Google Wifi-gebruikers opgelet: binnenkort kun je de app die bij je meshnetwerk hoort namelijk niet meer gebruiken. Google heeft ervoor gekozen die routers op te nemen in de Google Home-applicatie, zodat je alle slimme apparaten van Google binnen één app kunt bedienen. In dit artikel bespreken we wat je precies moet weten over de overgang van Google Wifi naar Google Home.

Hoe maak je de overstap?

Google heeft gebruikers tevens voorzien van een handig stappenplan waarmee je de overstap kunt maken. Door de onderstaande stappen op de volgen, zet je je netwerk binnen no-time over.

Open de Google Home-app en tik linksboven op het plusicoon. Tik vervolgens op Google Wifi-netwerk importeren en tik op Volgende. Kies een huis en tik op Volgende. Bevestig je wifi-netwerk en tik op Volgende. Volg de instructies in de app om het toevoegen van je netwerk af te ronden. 

Van Google Wifi naar Google Home

De overgang van Google Wifi naar Google Home gebeurt in twee stappen. De eerste stap is dat Google de meest functies binnen de huidige Google Wifi-applicatie stopzet. Dat gebeurt op 25 mei 2021. De applicatie is dan niet compleet nutteloos, maar je kunt er geen zaken meer in regelen. Je kunt alleen de status van je netwerk opvragen. Wil je echter iets veranderen – zoals het toevoegen van een nieuw punt of wat dan ook – dan heb je de Google Home-app nodig.

Vanaf juni – en de precieze datum is tot op heden nog niet bekend gemaakt – is het ook zo dat Google de Wifi-app uit de Google Play Store en de App Store haalt (respectievelijk de downloadwinkels voor Android en iOS). Voortaan worden alle updates dus gedaan via Google Home en worden nieuwe gebruikers ook meteen naar die andere app gestuurd, zodat er verder geen verwarring meer kan ontstaan. Dit is tevens het moment dat de ondersteuning voor de Google Wifi-app volledig wegvalt.

©PXimport

Deze verandering komt niet uit de lucht vallen. Google werkt hier namelijk al sinds 2019 aan, toen de Google Nest Wifi-punten gelanceerd werden. Die nieuwe wifi-routers werken alleen met de Google Home-app, waardoor gebruikers van het nieuwere systeem dus al niets te maken hadden met de Wifi-app. Echter, destijds bood de Home-app niet dezelfde functionaliteiten aan als de Wifi-app. Daardoor moest Google beloven de Wifi-app in leven te houden, tot het moment dat de Home-app dezelfde functies aan zou bieden. En dat zou dus per juni 2021 gebeurd moeten zijn.

Google laat weten dat er enkele voordelen zijn wanneer je overstapt van Google Wifi naar Google Home. Zo lijkt het net alsof je een keuze hebt, maar in feite heb je die niet. Desondanks is het goed om te weten dat er bijvoorbeeld betere videovergaderingen zijn op Google Meet en Zoom. Ook krijg je meer inzicht in je netwerk, door meldingen als nieuwe apparaten zich aanmelden bij je netwerk of gedetailleerde diagnosegegevens om problemen met de internetverbinding te verhelpen. Tot slot heb je meer controle over je wifi-netwerk in huis; meer dan bij Google Wifi het geval is.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!