Ieder half jaar verschijnt er een nieuwe OnePlus-smartphone. Deze OnePlus 7T volgt de OnePlus 7 op. Veel verandert er niet, hoewel de OnePlus 7T een beter scherm en betere camera heeft. Maar is het de moeite waard om een OnePlus 7T te kopen?

De OnePlus 7T volgt de OnePlus 7 op, die dit voorjaar verscheen. Hoewel de OnePlus 7 een prima smartphone is, viel hij een beetje in het niet. Niet alleen omdat er alternatieven op de markt verschenen die meer bieden voor minder geld, ook leidde OnePlus zelf de aandacht af met de OnePlus 7 Pro. Deze smartphone viel op, omdat het de eerste smartphone met een 90 hertz-amoledscherm is. Deze 90 hertz-verversingsnelheid zorgt ervoor dat beelden een stuk vloeiender lopen. Een ander pluspunt van de OnePlus 7 Pro ten opzichte van de OnePlus 7, zijn de drie camera’s aan de achterzijde, waarbij de hoofdsensor wordt bijgestaan door een groothoeklens en telelens. De OnePlus 7T, die een half jaar later de OnePlus 7 opvolgt, heeft deze opvallende eigenschappen ook.

©PXimport

90 hertz

Wellicht vraag je je af wat het voordeel is van een 90 hertz-scherm. Om de meerwaarde hiervan in te zien, zou je eigenlijk het toestel even moeten gebruiken. Bij video zul je weinig verschil merken, maar in overgangen, scrollen, games en algemeen gebruik loopt alles een stuk vloeiender. Tel daarbij op dat het 6,6 inch Full-HD scherm helder is en de krachtige hardware van de OnePlus 7T samen met de goed afgestelde Androidskin alles net nog even in een hogere versnelling laat lopen. In praktijk werkt dat heel prettig, een absolute meerwaarde. Hiermee lijkt OnePlus zijn tijd vooruit, andere smartphonefabrikanten moeten hier nog in mee.

Toch heb ik de 90 hertz-verversingssnelheid na een paar dagen alweer teruggeschroefd naar 60 hertz, wat de normale waarde is voor smartphoneschermen. Waarom? Zo’n hoge verversingssnelheid belast de accu heel erg zwaar en OnePlus heeft de blunder gemaakt om de accucapaciteit van de OnePlus 7T ongeveer gelijk te houden met zijn voorganger: 3.800 mAh. Dit is gewoonweg te laag, veel smartphones beschikken over een capaciteit ruim boven de 4.000 mAh. Een te kleine accu en een energievretend scherm resulteert in het feit dat ik op drukke dagen geen volledige dag met een opgeladen accu doe. Het is niet verwonderlijk dat in gebruik de procenten zienderoog omlaag gaan. Wanneer je het toestel wat vaker in standby laat staan kun je het mogelijk rekken tot maximaal anderhalve dag. Maar wanneer je in de instellingen de scherm-verversingssnelheid omlaag schroeft kun je daar zo enkele uren bij optellen.

Je zult dus helaas met de OnePlus 7T genoegen moeten nemen met een reguliere verversingssnelheid van 60 hertz of een zeer matige accuduur. Toch wel een flinke domper op dé feature die de OnePlus 7T onderscheidt van de massa - en zijn voorganger. Een doekje voor het bloeden is dat de accu die razendsnel oplaadt, dankzij de snellader.

©PXimport

Android 10 met Oxygen OS

Toch blijven er andere redenen over om voor OnePlus te kiezen. Zo is er altijd nog OxygenOS, de Android-skin die OnePlus over Android uitrolt. Zelfs voor mij, als oud-gebruiker, blijft het thuiskomen in OxygenOS. Niet alleen heb je als gebruiker enorm veel mogelijkheden ter configuratie, oogt alles geordend en heb je geen last van bloatware. Heerlijk. Bovendien is de OnePlus 7T de eerste smartphone die tijdens de release op Android 10 draait, wat best een prestatie is. Ze zijn hiermee sneller dan Google.

Ook de reputatie voor wat betreft de ondersteuning is goed. Updates worden redelijk snel uitgerold en de OnePlus smartphones krijgen relatief lang ondersteuning. Alleen Androidsmartphones van Google of met Android One scoren hier beter in. Maar het mag gezegd worden: OnePlus is een voorbeeld voor andere (met name Chinese) Androidfabrikanten, zoals Huawei, Xiaomi, Oppo en Samsung, die Android tot in de kleinste details aanpassen en bloatware als onnodige virusscanners toevoegen. Dit leidt tot instabiliteit, knullige fouten en slechte ondersteuning. Zaken waar je je bij OnePlus nooit zorgen om hoeft te maken.

Bouwkwaliteit

Een ander punt waarin OnePlus altijd positief mee opvalt is de bouwkwaliteit. Daar is met de OnePlus 7T niets aan veranderd. Sterker nog. Het toestel is eigenlijk niet te onderscheiden van zijn voorganger; een druppelvormige scherminkeping aan de voorkant, de fysieke vingerafdrukscanner heeft plaatsgemaakt voor een scanner onder het scherm (die acceptabel werkt, maar nog altijd niet sneller en nauwkeuriger is) en een glazen achterzijde. De OnePlus 7T is in twee kleuren verkrijgbaar: een zwartgrijze en een blauwe uitvoering die lichter afloopt. Beide varianten zien er bijzonder fraai uit, en het is toch zonde dat je hier beter een hoesje omheen moet doen. Niet alleen is glas breekbaar, ook de vernieuwde ronde camera-circkel aan de achterkant (die behoorlijk doet denken aan Motorola) steekt anders net even teveel uit zonder hoesje.

©PXimport

Specificaties

Met een OnePlus-smartphone weet je dat je topspecificaties krijgt en met deze OnePlus 7T niet anders. Maar in de paar maanden die er tussen de OnePlus 7 en release van de OnePlus 7T zit, is er niet zoveel veranderd. Bezitters van een OnePlus 7 hoeven dus niet het gevoel te hebben achter de feiten aan te lopen. De processor is marginaal sneller, en dat is het wel zo’n beetje. Verder is er nog steeds 8GB aan werkgeheugen en 128GB opslaggeheugen dat je niet kunt uitbreiden.

Camera

Een OnePlus kies je niet als je de mooiste foto’s wilt schieten. Een premium-smartphone van Apple, Huawei en Samsung zal in dezelfde situatie een mooiere foto maken. De OnePlus 7T verandert daar niets aan, en dat geeft helemaal niks. De camera van de OnePlus 7T is namelijk wel erg veelzijdig. De toevoeging van een groothoeklens is heel aardig. De nachtmodus is dik in orde, en zorgt ervoor dat je nog een foto kunt maken in situaties waar je zelf vrijwel niks ziet. Onderscheidend is de Supermacro-modus, waarmee je met je camera van heel dichtbij alsnog enorm veel detail vastlegt. Een functie die ik zeker mis op andere smartphones! Want in praktijk komt het heel vaak voor dat je foto’s van dichtbij maakt en uiteindelijk maar moet uitsnijden, omdat de camera niet kan scherpstellen. Dankzij de Supermacro-modus heb je een verbazingwekkend scherpe foto, die je niet uit hoeft te snijden.

©PXimport

©PXimport

De hoofdlens is hetzelfde als die van de OnePlus 7, deze Sony IMX 586-sensor vind je overigens ook terug op smartphones van Xiaomi, Honor en Asus en is een uitstekende lens. Ook de telelens is hetzelfde gebleven als de OnePlus 7. OnePlus heeft de lenzen echter wel wat beter softwarematig af weten te stemmen (voor zowel de OnePlus 7, als de T-uitvoering). Zo is er bij weinig en moeilijk licht alsnog best veel vast te leggen. Voor wie overigens nóg mooiere foto’s wil, kan Gcam eens uitproberen. Het blijft echter gek dat het met een port van algemene Google software meer uit de camera te halen valt dan OnePlus zelf kan met hun eigen afstemming voor de specifieke camera’s.

De groothoeklens is een welkome aanvulling, je kunt een stuk meer vastleggen. Het maakt de OnePlus 7T, samen met de camera-opties, veelzijdig als het aankomt op fotografie mogelijkheden. In praktijk zul je echter alleen op de groothoekcamera terugvallen als je het echt niet anders kunt vastleggen, want vergeleken met de tele- en hoofdlens is de kwaliteit wel een stuk lager. Je legt minder detail vast en in moeilijke lichtomstandigheden is er veel minder op de foto’s zichtbaar.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Van links naar rechts: telelens, hoofdsensor en groothoeklens. Foto's gemaakt zonder nachtmodus. Je merkt dat de groothoeklens niet in staat is met weinig licht iets vast te leggen.

Never Settle

De OnePlus 7T is de beste smartphone die ik eigenlijk niet direct aanraad. Hoewel het zeker een goede smartphone en veilige keuze is, klopt er iets niet aan de pay-off. Geen waterdichtheid, geen goede accuduur, geen draadloos opladen, geen 3,5 mm jack, geen geheugenkaartslot, een slechts acceptabele camera, maar wel een premium-prijs. Het verbluffende design moet achter een hoesje, omdat het van glas is. Glazen behuizingen zijn kwetsbaar, maar maken wel draadloos opladen mogelijk: een functie die de OnePlus 7T niet biedt. Dat zijn net even teveel zaken waar je genoegen mee moet nemen bij de OnePlus 7T. Vooral voor een smartphonemerk dat maar Never Settle blijft roepen voelt dat tegenstrijdig. Overigens wordt de zelfoverschatting beschamender wanneer je het doosje van de smartphone openmaakt.

©PXimport

©PXimport

Ik kan er maar niet aan wennen dat er voor minder geld betere alternatieven zijn dan die OnePlus aanbiedt. De Xiaomi Mi 9T Pro heeft praktisch dezelfde specs en zelfs de hoofdcameralens is identiek. Hoewel de software op het toestel minder goed is, krijg je wel een koptelefoonpoort, pop-upcamera, geheugenkaartslot en veel betere accuduur bij de Xiaomi en betaal je bijna 150 euro minder.

Voor wie een betere camera zoekt kan terecht bij de Pixel 3A, die ook nog eens over betere software en snellere updates beschikt, met een veel lager prijskaartje van 400 euro. Het 90 hertz-scherm en de supersnelle werking van het toestel, dat de OnePlus 7T moet laten onderscheiden weegt hier niet tegenop. Hierdoor valt de OnePlus 7T wederom tussen wal en schip: je kunt beter krijgen voor minder geld. Terwijl dat juist het kunstje was dat OnePlus in zijn begindagen zo goed beheerste en vooral na de OnePlus 6 compleet liet vallen. Wat is er toch met het bedrijf aan de hand? Ondanks dat T-Mobile en Belsimpel sinds kort zelfs adverteren met de toestellen, lijkt de populariteit van het merk stil te zijn gevallen.

Toch zijn er zeker goede redenen om voor de OnePlus te kiezen, mits je ermee kunt leven dat je net even wat te diep in de buidel tast. Zoals ik al zei, het toestel is razendsnel en OxygenOS is heerlijk. Ben je bijvoorbeeld iemand die graag de zwaarste games speelt, dan hebben de snelheid en het vloeiende scherm grote meerwaarde - zolang je niet te veel op audio af gaat. Het design van het toestel is schitterend, met een mooi kleurverloop. Wanneer je een beetje zuinig met de OnePlus 7T omgaat heb je een toestel waar je rustig jaren mee kunt doen, dankzij de topspecificaties en het feit dat OnePlus zijn update-verantwoordelijkheid durft te nemen. Wellicht wordt hiermee zometeen een alleraardigst alternatief voor Huawei, dat geplaagd wordt door een komen handelsverbod.

Conclusie: OnePlus 7T kopen?

Op papier is de OnePlus 7T een kleine upgrade en opzichte van zijn voorganger. Het 90 hertz-beeldscherm laat het razendsnelle toestel nóg ietsje sneller voelen. De gebruikelijke OnePlus-pluspunten maken van de OnePlus 7T een veilige keuze: beeldkwaliteit, topspecificaties, OxygenOS, design en de software-ondersteuning. De camerafuncties zijn uitgebreider, een welkome aanvulling. Toch moet je met net even teveel zaken genoegen nemen en ligt de prijs te hoog, waardoor de OnePlus 7T niet de beste keus is en je voor minder geld beter kunt krijgen.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.