Bass+ is de naam van de nieuwe lijn koptelefoons van het merk Philips. Deze lijn staat garant voor vederlichte koptelefoons zonder in te leveren op de lage tonen. Wij mochten de compacte Bass+ Over-ear van Philips uitproberen.

Opvouwen

Wat gelijk opvalt zijn de ronde oorschelpen met de opvallend brede oorkussens. Het contrasterende logo van Bass+ steekt mooi af tegen de zijkant van de koptelefoon. Het logo maakt deze en de andere koptelefoons uit de lijn herkenbaar op een subtiele manier.

Lees ook: Tips voor het vinden van de beste koptelefoon

©PXimport

De Bass+ Over-ear is inklapbaar op een manier zoals we dat niet vaak zien. Je kantel beide oorschelpen naar binnen, waardoor de koptelefoon een compact pakketje wordt dat tegen een stootje kan.

Niet echt over-ear

Op papier is de koptelefoon van Philips het over-ear model uit de lijn van Bass+ koptelefoons. Toch is het niet echt een over-ear koptelefoon. De ronde oorkussens rusten grotendeels op je oor en de opening in de oorschelp is veel te klein om je oor te omsluiten. De oorschelpen bedekken wel je hele oor, maar door het ontwerp is er weinig sprake van isolatie – iets waarvoor veel gebruikers juist voor een over-ear kiezen.

©PXimport

De Bass+ Over-ear scoort ook niet denderend op comfort. De oorkussens zijn vrij hard en op de hoofdband zit geen kussen of iets dergelijks. Dit hoeft geen ramp te zijn, maar door het ontwerp van de oorschelpen leunt het grootste deel van het gewicht op de hoofdband. Doordat hier geen kussen op zit, gaat de hoofdband al snel irriteren. Gelukkig is de Bass+ Over-ear wel bijzonder licht van gewicht, waardoor de harde hoofdband iets minder storend is.

De koptelefoon zit wel heel vervelend wanneer je één van de oorkussens naast je oor schuift om bijvoorbeeld naar iemand te kunnen luisteren. De koptelefoon buigt amper mee, waardoor de hoofdband in zulke situaties eerder als een bankschroef aanvoelt.

Bass+

Wat de koptelefoon van Philips inlevert op comfort, wordt voor een deel goedgemaakt door het geluid van de koptelefoon. De koptelefoon van iets meer dan 100 gram klinkt een stuk zwaarder je zou denken en het is bijzonder om te horen hoe goed de basweergave is bij een koptelefoon die zo dun en licht is. Je hoort wel dat de hogere tonen iets zijn afgevlakt, maar dat kunnen we de betaalbare koptelefoon maar moeilijk kwalijk nemen.

Zoals de naam al doet vermoeden doet vooral muziek waarbij de bas belangrijk is het goed. De nadruk is niet te heftig – zo gaat er weinig uit het middengebied verloren en ook de hoge tonen zijn nog goed waarneembaar. Pas op hogere volumes worden vooral de hoge tonen een beetje schel – de bas blijft in veel gevallen prima.

Knoppen

Met de stevige knoppen op de koptelefoon kun je het volume regelen en het volgende- en vorige kiezen. Dit laatste gaat echter wel op een bijzondere manier: door twee keer op de play/pauze-knop te drukken ga je naar het volgende nummer, maar om het vorige nummer te kiezen moet je deze knop langer inhouden.

©PXimport

Conclusie

De Bass+ Over-ear is niet bepaald de meest comfortabele koptelefoon die we ooit hebben getest. Vooral gebruikers die een zachte hoofdband en oorkussens belangrijk vinden kunnen beter even verder zoeken. Toch is het geluid van de lichte, draadloze koptelefoon verbazingwekkend goed. Wat geluidskwaliteit betreft heeft Philips met de Bass+ de lat enorm hoog gelegd voor betaalbare, draadloze koptelefoons.

De Bass+ Over-ear is binnenkort verkrijgbaar.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.