Hoewel Apple af is gestapt van de s-varianten van zijn iPhone smartphones, is de iPhone 13 eigenlijk een verkapte iPhone 12s. Eigenlijk is dat helemaal niet zo erg, want dat maakt de iPhone nog altijd de beste smartphone die je kunt kopen. Maar wellicht op een andere manier dan je vermoedt.

Met de iPhone 12, die in 2020 verscheen, haalde Apple onbewust compleet het bestaansrecht van de Pro-uitvoering weg. De smartphone was zo goed, dat de meerprijs van de iPhone 12 Pro niet te rechtvaardigen was. Ondanks zijn (alsnog) forse prijs was de iPhone 12 ook zo goed dat het een jaar lang onze beste smartphone-lijstjes aanvoerde. De rekenkracht, update-ondersteuning, camera en het fraaie oledscherm zorgen voor een combinatie die door de concurrentie nog niet is bijgehaald. Dat is een flink nalatenschap dat de iPhone 13 moet vervullen.

Maar dat betekent niet dat Apple met de iPhone 13 geen verbeterpunten heeft. Allereerst op de te verwachten punten: de nieuwe chipset is wat sneller en energiezuiniger, de beeldkwaliteit opgeschroefd en de dualcam beschikt over betere sensoren (die van de iPhone 12 Pro). Maar er zijn ook broodnodige verbeteringen. De scherminkeping is er helaas nog, maar is wel wat kleiner. Het basis-opslaggeheugen is verdubbeld naar 128GB en de accucapaciteit is verhoogd.

Allemaal welkome aanvullingen, maar vernieuwend is het allerminst. Sterker nog, de meest opvallende wijziging lijkt dat de camera’s aan de achterzijde diagonaal naast elkaar geplaatst zijn in plaats van verticaal. De waterdichte behuizing en het formaat zijn nagenoeg identiek. Zelfs het nieuwe iOS, versie 15, dat gelijktijdig is uitgerold is maar een kleine update. Het doet allemaal denken aan de s-versies van iPhones van een paar jaar geleden, die ook maar weinig verschilden van hun voorganger. Denk aan de iPhone 4s tot en met de iPhone 6s.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Winnend team

Maar waarom zou je ook veel moeten innoveren aan een smartphone waarvan z’n voorganger de aanbevelingslijstjes domineerde? De grootste inhaalslag werd destijds gemaakt met het beeldscherm, waarmee de iPhone eindelijk uitgerust werd met een Full-HD oledscherm. Dat is bij de iPhone 13 natuurlijk nog steeds het geval. Ook het schermformaat met een diagonaal van 6,1 inch is hetzelfde gebleven. Wel is de helderheid en kleurweergave ietsje verbeterd.

Veel smartphones in dezelfde prijsklasse beschikken ook over een scherm met een hogere verversingssnelheid, waardoor beeld(overgangen) soepeler ogen. Meestal met snelheden die van 60 hertz opgeschroefd zijn naar 90 of 120 hertz. Wil je dat ook, dan zul je toch moeten uitwijken naar een Androidsmartphone of een iPhone 13 Pro. Een heel groot gemis is zo’n hoge verversingssnelheid echt niet. Natuurlijk, het oogt mooi. Maar bij video voegt het niets toe - deze zijn immers bijna altijd in 24 frames per seconde, wat een 60 hertz-scherm makkelijk aan kan. Ook eist het zijn tol van de accu. Een opoffering, die vooral bij iPhones misschien niet het beste idee is. Aangezien iPhones niet bekendstaan om hun uithoudingsvermogen.

Meer uithoudingsvermogen

Maar ook daar heeft Apple de zaken beter op orde: de accucapaciteit is verhoogd van 2815 mAh naar 3240 mAh. Vergeleken met vrijwel alle Androidsmartphones is dat nog altijd behoorlijk laag, wat snellere accuslijtage zou kunnen inhouden op langere termijn. Desondanks zijn die verschillen in accuduur niet bijzonder groot, en de opgevoerde capaciteit (in combinatie met de iets zuinigere chipset) maakt echt een verschil. Een opgeladen accu kan moeiteloos anderhalve dag door. Hoewel dat natuurlijk afhankelijk is van hoe veel je hem gebruikt en of je 5G aan hebt staan.

Diepe zakken smoren innovatie

Kleine minpuntjes die aangestipt werden in de iPhone 12 review, zijn gladgestreken, zoals de accucapaciteit en het basis-opslageheugen. Toch is het Apple’s hebberigheid die niet voor het eerst zaken als innovatie, duurzaamheid, consumentvriendelijkheid en ontwikkelaarsvriendelijkheid in de weg zitten. Zo is er wederom veel te doen om het opladen van die iets grotere accu. Natuurlijk ontbreekt de adapter in de doos. Nu is dat overkomelijk, maar het feit dat er een usb-c naar Lightning-kabel in de doos zit, houdt in dat veel mensen alsnog (bij Apple) aan moeten kloppen voor een nieuwe, dure adapter. Het argument dat het e-waste beperkt klopt, maar voor een bedrijf dat zijn productie aan Chinese bedrijven uitbesteedt (en daarmee zijn eigen cijfers greenwasht) geeft aan dat het duurzame verhaal van het bedrijf zachtgezegd rammelt.

Want over e-waste gesproken... Dat Apple nog altijd vasthoudt aan de eigen hoogstverouderde Lightning-aansluiting in plaats van usb-c is ronduit gênant. Niet alleen is usb-c een standaard die op veel andere apparatuur ook gebruikt wordt en gebruikt kan worden voor snellaadtechnieken, hogere data-overdrachtssnelheid, aansluiting van randapparatuur en minder kwetsbaar is. Ook zorgen minder verschillende stekkers voor minder e-waste. Apple weet dit ook, en voorziet zelfs de nieuwste generatie iPads van usb-c. Maar Apple’s diepe zakken lijken deze iPhone-innovatie nog altijd in de weg te zitten.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Innovatie via wetgeving

Gelukkig werkt de Europese Unie aan een wettelijke verplichting voor één universele aansluiting, die voor 2024 in gebruik genomen moet worden. Dat zou inhouden dat innovatie de komende jaren ook in regelgeving gevonden kan worden. Deze verplichting kan inhouden dat volgende generaties iPhones óf ook een usb-c-aansluiting gaan krijgen óf helemaal geen aansluiting meer krijgen en alleen draadloos op te laden zijn. De draadloze oplaadtechniek, Qi, is eveneens een universele standaard. Dus zo heel slecht zou dat niet eens zijn.

Het is niet de enige wetgeving die broodnodige innovatie stimuleert en Apple’s melkkoeien aanpakt. Ook ligt Apple in meerdere markten onder de loep vanwege monopolistisch beleid in iOS. Waarbij Apple enorme marges pakt op inkomsten van app-verkopen en in-app aankopen, arbitrair optreedt wat gebruikers en ontwikkelaars mogen installeren en aanbieden en beschuldigd wordt van het voortrekken van eigen apps en diensten. Dat er wat gaat veranderen, lijkt zeker. Maar hoe, dat zal de toekomst uitwijzen. Voor gebruikers en app-ontwikkelaars zou de mogelijkheid om andere applicatiewinkels te installeren jou het recht geven te installeren wat je wilt op je eigen smartphone en ontwikkelaars keuzevrijheid bieden.

Ook op het gebied van duurzaamheid lijken er positieve ontwikkelingen gaande. Smartphones zijn ontworpen om reparaties zo moeilijk mogelijk te maken en glazen behuizingen zijn gewoonweg kwetsbaar, ongeacht het type glas dat gekozen wordt. De roep om reparatierecht-wetgeving is hard genoeg om niet genegeerd te blijven, wat kan leiden tot repareerbaar ontwerp (ook softwarematig) en de beschikbaarheid van onderdelen. Bovendien zou het voor Apple zelf ook waardevol zijn, duurzaamheid is een hippe kaart die graag gespeeld wordt door hun marketingafdeling.

Camerafeest

Dat de camera’s diagonaal tegenover elkaar geplaatst zijn in het camera-eiland aan de achterzijde van de iPhone 13 is natuurlijk niet de enige vernieuwing geweest op cameragebied. Apple’s marketingteam heeft bij iedere aankondiging een nieuwe feature nodig. Vorig jaar was dit de nachtmodus voor de selfiecam. Leuk, maar in praktijk wat overbodig aangezien je in het donker vaak niet echt de mooiste omgeving hebt voor een selfie. Bij deze iPhone 13 is de nieuwe bejubelde feature de video-opnamemodus, waarbij je net als een portretfoto de voor- en achtergrond vervaagt. Bovendien kun je de focus verleggen, naar een ander onderwerp. Bijvoorbeeld in een dialoog, wanneer iemand anders het woord neemt. Het is een fraai stukje techniek en zeker leuk om mee aan de slag te gaan. Maar veel meer dan dat ook niet.

Het leidt wat onnodig af om de nadruk te leggen op die videomodus. Want de camera is in staat sublieme foto’s en video’s te maken. Dankzij handige beeldstabilisatietechnieken en prima lenseigenschappen komt het beeld onbewogen en gedetailleerd het toestel binnen. De rekenkracht achter het toestel zorgt voor snelle verwerking van alles dat de lenzen zien. Opvallend veel detail blijft behouden, zelfs bij het inzoomen op de foto. Beeld is haarscherp en ruis zeldzaam. Bovendien blijft detail behouden in foto’s waarin schaduwen en belichte oppervlaktes elkaar afwisselen. Ongeacht de belichting nou kunstlicht is of zonlicht. Apple legt de nadruk bij het vastleggen van beeld meer op realisme, terwijl bijvoorbeeld Samsung meer probeert foto’s iets kleurrijker vast te leggen, zodat ze mooier ogen. Voor beide vastlegmogelijkheden valt wat te zeggen. In de instellingen van iOS kun je nu ook aangeven waar je de nadruk op wil leggen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Voorbeeldfoto's van de reguliere lens van de iPhone 13.

Waar de iPhone 12-camera zich écht op onderscheidt en de lat hoog legt voor Samsung om bij te benen is fotografie in moeilijke lichtomstandigheden. Vooral bij weinig licht. De camera is zelfs in staat kleur vast te leggen in het donker, een ongekend knappe mogelijkheid waar je in praktijk wél erg veel plezier aan gaat beleven.

Er zijn wel kleine minpunten te melden als het op de camera’s aankomt. Naast de reguliere camera is een groothoekcamera geplaatst, die ook prachtig beeld vastlegt. Bij uitdagende lichtomstandigheden merk je echter wel dat deze sensor een stuk minderwaardiger is. Gebruik daarom bij voorkeur zo vaak mogelijk de reguliere camera. Ook was het even wennen dat de reguliere camera beeld in een grote hoek vastlegt. Het maakt de groothoeklens wat overbodig, maar je moet ook heel dichtbij het onderwerp komen bij het maken van een reguliere foto. Of de foto bijsnijden voordat je hem deelt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Eerste foto is gemaakt met de reguliere lens, tweede (rechts) met groothoeklens.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Vooral bij moeilijke lichtomstandigheden merk je dat de groothoeklens moeite heeft met minder licht.

Alternatieven voor de iPhone 13

Hoewel de iPhone 13 pluspunten heeft als een langere accuduur, betere camera, meer basisopslaggeheugen kreeg ik tijdens het testen een vraag niet uit mijn hoofd. Waarom zou je de iPhone 13 verkiezen boven de iPhone 12? Die vraag zullen ze zich bij Apple ook gesteld hebben en opgelost in de prijs. De 64GB opslaggeheugen van de iPhone 12 is te laag, waardoor een 128GB-uitvoering van de iPhone 12 met zijn 859 euro niet ver van de 909 euro vraagprijs van de iPhone 13 ligt. De betere camera, accu, chipset en (waarschijnlijk) ondersteuning van de iPhone 13 zijn die vijftig euro meerprijs wel waard. Mogelijk kon Apple het prijsverhaal met de iPhone 12 Pro ten opzichte van de iPhone 13 niet rechtzetten met als gevolg dat die smartphone uit de productie gehaald is.

Belangrijk is dus om de prijzen goed in de gaten te blijven houden. Mocht het prijsverschil tussen de iPhone 12 en iPhone 13 wat groter worden, zou je wel gek zijn om de iPhone 13 te kiezen. Ondanks dat de iPhone 13 een bijzonder goede smartphone en bijzonder goede keuze is. Ook ten opzichte van de iPhone 13 Pro, die een flinke meerprijs heeft voor een wat groter en beter scherm en meer cameramogelijkheden.

Welke iPhone je ook kiest, je weet wel dat de prijs niet in verhouding is met wat je ervoor terugkrijgt. Het is natuurlijk Samsung die alternatieven biedt met de Galaxy S21-serie. Die betaalbaarder zijn, betere schermkwaliteit bieden en meer camera-mogelijkheden. Desondanks loopt Samsung ver achter op het gebied van ondersteuning en heeft het Zuid-Koreaanse bedrijf er een handje van om Apple-nadelen klakkeloos over te nemen. Denk aan het ontbreken van de usb-c-adapter, audio-aansluiting en geheugenkaartslot. Andere interessante alternatieven vind je in de Pixel-smartphonelijn van Google. Helaas biedt Google die nog altijd niet officieel aan in Nederland.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De iPhone 13 Pro Max (rechts) beschikt over een beter en groter scherm en een extra zoomlens aan de achterzijde.

Conclusie: iPhone 13 kopen?

De iPhone 13 is eigenlijk een iPhone 12s en daar is niks mis mee. Aangezien het een verbetering van een smartphone die al erg goed scoorde. En eigenlijk maakt het niet uit of je liever kiest voor de goedkopere iPhone 12 of iPhone 13: beide keuzes zijn prijzig, maar erg goed. Innovatie is helaas ver te zoeken, en het lijkt erop dat Apple nu niet zelf in staat is dit te verbeteren. Hopelijk biedt wetgeving soelaas op het gebied van duurzaamheid en innovatie, met universele aansluitingen, reparatierecht en een eerlijk app-speelveld voor gebruikers en ontwikkelaars.

Het is lente, en dat is hét moment om allerlei klusjes in de tuin aan te pakken. Heb je een terras of pad dat in de loop van tijd wat is verzakt? Daarvoor hoef je geen stratenmaker in te huren, dat kun je prima zelf weer herstellen. Hoe je dat doet, lees je in deze uitgebreide handleiding.

Lees ook: Zo leg je zelf een terras aan

Het gebeurt regelmatig dat (sier)bestrating verzakt. Vaak ligt dat aan een instabiele ondergrond, slechte afwatering, zand dat is weggespoeld door regen of een te zware belasting. Door hier bij de aanleg of tijdens het herstel al rekening mee te houden, voorkom je veel problemen. Denk bijvoorbeeld aan voldoende ophoogzand, goede opsluitbanden en een slimme afwatering.

Probleemplekken identificeren

Je ziet het meestal snel als een pad of terras verzakt is. Zeker als regenwater blijft staan op plekken waar het niet weg kan. Vaak ligt dat aan een deel van de bestrating dat letterlijk is ingezakt. Ook als stenen zijn gaan schuiven of er kieren ontstaan, heb je waarschijnlijk te maken met verzakking. Dat gebeurt vaak wanneer opsluitbanden niet stevig genoeg geplaatst zijn en langzaam naar buiten zijn gedrukt of gekanteld.

©MG | ID.nl

👷 Dit heb je nodig voor je klus

• Goede werkhandschoenen

• Waterpas

• Metseldraad

• Balk of lat

• Rubberen hamer

• Bats of spade

• Ophoogzand

Tegels wippen

Zelfs de kleinste verzakking kan er al voor zorgen dat er water blijft liggen, omdat water nu eenmaal de weg van de minste weerstand kiest, dus het is belangrijk dat je goed in kaart brengt waar bij jou alle verzakkingen zitten. Leg een lange, rechte lat over het deel dat is weggezakt of gebruik een waterpas . Zo zie je hoe scheef het ligt. Een lange lat werkt het best als je die op zijn smalle kant neerlegt. Leg je hem plat, dan buigt hij makkelijk door en geeft hij een vertekend beeld.

Heb je duidelijk welk stuk verzakt is en dus opgehoogd moet worden, dan haal je daar de tegels of stenen weg. Bij randen zonder opsluitband lukt dat meestal met je handen of een klein schepje. Zit het probleem ergens in het midden van het terras, dan heb je er iets meer werk aan.

©MG | ID.nl

Doe dat wel voorzichtig: je wilt schade aan de tegels natuurlijk zoveel mogelijk voorkomen. Ga dus niet wrikken met een spade of schep. Beter gebruik je twee platte schroevendraaiers. Zet ze aan weerszijden van de steen en wip deze voorzichtig los. Geen oude schroevendraaiers bij de hand? Dan kun je ook lange, dikke spijkers of schroeven gebruiken. Draag daarbij wel handschoenen.

Is de eerste steen eruit, dan volgen de andere meestal vanzelf. Haal ze als het kan met de hand eruit, zo blijft het zandbed eronder zoveel mogelijk intact.

Hoogte bepalen

Ligt het verzakte deel open, dan kun je het zandbed ophogen. Gebruik een rechte lat of metseldraad om de juiste hoogte af te stemmen op de rest van het terras. De lat of het draad laat je dan van links naar rechts lopen vanaf de hoogte van de niet-verzakte bestrating. Vervolgens schep je er ophoogzand bij en controleer je – door een tegel of steen neer te leggen – of het zandbed op de goede hoogte is gebracht. Vergeet niet dat je ongeveer 3 tot 5 millimeter hoger legt dan de rest van de bestrating. De tegel of steen sla je er immers nog een stukje in.

©MG | ID.nl

Ligt alles op zijn plek? Leg dan een stevige balk of plank (die je op op z'n kant legt) op de nieuwe bestrating en tik er met een rubberen hamer op. Zo werk je kleine hoogteverschillen weg.

©MG | ID.nl

Tot slot veeg je overtollig straatzand in de voegen. Je kunt ook inveegzand gebruiken dat onkruidwerend is. Dat werkt vooral goed bij nieuw aangelegde terrassen die nog onkruidvrij zijn, dus voornamelijk bij nieuw aan te leggen terrassen.

Lees ook: Het belang van goede tuindrainage

Opsluitbanden (her)plaatsen

Zijn de randen van je terras verzakt of verschoven en heb je daar opsluitbanden liggen? Dan zijn die waarschijnlijk gaan kantelen of wijken ze naar buiten uit. Dat zie je vaak bij opritten die hoger liggen dan de omliggende grond. Zit er aan de buitenzijde te weinig grond, dan geven die opsluitbanden niet genoeg tegendruk.

In zo’n geval kun je proberen de banden opnieuw in te graven. Lukt dat niet, maar wil je ze wel verstevigen? Zet ze dan – nadat je ze natuurlijk in de hoogte ook waterpas hebt gezet – vast in beton. Dat kan gewoon met kant-en-klare betonmortel uit de bouwmarkt. Alleen wat water erbij en het hardt vanzelf uit.

©Bron: YouTube / Papaklust

Beschadigde bestrating door wortels

Wortels van bomen en struiken kunnen ervoor zorgen dat je bestrating niet verzakt, maar juist omhoog komt. Je ziet dan een bult in het terras en losse tegels. In dat geval moet je eerst de wortels aanpakken. Daarnaast moet je extra zand aanbrengen om de vrijgekomen ruimte op te vullen.

©MG | ID.nl

Wortels kunnen ervoor zorgen dat de bestrating omhoog komt.

Verwijder uitgelopen wortels zo veel mogelijk buiten de bestrating zelf: het heeft geen zin om wortels vlak vóór of in het bestratingsdeel af te zagen of af te steken. Binnen enkele maanden zullen ze namelijk weer voor hetzelfde probleem zorgen. Helemaal tegenhouden lukt niet, maar je kunt wel voorkomen dat ze omhoog komen. Gebruik daarvoor worteldoek. Dat stuurt de wortels onder je bestrating horizontaal verder.

Let op: worteldoek werkt vooral bij kleinere wortels. Grote wortels kunnen alsnog schade veroorzaken. Een bijkomend voordeel van worteldoek is dat het onkruidgroei tegengaat. Worteldoek leg je overigens aan bij een compleet nieuw terras of bestrating. Wil je worteldoek gebruiken bij het herstellen van een terras of pad, dan moet je eigenlijk helemaal opnieuw beginnen, omdat het worteldoek onder de gehele bestrating en onder het niveau van het straatzand komt te liggen.

Mollen

Mollen maken niet alleen je gazon kapot, ze kunnen ook zorgen voor verzakking van je bestrating. Door gangen onder je terras te graven, ontstaat er instabiliteit. Storten die gangen in, dan zakken de tegels weg. Bij dit soort verzakkingen heb je vaak veel zand nodig voor herstel.

Lees ook: Acht manieren om je tuin te beschermen tegen ongedierte

©MG | ID.nl

Mollen graven gangen en die kunnen ervoor zorgen dat je bestrating verzakt.

Mollen zijn lastig te weren, maar je kunt het ze wel moeilijker maken. Hoe diverser je beplanting, hoe minder aantrekkelijk je tuin is voor mollen: wortels vormen obstakels. Wil je specifiek je terras beschermen, dan kun je een mollennet plaatsen. Dat graaf je verticaal in langs de randen van je terras, tot zo'n 70 cm diep. Deze klus kun je prima uitvoeren na het ophogen, want je hoeft alleen de zijkanten aan te pakken.

Steeds meer airfryers hebben twee manden. Handig, want je bakt hele gerechten in één apparaat – die ook nog eens tegelijkertijd klaar zijn. Ninja heeft in het assortiment onder meer de Foodi Dual Zone-airfryer, die met 7,6 liter inhoud en zes verschillende opties een ideaal keukenhulpje zou kunnen zijn. ID.nl testte hem uitvoerig.

Functies en mogelijkheden

Ninja heeft meerdere modellen airfryers in het assortiment. Eerder bespraken we al de Ninja Double Stack, een zeer uitgebreid model om tot vier verschillende maaltijdcomponenten te bereiden. Lees de review voor uitgebreide informatie. Een nadeel van de Double Stack was het enorme formaat. De Ninja Foodi Dual Zone 7,6 liter-airfryer is bescheidener van formaat en gewicht, maar geldt dat ook voor de mogelijkheden en het resultaat?

Zo werkt deze airfryer

Deze airfryer van Ninja is voorzien van twee naast elkaar geplaatste bakken, waarin onderin twee uitneembare Crisp-platen op kleine pootjes zitten om de hete lucht door de mand te laten circuleren. In het binnenwerk zitten boven de mandjes de twee hitte-elementen. Dat is dus een andere constructie dan het eerder besproken model, de Dual Stack. Daarbij zaten de mandjes boven elkaar, met de warmte die via een element aan de achterzijde kwam.

Doordat de warmte bij de Foodi van boven komt, wordt het eten egaal gaar en krokant, iets wat bij het andere model ook wel lukte, maar waarvoor je heel vaak de inhoud van het mandje moest schudden. In deze Ninja is schudden ook relevant, maar minder vaak nodig, zo wijst de praktijk uit.

Zes functies: wat zijn de verschillen?

De airfryer heeft zes functies, die in de basis vooral van elkaar verschillen door de mogelijkheden rondom temperatuur. Zo kan de standaardfunctie Air Fry een temperatuur aan tussen de 150 en 210 graden, en is dat bij Max Crisp beperkt tot 240 graden, waarbij je de baktijd zelf wel kunt aanpassen.

Verder zitten er knoppen op voor Roast, Bake, Reheat en Dry. Elke functie is bedoeld voor een andere bereiding, al gebruik je de standaardfunctie Air Fry waarschijnlijk het meest omdat die prima voldoet voor uiteenlopende gerechten.

Instructies en handleidingen

De Foodi wordt geleverd met een instructieboekje, een uitgebreide handleiding en wat voorbeeldrecepten om te maken. Deze zijn bedoeld ter inspiratie, maar er zijn online voldoende andere voorbeelden om de startende gebruiker op weg te helpen. Het enige recept dat ik uit het boekje heb geprobeerd (de chocoladebrownies) is helaas jammerlijk mislukt, maar zoals je verderop leest, was dat niet representatief voor de gehele ervaring.

©Saskia van Weert

Vermogen en afmetingen

Het vermogen bedraagt 2400 watt bij gebruik van één mand, 1200 bij gebruik van twee, en het apparaat weegt 8,2 kilo. Qua formaat is hij vergelijkbaar met andere dubbele airfryers: 31,5 centimeter hoog, 38 cm breed en 26,5 cm diep. Je moet hem ergens neerzetten waar je aan alle kanten 15 centimeter vrij hebt, zodat de Foodi zijn warmte goed kwijt kan. Binnen het segment van airfryers zijn het gangbare afmetingen, maar het blijven forse apparaten waar je echt plek voor moet hebben op het aanrecht.

Mogelijkheden voor het gebruik

Er zijn verschillende mogelijkheden voor het gebruik. Zo kun je één of beide mandjes tegelijk gebruiken – los van elkaar met verschillende temperatuur en tijd, of identiek aan elkaar via de Match-functie. Met de Sync-functie zorgt de airfryer ervoor dat beide mandjes tegelijk klaar zijn met bakken. In de praktijk betekent dit dat het gerecht met de kortste bereidingstijd als tweede van start gaat, terwijl het andere mandje al even bezig is.

Bedieningsgemak

De eerder besproken Ninja-airfryer bediende je deels met een draaiknop. Dit model bedien je met tiptoetsen. Er zit bovendien een aan-uitknop op, wat ik erg prettig vond, want die ontbrak op al mijn eerdere Philips-airfryers. Je selecteert welk mandje je wilt instellen, drukt op de knop van de gewenste functie en stelt met de tiptoetsen de temperatuur en de tijd in – en eventueel de Match- of Sync-optie. Met een druk op Start-Stop begint het apparaat te werken.

©Saskia van Weert

De bediening is gebruiksvriendelijk, maar vraagt wel wat gewenning. Zo is het tijdens de testperiode meerdere keren gebeurd dat ik beide mandjes liet opwarmen voor een gerecht en daarna maar één van beide aanzette voor het feitelijke bakwerk. Ook heb ik wat lopen stoeien met het tussentijds uitzetten van een mandje, als de inhoud eerder klaar is dan gedacht. Je kiest hiervoor eerst de betreffende mand en moet wachten tot de instellingen ervan in het display komen staan, tot je hem kunt uitschakelen. Een aantal keren ging dat niet goed en gingen beide mandjes uit.

Bij gebruik van beide mandjes kun je tussentijds de tijd of temperatuur ook aanpassen, op een soortgelijke manier. Daar zit iets van wachttijd op, wat onlogisch aanvoelt. Tussentijds een andere functie kiezen, bijvoorbeeld van Air Fry overschakelen naar Max Crisp, kan niet. Dan moet je het bakproces stoppen en handmatig de andere optie kiezen. Dat is even wennen.

Het bakresultaat

De afgelopen weken zijn er hier in huis ontzettend veel gerechten klaargemaakt in de airfryer. Hierbij heeft het apparaat zich een alleskunner betoond. Of het nu een kroket was, een zak friet, verse zalm op de huid, een vleesvervanger krokant bakken, broodjes oppiepen of het dagelijkse worstenbroodje van het kind des huizes: het ging prima. Zeker door wat te spelen met de instellingen was het resultaat zeer goed te noemen. Daarbij is de functie Max Crisp het vermelden waard: zeker snacks uit de diepvries, zoals loempia's of fish cakes, worden lekker krokant door de extra hoge temperatuur.

©Saskia van Weert

De brownies uit het receptenboekje waren geen succes. De mix moest onder in de mand worden gegoten, zonder Crisp-plaat. Ondanks verlenging van de baktijd bleef de mix ongaar – waarschijnlijk omdat de hete lucht van boven komt en de onderzijde van de brownies niet goed genoeg werd verhit.

Schoonmaken

Na gebruik moeten de mandjes en platen worden schoongemaakt. Dat gaat prima onder de kraan in een sopje, en de vaatwasser doorstaan ze ook goed. De ervaring met airfryers leert dat er uiteindelijk toch vaak ingebrand vet op de platen opduikt. Het is goed dat in de gaten te houden en de Crisp-platen periodiek met een ovenreiniger te lijf te gaan. Een oude tandenborstel komt dan goed van pas.

Zijn er geen minpunten?

Hoewel de bediening en het resultaat echt dik in orde zijn, kent deze airfryer van Ninja een paar minpuntjes. Zo klinkt er bij elke start, stop, pauze en herstart een nogal luide piep, die echt te hard is om in een gehorig huis 's nachts nog wat te bereiden. De buitenzijde is gevoelig voor vetvlekken en vingerafdrukken, dus als je een schoon uiterlijk belangrijk vindt, moet er vaak een doekje overheen.

De Crisp-platen zitten nogal stevig in de mand geklemd, waardoor ik me bezeerde bij het verwijderen ervan om alles schoon te maken. Door de openingen van de plaatjes kan er ook eten onder vallen, dus zorg dat je hem met een siliconen tang even oplift bij het serveren – om ook bijvoorbeeld broccoli-roosjes of dunne frietjes onder de plaat vandaan te halen.

©Saskia van Weert

Conclusie: Ninja airfryer kopen?

De Ninja Foodi Dual Zone-airfryer is een veelzijdige airfryer met handige functies voor wie graag efficiënt kookt. De mogelijkheid om twee mandjes tegelijk te gebruiken – al dan niet met verschillende instellingen – werkt goed en levert in veel gevallen een mooi bakresultaat op. Snacks, vis, vleesvervangers en zelfs broodjes komen er prima uit.

De bediening is over het algemeen gebruiksvriendelijk, al vraagt het apparaat soms wat aandacht, vooral bij het tussentijds aanpassen van instellingen. Ook het schoonmaken is eenvoudig, al kunnen de Crisp-platen wat lastig loskomen.

Al met al is dit een degelijke airfryer die goed presteert, zeker als je regelmatig meerdere onderdelen van een maaltijd tegelijk wilt klaarmaken. Houd wel rekening met het formaat, het geluidssignaal en een paar praktische aandachtspunten tijdens gebruik.