Het klinkt zo vanzelfsprekend: met een krultang maak je krullen. Maar wist je dat de ene krultang de andere niet is? Van compacte krullen tot een nonchalante slag: we leggen uit welk type krultang je nodig hebt voor welke krul.

Met zoveel krultangen op de markt is een weelderige coupe à la Shakira of Beyoncé altijd binnen handbereik. Wil je een specifiek soort krul in je haar, wees dan wel alert op welk type krultang je koopt. Met de ene krultang maak je de mooiste losse krullen, terwijl de andere krultang juist bedoeld is voor compacte, golvende krulletjes. We zetten per type krultang uiteen welke haarstijl(en) je ermee kunt creëren.

Traditionele krultang met kleine diameter

De traditionele krultang ken je waarschijnlijk wel: deze tang bestaat uit een lange cilindrische staaf waar je je haar omheen draait. De diameter van de staaf is allesbepalend in hoe de krul er uiteindelijk uit komt te zien. Compacte, kleine krulletjes bereik je met een krultang met kleine diameter, ofwel 10 tot 16 mm. Heb je kort haar? Dan ga je beter ook voor een kleine diameter, anders wordt het lastig om het haar volledig om de krultang heen te draaien.

Traditionele krultang met gemiddelde tot grote diameter

Wil je een grovere krul of een nonchalante slag? Dan heb je een krultang met een grotere diameter nodig. Met een diameter rond de 19 mm bereik je medium krullen. Een lossere krul krijg je met een diameter van rond de 32 mm. Heb je een krultang met een kleinere diameter in je kast liggen, dan kun je je haar voor een nonchalante look ook wat losser om de krultang heendraaien. Kam de krullen vervolgens even door en voilà: een luchtige krullenbos.

©Alexei_Zatevakhin

Conische krultang

De conische krultang herken je aan zijn kegelvormige ontwerp: breed bij het handvat en geleidelijk smaller naar het uiteinde toe. In tegenstelling tot veel traditionele krultangen heeft hij geen klem: je wikkelt je haar zelf om de tang heen. Het effect van een conische krultang is iets natuurlijker dan bij een gewone krultang, met een grovere krul bij de aanzet en een wat compactere krul bij de punten. Vergeet je haren na het krullen niet door te kammen voor een extra speels effect.

Wafeltang

Met een wafeltang creëer je perfecte golven in je haar, alsof je net van het strand komt óf de hele nacht met vlechtjes in hebt geslapen. Een wafeltang is te herkennen aan de golfvormige platen, vaak drie naast elkaar. Omdat je met brede plukken werkt, ben je met een wafeltang relatief snel klaar. Wel is het even oefenen wanneer je een wafeltang voor het eerst gebruikt. Om de golven perfect in elkaar over te laten lopen, moet je de wafeltang namelijk steeds precies op de juiste plek positioneren.

©Olga Yastremska, New Africa, Afr

Automatische krultang

Geen zin om elke keer een halfuur (of langer) met je haar bezig te zijn? Met een automatische krultang heb je in een mum van tijd prachtige klassieke krullen. Het enige wat je hoeft te doen, is je haar in de tang vast te zetten. De tang zuigt de lok vervolgens in een verwarmde ruimte, waar hij vanzelf geroteerd wordt om een staaf of cilinder. Na een paar seconden spuugt-ie er een perfect gevormde krul uit. Als we toch een nadeel moeten noemen? Je hebt vaak maar de keuze uit één type krul.

Multistyler

Wat voor soort krul je ook wenst; met een multistyler kun je alle kanten op. Deze veelzijdige stylingtool wordt geleverd met verschillende opzetstukken. Zo gebruik je de volumeborstel om een professionele blowout te creëren en het lange opzetstuk voor een mooie bos krullen. Sommige multistylers worden geleverd met meerdere opzetstukken voor krullen, zodat je zowel grove als compacte krullen kunt maken. Handig: een multistyler zoals de Dyson Airwrap trekt het haar via een gecontroleerde luchtstroom aan, waarna het vanzelf in een krul wordt gedraaid. Je bent dus supersnel klaar, en omdat er niet met hete platen wordt gewerkt, is de kans op hittebeschadiging nihil.

🪮Lees ook: Föhn, krultang of multistyler: wanneer gebruik je wat?

Stijltang

Ook een stijltang kun je gebruiken om krullen te maken. Daar is een speciaal techniekje voor, waarbij je de lok eerst tussen de hete platen plaatst en de stijltang vervolgens een slag draait. Daarna laat je de stijltang langzaam naar beneden glijden. Met een stijltang bereik je een iets natuurlijker resultaat dan met een gewone krultang, al kan het even duren voor je de techniek onder de knie hebt. Pas met een stijltang wel op dat er geen gekke knik in je krullen komt; een tang met afgeronde randen is dan ook het meest geschikt om krullen mee te maken. 

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!