De Huawei Mate 20 Pro is de eerste breed verkrijgbare smartphone met een vingerafdrukscanner onder het beeldscherm. Daarnaast heeft hij drie veelbelovende camera’s achterop en gebruikt hij dezelfde soort gezichtsbeveiliging als de iPhone X. Levert Huawei de beste high-end smartphone van 2018 af?

De Mate 20 Pro is gemaakt van glas en heeft een groot 6,4 inch beeldscherm met gebogen randen. De telefoon ziet er luxe en modern uit, maar is door het glas ook glad en breekbaar. Bovendien trekt de achterkant vingerafdrukken aan, zoals elke glazen smartphone. Huawei’s claim dat de Mate 20 Pro-achterkant een vingerafdrukbestendige afwerking heeft, klopt niet.

Het oled-display van de Mate 20 Pro oogt uitstekend, met een hoog contrast en zeer fraaie kleuren. Het scherm kan maximaal 3120 bij 1440 pixels tonen (qhd), maar toont standaard een meer energiezuinige full-hd-resolutie van 2340 bij 1080 pixels.

©PXimport

Vingerafdrukscanner onder het scherm

Onder het scherm is een vingerafdrukscanner geplaatst. Die is niet zicht- en voelbaar en dat is de eerste dagen wennen. Als het scherm uitstaat, licht een klein rondje onderop het scherm op zodat je weet waar je je vinger op het display moet leggen. De scanner is accuraat en snel genoeg, maar legt het op beide vlakken af tegen een traditionele scanner. Wie van plan is om een beschermende plastic- of glaslaag (screenprotector) op het scherm te plakken, moet goed opletten dat hij een exemplaar koopt dat werkt met de scanner onder het display.

©PXimport

Gezichtsherkenning a la iPhone

Boven het scherm zit een forse inkeping (notch), die naast de frontcamera ook een arsenaal aan dieptesensoren herbergt. Na een eenmalige 3D-scan van je gezicht, kun je je telefoon beveiligen met gezichtsherkenning. Dit werkt op dezelfde manier als bij de iPhone X, maar Huawei’s methode is een stuk sneller. De scanmethode is accuraat maar niet vrij van mislukte ontgrendelpogingen, bijvoorbeeld als je je telefoon te schuin houdt. Erger is dat er mensen zijn die aangeven dat de scanners gefopt kunnen worden. Een Duitse journalist toont bijvoorbeeld aan dat zijn testtoestel ook ontgrendelt wanneer een collega zijn gezicht voor de scanner houdt. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Omdat de telefoon nog op niet-definitieve software draait, is het mogelijk dat Huawei deze bug nog oplost.

©PXimport

Drie camera's met veel mogelijkheden

De Mate 20 Pro is na de P20 Pro de tweede Huawei-smartphone met drie Leica-camera’s achterop. De camera’s zijn niet identiek. De P20 Pro heeft een 40 megapixelcamera, een 20 megapixel zwart-wit-sensor en een 8 megapixel telelens om in te zoomen. Op de Mate-telefoon vind je een standaard 40 (!) megapixelcamera, een 20 megapixel groothoeklens en een 8 megapixel telelens voor 3x zoom zonder kwaliteitsverlies. Twee handige features die in bijna alle gevallen mooie plaatjes afleveren. Hieronder zie je een foto gemaakt met de normale camera en de groothoekcamera.

©PXimport

©PXimport

Het ingebouwde bokeh-effect, waarbij de achtergrond vervaagt, werkt ook uitstekend.

©PXimport

©PXimport

De primaire camera maakt al helemaal uitstekende foto’s en video’s. Afbeeldingen hebben een groot dynamisch bereik, veel detail en mooie kleuren. De nachtmodus levert – ook zonder flitser – de beste resultaten als je fotografeert in het (schemer)donker. De frontcamera schiet scherpe selfies.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Accuduur is indrukwekkend

De nieuwste Kirin 980-processor en 6GB werkgeheugen maken de Mate 20 Pro één van de snelste smartphones van dit moment. Alle apps en (zware) games draaien zonder problemen, en op het interne geheugen van 128GB kun je heel wat data kwijt. Jammer is dat Huawei kiest voor een NM-slot in plaats van micro-sd. Dit nieuwe type en formaat kaartje is relatief duur en (nog) niet breed verkrijgbaar.

De accuduur is uitmuntend: de Huawei-telefoon gaat zonder problemen anderhalve dag mee. Zelfs bij intensief gebruik is het mij niet gelukt om de accu binnen een dag leeg te trekken. Een voorbeeld: om 08:00 haalde ik de smartphone van de lader (100%). Ik heb verspreid over de dag een uur genavigeerd met Google Maps en heb anderhalf uur de hotspot-functie gebruikt. Het grootste deel van de dag was ik buiten de deur en heb ik daarom gebruikgemaakt van het mobiele netwerk. Gedurende de dag heeft het scherm totaal 4 uur en 20 minuten aangestaan. Ik gebruikte de Mate 20 Pro in de prestatiemodus en met bluetooth aan. Toen ik om 22:00 naar bed ging, was de accu nog voor 31 procent vol. Een zeer respectabele score.

De Mate 20 Pro-accu laadt bovendien sneller op dan welke smartphoneaccu dan ook. Dankzij de 40W-usb-c-oplader gaat de accu in een half uur van 0 naar 70 procent. De resterende 30 procent gaat langzamer, maar alsnog vrij rap. Draadloos laden kan ook, met 15W.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Huawei-software blijft behelpen

Het grootste minpunt van de Mate 20 Pro is Huawei’s EMUI-software, gebaseerd op Android 9.0 (Pie). EMUI gooit het besturingssysteem radicaal overhoop en brengt allerlei functies in de war om een langere accuduur te garanderen. De normaalste dingen werken anders dan in de standaard Android-versie en dat is bijzonder frustrerend. Een aantal zaken zijn gelukkig uit te zetten, maar het blijft behelpen. Mijn collega Joris schreef in september, dus voor de onthulling van de Mate 20 Pro, een artikel waarin hij uitlegt wat er precies mis is met EMUI.

Dat Huawei deze pijnpunten niet heeft aangepakt in zijn nieuwste EMUI-versie, is zonde. En dat de fabrikant allerlei (gelukkig verwijderbare) commerciële apps installeert op zijn 999 euro kostende smartphone, is ronduit schandalig. Booking.com, Ebay, Facebook en Kobo Books: deze apps zijn voor de liefhebber gewoon te installeren via de Play Store.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Conclusie

De prijzige Huawei Mate 20 Pro combineert een luxueuze ontwerp met uitstekende hardware en innovatieve, handige features. De matige EMUI-software is en blijft een doorn in het oog, maar veel mensen zullen er (gedwongen) genoegen mee nemen. Onder de streep is de Huawei Mate 20 één van de beste smartphones van 2018.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.