Google Home is de smarthome-app van Google. Het is een dienst waarmee je allerlei slimme apparaten kunt instellen, beheren en bedienen. En ze hoeven daarvoor niet eens van Google zelf te komen; ook producten van derden kun je aan het platform toevoegen. Wat kun je er allemaal mee en hoe stel je dat goed in? Dat leggen we uit in dit artikel.

Google Home is de naam die Google aanvankelijk gebruikte voor zijn slimme speakers en het smarthomeplatform. Inmiddels gaan die speakers door het leven als Google Nest (Audio, Mini of Hub) en wordt de Home-naam alleen nog gebruikt voor de app. Dat is waar we in dit artikel dan ook de focus op leggen: de gratis app die je kunt downloaden voor Android en iOS. Via de app voeg je allerlei slimme apparaten toe, die je vervolgens bijvoorbeeld met de Google Assistent kunt bedienen. Hoe werkt dat?

Google Home: de basis

Wanneer we de term ‘smart’ of ‘slim’ in combinatie met een apparaat of productgroep gebruiken, doelen we vooral op de internetverbinding die aanwezig is. Daarmee koppelen we allerlei apparaten aan elkaar en kunnen we ze via verschillende apps en stembediening opdrachten geven. De Google Home-app is in die zin vergelijkbaar met Apple HomeKit en Samsung SmartThings: het is een centrale plek waar allerlei diensten, producten en mogelijkheden samenkomen (ook wel 'hub' geheten).

©PXimport

Zodra je de Google Home-app downloadt, moet je die goed instellen. Je koppelt je (bestaande of nieuwe) Google-account aan de app, stelt je adres in en kan daarna gebruikers toevoegen. Dat kunnen bijvoorbeeld gezinsleden zijn. Iedereen met toegang tot de app kan de gekoppelde apparaten in huis aansturen. Denk dan aan slimme lampen (voor zowel binnen als buiten), het slimme slot, de slimme gordijnen en meer – zolang ze maar ondersteuning bieden voor Google Home of Assistent.

Google heeft zelf ook een aantal slimme apparaten ontwikkeld die je via deze app bedient. Denk daarbij aan de Google Chromecast, de Google Nest Hub (een smart display) en natuurlijk de Google Nest-speakers. Via het slimme display en de slimme speakers kun je commando’s geven. Deze apparaten beschikken namelijk over microfoons die je opdracht oppikken zodra je 'Hé Google' zegt en vervolgens een zin uitspreekt. Je kunt die commando’s ook via je smartphone geven.

De vernieuwde Google Home-app

De Google Home-app heeft er jarenlang hetzelfde uitgezien. En ondertussen komen er steeds meer mensen mee in aanraking: het vernieuwde uiterlijk. Op het moment van schrijven is die alleen beschikbaar in bètavorm, waar je je voor kunt aanmelden. Maar vroeg of laat krijgt iedereen deze versie van de app voorgeschoteld. De app doet een aantal dingen net even anders, waardoor het gebruik ook net even anders is. Wat gaat er zoal veranderen aan Google Home?

Voortaan is de Google Home-app opgedeeld in vijf overzichtelijke tabbladen, namelijk Favorieten, Apparaten, Automatiseringen, Activiteit en Instellingen. De eerste tab die je ziet na het openen van de app, is Favorieten. Hier staan bijvoorbeeld je slimme lampen, maar ook je wifi en de klimaatbediening (voor de verwarming en airco). Je kunt als gebruiker zelf favorieten toevoegen. Dat kunnen bepaalde acties zijn, zoals naar huis bellen of iets omroepen.

🔴 TIP! Je kunt ook apparaten op het tabblad Favorieten instellen. Dat doe je door de knop Favorieten toevoegen te tikken en op het volgende scherm vinkjes te plaatsen in de lege hokjes naast de namen van die apparaten. Hetzelfde geldt overigens voor de acties.

Google heeft deze keer personalisatie hoog in het vaandeel staan. Je bepaalt nu namelijk helemaal zelf hoe de openingspagina van de app eruitziet, zodat je geen onnodige handelingen hoeft te verrichten. In het Favorieten-overzicht kun je namelijk ook het live-beeld van je camera kwijt. En elk apparaat dat in deze tab staat, geeft live weer wat de status is. Zo zie je dat er een lamp aanstaat, en je ziet ook meteen wat het niveau van de helderheid is.

Het gedeelte bovenaan, waar je je lampen en dergelijke aantreft, wordt Spaces genoemd. Dat zijn handige snelkoppelingen naar apparaatverzamelingen. Tik je op de slimme verlichting, dan krijg je een overzicht te zien van alle slimme lampen in en rondom het huis. In de toekomst mag je ook hier zelf bepalen wat er komt te staan. Dan voegt Google namelijk persoonlijke ruimtes toe, waar je zelf een verzameling apparaten onder kunt scharen. Dat zijn slimme opties waar we naar op zoek zijn.

🔴 TIP! Zo kun je een Space aanmaken voor je robotstofzuigers. Dat is handig voor mensen die een huis hebben met meerdere verdiepingen en op elke verdieping een apart stofzuiger hebben staan. Met een druk op de knop geef je ze dan het commando om dat vervelende taakje uit te voeren.

Tot slot biedt de Favorieten-tab nog een mediaspeler. Hier tref je de media aan die ergens in huis via Google Home of Google Chromecast wordt afgespeeld. De app heeft zelfs de interface voor de Google TV-afstandsbediening geïntegreerd. Wanneer je naar muziek luistert, krijg je toegang tot media- en volumebediening. Ook stel je in (of zie je staan) op welke speaker de muziek wordt afgespeeld. Kortom: dit wordt dé plek waar je straks alles over je smarthome kunt zien staan.

De tab voor apparaten in Google Home

De tab voor je apparaten in de Google Home-app komt je waarschijnlijk meteen bekend voor. Net zoals in de oude versie tref je hier een overzicht van alle devices in je smarthome. Ze staan op alfabetische volgorde van kamers. Het overzicht is in staat live weer te geven wat er in huis gebeurt. Niet alleen zie je een preview-feed van je camera’s, ook zie je hoe hoog de verwarming staat en op welke helderheid lampen staan ingesteld. Zo weet je dus meteen waar je aan toe bent.

Voor de camera-opties keek Google goed naar wat de Nest-app aanbood. Als je op een cameraknop tikt, krijg je een live-beeld te zien met daaronder een tijdlijn. Door over die tijdlijn te scrollen, zie je beelden van verschillende momenten. De app maakt alleen beelden aan wanneer de camera ergens op reageert (of op basis van je persoonlijke instellingen). Dat werkt vooralsnog alleen met Nest-camera’s van Google, maar wie weet verandert dat nog in de toekomst.

Apparaten aan Google Home toevoegen

Als je een apparaat aan de Google Home-omgeving wilt toevoegen, check dan op de verpakking of de productpagina of er een badge met Google Home of Google Assistent aanwezig is. Is dat het geval, dan weet je zeker dat dit apparaat met het smarthomeplatform overweg kan. Een andere voorwaarde is dat je het slimme product in kwestie al volgens de bijbehorende instructies moet hebben geïnstalleerd. Daarnaast moet je binnen de app zijn aangemeld met een Google-account.

Het is helaas niet mogelijk zomaar een ruimte toe te voegen. Dat kun je doen tijdens het installatieproces van een product of door (achteraf) de instellingen van een eerder ingesteld apparaat te openen. Je kunt wel kamers beheren en verwijderen door in de Google Home-app op het tandwielicoontje te tikken. Klik op een kamer om bijvoorbeeld de naam aan te passen. Ook kun je ruimtes verwijderen of producten aan bestaande ruimtes toevoegen, maar daar houdt het bij op.

🔴 TIP! Mocht je nog iets anders willen aanpassen voor een product, dan doe je dat door het apparaat in kwestie te selecteren binnen de Google Home-app. Dat doe je door de knop even ingedrukt te houden. Rechts bovenin staat een tandwielicoon; daar pas je bijvoorbeeld de kamer aan.

Stemherkenning en automatiseringen

De Google Home-app biedt een optie genaamd Voice Match aan. Als je de stemherkenning activeert, kan Google persoonlijke resultaten presenteren op basis van je opdrachten. Dat is vooral belangrijk voor mensen die een Google Nest Hub, Audio of Mini delen met andere mensen binnen een huishouden. Zo kan Google gebruikers ven elkaar onderscheiden, terwijl jij niets hoeft in te leveren op het persoonlijke gebruik. Je vindt de opties hiervoor binnen de instellingen van de app.

Druk hiervoor binnen de Google Home-app op je profielfoto rechts bovenin (of je initialen) en tik op Instellingen voor de Assistent. Selecteer Voice Match en scrol naar beneden voor de knop Apparaat toevoegen. Nu verschijnt er een aantal stappen die je moet volgen. Op dezelfde pagina staat overigens ook een lijst met apparaten die toegang hebben tot de stemherkenning. Rechts van de namen staat een X-knop, waarmee je de eerder verleende toestemming kunt intrekken.

Stembediening is makkelijke manier om apparaten te bedienen, maar je kunt natuurlijk ook gewoon de knoppen in de app gebruiken. Een derde optie is het aanmaken van automatiseringen. Je gaat hiervoor naar de routineknop binnen de Home-app. Daar staat al een aantal voorbeelden, maar met de plusknop maak je een eigen routine (of automatisering) aan. Door op een bestaande routine te tikken, pas je hem aan. Zo krijg je wellicht een beter beeld van wat je precies moet bewerkstelligen.

🔴 TIP! Bij het aanmaken van een eigen routine kies je eerst voor Huishouden of Persoonlijk. Voor de eerste optie geldt dat leden van het huis details kunnen inzien en bewerken; bij de tweede opties kan alleen jij de dingen bekijken en aanpassen waar nodig.

Tap je bijvoorbeeld op Bedtijd (de bovenste optie), dan zie je Starters, Acties en Voorgestelde acties staan. De Starter is het stemcommando. Houd het uit te spreken woord simpel, zodat Google je altijd begrijpt. Bij Acties vul je in wat Google Home moet doen; met de knop Actie toevoegen vul je in waarnaar je op zoek bent. Met de laatste optie denkt de app even met je mee en probeert die nog een aantal handelingen samen te voegen. Zo kun je met één commando allerlei verschillende zaken regelen.

Nog veel meer opties

Dat is in feite de basis van de Google Home-app. Zoals je merkt, komt er toch al veel op je af. Daarom hebben we een hoop opties nog weggelaten. Maar mocht je naar meer snakken, dan kun je onder de instellingen ook nog even de Privacy-opties bekijken en via Services je favoriete streamingdiensten toevoegen. Daarnaast maak je met Google Home notities en lijsten, en kun je meerdere speakers in huis zelfs als een slim intercomsysteem inzetten. Wees niet bang om gewoon lekker te experimenteren!

We sluiten af met wat je van de overige twee tabbladden kunt verwachten. Onder Activiteit zie je een overzicht van belangrijke meldingen binnen je smarthome staan. Mocht er bijvoorbeeld een apparaat zijn toegevoegd of verwijderd, dan lees je dat hier. Ook krijg je meldingen met betrekking tot je wifi-verbinding en mediabediening. Onder Instellingen tref je nog steeds dezelfde opties aan als in de oude versie. Echter, sommige opties staan nu wel wat prominenter in beeld.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.