De PlayBook is een strak apparaat met een geweldig scherm en een comfortabel gewicht. Het scherm is met 7 inch en een resolutie van 1024 bij 600 pixels scherper dan de iPad, die een 9,7 inch display met 1024 bij 768 pixels kent. Ook is de PlayBook met een gewicht van nog geen halve kilo een derde lichter dan de iPad, waardoor het apparaat qua mobiliteit de betere keuze lijkt.

Wat ik echt niet snap van de PlayBook is die stomme aan- en uitknop. Voor mijn zweterige, banaanvormige vingers is deze veel te klein uitgevoerd en zit ‘ie te diep gemonteerd om eenvoudig in te drukken. D’oh!

Doelpuntloos gelijkspel

Als je het gaat hebben over processorkracht, hebben zowel de PlayBook als de iPad 2 vergelijkbare specificaties met verschillende besturingssystemen. Qua snelheid is het moeilijk om de snelste tablet aan te wijzen; mijn gevoel zegt dat ze ongeveer gelijk presteren. Ook met veel andere features is het moeilijk om te zeggen wie wint. Beide tablets kosten overigens ongeveer hetzelfde.

Mijn grote probleem met de PlayBook is dat er geen e-mailclient aanwezig is. Dit is een enorm vreemde beslissing van RIM, aangezien de volledige naam BlackBerry PlayBook luidt en de naam “BlackBerry” altijd synoniem leek te staan voor e-mail. Wil je e-mail op de PlayBook gebruiken? Dan moet je via Bluetooth met een BlackBerry smartphone tetheren. Belachelijk!

Toch vind ik het ontwerp van de PlayBook wel wat hebben. Het grote probleem is dat het niet dezelfde grote bibliotheek aan applicaties kent van de iPad, maar dat kan uit de weg worden genomen wanneer RIM werk maakt van zijn developer programma. Wat straks telt is de beschikbaarheid van zakelijke applicaties... dat is waar professionals om vragen en daarom worden er gigantische hoeveelheden iPads verkocht.

Opvallend genoeg zie ik een aantal andere recensenten melding maken van de mogelijkheid om Flash-gebaseerde applicaties op de PlayBook te draaien. Daar wil ik toch wel wat over kwijt. Kijk: vroeger was Flash briljant. Het stelde programmeurs en ontwerpers in staat om dingen te maken waarvan eerder werd gedacht dat het onmogelijk zou zijn. Ook zou Flash tegenwoordig op circa 98 procent van alle pc’s geïnstalleerd staan.

Flash werkt verre van vlekkeloos

Het probleem is dat wanneer Flash op de tablet geïnstalleerd wordt, je het moet updaten, en updaten, en updaten, net zolang tot je er kotsmisselijk van wordt. En ondanks dat het product elke release verder gepolijst wordt, zit het op dit moment nog vol beveiligingsissues. Wat ik niet begrijp is dat Adobe, het bedrijf dat sublieme applicaties als Lightroom en Photoshop aflevert, niet Flash kan repareren!

Toen Steve Jobs zei dat Flash nooit beschikbaar zou komen onder Apple iOS, gniffelde ik met de meute mee en ging ik ervan uit dat het Apple te doen was om marktaandeel voor zijn eigen standaarden te winnen. Hoewel dat ongetwijfeld wel meespeelt, is Apple’s beslissing wel begrijpelijk en ook slim omdat HTML5 met CSS3 en JavaScript alles kan wat Flash ook kan, maar daarmee wel een open en internationale standaard is. Apple’s slagkracht in de markt versnelt de ontwikkeling en toepassing van HTML5.

Sombere toekomst

Dit is mijn voorspelling voor de PlayBook: Het is een levende dode. Er zijn te weinig plussen, afgezien van iets betere draagbaarheid, die de PlayBook als laatkomer in de tabletmarkt kans van slagen geven. Voeg daar aan toe dat RIM wellicht niet in staat is om ontwikkelaars op tijd enthousiast te krijgen en je ziet dat er donkere wolken hangen boven de toekomst van de PlayBook.

Helaas RIM, ik had liever gezien dat jullie een konijn uit de hoge hoed toverden, maar met de PlayBook kan ik er niets anders van maken dan dat jullie een zombieproduct hebben afgeleverd.