De Denon DHT-S218 is een goedkope 2.1-soundbar die Dolby Atmos-geluid kan verwerken. Dat is bijzonder, want meestal moet je hiervoor bij een duurder apparaat zijn.

Met z’n adviesprijs van 269 euro mag je de DHT-S218-soundbar gerust heel betaalbaar noemen. Zeker als je hem vergelijkt met topmodellen die 1000 euro of zelfs meer kosten, zoals de Samsung HW-Q990D. De lagere prijs is echter niet het enige waarom deze Denon in het oog springt. De DHT-S218 is een kleiner toestel, terwijl veel Atmos-modellen ontworpen zijn om bij een 55- of zelfs 65inch-televisie te passen. Dit model is de opvolger van de oudere gelijkaardige DHT-S217.

Z’n compacte vorm maakt de Denon-soundbar dus een interessant product voor bij een kleiner tv-scherm of in een kleinere kamer. Of als je gewoon geen zin hebt in een reusachtige soundbar die alle ruimte en aandacht opeist. Dit is een soundbar zonder draadloze subwoofer, dus je hoeft ook geen ruimte te maken voor een tweede grote kast. De Denon biedt echter niet zo heel veel opties om muziek te streamen.

©Denon

Elegant afgewerkt

Vergeleken met de meeste budgettoestellen is de DHT-S218 een chique verschijning. De voorkant die afgewerkt is in een donkergrijze stof zorgt voor een beetje luxe en een zekere Scandinavische uitstraling. Dat het textiel over een afgeronde rand verder doorloopt tot de helft van de bovenkant is een mooi accent. Daar vind je trouwens vijf knoppen om de soundbar te bedienen. Die ga je wellicht zelden gebruiken, maar het is toch handig dat ze er zijn.

©Denon

De breedte van 89 cm is echt heel bescheiden, terwijl de hoogte van 6,7 cm maakt dat je de Denon probleemloos voor de meeste tv’s op een voet kunt plaatsen. Door z’n lage gewicht en afmetingen kun je hem ook aan de muur monteren. Links en rechts zijn er openingen in de soundbar waarlangs lage tonen naar buiten komen. Daarom plaats je hem het best zo dat er aan weerszijden enkele tientallen centimeters vrij zijn en liefst niet in een kast. 

Een extra HDMI-ingang

De meeste budget-soundbars hebben weinig ingangen. Dat is anders bij deze soundbar. Naast de HDMI-eARC-poort die je gebruikt om hem te verbinden met een tv, is er een extra HDMI-ingang om bijvoorbeeld een Apple TV of console aan te sluiten, en dat kan ook met next-genconsoles. Alleen 4K120 of 8K kan deze soundbar niet aan. Wel is er een optische ingang en een aux-input verstopt in een nis achterop, zodat je kabels netjes kunt wegwerken. Op de kleine details is dus ook gelet.

Let op de ledjes

Achter de stoffen bekleding voorop zitten vijf ledjes verstopt die naargelang de situatie deels of allemaal oplichten. Geen display dus en je moet de leds interpreteren om te weten wat ze betekenen. Dat er eentje aan de rechterzijde blauw oplicht, wil bijvoorbeeld zeggen dat er Dolby Atmos-geluid binnenkomt, terwijl vier witte ledjes aangeeft dat je de aux-ingang gebruikt. Vermoedelijk gaan de meeste mensen gewoon op hun gevoel af en drukken ze op de knoppen van de afstandsbediening tot gebeurt wat ze willen.

©Jamie Biesemans

Klein, maar met veel knoppen

Denon levert echt een heel kleine afstandsbediening mee. Het gevaar dat hij tussen de kussens van sofa verdwijnt, is dus niet onaannemelijk. Verder is hij wel heel bruikbaar. Ondanks het kleine formaat heeft deze afstandsbediening veel knopjes. Naast regelaars voor volume en de bassen, kun je ermee schakelen tussen de verschillende ingangen op de soundbar. Afhankelijk van wat je afspeelt, kun je drukken op een knop Music of Movie, met een optie Night om de bassen ’s avonds laat te dempen.

©Jamie Biesemans

Positief is dat Denon z’n uitstekende Dialog Enhancer-technologie in deze soundbar stopt. Druk op Low, Med of High om spraak in films en tv-uitzendingen meer of minder uit de mix te tillen. High werkt het best, maar laten stemmen wel wat nasaal klinken. 

Voor muziek

Muziek afspelen? Verwacht bij de DHT-S218 geen wifi-streamen en al helemaal niet Denons HEOS-platform. Als je een playlist naar de soundbar wilt sturen, kun je enkel bluetooth gebruiken om dat vanaf een smartphone of tablet te doen. Of je regelt het via je televisie, als je tv de app van je favoriete streamingdienst ondersteunt. Stream je via bluetooth, dan gebruik je wellicht de basale SBC-codec, maar in de toekomst werkt de betere LC3-codec ook.

©Jamie Biesemans

In de praktijk vonden we de Denon DHT-S218 best prettig spelen, zeker als je kiest voor de Music-modus. Je kunt dan rekenen op een warmere klank met wat dofheid, maar vocals komen wel mooi naar voren. Ook wat complexere muziek, zoals de Hans Zimmer-soundtrack van Dune, komt nog gelaagd uit de soundbar. De weidsheid en het fijne detail mis je wel wat, maar dat is typisch voor een soundbar op dit niveau. Met popmuziek, dat intenser en gecomprimeerder gemasterd wordt, voelt de Denon zich helemaal thuis.

Grootsere klank dan verwacht 

Ondanks de ondersteuning voor Dolby Atmos en oudere Dolby-formaten (DTS-geluid lust-ie niet), blijft de DHT-S218 een soundbar die 2.1-stereo afspeelt. Hij zet echter slimme software in om de 3D-ervaring na te bootsen via de twee tweeters, de twee drivers of speakers voor middentonen en de twee woofers. De prestaties van een dure soundbar die wél beschikt over veel kanalen kan de Denon uiteraard niet evenaren. Maar door het bescheiden aantal speakers op een specifieke manier aan te sturen, weet deze soundbar wel een grotere geluidsbeeld te creëren. De stap van de tv-speakers naar de Denon is zeker merkbaar. 

De Denon slaagt er ook in om een verrassend vol geluid te produceren. De meeste soundbars vertrouwen op een extra draadloze subwoofer om echt diepe bastonen de kamer in te sturen. Hier is die subwoofer afwezig, maar zijn er wel twee iets grotere woofers ingebouwd. De diepste bassen blijven afwezig bij de racescène van Ready Player One, maar voor de rest zet hij wel een indrukwekkende prestatie neer. In de Movie-stand wordt de hectiek van de race en de vele botsingen en crashes goed overgebracht – beter dan verwacht.

©Jamie Biesemans

Er gebeurt bij dit testfragment veel op het scherm, waardoor geluidseffecten snel verloren kunnen gaan in de algemene chaos. De DHT-S218 zorgt echter voor redelijk veel detail. De muntstukken die rinkelen als een racer crasht bijvoorbeeld, komen nog sterk uit de mix. Zet je de soundbar loeihard, dan loopt-ie wel tegen z’n limieten aan en begint alles hard te klinken. Ook dat is kenmerkend voor een (goedkopere) soundbar.

De spraakprestaties zijn echter heel goed, ondanks de afwezigheid van een toegewijd centerkanaal in deze 2.1-soundbar. Bij enkele afleveringen van de nieuwe Doctor Who werden de speelse dialogen daardoor samen met de muziek helder aangeleverd. De functie Dialog Enhancer werkt ook zeer goed als je ’s avond laat op een lager volume luistert. Een zwakke plek bij veel budgettoestellen, maar de Denon doet het op dit vlak heel goed.

Conclusie 

Hoewel de Denon DHT-S218 vanwege zijn 2.1-kanalen niet presteert zoals een topmodel of een soundbar uit de middenklasse (500-600 euro), biedt hij wel heel veel voor z’n prijs. Vergeleken met veel rivalen met een vergelijkbare prijs is de DHT-S218 een zeer goed presterende soundbar die met name dialogen helder weergeeft. Ook muziek en actie-effecten worden voller neergezet dan je zou verwachten, wat een film- of gameavond een stukje meeslepender maakt. De elegante afwerking van dit budgettoestel is de kers op de taart.

Je smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoon; het is de kluis van je digitale leven. Bankzaken, privéfoto's, e-mails en locatiegegevens: het staat er allemaal op. Het goed beveiligen van die toegang is dus geen overbodige luxe. Maar kies je voor het ouderwetse wachtwoord, je vingerafdruk of toch je gezicht? Wij leggen de voor- en nadelen van elke methode naast elkaar.

De klassieker: pincode of wachtwoord

Elke telefoon vraagt erom bij het opstarten: een code. Dit is de basisbeveiliging. Zonder code kun je vaak geen gezichtsherkenning of vingerafdruk instellen. Maar is het ook de beste methode voor dagelijks gebruik?

©ID.nl

Pincode of wachtwoord: de voordelen

• Veiligheid in eigen hand

Het sterke aan een code is dat het in je hoofd zit. Maar een code als 1234 of 0000 is zo gekraakt. Maar kies je voor een langere cijferreeks? Dan is het voor iemand die je smartphone in handen krijgt digitaal gezien nagenoeg onmogelijk om de code te kraken. Voeg je ook letters toe, (zie kader), dan is dit digitaal gezien de moeilijkste methode om te kraken.

• Juridisch sterker

Een interessant weetje: in veel rechtsgebieden val je met een toegangscode onder het zwijgrecht. De politie mag je vaak niet dwingen je code af te staan. Je vinger op een scanner leggen kan in sommige situaties wel als dwangmiddel worden ingezet.

Pincode of wachtwoord: de nadelen

• Afkijken

Iemand die in de trein over je schouder meekijkt, heeft je pincode zo gezien. Ook vette vingers op het scherm kunnen je patroon verraden.

• Gemak

Tachtig keer per dag een lange code intikken gaat vervelen. Mensen kiezen daardoor vaak voor een te simpele code, en dat maakt het juist onveilig.

©ID.nl

2. Lekker snel (maar niet altijd even veilig): vingerafdrukscanner

De vingerafdrukscanner is mateloos populair vanwege het enorme gebruiksgemak: in één soepele beweging pak je je telefoon en ben je vrijwel direct binnen. Toch is het belangrijk om te weten dat de ene scanner de andere niet is en dat dit systeem zowel sterke als zwakke punten heeft.

Vingerafdrukscanner: de voordelen

• Snelheid

Het is vaak de snelste manier om je telefoon te openen, zeker als de scanner in de aan-knop verwerkt zit.

• Betrouwbaarheid (bij de juiste techniek)

Heb je een toestel met een fysieke scanner (achterop/zijkant) of een moderne ultrasone scanner (zoals in de Samsung S-serie)? Dan is de beveiliging uitstekend. Ultrasone scanners maken een 3D-map van je vinger en zijn zeer moeilijk te foppen.

Vingerafdrukscanner: de nadelen

• Natte vingers en pleisters

Heb je natte handen? Dan weigeren veel scanners dienst. Ook met een pleister om je vinger herkent de telefoon je niet. Tip: zorg daarom dat je vingerafdrukken van allebei je handen opslaat.

• Ongewenste toegang

Een klein (maar reëel) risico is dat iemand toegang krijgt terwijl je slaapt of bewusteloos bent, door voorzichtig je vinger op de scanner te leggen.

• Onveilige optische scanners

Veel budget-telefoons hebben een 'optische scanner' onder het scherm. Deze maakt een 2D-foto van je vinger. Dit is minder veilig en makkelijker te foppen dan de ultrasone varianten.

©ID.nl

Gezichtsherkenning: gemak of schijnveiligheid?

Telefoon ontgrendelen door ernaar te kijken voelt als magie. Maar pas op: hier zit de grootste valkuil voor consumenten.

Gezichtsherkenning: de voordelen

• Ultiem gemak

Je hoeft niets aan te raken. Kijken is openen. Ideaal als je bijvoorbeeld handschoenen draagt in de winter.

• Extreem veilig (alleen bij 3D)

Heb je een iPhone (FaceID) of een dure Android met 3D-sensoren? Dan worden er duizenden onzichtbare puntjes op je gezicht geprojecteerd om diepte te meten. Dit is amper te misleiden.

Gezichtsherkenning: de nadelen

• Schijnveiligheid (bij 2D)

Veel goedkopere Android-telefoons gebruiken simpelweg de selfiecamera (2D-herkenning). Dit is niet veilig. Soms is een foto van jou (van Facebook of Instagram) al genoeg om in te breken. Gebruik dit type gezichtsherkenning zeker nooit voor je bank-app.

• Toegang tijdens slaap

Als je niet oplet, kan iemand je telefoon voor je gezicht houden terwijl je slaapt om hem te ontgrendelen. Tip: Zet in de instellingen altijd de optie "Aandacht vereist" of "Ogen open" aan. Dan werkt het alleen als je echt naar het scherm kijkt.

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het best?

Wat de slimste keuze is, hangt volledig af van je toestel. Heb je een iPhone of een high-end Android-telefoon met 3D-scan? Dan kun je gerust gebruikmaken van gezichtsherkenning; dat is niet alleen snel en makkelijk, maar ook veilig. Bezit je echter een middenklasse- of budgettoestel, kies dan liever voor de vingerafdrukscanner. De gezichtsherkenning op deze modellen is namelijk vaak onveilig.

Vergeet ook de basis niet: zorg altijd voor een sterke toegangscode (liefst alfanumeriek of langer dan vier cijfers) als back-up. Start je telefoon bovendien af en toe opnieuw op. Hierdoor wordt de biometrische beveiliging tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je telefoon op zijn veiligst is.

📱Ook interessant: Help! Ik ben het wachtwoord van mijn Apple ID vergeten

Ben je op zoek naar goede software voor het bewerken van foto’s en andere grafische bestanden? Dan is de kans groot dat je Gimp al kent als veelzijdig alternatief voor dure grafische pakketten. Nu is er een nieuwe versie beschikbaar: Gimp 3. Hoe verhoudt deze nieuwe versie zich ten opzichte van de andere grafische programma's?

Er is lange tijd gewerkt aan versie 3 van Gimp: het team heeft er maar liefst zeven jaar aan gesleuteld. De makers, bestaande uit vrijwilligers, begonnen direct aan deze editie na de release van Gimp 2.10 in 2018. Al terug in 2020 kregen we een voorproefje van Gimp 3.0 via een ontwikkelversie, maar pas in 2025 zag de definitieve editie het daglicht. Wie overigens nu denkt dat het Gimpt-team aan het uitrusten is, heeft het mis. Op dit moment is het team namelijk alweer bezig met een volgende versie: Gimp 3.2.

Indeling

Je kunt Gimp tot in detail naar je hand zetten . Dat is geen overbodige luxe: het programma kent een relatief grote hoeveelheid opties die je niet altijd gebruikt. Hoe je Gimp indeelt, heeft voornamelijk te maken met de acties die je ermee wilt uitvoeren, bijvoorbeeld foto’s bewerken, illustraties maken of digitale kunst maken. Om de omgeving te stroomlijnen, kun je gebruikmaken van dokbare vensters. Open het menu Vensters en kies Dokbare vensters. Bepaal vervolgens welke opties je snel toegankelijk wilt hebben. Je vindt verschillende opties, zoals de kleurenwaaier, lettertypes, lagen en penselen.

Wil je je volledig concentreren op het document zelf? Dan kun je de dokvensters ook (tijdelijk) uitschakelen. Kies Vensters / Dokken verbergen (en dezelfde optie om ze later weer zichtbaar te maken). Een tussenvorm is ook mogelijk, waarbij je de gedokte vensters laat zweven. Je hebt hierdoor meer vrijheid bij het optimaal inrichten van je werkomgeving. Kies voor Vensters en verwijder het vinkje bij Enkelvenstermodus.

Ben je tevreden over je eigen indeling? Dan kun je deze direct opslaan. Kies dan Bewerken / Voorkeuren / Interface / Vensterbeheer. Klik op Vensterposities nu opslaan. Standaard wordt de werkomgeving bewaard zodra je het programma afsluit (controleer of Vensterposities opslaan bij verlaten is geactiveerd).

Als je gebruikmaakt van meerdere beeldschermen, dan kun je Gimp hiermee rekening laten houden. Activeer Open vensters op dezelfde beeldschermen als eerder. Heb je vensters verschoven, maar wil je snel terugkeren naar eerdere posities? Klik op Opgeslagen vensterposities terugzetten.

Specifieke functies

Eerlijk is eerlijk: Gimp bevat een flinke hoeveelheid functies. De kans bestaat dat je een gewenste functie niet kunt vinden. In plaats van uren te zoeken, kun je de functie ook opzoeken in een overzicht. Kies Hulp / Een functie zoeken en deze uitvoeren. Typ de naam of omschrijving van de functie, bijvoorbeeld ‘lagen’.

In het zoekoverzicht toont Gimp alleen opties die met het trefwoord te maken hebben. Klik op een resultaat om de functie daadwerkelijk uit te voeren. Bij elke functie zie je ook waar deze zich in het programma bevindt, zodat je deze een volgende keer zelfstandig kunt uitvoeren.

Grootte aanpassen

Je kunt op elk gewenst moment het formaat van de afbeelding aanpassen. Kies Afbeelding / Afbeelding schalen. Bepaal de gewenste breedte en hoogte in de sectie Afbeeldingsgrootte. Standaard is de eenheid millimeter, maar je kunt ook een andere eenheid kiezen. Bijvoorbeeld Pixels of Percent.

Die laatste optie is interessant als je de volledige afbeelding in één keer wilt vergroten of juist verkleinen. Standaard zijn de verhoudingen tussen breedte en hoogte aan elkaar gekoppeld. Dat is niet verplicht: klik op het pictogram van de ketting om die koppeling te verbreken. Tevreden met de nieuwe waarden? Bevestig met een klik op Schalen.

De titelbalk van de afbeelding die je hebt geopend, geeft in Gimp belangrijke informatie. Zo lees je in de titelbalk onder meer de bestandsnaam af, maar ook welke afmetingen het bestand heeft. Ook zie je hier welke kleurindeling wordt gebruikt, bijvoorbeeld RGB-kleur 8-bit, en uit hoeveel lagen de afbeelding is opgebouwd.

Transformeren

Je kunt Gimp goed gebruiken om nieuw materiaal te maken, maar ook om bestaande grafische afbeeldingen aan te passen. Bijvoorbeeld door ze te roteren of bij te snijden. De meeste functies hiervoor vind je onder Gereedschap / Transformeren. Wil je bijvoorbeeld een afbeelding bijsnijden (croppen), dan kies je voor Gereedschap / Transformeren / Bijsnijden. Om een afbeelding te roteren, kies je in hetzelfde menu voor Draaien. Ook andere opties, zoals Schalen en Spiegelen, zijn ondergebracht in hetzelfde menu.

Je bent overigens niet afhankelijk van dit menu: je kunt de functies ook bereiken via de werkbalk die standaard links in het venster wordt getoond. Houd de muisaanwijzer boven een knop voor meer informatie. Veel functies hebben gedetailleerde eigenschappen. Klik je bijvoorbeeld op Penseel, dan kun je kiezen welke grootte het penseel heeft, welk inkttype en welke kleuropties worden gehanteerd. Gimp toont die eigenschappen in het venster Gereedschapsopties, direct onder de werkbalk waarop je de eerdergenoemde opties vindt.

Geschiedenis

Alle bewerkingen die je op een afbeelding toepast, worden vastgelegd in de geschiedenis. Dit tabblad wordt standaard links in het venster getoond en vult zich naarmate je de acties toepast. Om terug te keren naar een punt in het verleden, klik je op de actie in de lijst. De geschiedenis is handig, omdat je hiermee ziet welke acties je hebt uitgevoerd en kunt experimenteren met verschillende bewerkingen.

Herstellen

Gimp houdt bij welke acties je op een document uitvoert. Dat is handig: hierdoor kun je op een later moment terugkeren naar een eerder punt en wijzigingen ongedaan maken of juist doorvoeren. Je kunt deze geschiedenis op elk moment opvragen: kies voor Bewerken / Geschiedenis ongedaan maken. Linksonder verschijnt een venster met de verschillende stappen. Selecteer nu een bewerking en klik op de knop Ongedaan maken linksonder in het venster.

Heb je een aardige set bewerkingen gemaakt, ben je tevreden en wil je schoon schip maken? Dan kun je de geschiedenis van bewerkingen ook wissen. Afhankelijk van de hoeveelheid bewerkingen kan dit geheugen vrijmaken. Klik op de (verwarrende) knop Alles wissen uit Geschiedenis ongedaan maken. Je vindt deze knop rechtsonder in het geschiedenisvenster.

Filters

Gimp heeft een volwassen verzameling filters: open hiervoor het menu Filters. Er zijn verschillende categorieën. Met sommige filters kun je afbeeldingen verbeteren, bijvoorbeeld door ruis te verwijderen. Om een afbeelding te verbeteren door deze te verscherpen, kies je Filters / Verbeteren / Verscherpen. Ook kun je een afbeelding verbeteren door deze zachter en minder kartelig te maken, via Filters / Vervagen / Gaussiaanse vervaging of Focus vervaging. Om ruis uit een afbeelding (zoals een foto) te halen, kies je Filters / Ruis.

Ook de artistieke filters zijn het bekijken waard. Kies Filters / Artistiek. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen voor het effect van een fotokopie, maar ook voor een getekende stijl (Cartoon) of voor verfeffect (Olieverven). Verder vind je in dezelfde categorie andere kenmerkende stijlen, zoals Textieldruk en Van Gogh.

Effecten

Je kunt filters gebruiken om effecten op een afbeelding toe te passen, bijvoorbeeld door de belichting van een afbeelding aan te passen of door een ‘lens flare’ (een schittering) na te bootsen. Kies Filters / Licht en schaduw. Selecteer je bijvoorbeeld Kies belichtingseffecten, dan opent een venster waarin je opties kiest. Open de tab Licht en bepaal het effect.

Ook via de andere tabbladen in hetzelfde venster, zoals Materiaal en Omgevingsprojectie, kun je de effecten naar je hand zetten. Klik op Instellingen opslaan, zodat je het profiel een volgende keer snel kunt gebruiken. 

Exporteren

Gimp ondersteunt een flinke hoeveelheid bestandsformaten. Standaard worden bestanden opgeslagen in xcf. Dit is de eigen bestandsindeling van Gimp. Een xcf-bestand bevat alle informatie, zoals lagen. Verder is er ondersteuning voor andere formaten. Dat is handig bij het opslaan van de bestanden.

Ben je klaar met een bestand, kies dan Bestand / Exporteren als. In het venster geef je een bestandsnaam op en bepaal je de locatie. Werp hierna een blik op Bestandstype selecteren. Kies de gewenste indeling, zoals gif-afbeelding of png-afbeelding. Het valt hierbij op dat Gimp ook exotischere grafische formaten ondersteunt, zoals Windows-pictogrammen of Windows-cursors.

Tevreden met de keuze? Bevestig met een klik op Exporteren. Afhankelijk van de keuze verschijnt een venster waarin je verregaande controle hebt over het eindresultaat. Kies je bijvoorbeeld voor jpeg, dan verschijnt het venster Afbeelding exporteren als JPEG. Via de balk Kwaliteit bepaal je de kwaliteit, en daarmee de bestandsgrootte van de afbeelding. Onder Geavanceerde instellingen kun je de afbeelding verder aanpassen, bijvoorbeeld door deze minder kartelig te maken. Onder Metadata kun je extra informatie aan de afbeelding meegeven, zoals wie de auteur van het beeld is. Maak je vaak gebruik van dezelfde instellingen, sla de set dan op als profiel via een klik op Instellingen opslaan.

Standaardafbeelding

 Mogelijk werk je vaak met dezelfde soort afbeeldingen, bijvoorbeeld met dezelfde afmetingen. Je kunt tijd besparen door in Gimp deze waarden als standaard in te stellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Standaardafbeelding. Ga uit van een sjabloon, dat je eventueel nog kunt aanpassen.

Kies Sjabloon en selecteer de afmeting. Voor specifieke formaten heb je niet voldoende aan de opties in dat menu. Je kunt de afmetingen ook handmatig opgeven bij Afbeeldingsgrootte. Nog interessanter is de sectie Geavanceerde opties. Hier kun je onder meer de resolutie en een kleurprofiel bepalen, zodat je volledige controle hebt over de nieuwe afbeelding.

Sneller werken

Grote kans dat je het grootste gedeelte van de tijd in Gimp werkt met muis of pen, maar je kunt het toetsenbord ook goed inzetten voor het uitvoeren van acties. De sneltoetsen vind je bij elke menuvermelding, maar je hoeft hiermee geen genoegen te nemen. In Gimp kun je ook eigen sneltoetsen samenstellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Interface. In de sectie Sneltoetsen klik je op Sneltoetsen configureren. Zoek de actie waarvoor je een sneltoets wilt maken of deze wilt aanpassen en selecteer de actie. Druk vervolgens op de toetscombinatie die je wilt toewijzen. Herhaal dit voor alle sneltoetsen die je gebruikt. Tevreden? Klik op Oké. 

Werken met raw-bestanden

Om met raw-bestanden in Gimp te werken, kun je gebruikmaken van externe hulp. Twee populaire uitbreidingen zijn RawTherapee (www.rawtherapee.com) en Darktable (www.darktable.org/install). Met deze uitbreidingen kun je de raw-bestanden klaarmaken en vervolgens verwerken in Gimp. Je mag beide programma’s kosteloos gebruiken.