De camerasoftware GCam op Google-telefoons wordt enorm gewaardeerd. De app van Google heeft allerlei handige snufjes die voor de mooiste foto’s kunnen zorgen zorgen. Je kunt die camera-app ook op andere smartphones installeren, maar dat heeft wat voeten in aarde.

Voordat je begint met het downloaden van het apk-bestand, doe je er goed aan eerst wat dingen te controleren. Zo moet je weten of je telefoon Camera2API ondersteunt. De camera-app werkt niet zonder die onderliggende technologie. Op sommige apparaten is de api reeds geactiveerd. Dat kun je controleren door de app Camera2 API Probe te downloaden uit de Google Play Store. Dankzij de api (dat staat voor Application Programming Interface), krijgt je smartphone mogelijk toegang tot veel meer cameramogelijkheden. Zo heb je meer controle over de iso-waarden en autofocus, kun je bestanden in het raw-formaat schieten (en later beter bewerken) en nog veel meer.

Na het installeren en openen van de Camera2 API Probe vanuit Google Play, geef je de nodige toestemmingen en kun je meteen checken hoe het ervoor staat. In beeld staat nu een lange lijst met technische gegevens. Hoe meer groene vinkjes je ziet, hoe beter in dit geval. Er zijn een aantal zaken waar je op moet letten. Neem de Camera ID. Het cijfer 0 staat voor de camerasensoren achterop, terwijl het cijfer 1 laat zien wat de selfiecamera precies in huis heeft.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Hardware Support Level

Het volgende belangrijke onderdeel is de Hardware Support Level. Dat staat meteen onder Camera ID. Er bestaan vier verschillende niveaus en elk niveau geeft aan wat een apparaat aankan, zoals je kunt lezen in de officiële documentatie van Google.

De vier niveaus zijn: Level_3, Full, Limited en Legacy. Elk toestel heeft zo zijn eigen niveau. Het toestel dat wij in deze test gebruiken is vrij nieuw, namelijk de OnePlus 8T. Uit de gegevens blijkt dat dit toestel het Level_3-niveau heeft. Maar wat betekent dat precies?

Level_3: De camerafabrikant heeft additionele functies aan de camerahardware toegevoegd, zoals yuv-encodering (dat is een kleurencoderingssysteem), de mogelijkheid foto’s in raw-formaat te schieten en nog veel meer. Dit is het beste niveau.

Full: De smartphone in kwestie ondersteunt allerlei belangrijke functies van de Camera2 API.

Limited: De telefoon ondersteunt slechts een deel van die functionaliteiten.

Legacy: Dit betekent dat je smartphones alleen ondersteuning aanbiedt voor de Camera1 API en dus werkt met verouderde systemen.

Als je er eenmaal achter gekomen bent welk niveau je telefoon ondersteunt, dan ben je er nog niet. Want soms geeft de app aan dat je Camera2 API ondersteunt, maar dan gooit de fabrikant roet in het eten door dit softwarematig te blokkeren. Je moet de api dan handmatig activeren door de telefoon te rooten, waardoor je toegang krijgt tot de centrale systemen van de smartphone.

Activeren via rooten

Rooten is leuk en aardig, want je krijgt toegang tot heel veel mogelijkheden, maar je kunt er ook heel veel schade aanrichten. Doe dit dus alleen als je weet waar je mee bezig bent. Heb je root access (toegang tot de root), dan installeer je de app BuildProp Editor. Heb je dat gedaan, dan moet je wederom de toestemmingen verlenen waar de app om vraagt.

Vervolgens moet je het build.prop-bestand aanpassen door helemaal onderaan het volgende zinnetje te plakken (je kunt dit kopiëren): persist.camera.HAL3.enabled=1. Nu sla je het bestand op en herstart je het apparaat. Je kunt er ook voor kiezen dit te regelen via de Magisk Module. Download de Camera2API enabler vanaf XDA Developers en installeer het pakket via de Magisk Manager. Zo kun je de benodigde api activeren, zonder dat je daarvoor handmatig in de systeembestanden hoeft te wroeten. Er wordt echter geen garantie op de werking gegeven.

GCam installeren

De kans is echter groot dat je niet hoeft te rooten en dat je kunt overgaan tot het installeren van de juiste software. En dat kan nog knap lastig zijn. Het apk-bestand van Gcam, of Google Camera, werkt namelijk niet zomaar op elke telefoon. Op deze website zie je een lijstje met beschikbare ports. Wanneer die van Arnova afkomstig is, dan zit het meestal wel goed – de community is het erover eens dat deze modder goede kwaliteit aflevert. In de basis is het behoorlijk trial and error om te zien welk installatiebestand nou precies werkt, dus geef niet zomaar op als het niet in één keer goed gaat.

Het kan dus knap lastig zijn te achterhalen welke versie voor jou werkt. Op de pagina met suggesties zie je een lijst met Android-versie staan. Dit kun je aanvankelijk als richtlijn gebruiken, zodat je in elk geval een begin kunt maken. Wanneer je een kopje opent, dan staat er ook vaak een opmerking bij waar je rekening mee moet houden. Zo werkt bijvoorbeeld versie 6 of hoger niet altijd lekker op toestellen met Android 10 en kun je dus beter meteen GCam-versie 7 of hoger gebruiken. Dat soort handige tips kom je vanzelf tegen, waardoor je al gauw je weg vindt op de downloadpagina.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

In sommige gevallen zie je ook een linkje staan onder de term ‘configs’. Als we wederom Arnova als voorbeeld gebruiken voor de bèta van versie 7.4.x, dan zie je op die pagina een complete lijst met smartphones staan. Dit zijn in principe de toestellen waar de software op werkt. Heb je dus één van die modellen, dan kun je het beste die versie downloaden. Het kan ook zijn dat je toestellen moderner is, dan zoek je de meest recente versie op die hoort bij de fabrikant. Voor onze OnePlus 8T hebben wij bijvoorbeeld de OnePlus 8/8 Pro-update gedownload en dat werkt verder prima.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Mogelijke hulp

Nogmaals: niets biedt garantie voor succes, dus de kans is groot dat je tegen specifieke problemen aanloopt waar simpelweg geen oplossing voor is. Als we teruggaan naar de eerder genoemde configs-pagina en klikken op een smartphone, dan is het mogelijk een speciaal bestand te downloaden. Het gaat om een xml-bestand. Dergelijke bestanden helpen om gegevens te structureren. Download het benodigde bestand, zodat we die kunnen implementeren.

Als het goed is heb je na het installeren van de GCam een nieuwe map op je smartphone, genaamd GCam. Daarin vind je een map genaamd Configs. Het is de bedoeling dat het xml-bestand daarin terechtkomt. Kopieer het bestand daar naartoe en open wederom GCam. Tap nu twee keer op het zwarte gebied naast de cameraknop (waarmee je een foto maakt), kies het config-bestand uit dat je in wil laden en tap vervolgens op Restore. Soms moet je dit twee keer doen. Wanneer GCam vervolgens opnieuw opstart, dan weet je dat het gelukt is en is het bestand aangepast.

GCam gebruiken

Dan is het eindelijk tijd om de camerasoftware te gebruiken! Dan is het tijd voor het volgende obstakel. Per telefoon verschilt namelijk het aantal mogelijkheden dat de GCam biedt. Niet iedere telefoon ondersteunt standaard de extra settings voor high dynamic range (hdr). Daarnaast is het ook niet zo dat je standaard toegang hebt tot de exposure-opties, waardoor veel foto’s waarschijnlijk genomen worden met basale instellingen. Mocht je instellingen missen, dan kan het een goed idee zijn om dus een xml-bestand te downloaden en te importeren. Mis je daarna nog steeds functies, dan moet je je telefoon toch echt rooten.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Over het algemeen maakt de GCam echter betere foto’s dan de standaard fotocamera-app van je smartphone. In vergelijking met de camera-app van OnePlus, zien we bijvoorbeeld dat GCam beelden maakt die veel natuurgetrouwer zijn. OnePlus-camera’s kunnen foto’s nog wel eens verzadigd in de kleuren doen lijken. Dat levert soms mooie kiekjes op, vooral met veel licht. Maar wanneer het een beetje donker wordt, dan loop je al gauw tegen de beperkingen van de software aan. GCam lost dat probleem op door gewoonweg meer functies en opties aan te bieden.

In het begin denk je misschien dat sommige kleuren een beetje flets zijn. Maar dat zijn nou eenmaal de kleuren zoals ze opgevangen worden. GCam bewerkt ze in principe niet, tenzij je een hdr-stand gebruikt. Verder valt het op dat er meer detail in schaduw zit, doen selfies het met een bokeh-effect het een stuk betere avondmodus rekenen. Omgevingen zijn wat lichter in de avond, of op donkere plekken, maar daardoor zie je dus wel veel meer detail. Voordat je dit effect bereikt moet je waarschijnlijk wel flink sleutelen aan de instellingen. Maar als het eenmaal werkt, dan kun je zelfs met de goedkopere camera’s op smartphones prima kiekjes maken.

OnePlus 8T-camera zonder GCam (overdag)

©CIDimport

©CIDimport

OnePlus 8T-camera met GCam (overdag)

©CIDimport

©CIDimport

OnePlus 8T-camera zonder GCam (nacht)

©CIDimport

©CIDimport

OnePlus 8T-camera met GCam (nacht)

©CIDimport

©CIDimport

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.

Er komen steeds meer toepassingen voor het automatiseren van je huis. SwitchBot is al wat langer in Nederland actief en heeft naast robotstofzuigers, schakelaars voor lichtknoppen en elektronische sloten ook een automatisch open- en sluitsysteem voor gewone gordijnen in het assortiment. Daar is nu een systeem voor rolgordijnen bijgekomen: de Roller Shade.

Thuisautomatisering is een handige manier om apparaten in het huishouden te bedienen zonder dat je in de meeste gevallen ook zelf thuis hoeft te zijn. Denk bijvoorbeeld aan het aanpassen van de temperatuur in huis, het bedienen van de verlichting of deuren, maar ook het openen of sluiten van de gordijnen. Op warme dagen kan het bijvoorbeeld slim zijn om die gordijnen automatisch te sluiten als de temperatuur boven een bepaalde waarde uitkomt, of wanneer er een bepaalde intensiteit van lichtinval is.

Al deze zaken en meer kun je inregelen met de spullen van SwitchBot. Het ecosysteem van dit bedrijf omvat een scala aan apparaten, variërend van raam- en deursensors en lichtknoprobots die je lichtknoppen kunnen indrukken tot complete aircosystemen en zelfs robotstofzuigers. Maar ook slimme lampen en gordijnsystemen dus. We hebben van SwitchBot al eerder de SwitchBot Curtain en de SwitchBot Curtain 3 getest, systemen die bedoeld zijn voor gordijnen op rails.

Complete set

De SwitchBot Roller Shade is een rolgordijnsysteem waar het rolgordijn zelf al bij wordt geleverd, in tegenstelling tot de SwitchBot Curtain die bedoeld is om aan een bestaand gordijnsysteem te koppelen. Overigens kun je ook je eigen bestaande rolgordijn op het systeem van de Roller Shade monteren.

De Roller Shade is een compleet rolgordijnpakket, en in de doos vind je alles wat je nodig hebt om het systeem op te hangen. Alle beugels, het rolsysteem, schroeven en pluggen worden meegeleverd, en zelfs gereedschap voor het vastdraaien van schroeven en het op maat snijden van het rolgordijn zelf ontbreekt niet. Verder krijg je er een bedieningspaneeltje bij, bestaande uit een omhoog- en omlaagknopm, en een kabeltje van zo'n twee meter dat kan worden aangesloten op de daarvoor gemaakte aansluiting op het frame. De Roller Shade wordt aangedreven door een interne batterij die volgens SwitchBot acht maanden lang werkt zonder tussentijds opladen. Via de usb-c-poort kan het systeem indien nodig bijtanken.

Goed opmeten

Voordat je aan de slag gaat met de Roller Shade, of eigenlijk: voordat je er eentje gaat kopen, moet je eerst even goed controleren of je de juiste afmetingen in je winkelwagentje hebt. De SwitchBot Roller Shade is beschikbaar in vier breedteversies en in twee basiskleuren: gebroken wit en grijs. Voor de breedte kun je kiezen uit small, medium, large en extra large, waarbij je opeenvolgend kunt kiezen voor breedtes van 58 t/m 80 cm, 80 tot 110 cm, 110 tot 140 cm en 140 tot 185 cm.

Wij hebben voor de XL-versie gekozen, omdat het kozijn waarop de SwitchBot wordt getest een breedte van 171 cm heeft. Geen enkele SwitchBot Roller Shade zal direct passen op het raamkozijn waar je hem wilt gebruiken, waardoor je waarschijnlijk altijd een stuk gordijnstof zult moeten verwijderen. Verderop lees je hoe dat werkt.

Belangrijk is om vooraf goed te bedenken hoe je de SwitchBot Roller Shade(s) wilt inzetten. De gordijnen zijn van polyester en verduisteren volledig. Dat kan donkerder zijn dan je gewend bent, maar in een slaapkamer is het juist vaak ideaal. Houd er wel rekening mee dat de kosten snel oplopen als je meerdere kozijnen naast elkaar hebt, omdat je voor elk raam een afzonderlijke Roller Shade nodig hebt.

Daarnaast bedekken de gordijnen nooit de volledige breedte van het kozijn. Aan beide zijden van de rol blijft een paar centimeter open, omdat de roller niet strak tegen het ophangframe aansluit. Afhankelijk van de montage kunnen hierdoor kieren ontstaan, waardoor er toch licht binnenvalt, vooral aan de kant van de motor. Plaats je meerdere Roller Shades naast elkaar voor één breed raam, dan blijven er altijd kleine openingen zichtbaar tussen de afzonderlijke gordijnen.

Op maat maken

Omdat de Roller Shade direct uit de doos waarschijnlijk niet meteen past, moet het systeem op maat worden gemaakt. Hoe dat werkt? Het ophangsysteem bestaat uit een verschuifbare aluminium balk waartussen het rolgordijn hangt. Aan een van de zijdes bevindt zich de motor, die via een stang in de aluminium rol van het gordijn is geschoven. De gordijnrol kan door de andere zijkant los te maken van de motorstang worden afgeschoven en eventueel worden vervangen door je eigen rolgordijn. In dit artikel houden we het bij de uitleg van het meegeleverde gordijn.

Om het meegeleverde SwitchBot-gordijn op maat te maken, is een vrij ingenieus systeem bedacht: aan de niet-gemotoriseerde kant kun je een apart blokje met een snijmes monteren, waar het rolgordijn met buis en al doorheen moet worden gehaald. Op die plek wordt het rolgordijn namelijk op maat gesneden.

In de SwitchBot-app geef je aan dat je een snij-sessie wilt starten. De motor van het rolgordijn begint nu langzaam te draaien. Tijdens het draaien moet je met de meegeleverde schroevendraaier het messysteem aandraaien, zodat het mes steeds dieper door de gordijnstof snijdt. Dat aandraaien doe je net zo lang tot het mes volledig door de stof heen is en bij de buis zelf is beland.

Het laatste deel van de buis waarop het gordijn is gerold, bestaat uit plastic. Als de snij-sessie correct is uitgevoerd en het mes met de schroevendraaier strak genoeg is aangedraaid, kan zelfs het plastic worden doorgesneden, of er in elk geval voor zorgen dat het makkelijker kan worden afgebroken.

Volledig uitrollen

Wanneer het overtollige stuk stof is losgesneden van de rest van het rolgordijn, blijft dat stuk aan het eind natuurlijk nog wel vastzitten aan de oprolbuis. Om dat stuk los te kunnen krijgen, moet de hele gordijnrol worden afgerold. Met een totale lengte van maar liefst 2,20 meter is dat nogal wat. Dat afrollen kan door middel van de app, maar kan ook handmatig door de oprolbuis eerst van de motorstang af te halen. Nadat het gordijn tot het eind is afgerold, kan het overtollige deel van de oprolbuis worden losgeknipt. Daarna breek je (zoals hierboven besproken) het overtollige plastic deel van de oprolbuis buis af, maar beter kun je proberen om dat stuk met een goed stanleymes af te snijden (het plastic is niet heel dik).

Het complete plastic deel van de oprolbuis moet er nu afgehaald worden, zodat de rest van het gordijn fatsoenlijk aan de buis kan worden bevestigd. De oprolbuis heeft nog een binnenste buis die je weer door het plastic deel moet schuiven. Vervolgens schuif je het dikke gedeelte van het gordijn door de sleuf van de plastic buis en schroef je alles vast.

Het opnieuw oprollen van het rolgordijn dient zorgvuldig te gebeuren, waarbij de linker- en de rechterkant gelijkmatig moeten worden opgerold. Gaat dat niet helemaal netjes, dan bestaat de kans dat het gordijn na het oprollen niet helemaal recht en strak om de oprolbuis zit. In ons geval moesten we het een paar keer opnieuw doen om alles strak te krijgen. Als het gordijn scheef op de rol zit, kan deze vast komen te zitten tijdens het automatisch omhoog rollen.

Ophangen

Het ophangsysteem van de Roller Shade is anders dan het gemiddelde rolgordijn. Die worden doorgaans links en rechts van de oprolbuis op het kozijn geschroefd. Bij de Roller Shade zit het bevestigingssysteem boven de aluminium balk en moet het systeem daar schuin in worden geklikt. Op zich is dat een prima manier, maar het vergt wel wat handigheid en je moet ietsje boven je macht werken omdat het hele systeem relatief zwaar is. De klus kun je dan ook beter met z'n tweeën doen.

Ook zijn de beugels waarin het aluminium frame wordt opgehangen niet heel stevig, waardoor alles een beetje naar beneden zakt op het moment dat het systeem wordt vastgeklikt. Ook belangrijk om te weten: past het frame precies in een raamnis, dan moet je het systeem compleet met het rolgordijn erin ophangen. Het rolgordijn er achteraf in plaatsen is dan niet mogelijk, omdat het systeem alleen vanaf één kant kan worden losgemaakt en het rolgordijn over de aandrijfstang van de motor geplaatst moet worden.

©MG | ID.nl

Kalibratie

Nadat de Roller Shade is opgehangen, is het tijd voor de kalibratie. Dat is nodig voor het systeem om te kunnen bepalen wanneer het rolgordijn volledig is opgerold en wanneer hij helemaal is uitgerold. Het rolgordijn is namelijk geschikt voor ramen tot zo'n 2 meter hoog, en dan moet op een bepaald moment worden ingesteld tot hoe ver het gordijn moet uitrollen totdat het venster compleet door het gordijn is bedekt. Het systeem kan niet uit zichzelf zien of het zich helemaal heeft opgerold; ook dat moet worden gekalibreerd.

Je start de kalibratie met behulp van de app, waarbij eerst moet worden bepaald wanneer het systeem volledig is opgerold. Aan de onderkant van het gordijn is een (eerder gemonteerde) aluminium stang geplaatst, die fungeert als tegengewicht om het gordijn op zijn plek te houden. Die stang dient tevens als buffer om te voorkomen dat het gordijn na het compleet oprollen blijft doordraaien. Tijdens het kalibratieproces kun je zelf niet aangeven wanneer tijdens het oprollen het einde is bereikt; dat stopt vanzelf zodra de aluminium stang het ophangframe bereikt. De app vraagt de gebruiker vervolgens of het systeem is vastgelopen of dat het einde is bereikt.

Het oprollen stopt hierdoor echter wel vrij abrupt en lijkt hiermee het ophangsysteem te beschadigen, omdat de aluminium balk relatief bruusk tegen het ophangframe wordt getrokken. Deze manier van kalibreren voelt al met al wat primitief aan, maar het werkt wel. De volgende stap is het bepalen van de afrollengte. Hierbij bepaalt de gebruiker wanneer het einde is bereikt en het raam naar wens is bedekt. Je drukt dan simpelweg op de stopknop en accepteert de stand van het gordijn. Na de kalibratie kun je de Roller Shade volledig gebruiken.

Schema's en timers

De SwitchBot-app voor de kalibratie en de bediening gebruik je ook als je andere apparaten van dit merk in huis hebt. De app is niet specifiek gericht op het rolgordijnsysteem, maar kan ook worden gebruikt voor het uitlezen van de verschillende temperatuur- en vochtmeters van SwitchBot, het bedienen van de andere gordijnsystemen zoals de SwitchBot Curtain 1 en Curtain 3 en andere slimme apparaten.

Handig is dat je verschillende apparaten en meters van SwitchBot aan elkaar kunt koppelen. Zo kun je er bijvoorbeeld bij het bereiken van een ingestelde temperatuur voor zorgen dat de Roller Shade automatisch wordt gesloten of geopend. Dat kan ook bij een bepaalde lichtintensiteit: als je een (apart te verkrijgen) zonnepaneel aan de usb-c-poort op de Roller Shade aansluit, kun je aangeven bij welke intensiteit het gordijn moet sluiten of openen. Met het aansluiten van zo'n zonnepaneel wordt de Roller Shade trouwens ook automatisch opgeladen.

Conclusie

De SwitchBot Roller Shade is een mooie manier om je huis te automatiseren en kan een prima toevoeging zijn als je al delen van je huis hebt geautomatiseerd. In combinatie met bijvoorbeeld een slimme thermostaat, verlichting en koel- of verwarmingsapparaten kun je bij warm weer je huis koel houden, of 's winters juist warmer krijgen. Dankzij het SwitchBot-ecosysteem is het handig dat je het rolgordijnsysteem kunt meenemen in alle routines voor huisautomatiseringen.

De Roller Shade is 100 procent verduisterend. Dat kan prettig zijn, maar dat werkt alleen goed als je het rolgordijnsysteem ook echt goed passend krijgt. Helaas lukt dat niet altijd, omdat het rolgordijn zelf niet de volledige breedte van het montagesysteem heeft. Daarnaast luistert de installatie vrij nauw, dus alles goed van tevoren opmeten is essentieel.