De Denon DHT-S218 is een goedkope 2.1-soundbar die Dolby Atmos-geluid kan verwerken. Dat is bijzonder, want meestal moet je hiervoor bij een duurder apparaat zijn.

Met z’n adviesprijs van 269 euro mag je de DHT-S218-soundbar gerust heel betaalbaar noemen. Zeker als je hem vergelijkt met topmodellen die 1000 euro of zelfs meer kosten, zoals de Samsung HW-Q990D. De lagere prijs is echter niet het enige waarom deze Denon in het oog springt. De DHT-S218 is een kleiner toestel, terwijl veel Atmos-modellen ontworpen zijn om bij een 55- of zelfs 65inch-televisie te passen. Dit model is de opvolger van de oudere gelijkaardige DHT-S217.

Z’n compacte vorm maakt de Denon-soundbar dus een interessant product voor bij een kleiner tv-scherm of in een kleinere kamer. Of als je gewoon geen zin hebt in een reusachtige soundbar die alle ruimte en aandacht opeist. Dit is een soundbar zonder draadloze subwoofer, dus je hoeft ook geen ruimte te maken voor een tweede grote kast. De Denon biedt echter niet zo heel veel opties om muziek te streamen.

©Denon

Heel veel plaats neemt de Denon niet in.

Elegant afgewerkt

Vergeleken met de meeste budgettoestellen is de DHT-S218 een chique verschijning. De voorkant die afgewerkt is in een donkergrijze stof zorgt voor een beetje luxe en een zekere Scandinavische uitstraling. Dat het textiel over een afgeronde rand verder doorloopt tot de helft van de bovenkant is een mooi accent. Daar vind je trouwens vijf knoppen om de soundbar te bedienen. Die ga je wellicht zelden gebruiken, maar het is toch handig dat ze er zijn.

©Denon

Via de toetsen bovenaan kun je het volume regelen.

De breedte van 89 cm is echt heel bescheiden, terwijl de hoogte van 6,7 cm maakt dat je de Denon probleemloos voor de meeste tv’s op een voet kunt plaatsen. Door z’n lage gewicht en afmetingen kun je hem ook aan de muur monteren. Links en rechts zijn er openingen in de soundbar waarlangs lage tonen naar buiten komen. Daarom plaats je hem het best zo dat er aan weerszijden enkele tientallen centimeters vrij zijn en liefst niet in een kast. 

Een extra HDMI-ingang

De meeste budget-soundbars hebben weinig ingangen. Dat is anders bij deze soundbar. Naast de HDMI-eARC-poort die je gebruikt om hem te verbinden met een tv, is er een extra HDMI-ingang om bijvoorbeeld een Apple TV of console aan te sluiten, en dat kan ook met next-genconsoles. Alleen 4K120 of 8K kan deze soundbar niet aan. Wel is er een optische ingang en een aux-input verstopt in een nis achterop, zodat je kabels netjes kunt wegwerken. Op de kleine details is dus ook gelet.

Let op de ledjes

Achter de stoffen bekleding voorop zitten vijf ledjes verstopt die naargelang de situatie deels of allemaal oplichten. Geen display dus en je moet de leds interpreteren om te weten wat ze betekenen. Dat er eentje aan de rechterzijde blauw oplicht, wil bijvoorbeeld zeggen dat er Dolby Atmos-geluid binnenkomt, terwijl vier witte ledjes aangeeft dat je de aux-ingang gebruikt. Vermoedelijk gaan de meeste mensen gewoon op hun gevoel af en drukken ze op de knoppen van de afstandsbediening tot gebeurt wat ze willen.

©Jamie Biesemans

Er zit geen display op deze Denon.

Klein, maar met veel knoppen

Denon levert echt een heel kleine afstandsbediening mee. Het gevaar dat hij tussen de kussens van sofa verdwijnt, is dus niet onaannemelijk. Verder is hij wel heel bruikbaar. Ondanks het kleine formaat heeft deze afstandsbediening veel knopjes. Naast regelaars voor volume en de bassen, kun je ermee schakelen tussen de verschillende ingangen op de soundbar. Afhankelijk van wat je afspeelt, kun je drukken op een knop Music of Movie, met een optie Night om de bassen ’s avonds laat te dempen.

©Jamie Biesemans

Er zijn drie knoppen om dialogen helderder te maken.

Positief is dat Denon z’n uitstekende Dialog Enhancer-technologie in deze soundbar stopt. Druk op Low, Med of High om spraak in films en tv-uitzendingen meer of minder uit de mix te tillen. High werkt het best, maar laten stemmen wel wat nasaal klinken. 

Voor muziek

Muziek afspelen? Verwacht bij de DHT-S218 geen wifi-streamen en al helemaal niet Denons HEOS-platform. Als je een playlist naar de soundbar wilt sturen, kun je enkel bluetooth gebruiken om dat vanaf een smartphone of tablet te doen. Of je regelt het via je televisie, als je tv de app van je favoriete streamingdienst ondersteunt. Stream je via bluetooth, dan gebruik je wellicht de basale SBC-codec, maar in de toekomst werkt de betere LC3-codec ook.

©Jamie Biesemans

De blauwe accenten aan de zijkant zorgen voor een elegant accent.

In de praktijk vonden we de Denon DHT-S218 best prettig spelen, zeker als je kiest voor de Music-modus. Je kunt dan rekenen op een warmere klank met wat dofheid, maar vocals komen wel mooi naar voren. Ook wat complexere muziek, zoals de Hans Zimmer-soundtrack van Dune, komt nog gelaagd uit de soundbar. De weidsheid en het fijne detail mis je wel wat, maar dat is typisch voor een soundbar op dit niveau. Met popmuziek, dat intenser en gecomprimeerder gemasterd wordt, voelt de Denon zich helemaal thuis.

Grootsere klank dan verwacht 

Ondanks de ondersteuning voor Dolby Atmos en oudere Dolby-formaten (DTS-geluid lust-ie niet), blijft de DHT-S218 een soundbar die 2.1-stereo afspeelt. Hij zet echter slimme software in om de 3D-ervaring na te bootsen via de twee tweeters, de twee drivers of speakers voor middentonen en de twee woofers. De prestaties van een dure soundbar die wél beschikt over veel kanalen kan de Denon uiteraard niet evenaren. Maar door het bescheiden aantal speakers op een specifieke manier aan te sturen, weet deze soundbar wel een grotere geluidsbeeld te creëren. De stap van de tv-speakers naar de Denon is zeker merkbaar. 

De Denon slaagt er ook in om een verrassend vol geluid te produceren. De meeste soundbars vertrouwen op een extra draadloze subwoofer om echt diepe bastonen de kamer in te sturen. Hier is die subwoofer afwezig, maar zijn er wel twee iets grotere woofers ingebouwd. De diepste bassen blijven afwezig bij de racescène van Ready Player One, maar voor de rest zet hij wel een indrukwekkende prestatie neer. In de Movie-stand wordt de hectiek van de race en de vele botsingen en crashes goed overgebracht – beter dan verwacht.

©Jamie Biesemans

Je kunt rekenen op een vrij goede bioscoopervaring.

Er gebeurt bij dit testfragment veel op het scherm, waardoor geluidseffecten snel verloren kunnen gaan in de algemene chaos. De DHT-S218 zorgt echter voor redelijk veel detail. De muntstukken die rinkelen als een racer crasht bijvoorbeeld, komen nog sterk uit de mix. Zet je de soundbar loeihard, dan loopt-ie wel tegen z’n limieten aan en begint alles hard te klinken. Ook dat is kenmerkend voor een (goedkopere) soundbar.

De spraakprestaties zijn echter heel goed, ondanks de afwezigheid van een toegewijd centerkanaal in deze 2.1-soundbar. Bij enkele afleveringen van de nieuwe Doctor Who werden de speelse dialogen daardoor samen met de muziek helder aangeleverd. De functie Dialog Enhancer werkt ook zeer goed als je ’s avond laat op een lager volume luistert. Een zwakke plek bij veel budgettoestellen, maar de Denon doet het op dit vlak heel goed.

Conclusie 

Hoewel de Denon DHT-S218 vanwege zijn 2.1-kanalen niet presteert zoals een topmodel of een soundbar uit de middenklasse (500-600 euro), biedt hij wel heel veel voor z’n prijs. Vergeleken met veel rivalen met een vergelijkbare prijs is de DHT-S218 een zeer goed presterende soundbar die met name dialogen helder weergeeft. Ook muziek en actie-effecten worden voller neergezet dan je zou verwachten, wat een film- of gameavond een stukje meeslepender maakt. De elegante afwerking van dit budgettoestel is de kers op de taart.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.