Ooit een smartphone-merk van formaat, nu weet LG zijn smartphones maar lastig te slijten. Kan LG het tij keren met V40? Dat lees je in deze LG V40 Thinq review.

Wanneer je een smartphone zoekt, dan denk je niet meer zo snel aan het merk LG. Een paar jaar terug was dat wel anders. LG is grotendeels de markt uit geconcurreerd, maar heeft desondanks geen plannen om te stoppen met het maken van smartphones. Dat komt omdat de smartphones een vrij centrale rol spelen in het ecosysteem van LG’s domotica en televisies. Omdat LG een groot bedrijf is, van meerdere markten thuis, kunnen ze de verliezen op de smartphonemarkt permitteren. Misschien komt het je bekend voor: Sony zit ook in een vergelijkbare situatie.

©PXimport

©PXimport

©CIDimport

Timing van de LG V40

LG probeert het tij te keren met de V40 Thinq . De smartphone begint echter al met een achterstand. Hoewel de smartphone in andere landen al in het najaar van 2018 is gepresenteerd is hij pas vanaf februari 2019 in Nederland verkrijgbaar. Vlak voordat Mobile World Congress plaatsvindt en veel concurrerende fabrikanten hun nieuwe smartphones presenteren. Waarom nu kiezen voor een dure topsmartphone van LG, en niet even wachten tot andere fabrikanten als Samsung, Nokia, Oppo en Huawei hun nieuwe smartphones uitbrengen? Ik kan de vraag niet beantwoorden.

LG moet dus veel uit de kast trekken om de V40 op te laten vallen en mensen te verleiden. Laten we beginnen met het positieve: de bouwkwaliteit is goed, de V40 is compleet, een drietal camera’s aan de achterzijde is opvallend en LG laat muziekliefhebbers niet in de kou staan door gewoon een koptelefoonpoort te plaatsen en de audiokwaliteit extra te benadrukken met een quad DAC.

Onopvallend

Maar er valt ook wel wat op aan te merken. Allereerst: de smartphone is nu al niet opvallend genoeg. Aan de voorzijde is hij niet te onderscheiden van andere smartphones, door zijn (nagenoeg randloze) display met iPhone-achtige scherminkeping. Ook de glazen achterzijde is wat generiek, hoewel de pijn ietsje verzacht wordt door de gebruikte kleuren en de drie cameralenzen.

Ook de specificaties - en dus de prestaties - zijn dik in orde, maar eveneens onopvallend. De Snapdragon 845-processor kennen we al van andere smartphones, zoals de OnePlus 6 (en 6T), Xiaomi PocoPhone F1, Asus Zenfone 5Z en vele andere. Bovendien, de smartphones die ik net noemde zijn goedkoper dan de LG V40. Het werkgeheugen (6GB), uitbreidbare opslaggeheugen (128GB), accucapaciteit van 3300 mAh (die je tevens draadloos of snel oplaadt en een dag of twee meegaat), alles is naar verwachting.

©CIDimport

©CIDimport

Drie camera’s van de LG V40

Zelfs de marketing van LG rondom de V40 is voorspelbaar: alles wordt op de driedubbele camera aan de achterzijde en dubbele camera aan de voorzijde gezet. Net als de marketeers van vele andere smartphonefabrikanten alleen maar oog lijken te hebben voor de camera. Maar springt de camera er uit ten opzichte van bijvoorbeeld de Galaxy Note 9, iPhone Xs of Huawei Mate 20 Pro? Ja en nee.

Aan de achterzijde vinden we dus drie cameralenzen, die alle drie een ander focuspunt hebben. Daarmee heb je in feite een smartphone met drie zoomniveau’s: groothoek, macro en gewoon. Aan de voorzijde zitten ook twee camera’s, waar naast de gewone lens een groothoeklens is geplaats om meer (mensen) op de foto te krijgen. Dat is zeker fijn om te hebben. De lenzen aan de voor- en achterzijde werken tevens samen om een scherptediepte-effect te krijgen.

Naast de opties die de meerdere lenzen bieden, heb je als gebruiker veel mogelijkheden in de camera-app van LG, zoals dat bij de vorige LG-smartphones ook het geval is. Van RAW-fotografie, tot geavanceerde opties als witbalans en iso-waardes. Automatische object- en sceneherkenning, zoals Huawei en Samsung dat doen, vind je overigens niet zo geavanceerd terug op de LG V40.

Wat wel uniek is aan de LG V40 is de Triple Shot-functie, waarmee je met alle drie de lenzen tegelijkertijd een foto maakt en dus in een klap drie foto’s hebt met een ander afstandspunt. Volgens LG een geweldige functie en deze werkt ook prima. Maar om eerlijk te zijn. Ik ben gedurende de testperiode nog geen moment ervaren waarop de Triple Shot van pas is gekomen. Sterker nog: ik kan me geen enkele situatie indenken waarbij de Triple Shot iets toevoegt.

Foto’s maken met de LG V40

Tot zover de mogelijkheden van de drie camera’s. Maar hoe goed is de LG V40 in het maken van foto’s? Onder de juiste omstandigheden, met voldoende licht. Dan zijn de foto’s ontzettend gedetailleerd. Maar wanneer de lichtomstandigheden wat lastiger zijn, dan vallen de foto’s me wat tegen. Er treedt veel ruis en bewegingsonscherpte op wanneer er weinig licht voorhanden is – terwijl juist bij veel of tegenlicht de foto’s ronduit flets zijn. Ik heb echter het idee dat LG met een software-update wel het een en ander kan verbeteren, om het fletse effect uit foto’s weg te halen.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Verouderde Android

Met het woord update komen we bij het grootste mankement van de LG V40. Tot dusver is de LG V40 een prima smartphone, die echter nog niet echt uit te blinken. Maar op het punt van de software en de ondersteuning valt de V40 negatief op. Ondanks dat er een update aan zit te komen naar de laatste Androidversie (9.0, Pie), draait de smartphone nog op Android 8 (Oreo), dat in 2017 verscheen. Anno 2019 nog een smartphone uitbrengen met Android 8, is een misser. Een misser die LG zich niet kan veroorloven, want de reputatie als het aankomt op Android-updates is slecht. Het duurt vreselijk lang voordat updates eindelijk uitgerold worden, áls ze überhaupt komen. Ik vrees dus dat de V40 geen snelle of lange ondersteuning gaat krijgen.

Dat werpt een donkere schaduw over het feit dat LG zijn Android-skin wel heeft verbeterd. Er zijn minder overbodige en reclame-apps te vinden, alles werkt een stuk soepeler en ook lijkt de skin wat overzichtelijker geworden. Alleen het instellingenscherm is nog erg onoverzichtelijk. Ook heb je met LG’s Smartworld een volkomen overbodige applicatiewinkel die in februari nog kerstthema’s aanbiedt en installeerde uit het niets McAfee’s ouderlijk toezichts-app op het toestel. Ik had liever een installatie van een recente veiligheidspatch of Android-update gezien. Het heeft iets ironisch.

Oledscherm

Waar de marketeers van LG zonder zorgen hun pijlen op kunnen richten is het scherm van de LG V40. Zoals je van een moderne smartphone mag verwachten, zijn de randen rondom het scherm flinterdun gehouden, wat er fraai uit ziet. Tel daarbij de beeldverhouding van 19,5 bij 9 en de scherminkeping op en je hebt aan de LG V40 een smartphone met een enorm 6,4 inch scherm, dat nog net aan broekzakbestendig is.

De beeldkwaliteit is dik in orde, zoals je mag verwachten van LG, producent van vele oledschermen – ook die van concurrenten. De kleurweergave en helderheid zijn uitstekend. Op papier heeft het scherm een wat overdreven hoge resolutie van 3120 bij 1440. In praktijk is de resolutie gewoon fullscreen (2340 bij 1080 pixels). Deze resolutie is scherp zat en bovendien wat minder belastend voor de accu.

Conclusie: LG V40 Thinq kopen?

De LG V40 is een erg complete smartphone, met degelijke specs en prima accuduur, voor een acceptabele verkoopprijs van 750 euro. Fijn is dat LG als een van de weinige fabrikanten de muziekluisteraar niet in de kou laat staan. De software van de smartphone is een pijnpunt en de camera is kwalitatief niet heel indrukwekkend, maar de mogelijkheden van drie cameralenzen met verschillende focuspunten aan de achterzijde (en twee aan de voorzijde) bieden een enorme meerwaarde. Desondanks weet de LG V40 zich niet genoeg te onderscheiden en je hebt met de OnePlus 6 en de Galaxy Note 9 goedkopere en betere alternatieven. Bovendien presenteren veel fabrikanten, waaronder LG zelf, binnenkort een veel nieuwe smartphones. Het loont dus om te wachten: wellicht dat fabrikanten gewoonweg op korte termijn met een veel betere smartphone komen. Ook is het niet ondenkbaar dat de prijs van de LG V40 op korte termijn sterk daalt.

Het is lente, en dat is hét moment om allerlei klusjes in de tuin aan te pakken. Heb je een terras of pad dat in de loop van tijd wat is verzakt? Daarvoor hoef je geen stratenmaker in te huren, dat kun je prima zelf weer herstellen. Hoe je dat doet, lees je in deze uitgebreide handleiding.

Lees ook: Zo leg je zelf een terras aan

Het gebeurt regelmatig dat (sier)bestrating verzakt. Vaak ligt dat aan een instabiele ondergrond, slechte afwatering, zand dat is weggespoeld door regen of een te zware belasting. Door hier bij de aanleg of tijdens het herstel al rekening mee te houden, voorkom je veel problemen. Denk bijvoorbeeld aan voldoende ophoogzand, goede opsluitbanden en een slimme afwatering.

Probleemplekken identificeren

Je ziet het meestal snel als een pad of terras verzakt is. Zeker als regenwater blijft staan op plekken waar het niet weg kan. Vaak ligt dat aan een deel van de bestrating dat letterlijk is ingezakt. Ook als stenen zijn gaan schuiven of er kieren ontstaan, heb je waarschijnlijk te maken met verzakking. Dat gebeurt vaak wanneer opsluitbanden niet stevig genoeg geplaatst zijn en langzaam naar buiten zijn gedrukt of gekanteld.

©MG | ID.nl

👷 Dit heb je nodig voor je klus

• Goede werkhandschoenen

• Waterpas

• Metseldraad

• Balk of lat

• Rubberen hamer

• Bats of spade

• Ophoogzand

Tegels wippen

Zelfs de kleinste verzakking kan er al voor zorgen dat er water blijft liggen, omdat water nu eenmaal de weg van de minste weerstand kiest, dus het is belangrijk dat je goed in kaart brengt waar bij jou alle verzakkingen zitten. Leg een lange, rechte lat over het deel dat is weggezakt of gebruik een waterpas . Zo zie je hoe scheef het ligt. Een lange lat werkt het best als je die op zijn smalle kant neerlegt. Leg je hem plat, dan buigt hij makkelijk door en geeft hij een vertekend beeld.

Heb je duidelijk welk stuk verzakt is en dus opgehoogd moet worden, dan haal je daar de tegels of stenen weg. Bij randen zonder opsluitband lukt dat meestal met je handen of een klein schepje. Zit het probleem ergens in het midden van het terras, dan heb je er iets meer werk aan.

©MG | ID.nl

Doe dat wel voorzichtig: je wilt schade aan de tegels natuurlijk zoveel mogelijk voorkomen. Ga dus niet wrikken met een spade of schep. Beter gebruik je twee platte schroevendraaiers. Zet ze aan weerszijden van de steen en wip deze voorzichtig los. Geen oude schroevendraaiers bij de hand? Dan kun je ook lange, dikke spijkers of schroeven gebruiken. Draag daarbij wel handschoenen.

Is de eerste steen eruit, dan volgen de andere meestal vanzelf. Haal ze als het kan met de hand eruit, zo blijft het zandbed eronder zoveel mogelijk intact.

Hoogte bepalen

Ligt het verzakte deel open, dan kun je het zandbed ophogen. Gebruik een rechte lat of metseldraad om de juiste hoogte af te stemmen op de rest van het terras. De lat of het draad laat je dan van links naar rechts lopen vanaf de hoogte van de niet-verzakte bestrating. Vervolgens schep je er ophoogzand bij en controleer je – door een tegel of steen neer te leggen – of het zandbed op de goede hoogte is gebracht. Vergeet niet dat je ongeveer 3 tot 5 millimeter hoger legt dan de rest van de bestrating. De tegel of steen sla je er immers nog een stukje in.

©MG | ID.nl

Ligt alles op zijn plek? Leg dan een stevige balk of plank (die je op op z'n kant legt) op de nieuwe bestrating en tik er met een rubberen hamer op. Zo werk je kleine hoogteverschillen weg.

©MG | ID.nl

Tot slot veeg je overtollig straatzand in de voegen. Je kunt ook inveegzand gebruiken dat onkruidwerend is. Dat werkt vooral goed bij nieuw aangelegde terrassen die nog onkruidvrij zijn, dus voornamelijk bij nieuw aan te leggen terrassen.

Lees ook: Het belang van goede tuindrainage

Opsluitbanden (her)plaatsen

Zijn de randen van je terras verzakt of verschoven en heb je daar opsluitbanden liggen? Dan zijn die waarschijnlijk gaan kantelen of wijken ze naar buiten uit. Dat zie je vaak bij opritten die hoger liggen dan de omliggende grond. Zit er aan de buitenzijde te weinig grond, dan geven die opsluitbanden niet genoeg tegendruk.

In zo’n geval kun je proberen de banden opnieuw in te graven. Lukt dat niet, maar wil je ze wel verstevigen? Zet ze dan – nadat je ze natuurlijk in de hoogte ook waterpas hebt gezet – vast in beton. Dat kan gewoon met kant-en-klare betonmortel uit de bouwmarkt. Alleen wat water erbij en het hardt vanzelf uit.

©Bron: YouTube / Papaklust

Beschadigde bestrating door wortels

Wortels van bomen en struiken kunnen ervoor zorgen dat je bestrating niet verzakt, maar juist omhoog komt. Je ziet dan een bult in het terras en losse tegels. In dat geval moet je eerst de wortels aanpakken. Daarnaast moet je extra zand aanbrengen om de vrijgekomen ruimte op te vullen.

©MG | ID.nl

Wortels kunnen ervoor zorgen dat de bestrating omhoog komt.

Verwijder uitgelopen wortels zo veel mogelijk buiten de bestrating zelf: het heeft geen zin om wortels vlak vóór of in het bestratingsdeel af te zagen of af te steken. Binnen enkele maanden zullen ze namelijk weer voor hetzelfde probleem zorgen. Helemaal tegenhouden lukt niet, maar je kunt wel voorkomen dat ze omhoog komen. Gebruik daarvoor worteldoek. Dat stuurt de wortels onder je bestrating horizontaal verder.

Let op: worteldoek werkt vooral bij kleinere wortels. Grote wortels kunnen alsnog schade veroorzaken. Een bijkomend voordeel van worteldoek is dat het onkruidgroei tegengaat. Worteldoek leg je overigens aan bij een compleet nieuw terras of bestrating. Wil je worteldoek gebruiken bij het herstellen van een terras of pad, dan moet je eigenlijk helemaal opnieuw beginnen, omdat het worteldoek onder de gehele bestrating en onder het niveau van het straatzand komt te liggen.

Mollen

Mollen maken niet alleen je gazon kapot, ze kunnen ook zorgen voor verzakking van je bestrating. Door gangen onder je terras te graven, ontstaat er instabiliteit. Storten die gangen in, dan zakken de tegels weg. Bij dit soort verzakkingen heb je vaak veel zand nodig voor herstel.

Lees ook: Acht manieren om je tuin te beschermen tegen ongedierte

©MG | ID.nl

Mollen graven gangen en die kunnen ervoor zorgen dat je bestrating verzakt.

Mollen zijn lastig te weren, maar je kunt het ze wel moeilijker maken. Hoe diverser je beplanting, hoe minder aantrekkelijk je tuin is voor mollen: wortels vormen obstakels. Wil je specifiek je terras beschermen, dan kun je een mollennet plaatsen. Dat graaf je verticaal in langs de randen van je terras, tot zo'n 70 cm diep. Deze klus kun je prima uitvoeren na het ophogen, want je hoeft alleen de zijkanten aan te pakken.

Steeds meer airfryers hebben twee manden. Handig, want je bakt hele gerechten in één apparaat – die ook nog eens tegelijkertijd klaar zijn. Ninja heeft in het assortiment onder meer de Foodi Dual Zone-airfryer, die met 7,6 liter inhoud en zes verschillende opties een ideaal keukenhulpje zou kunnen zijn. ID.nl testte hem uitvoerig.

Functies en mogelijkheden

Ninja heeft meerdere modellen airfryers in het assortiment. Eerder bespraken we al de Ninja Double Stack, een zeer uitgebreid model om tot vier verschillende maaltijdcomponenten te bereiden. Lees de review voor uitgebreide informatie. Een nadeel van de Double Stack was het enorme formaat. De Ninja Foodi Dual Zone 7,6 liter-airfryer is bescheidener van formaat en gewicht, maar geldt dat ook voor de mogelijkheden en het resultaat?

Zo werkt deze airfryer

Deze airfryer van Ninja is voorzien van twee naast elkaar geplaatste bakken, waarin onderin twee uitneembare Crisp-platen op kleine pootjes zitten om de hete lucht door de mand te laten circuleren. In het binnenwerk zitten boven de mandjes de twee hitte-elementen. Dat is dus een andere constructie dan het eerder besproken model, de Dual Stack. Daarbij zaten de mandjes boven elkaar, met de warmte die via een element aan de achterzijde kwam.

Doordat de warmte bij de Foodi van boven komt, wordt het eten egaal gaar en krokant, iets wat bij het andere model ook wel lukte, maar waarvoor je heel vaak de inhoud van het mandje moest schudden. In deze Ninja is schudden ook relevant, maar minder vaak nodig, zo wijst de praktijk uit.

Zes functies: wat zijn de verschillen?

De airfryer heeft zes functies, die in de basis vooral van elkaar verschillen door de mogelijkheden rondom temperatuur. Zo kan de standaardfunctie Air Fry een temperatuur aan tussen de 150 en 210 graden, en is dat bij Max Crisp beperkt tot 240 graden, waarbij je de baktijd zelf wel kunt aanpassen.

Verder zitten er knoppen op voor Roast, Bake, Reheat en Dry. Elke functie is bedoeld voor een andere bereiding, al gebruik je de standaardfunctie Air Fry waarschijnlijk het meest omdat die prima voldoet voor uiteenlopende gerechten.

Instructies en handleidingen

De Foodi wordt geleverd met een instructieboekje, een uitgebreide handleiding en wat voorbeeldrecepten om te maken. Deze zijn bedoeld ter inspiratie, maar er zijn online voldoende andere voorbeelden om de startende gebruiker op weg te helpen. Het enige recept dat ik uit het boekje heb geprobeerd (de chocoladebrownies) is helaas jammerlijk mislukt, maar zoals je verderop leest, was dat niet representatief voor de gehele ervaring.

©Saskia van Weert

Vermogen en afmetingen

Het vermogen bedraagt 2400 watt bij gebruik van één mand, 1200 bij gebruik van twee, en het apparaat weegt 8,2 kilo. Qua formaat is hij vergelijkbaar met andere dubbele airfryers: 31,5 centimeter hoog, 38 cm breed en 26,5 cm diep. Je moet hem ergens neerzetten waar je aan alle kanten 15 centimeter vrij hebt, zodat de Foodi zijn warmte goed kwijt kan. Binnen het segment van airfryers zijn het gangbare afmetingen, maar het blijven forse apparaten waar je echt plek voor moet hebben op het aanrecht.

Mogelijkheden voor het gebruik

Er zijn verschillende mogelijkheden voor het gebruik. Zo kun je één of beide mandjes tegelijk gebruiken – los van elkaar met verschillende temperatuur en tijd, of identiek aan elkaar via de Match-functie. Met de Sync-functie zorgt de airfryer ervoor dat beide mandjes tegelijk klaar zijn met bakken. In de praktijk betekent dit dat het gerecht met de kortste bereidingstijd als tweede van start gaat, terwijl het andere mandje al even bezig is.

Bedieningsgemak

De eerder besproken Ninja-airfryer bediende je deels met een draaiknop. Dit model bedien je met tiptoetsen. Er zit bovendien een aan-uitknop op, wat ik erg prettig vond, want die ontbrak op al mijn eerdere Philips-airfryers. Je selecteert welk mandje je wilt instellen, drukt op de knop van de gewenste functie en stelt met de tiptoetsen de temperatuur en de tijd in – en eventueel de Match- of Sync-optie. Met een druk op Start-Stop begint het apparaat te werken.

©Saskia van Weert

De bediening is gebruiksvriendelijk, maar vraagt wel wat gewenning. Zo is het tijdens de testperiode meerdere keren gebeurd dat ik beide mandjes liet opwarmen voor een gerecht en daarna maar één van beide aanzette voor het feitelijke bakwerk. Ook heb ik wat lopen stoeien met het tussentijds uitzetten van een mandje, als de inhoud eerder klaar is dan gedacht. Je kiest hiervoor eerst de betreffende mand en moet wachten tot de instellingen ervan in het display komen staan, tot je hem kunt uitschakelen. Een aantal keren ging dat niet goed en gingen beide mandjes uit.

Bij gebruik van beide mandjes kun je tussentijds de tijd of temperatuur ook aanpassen, op een soortgelijke manier. Daar zit iets van wachttijd op, wat onlogisch aanvoelt. Tussentijds een andere functie kiezen, bijvoorbeeld van Air Fry overschakelen naar Max Crisp, kan niet. Dan moet je het bakproces stoppen en handmatig de andere optie kiezen. Dat is even wennen.

Het bakresultaat

De afgelopen weken zijn er hier in huis ontzettend veel gerechten klaargemaakt in de airfryer. Hierbij heeft het apparaat zich een alleskunner betoond. Of het nu een kroket was, een zak friet, verse zalm op de huid, een vleesvervanger krokant bakken, broodjes oppiepen of het dagelijkse worstenbroodje van het kind des huizes: het ging prima. Zeker door wat te spelen met de instellingen was het resultaat zeer goed te noemen. Daarbij is de functie Max Crisp het vermelden waard: zeker snacks uit de diepvries, zoals loempia's of fish cakes, worden lekker krokant door de extra hoge temperatuur.

©Saskia van Weert

De brownies uit het receptenboekje waren geen succes. De mix moest onder in de mand worden gegoten, zonder Crisp-plaat. Ondanks verlenging van de baktijd bleef de mix ongaar – waarschijnlijk omdat de hete lucht van boven komt en de onderzijde van de brownies niet goed genoeg werd verhit.

Schoonmaken

Na gebruik moeten de mandjes en platen worden schoongemaakt. Dat gaat prima onder de kraan in een sopje, en de vaatwasser doorstaan ze ook goed. De ervaring met airfryers leert dat er uiteindelijk toch vaak ingebrand vet op de platen opduikt. Het is goed dat in de gaten te houden en de Crisp-platen periodiek met een ovenreiniger te lijf te gaan. Een oude tandenborstel komt dan goed van pas.

Zijn er geen minpunten?

Hoewel de bediening en het resultaat echt dik in orde zijn, kent deze airfryer van Ninja een paar minpuntjes. Zo klinkt er bij elke start, stop, pauze en herstart een nogal luide piep, die echt te hard is om in een gehorig huis 's nachts nog wat te bereiden. De buitenzijde is gevoelig voor vetvlekken en vingerafdrukken, dus als je een schoon uiterlijk belangrijk vindt, moet er vaak een doekje overheen.

De Crisp-platen zitten nogal stevig in de mand geklemd, waardoor ik me bezeerde bij het verwijderen ervan om alles schoon te maken. Door de openingen van de plaatjes kan er ook eten onder vallen, dus zorg dat je hem met een siliconen tang even oplift bij het serveren – om ook bijvoorbeeld broccoli-roosjes of dunne frietjes onder de plaat vandaan te halen.

©Saskia van Weert

Conclusie: Ninja airfryer kopen?

De Ninja Foodi Dual Zone-airfryer is een veelzijdige airfryer met handige functies voor wie graag efficiënt kookt. De mogelijkheid om twee mandjes tegelijk te gebruiken – al dan niet met verschillende instellingen – werkt goed en levert in veel gevallen een mooi bakresultaat op. Snacks, vis, vleesvervangers en zelfs broodjes komen er prima uit.

De bediening is over het algemeen gebruiksvriendelijk, al vraagt het apparaat soms wat aandacht, vooral bij het tussentijds aanpassen van instellingen. Ook het schoonmaken is eenvoudig, al kunnen de Crisp-platen wat lastig loskomen.

Al met al is dit een degelijke airfryer die goed presteert, zeker als je regelmatig meerdere onderdelen van een maaltijd tegelijk wilt klaarmaken. Houd wel rekening met het formaat, het geluidssignaal en een paar praktische aandachtspunten tijdens gebruik.