De meeste fitness-wearables zijn lompe smartwatch-blokken of anderzijds grote armbanden. De UP3 van Jawbone is een uitzondering en omdat het geen schermpje heeft lijkt hij meer op een sieraad dan zijn concurrenten - en kan hij langer mee met een opgeladen accu.

De Bluethooth-armband is voorzien van een hartslagmeter, waarmee het een directe concurrent is van de FitBit Charge HR. Om de UP3 te testen heb ik daarom ook enkele weken met beide armbandjes gelopen om tot een beter oordeel te komen. In tegenstelling tot de Fitbit is er dus geen schermpje, er is geen tijdweergave. Drie lampjes en een trilfunctie geven je wanneer nodig een melding. Lees ook: 15 slimme toepassingen voor wearables

Alle informatie die via het armbandje wordt verzameld wordt verwerkt door de bijbehorende app. De batterij gaat hierdoor behoorlijk lang mee, nog net geen week. Opladen gebeurt via een een eigen lader. Das best onhandig wanneer je accu leeg raakt. Ook de sluiting van het armbandje is onhandig, ik ben al twee keer wakker geworden met een losslingerend bandje in bed.

©PXimport

De sluiting werkt tamelijk onhandig.

In-rust-armband

Veel gegevens worden verzameld en zijn zichtbaar in de app, je stappen, je slaap, je hartslag en je sportieve activiteiten. Optioneel kun je je voedselinname en gewicht ingeven. Jammer is wel dat de zeer persoonlijke gegevens niet lokaal in de app worden opgeslagen, maar online. Wanneer je actief bezig bent geweest vraagt de app wat je activiteit precies was, zodat hij na het ingeven precies kan weergeven wat de impact was. De hartslagmeter neemt periodiek een snapshot van je hartslag, maar meet niet continue je hartslag zoals de FitBit dat wel doet. Hierdoor krijg je een goed beeld van je hartslag in rust, maar niet hoe deze zich opbouwt bij fysieke inspanning en dat is een domper. Hoe hard Jawbone ook het belang van de hartslag in rust benadrukt. De hartslagmeter is overigens ook in staat vocht te meten, en jawel, de ochtend na een feestje kreeg ik de melding dat ik zo'n acht glazen water nodig had om m'n vochtpeil weer op orde te krijgen.Ook je slaap wordt gemeten, dit gebeurt erg nauwkeurig, vooral vergeleken met de FitBit. Je kunt inzien wanneer je licht sliep, in diepe slaap was of juist in remslaap.

App

Allemaal leuk die gegevensverzameling, maar wat heb je er precies aan? Dat is waar de app om de hoek komt kijken. Hier zijn de verzamelde gegevens niet alleen inzichtelijk, hier worden ze ook verwerkt en neemt de app de rol van coach in, met handige tips en aanmoedigingen. Tips voor voeding, wanneer je het beste kunt slapen, ideale tijden om te sporten, en veel meer relevante aanbevelingen voor een gezondere leefstijl. Ook andere apps, zoals Runkeeper zijn te koppelen. Tenslotte kun je de app ook gebruiken om vrienden die ook een Jawbone-armbandje hebben uit te dagen om zo actief mogelijk te zijn.

Verder kan de app ingezet worden om je armbandje je te laten weten wanneer het tijd is om naar bed te gaan, of juist om op te staan via de wekker. Maar ook bijvoorbeeld een alarmpje te geven als je te lang stil zit, wat handig is voor mensen die bijvoorbeeld in een kantoor werken. Deze meldingen geeft het armbandje door middel van een trilling. Wat overigens als wekker extra onprettig wakker worden is.

©PXimport

Het bandje heeft een subtiel formaat.

Conclusie

Als fitnessarmband legt de Jawbone UP3 het af tegen de Fitbit Charge HR, vooral door de beperkte hartslagmeter. Maar omdat het meer een sieraad is en op basis van de verzamelde gegevens de app een coachende rol inneemt is de wearable wel een handig hulpje voor een gezondere levensstijl. Echter, minder geschikt is als fitness-armband.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.