Het W3C heeft zijn eigen werkgroep voor de stabiele html5-standaard nu gevuld met vier experts. Twee daarvan zijn Microsoft-mensen, één is van Apple en één is een niet-browser gebonden deskundige.

De standaardenorganisatie voor webstandaarden maakt werk van de eigen html5-standaarrd (hypertext markup language). Deze nog vast te leggen stabiele of 'bevroren' standaard van het W3C (World Wide Web Consortium) is niet te verwarren met de dynamische, 'levende' standaard voor html5 waar de oorspronkelijke werkgroep WHATWG mee doorgaat.

Benoemingen

De W3C-specificaties voor html5 moeten een duidelijk vastgelegde en daarmee makkelijker haalbare standaard opleveren. Voor de invulling hiervan zijn nu vier experts benoemd. Zij zijn gekozen uit een hele reeks aan aanmeldingen, meldt het W3C in een bericht op de mailinglijst.

De nieuwe opstellers van de ene html5-standaard zijn Microsoft-werknemers Travis Leithead en Erika Doyle Navara, Apple-werknemer Ted O'Connor, en de externe consultant Silvia Pfieffer. Laatstgenoemde is gespecialiseerd in html-video en heeft eigen bedrijven Ginger Technologies en Vquence.

'Vanwege hun kwalificaties'

Mede-voorzitter Paul Cotton van de HTML Working Group van het W3C stelt dat deze vier zijn aangewezen als htm5-editors na een evaluatie van alle aanmeldingen. Op basis van hun individuele kwalificaties, maar ook vanwege de combinatie daarvan, zijn zij gekozen, meldt Cotton op de mailinglijst. Hij is in dienst bij Microsoft en al jaren betrokken bij het W3C en de html-werkgroep daarvan om tot een stabiele html5-standaard te komen.

Naast de vier nu benoemde html5-editors komt er nog een technische editor, meldt Cotton in het bericht over de nieuwe werkgroepleden. Voor die vijfde positie wordt nog een geschikte kandidaat gezocht. De in het benoemingsbericht gelinkte vacature voor technical editor lijkt echter offline te zijn.

Rennen of stilstaan

Cotton is mede-voorzitter samen met IBM-werknemer Sam Ruby en Apple-werknemer Maciej Stachowiak. Deze drie hebben de vier nieuwe editors gekozen voor de html5-standaard van het W3C, wat een stabiele momentopname moet zijn van de zogeheten 'html next'-standaard die constant in ontwikkeling blijft.

De voorheen nog eenduidige html5-standaard viel onder W3C-veteraan Ian Hickson, die in dienst is bij Google. De werkgroep WHATWG (Web Hypertext Applications Technology Working Group) van Hickson slaat nu dus een eigen weg in, voor een constant in ontwikkeling zijnde standaard voor de universele taal voor webpagina's. Dit moet zowel nieuwe functies in rap tempo brengen, maar ook fouten snel repareren.

In 2014

Het W3C verwacht voor zijn stabiele html5-standaard in 2014 tot een 'recommended status' te kunnen komen. Die streefdatum is mede haalbaar door "aanzienlijke fondsen" van sponsors Microsoft, Adobe en Google, meldt de webstandaardenorganisatie in een blogbericht.

Dankzij die financiering kan het W3C extra personeel inzetten voor de ontwikkeling van html5. Dit betreft zowel het opstellen van de specificaties als het testen van interoperabiliteit op een breed bereik aan platformen en apparaten: uiteenlopend van verschilllende browsers op pc's en laptops tot smartphones, e-readers, set-top boxes voor tv's en meer.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.