Mail in je gewone e-mailprogramma te integreren. Het gaat om een provider waarvan de servers in Zwitserland staan, en daarom is deze dienst gebonden aan zeer strenge privacywetgeving. In het gratis basisaccount mag je 150 berichten per dag verzenden en je beschikt over 500 MB aan versleutelde opslagruimte.

Proton Mail gebruikt end-to-end-encryptie en biedt twee opties om je berichten te coderen: met wachtwoord beveiligde e-mails en PGP. Bovendien kun je e-mails versturen die zichzelf na een bepaalde tijd vernietigen.

In dit artikel gaan we dieper in op het gebruik van Proton Mail.

Proton Mail valt onder de Zwitserse privacywetgeving.

Samen met vier nieuwe smartphones en nog een ander setje oordoppen kondigde de Chinese fabrikant Oppo aan dat de Enco Air 4 Pro officieel naar Europa komt. Het is een licht aangepaste versie van de OnePlus Nord Buds 3 Pro en kost 99 euro.

Ooit stond het merk Oppo bekend als leverancier van hoogwaardige audio- en videoproducten. We kennen mensen die nog altijd dankbaar gebruikmaken van dure premium speakers van dit merk, of de bekende blu-rayspeler waarmee de gigant Europa overheerste. Dat de focus nu volledig ligt op het uitbrengen van midrange smartphones en betaalbare oordopjes moet een doorn in het oog zijn van iedereen die het merk altijd een warm hart toedroeg.

Tot overmaat van ramp treedt Oppo ook nog vaak in de voetsporen van OnePlus als het om oordoppen gaat. Of tenminste, in Europa. Meestal brengt de fabrikant een setje goedkopere earbuds uit in Azië, en hevelt zustermerk OnePlus alles over onder zijn eigen merknaam in Europa. En daar blijft het dan bij. Maar nu is de situatie anders. De Enco Air 4 Pro-oortjes kwamen eerst uit in Azië en als OnePlus Nord Buds 3 Pro uit in Europa. En nu is de 4 Pro ook hier te koop.

©Wesley Akkerman

Hogere prijs, maar…

Ondanks de gelijke basis zijn er toch wat verschillen tussen de OnePlus- en Oppo-oortjes. Die hebben we reeds benadrukt in de recensie over de Nord Buds 3 Pro, maar nemen we voor dit stuk nog even snel met je door. De Oppo Enco Air 4 Pro heeft een hogere adviesprijs van 99 euro (ten opzichte van 79 euro voor die van OnePlus), maar heeft daarentegen wel de beschikking over een high-res audioformaat in de vorm van de minder bekende LHDC-audiocodec.

LHDC is qua kwaliteit vergelijkbaar met ldac van Sony, en scoort op het gebied van low-latency-audio wat beter. Daardoor past die technologie beter bij de gamers onder ons, die meer profijt hebben van een snelle audioverbinding dan mensen die enkel naar muziek luisteren. Je toestel moet lhdc wel ondersteunen; aangezien de codec direct in de Android-basis gebouwd zit, kun je denken dat het wel goed zit. Het blijft helaas bij denken, want bevestiging krijg je niet.

©Wesley Akkerman

Intens onaantrekkelijk

We hebben zowel de standaard Android-instellingen als de app overhoop gehaald, maar hebben nergens een optie zien staan waarmee we van audiocodec kunnen wisselen. Ook hebben we geen informatie over de verbinding zien staan, waardoor we dus niet met zekerheid konden zeggen of we lhdc gebruikt hebben. Totdat we binnen de ontwikkelaarsopties gezien hebben dat we ‘gewoon’ via aac hebben zitten luisteren. Lhdc was nergens te bekennen.

Goed, nu kan dat aan de smartphone liggen – en dat is ook zo. Het toestel waarmee we de Oppo Enco Air 4 Pro getest hebben, is de Pixel 9 Pro XL. Om toch toegang te krijgen tot de genoemde codec, dien je een Oppo-smartphone te gebruiken. Die ondersteunen lhdc wel. We snappen het: Oppo is niet het enige bedrijf dat bepaalde opties binnen het eigen ecosysteem houdt, maar dat maakt zo’n setje wel intens onaantrekkelijk voor mensen buiten dat systeem.

©Wesley Akkerman

Verder precies hetzelfde

Verder is op het ontwerp na (dat nu ontdaan is van die gekke spikkeltjes) de Oppo Enco Air 4 Pro precies hetzelfde als de OnePlus Nord Buds 3 Pro. Dat betekent dat de oordopjes zelf over steeltjes beschikken, die uit je oren kunnen vliegen zodra je je haar goed wil doen. Dit design heeft voor sommige mensen het voordeel dat ze juist wel goed in de gehoorgang blijven zitten, maar dat zal dus per gebruiker verschillen. Ze zitten in elk geval redelijk strak.

Verder zijn ze voorzien van een IP55-certificaat, bluetooth 5.4, Google Fast Pair en een batterijduur van 5,5 tot 12 uur. Dat is afhankelijk van of je de ruisonderdrukking gebruikt. Het doosje kan de accuduur oprekken tot 20 (met) of 44 uur (zonder). Dat is niet verkeerd, maar ook niet uitmuntend. De ruisonderdrukking is bovendien zeer redelijk en past zich steeds aan, aan je omgeving. Hoge tonen hoor je meestal nog wel, maar lage tonen worden gelukkig gefilterd.

©Wesley Akkerman

Warm doch blikkig

Dat de basis hetzelfde is, blijkt uit overige specs. De drivers zijn 12,4 millimeter groot en bieden zowel aac als sbc als codecs aan (naast lhdc). Dat is voldoende voor vrijwel alle Android-, iOS- en Windows-apparaten. Verder kun je met twee apparaten tegelijkertijd verbinding maken dankzij multipointondersteuning. De belkwaliteit laat verder te wensen over. Soms kun je iemand lastig verstaan, maar andersom hebben we geen negatieve feedback ontvangen.

Over het algemeen zijn we gematigd positief over de audiokwaliteit. Hoewel de verplichte HeyMelody-app geen uitgebreide equalizer aanbiedt, zijn er toch wat opties beschikbaar waarmee je het geluid personaliseert. Zo kun je wat meer nadruk op bas leggen, waardoor de sound warmer en dieper klinkt. Daar staat tegenover dat het in de hoogte wat blikkig klinkt en dat instrumenten in de volle breedte weinig ruimte krijgen. Maar voor popmuziek is het prima.

Oppo Enco Air 4 Pro kopen?

We snappen best waarom je een setje oordoppen van Oppo overweegt voor minder dan 100 euro. Het kan fijn zijn als alle draagbare producten die je dagelijks gebruikt zich in hetzelfde ecosysteem bevinden. Maar in dit geval doe je er beter aan om verder te kijken. Voor 99 euro kun je beter vinden, zoals de Audio-Technica ATH-CKS30TW+ of Teufel Airy TWS 2. Toegegeven, die hebben hun eigen problemen, maar ze bieden dezelfde ervaring aan voor alle gebruikers.

Het belangrijkste verschil tussen de Oppo Enco Air 4 Pro en OnePlus Nord Buds 3 Pro, die vrijwel identiek zijn aan elkaar, zit achter een grote betaalmuur verstopt in de vorm van een smartphone. Zonder Oppo-telefoon krijg je geen toegang tot audio in hogere resolutie en heb je dus een ondermaatse muziekervaring. De doppen klinken an sich warm, maar zonder de juiste support ook blikkig en smal genoeg om bepaalde muziekinstrumenten in de breedte te missen.

De Soundcore Liberty 4 NC-oordopjes vielen twee jaar geleden in goede aarde en nu is het merk terug met de Soundcore Liberty 4 Pro. Dit setje heeft een adviesprijs van 129 euro, maar is online al te vinden voor 99 euro. Wat maakt deze oortjes precies Pro en wat haal je daarvoor in huis?

Vorig jaar waren we erg te spreken over de voorganger van dit nieuwe product: de Soundcore Liberty 4. De mooie, warme geluidsweergave, de accurate hartslagmeter (waardoor je misschien niet hoeft te investeren in een smartwatch), een overzichtelijke app en ondersteuning voor audio in hoge resolutie zorgden ervoor dat we de oordoppen een positieve beoordeling gaven. We hadden echter ook kritiek: hoge tonen werden soms afgemeten en de bediening via de steeltjes liet nog wat te wensen over. Hoe brengt de Pro-versie het ervan af?

©Wesley Akkerman

Doosje met display

Een ander groot voordeel van de Liberty 4 (zonder Pro) was de relatief compacte case. Het oplaaddoosje van de Pro-editie is iets groter en voegt daar een unieke functie aan toe. Onder op de case zit namelijk een klein schermpje waarop je kunt aflezen hoe het is gesteld met de accuduur. Het is geen touchscreen, maar dat is geen nadeel. Het display is namelijk zo klein dat je gemakkelijk met je vinger alle informatie kunt verbergen. In plaats daarvan bedien je het schermpje met een touchpaneel aan de voorkant, voorzien van een ondiepe inkeping.

Mocht dit je bekend in de oren klinken, dan kan dat kloppen: onder meer de JBL Live Beam 3 biedt een soortgelijke mogelijkheid. In beide gevallen krijg je toegang tot allerlei opties. De Soundcore Liberty 4 Pro-case laat je de actieve ruisonderdrukking en ruimtelijke audio instellen. Maar je kunt er ook de camera-app mee bedienen en je oordoppen mee terugvinden, mocht je ze kwijt zijn. De realiteit is echter dat je het doosje er alleen bij pakt om te kijken hoeveel energie er nog in de accu zit. Iets proberen in te stellen op het kleine scherm kost namelijk evenveel tijd als de app erbij pakken.

©Wesley Akkerman

Soepel schuifmechanisme

Dat maakt de oplaadcase behoorlijk gimmicky. Daarnaast is het zo dat je de actieve ruisonderdrukking bijvoorbeeld ook gewoon via de oortjes zelf kunt beheren. Het is dus leuk bedacht, maar de ervaring ontstijgt het niveau van een gadget amper. Daar komt bij dat de versie die wij hebben getest door het glanzende transparante plastic bovenop nogal gevoelig is voor vingerafdrukken. Het soepele schuifmechanisme uit de vorige editie is gelukkig wederom van de partij. Je schuift het doosje gemakkelijk met een duim open, waardoor je snel toegang tot de oortjes hebt.

Met het doosje kun je de oortjes een paar keer opladen. De charging case biedt tussen de 30 en 40 uur aan batterijduur, en dat is bovengemiddeld goed voor earbuds met actieve ruisonderdrukking. Het scherm toont bovendien een nauwkeurig batterijpercentage en maakt geen stappen van 10 procent, zoals in het menu van Android gebeurt. Daardoor kun je veel beter inschatten hoelang de oortjes nog meegaan. De buds zelf gaan 5 tot 10 uur mee op een volle lading, afhankelijk van of je ANC geactiveerd hebt of niet.

©Wesley Akkerman

Vergelijkbaar met voorganger

Daar waar het doosje deze keer dus iets anders is, zijn de oordoppen zelf vergelijkbaar met hun voorgangers. Zo beschikken ze wederom over smalle steeltjes, waardoor ze beter in je oren moeten blijven zitten. Dat is althans het idee, maar daar zijn de meningen over verdeeld. Als je lang haar hebt en je wilt een pluk achter je oor doen, is de kans groot dat je het oordopje uit je oor lanceert als zo'n steeltje achter je haar blijft hangen. Ook blijken de steeltjes wederom erg gevoelig. Als je niet oplet, kan een haarlok bijvoorbeeld al het volume wijzigen.

Een groot voordeel van oordoppen met steeltjes is dat ze makkelijker te bedienen zijn. Met verschillende knijp- en veegbewegingen krijg je van alles voor elkaar, zoals de volumebediening en het activeren van bijvoorbeeld actieve ruisonderdrukking. Verder is het goed om te zien dat er verschillende tipjes (de delen die in je oren gaan) worden meegeleverd, waardoor er hoogstwaarschijnlijk wel een setje tussen zit dat comfortabel en strak in jouw gehoorgang zit. Ze zijn wel een beetje glad, waardoor ze alsnog uit je oren kunnen glijden (maar alleen als ze al niet strak zaten).

©Wesley Akkerman

Klinkt bijna hetzelfde

Hoewel fabrikant Anker de Soundcore Liberty 4 Pro van nieuwe drivers heeft voorzien (een 10,5mm-woofer en een 4,6mm-tweeter van titanium), klinkt het geluidsprofiel niet veel anders dan de Liberty 4 (zonder Pro dus). Heel erg is dat niet, aangezien beide modellen beschikken over een warme en zachte basweergave en meer dan genoeg ruimte voor het midden. Deze keer gaat het ook in de hoogte beter, waardoor muziek beter tot zijn recht komt. Muziek klinkt helderder en gedetailleerd, maar de focus blijft op de bas.

Mocht je iets aan de klanken willen aanpassen, dan kan dat met de digitale equalizer. Of je die nodig hebt, is een tweede – de Soundcore Liberty 4 Pro klinkt direct uit de doos namelijk al goed. Naast vooraf ingestelde presets kun je ook zelf geluidsprofielen aanmaken – dat waarderen we altijd.

Daarnaast zijn er wederom zaken als HearID en ruimtelijke audio aanwezig. HearID moet een persoonlijk geluidsprofiel afstemmen, maar in ons geval leverde dat een vervormde geluidservaring op, waarbij de bas volledig naar de achtergrond werd gedrukt.

©Wesley Akkerman

Actieve ruisonderdrukking

Over de ruimtelijke audio zijn we nog minder te spreken. Die klinkt zwaar en log, en hoofdbewegingen worden traag geregistreerd. Daardoor verliest zo'n functie z'n waarde. De actieve ruisonderdrukking werkt gelukkig veel beter en is vooral goed in het wegfilteren van constant aanwezige zoem- of bromgeluiden. Handig voor bijvoorbeeld in het vliegtuig. Lagere geluiden zijn dus geen probleem, maar met hogere tonen heeft het systeem beduidend meer moeite. Ook kan het zijn dat je mensen om je heen kunt horen praten.

Tot slot is het goed om te weten dat je met de Soundcore Liberty 4 Pro bluetooth 5.3 en audiocodecs AAC, SBC en de high-res variant LDAC tot je beschikking hebt. Daarmee kun je – met de juiste audiobron – muziek in hogere kwaliteit beluisteren, zonder dat je daarvoor heel diep in de buidel tast. Naast Google Fast Pair (voor een snelle koppeling met je Android-toestel) is er ook bluetooth multipoint, waardoor je snel en gemakkelijk wisselt tussen gekoppeld apparaten. Al met al maakt dat het setje oortjes ontzettend veelzijdig, helemaal voor de huidige prijs.

©Wesley Akkerman

Soundcore Liberty 4 Pro kopen?

De Soundcore Liberty 4 Pro-oortjes worden gered door de aantrekkelijke prijs. Voor 99 euro kom je namelijk niet snel beter tegen op het gebied van actieve ruisonderdrukking en audiokwaliteit. Er zijn aspecten waar je even rekening mee moet houden, maar die hoeven voor jou niet per se roet in het eten te gooien. De grootste aanpassing (die van het doosje) voelt onnodig en gimmicky aan, maar maakt het geheel toch uniek. Wat dit pakket precies Pro maakt, vragen we ons ondertussen nog af, maar dat doet niets af van het luisterplezier van dit setje.