De camerasoftware GCam op Google-telefoons wordt enorm gewaardeerd. De app van Google heeft allerlei handige snufjes die voor de mooiste foto’s kunnen zorgen zorgen. Je kunt die camera-app ook op andere smartphones installeren, maar dat heeft wat voeten in aarde.

Voordat je begint met het downloaden van het apk-bestand, doe je er goed aan eerst wat dingen te controleren. Zo moet je weten of je telefoon Camera2API ondersteunt. De camera-app werkt niet zonder die onderliggende technologie. Op sommige apparaten is de api reeds geactiveerd. Dat kun je controleren door de app Camera2 API Probe te downloaden uit de Google Play Store. Dankzij de api (dat staat voor Application Programming Interface), krijgt je smartphone mogelijk toegang tot veel meer cameramogelijkheden. Zo heb je meer controle over de iso-waarden en autofocus, kun je bestanden in het raw-formaat schieten (en later beter bewerken) en nog veel meer.

Na het installeren en openen van de Camera2 API Probe vanuit Google Play, geef je de nodige toestemmingen en kun je meteen checken hoe het ervoor staat. In beeld staat nu een lange lijst met technische gegevens. Hoe meer groene vinkjes je ziet, hoe beter in dit geval. Er zijn een aantal zaken waar je op moet letten. Neem de Camera ID. Het cijfer 0 staat voor de camerasensoren achterop, terwijl het cijfer 1 laat zien wat de selfiecamera precies in huis heeft.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Hardware Support Level

Het volgende belangrijke onderdeel is de Hardware Support Level. Dat staat meteen onder Camera ID. Er bestaan vier verschillende niveaus en elk niveau geeft aan wat een apparaat aankan, zoals je kunt lezen in de officiële documentatie van Google.

De vier niveaus zijn: Level_3, Full, Limited en Legacy. Elk toestel heeft zo zijn eigen niveau. Het toestel dat wij in deze test gebruiken is vrij nieuw, namelijk de OnePlus 8T. Uit de gegevens blijkt dat dit toestel het Level_3-niveau heeft. Maar wat betekent dat precies?

Level_3: De camerafabrikant heeft additionele functies aan de camerahardware toegevoegd, zoals yuv-encodering (dat is een kleurencoderingssysteem), de mogelijkheid foto’s in raw-formaat te schieten en nog veel meer. Dit is het beste niveau.

Full: De smartphone in kwestie ondersteunt allerlei belangrijke functies van de Camera2 API.

Limited: De telefoon ondersteunt slechts een deel van die functionaliteiten.

Legacy: Dit betekent dat je smartphones alleen ondersteuning aanbiedt voor de Camera1 API en dus werkt met verouderde systemen.

Als je er eenmaal achter gekomen bent welk niveau je telefoon ondersteunt, dan ben je er nog niet. Want soms geeft de app aan dat je Camera2 API ondersteunt, maar dan gooit de fabrikant roet in het eten door dit softwarematig te blokkeren. Je moet de api dan handmatig activeren door de telefoon te rooten, waardoor je toegang krijgt tot de centrale systemen van de smartphone.

Activeren via rooten

Rooten is leuk en aardig, want je krijgt toegang tot heel veel mogelijkheden, maar je kunt er ook heel veel schade aanrichten. Doe dit dus alleen als je weet waar je mee bezig bent. Heb je root access (toegang tot de root), dan installeer je de app BuildProp Editor. Heb je dat gedaan, dan moet je wederom de toestemmingen verlenen waar de app om vraagt.

Vervolgens moet je het build.prop-bestand aanpassen door helemaal onderaan het volgende zinnetje te plakken (je kunt dit kopiëren): persist.camera.HAL3.enabled=1. Nu sla je het bestand op en herstart je het apparaat. Je kunt er ook voor kiezen dit te regelen via de Magisk Module. Download de Camera2API enabler vanaf XDA Developers en installeer het pakket via de Magisk Manager. Zo kun je de benodigde api activeren, zonder dat je daarvoor handmatig in de systeembestanden hoeft te wroeten. Er wordt echter geen garantie op de werking gegeven.

GCam installeren

De kans is echter groot dat je niet hoeft te rooten en dat je kunt overgaan tot het installeren van de juiste software. En dat kan nog knap lastig zijn. Het apk-bestand van Gcam, of Google Camera, werkt namelijk niet zomaar op elke telefoon. Op deze website zie je een lijstje met beschikbare ports. Wanneer die van Arnova afkomstig is, dan zit het meestal wel goed – de community is het erover eens dat deze modder goede kwaliteit aflevert. In de basis is het behoorlijk trial and error om te zien welk installatiebestand nou precies werkt, dus geef niet zomaar op als het niet in één keer goed gaat.

Het kan dus knap lastig zijn te achterhalen welke versie voor jou werkt. Op de pagina met suggesties zie je een lijst met Android-versie staan. Dit kun je aanvankelijk als richtlijn gebruiken, zodat je in elk geval een begin kunt maken. Wanneer je een kopje opent, dan staat er ook vaak een opmerking bij waar je rekening mee moet houden. Zo werkt bijvoorbeeld versie 6 of hoger niet altijd lekker op toestellen met Android 10 en kun je dus beter meteen GCam-versie 7 of hoger gebruiken. Dat soort handige tips kom je vanzelf tegen, waardoor je al gauw je weg vindt op de downloadpagina.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

In sommige gevallen zie je ook een linkje staan onder de term ‘configs’. Als we wederom Arnova als voorbeeld gebruiken voor de bèta van versie 7.4.x, dan zie je op die pagina een complete lijst met smartphones staan. Dit zijn in principe de toestellen waar de software op werkt. Heb je dus één van die modellen, dan kun je het beste die versie downloaden. Het kan ook zijn dat je toestellen moderner is, dan zoek je de meest recente versie op die hoort bij de fabrikant. Voor onze OnePlus 8T hebben wij bijvoorbeeld de OnePlus 8/8 Pro-update gedownload en dat werkt verder prima.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Mogelijke hulp

Nogmaals: niets biedt garantie voor succes, dus de kans is groot dat je tegen specifieke problemen aanloopt waar simpelweg geen oplossing voor is. Als we teruggaan naar de eerder genoemde configs-pagina en klikken op een smartphone, dan is het mogelijk een speciaal bestand te downloaden. Het gaat om een xml-bestand. Dergelijke bestanden helpen om gegevens te structureren. Download het benodigde bestand, zodat we die kunnen implementeren.

Als het goed is heb je na het installeren van de GCam een nieuwe map op je smartphone, genaamd GCam. Daarin vind je een map genaamd Configs. Het is de bedoeling dat het xml-bestand daarin terechtkomt. Kopieer het bestand daar naartoe en open wederom GCam. Tap nu twee keer op het zwarte gebied naast de cameraknop (waarmee je een foto maakt), kies het config-bestand uit dat je in wil laden en tap vervolgens op Restore. Soms moet je dit twee keer doen. Wanneer GCam vervolgens opnieuw opstart, dan weet je dat het gelukt is en is het bestand aangepast.

GCam gebruiken

Dan is het eindelijk tijd om de camerasoftware te gebruiken! Dan is het tijd voor het volgende obstakel. Per telefoon verschilt namelijk het aantal mogelijkheden dat de GCam biedt. Niet iedere telefoon ondersteunt standaard de extra settings voor high dynamic range (hdr). Daarnaast is het ook niet zo dat je standaard toegang hebt tot de exposure-opties, waardoor veel foto’s waarschijnlijk genomen worden met basale instellingen. Mocht je instellingen missen, dan kan het een goed idee zijn om dus een xml-bestand te downloaden en te importeren. Mis je daarna nog steeds functies, dan moet je je telefoon toch echt rooten.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Over het algemeen maakt de GCam echter betere foto’s dan de standaard fotocamera-app van je smartphone. In vergelijking met de camera-app van OnePlus, zien we bijvoorbeeld dat GCam beelden maakt die veel natuurgetrouwer zijn. OnePlus-camera’s kunnen foto’s nog wel eens verzadigd in de kleuren doen lijken. Dat levert soms mooie kiekjes op, vooral met veel licht. Maar wanneer het een beetje donker wordt, dan loop je al gauw tegen de beperkingen van de software aan. GCam lost dat probleem op door gewoonweg meer functies en opties aan te bieden.

In het begin denk je misschien dat sommige kleuren een beetje flets zijn. Maar dat zijn nou eenmaal de kleuren zoals ze opgevangen worden. GCam bewerkt ze in principe niet, tenzij je een hdr-stand gebruikt. Verder valt het op dat er meer detail in schaduw zit, doen selfies het met een bokeh-effect het een stuk betere avondmodus rekenen. Omgevingen zijn wat lichter in de avond, of op donkere plekken, maar daardoor zie je dus wel veel meer detail. Voordat je dit effect bereikt moet je waarschijnlijk wel flink sleutelen aan de instellingen. Maar als het eenmaal werkt, dan kun je zelfs met de goedkopere camera’s op smartphones prima kiekjes maken.

OnePlus 8T-camera zonder GCam (overdag)

©CIDimport

©CIDimport

OnePlus 8T-camera met GCam (overdag)

©CIDimport

©CIDimport

OnePlus 8T-camera zonder GCam (nacht)

©CIDimport

©CIDimport

OnePlus 8T-camera met GCam (nacht)

©CIDimport

©CIDimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.