De AMD Radeon RX 480 is een goede poging om een betaalbare grafische kaart te maken die uiteindelijk ook virtual reality-applicaties kan draaien. Twee van deze GPU's bij elkaar zijn namelijk net zo snel als een GTX 1080 van Nvidia, maar dan voor de helft van de prijs. Een ambitieus doel, maar wel één dat verrassend goed wordt gehaald. We mochten vast met de kaart aan de slag, en dit is onze eerste indruk.

Dit is niet onze review van de AMD Radeon RX 480. Die volgt later deze week.

AMD wil met de nieuwe Radeon RX 480 een VR-ready grafische kaart aanbieden voor zo'n € 220,-. Dat is een aantrekkelijke prijs, aangezien de kaart zich moet kunnen meten met de GTX 970 van Nvidia. Voor een 970 betaal je op dit moment nog € 290,-.

Uiterlijk

De RX 480 ziet er in ieder geval een stuk minder stoer uit dan zijn vermeende Nvidia-tegenhanger. De kaart is omsloten door een zwarte behuizing, met uiteraard een kleine uitsparing voor de fan om warmte af te voeren. De gesloten behuizing en enkele fan lijken een recept voor een oververhitte kaart, maar onder de meest extreme benchmarks die we hebben uitgevoerd, hebben we geen temperatuur hoger dan 85 graden Celsius gemeten.

©PXimport

©PXimport

Het simpele design gaat geen schoonheidswedstrijden winnen, maar het zijn natuurlijk de prestaties die tellen.

©PXimport

Benchmark RX 480

We hebben de kaart gebenchmarkt in Heaven Unigine. Met alle opties op ultra liep de RX 480 tegen zijn limieten aan en draaide een gemiddelde frame rate van 50 fps in1080p. Ter vergelijking: De GTX 970 draait met dezelfde opties een gemiddelde van 67 fps. Uit de algemene prestaties van Heaven wordt duidelijk dat de RX 480 (score 1282) toch niet helemaal kan concurreren met de GTX 970 (score 1704).

©PXimport

We hebben voor deze preview alleen gekeken naar de prestaties van de kaart zelf, en die niet officieel afgezet tegen andere kaarten. Dat volgt in een latere review. Laten we eerst eens kijken hoe de RX 480 zich staande houdt tijdens het gamen.

©PXimport

Total War Warhammer

De nieuwe titel van The Creative Assembly staat sinds de release al bekend om de fikse pc-eisen om het spel soepel te draaien. We testten Total War Warhammer op ultra settings met twee grote legers en waren aangenaam verrast.

De frame rate bleef netjes tussen de 40 en 60 fps hangen tijdens het hele gevecht. Op het moment dat we vier grote legers het veld lieten betreden kreeg de AMD-kaart het toch wel erg zwaar en moesten we de grafische opties naar beneden schalen. Op high was de fps wel acceptabel, wat geen slechte prestatie is voor een kaart in deze prijsklasse.

©PXimport

Overigens heb je voor dergelijke gevechten ook een stevige processor nodig, dus op de meeste budget- en mid-range-game-pc’s moet de grootte van de legers sowieso naar beneden geschaald worden.

Star Wars Battlefront

We testten de Radeon-kaart ook in een galaxy far far away, en ook in Star Wars: Battlefront leverde de RX 480 prima prestaties. Met alle grafische toeters en bellen (en de instellingen op ultra, draaide de kaart RX 480 op 100 frames per seconde, ook tijdens de grotere veldslagen tussen 40 spelers.

Conclusie

We hebben de Radeon RX 480 nog niet kunnen testen met VR-apparatuur, maar als gewone videokaart voor het gamen houdt de kaart zich goed ten opzichte van andere 3D-kaarten in zijn prijsklasse. De meeste titels die op dit moment voor pc uit zijn kun je op hoog of zelfs ultra in 1080p spelen met een frame rate van 60 fps.

©PXimport

Met een prijs van 220 euro is de RX 480 misschien wel de meest aantrekkelijke budgetkaart van dit moment (er is ook een 8 GB-kaart beschikbaar voor € 260,-). Voor de iets betere GTX 970 van Nvidia betaal je namelijk dik 70 euro meer.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.