De nieuwste generatie iPhones verschijnt in meerdere smaken. Zo heb je kleine iPhone 12 Mini, de over-de-top iPhone 12 Pro en nog net iets grotere Pro Max en deze reguliere iPhone 12. En om eerlijk te zijn, deze iPhone 12 zou nog wel eens de interessantste smartphone uit de serie kunnen zijn. Het waarom, dat lees je in deze iPhone 12 review.

De iPhone 12 is (logischerwijs) de opvolger van de iPhone 11, die op zijn beurt weer de iPhone Xr opvolgde. Wanneer je de toestellen naast elkaar legt zie je weinig grote verschillen. De voorgangers zijn allebei zeer degelijke smartphones, maar tijdens het reviewen kwam ik niet van het gevoel af dat een deel van het bestaansrecht van de iPhone 11 en iPhone Xr bestond uit het in het zonnetje zetten van (de respectievelijk) nog duurdere iPhone 11 Pro en iPhone Xs. Vooral het verouderde schermpaneel voedde dit gevoel. Bij de iPhone 12 is dat gevoel volledig weggeslagen door Apple. Sterker nog, het is wellicht de verstandigste keuze voor wie op dit moment op zoek is naar een nieuwe iPhone.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Schermvernieuwing

Want je raadt het al, de (letterlijk) meest in het oog springende vernieuwing van de iPhone 12 ten opzichte van zijn voorgangers is het verbeterde beeldscherm. De iPhone 12 is uitgerust met een oled-schermpaneel én Full-HD-resolutie. Een flinke verbetering ten opzichte van de 720p- LCD-schermen van zijn voorgangers. De gebruikte schermpanelen zijn ook dik in orde, de helderheid is goed en de kleurweergave is erg natuurgetrouw afgesteld. De foto’s en video’s die je maakt komen nu veel beter tot hun recht en ook het kijken van video op bijvoorbeeld YouTube is veel prettiger.

Vergeleken met het scherm van de Pro uitvoering merk je dat de maximale helderheid iets lager is. Op papier is het scherm van de iPhone 12 iets minder scherp, maar om eerlijk te zijn zie ik dat met het blote oog niet. Het gebruikte schermpaneel heeft geen hogere verversingssnelheid, wat zou zorgen voor vloeiender lopende beelden.

Het 6,1 inch schermpaneel heeft dezelfde grootte als de iPhone 11 en ook de grote scherminkeping aan de bovenzijde is gebleven om de selfiecamera, microfoon en andere benodigde sensoren voor de 3D-gezichtsontgrendeling kwijt te kunnen. Hoewel de schermgrootte gelijk is gebleven is de iPhone 12 overigens wel een tikje kleiner en lichter dan de iPhone 11. Wellicht heeft Apple alle onderdelen nog ietsje compacter weten te behuizen, maar wellicht is dit verschil ook te verklaren door de gebruikte accu, die minder capaciteit heeft dan zijn voorganger. Dat is gek, vooral omdat de iPhone 12-serie de eerste smartphones van Apple zijn die kunnen verbinden met 5G.

iPhone met 5G

Sinds het voorjaar zijn de eerste 5G-smartphones op de markt verschenen en in de zomer hebben providers hun 5G-netwerken aan kunnen zetten. De iPhone 12-serie is dus de eerste serie iPhones die klaar zijn voor het nieuwe 5G-netwerk. Dat is prettig, want dankzij 5G heb je hogere snelheden en heb je een smartphone die klaar is voor de toekomst, dat laatste punt is een mooi één-tweetje met de langdurige update-ondersteuning die Apple biedt. Met de iPhone 12 kun je jaren vooruit, zonder iets te hoeven missen.

Toch zijn er wel wat kanttekeningen over 5G. De eerste kanttekening liet ik al doorschemeren: 5G weegt zwaarder op je accu. En de accucapaciteit van de iPhone 12 is niet best. Hierdoor zul je merken dat je accu nog sneller op gaat als je onderweg bent. Wanneer je je iPhone op 4G of wifi gebruikt gaat de accu ongeveer een dag mee (afhankelijk van je gebruik).

De tweede kanttekening is 5G in Nederland. Het écht grote snelheidsverschil ga je merken wanneer de 3,5Ghz-band in gebruik genomen kan worden. In Nederland wordt die frequentieband echter al gebruikt voor andere doeleinden, waardoor het waarschijnlijk nog jaren duurt voordat je optimaal 5G kunt benutten. De 5G-frequenties die nu worden gebruikt bieden wel een merkbaar snelheidsverschil, maar revolutionair is het nog niet te noemen. Kortom, 5G is een zeer prettige toevoeging, waarmee je smartphone klaar is voor de toekomst. Maar laat 5G geen reden zijn om nu een goed-werkende smartphone in te ruilen voor eentje die verbindt met het nieuwe netwerk. Voor 5G kun je beter nog even wachten.

Snelste chipset voorhanden: A14

De 5G-mogelijkheden zijn natuurlijk niet de enige snelheidswinst die de chipset van Apple biedt. De iPhone 12-serie beschikt over een nieuwe generatie chipset, die natuurlijk ook weer betere eigenschappen heeft op onder andere het gebied van rekenkracht en energieverbruik. Deze Apple A14 Bionic chip zagen we al eerder terug in de 2020-generatie van de iPad Air. Het grootste verschil is echter onzichtbaar: de chipset is 5nm (nanometer) in plaats van 7nm. In praktijk merk je weinig verschil, de iPhone 12 is uiterst snel en krachtig. Maar dat waren de vorige generaties van de iPhone ook, omdat Apple’s chipset op het gebied van prestaties al jarenlang rondjes loopt om chipsets van bijvoorbeeld Qualcomm, MediaTek en Samsung, die we terugvinden in de meeste Android-smartphones.

De overige specificaties van de iPhone 12 zijn eveneens dik in orde, het enige puntje van kritiek is dat het basis-opslaggeheugen van 64GB wel erg karig is.

Opladen met MagSafe

Het MagSafe oplaadsysteem waarmee je de nieuwe iPhone kunt opladen is bijzonder slim uitgevoerd. Het is een (bedraad) magnetisch blokje dat je op de achterkant van de iPhone plaatst. Het blokje klikt magnetisch automatisch goed vast (precies op het Apple-logootje) en laadt vervolgens de smartphone draadloos op. Er zijn ook speciale hoesjes waar een magneet in zit, zodat je de MagSafe-oplader op je hoesje van je iPhone plaatst en de smartphone door het hoesje heen opgeladen wordt.

Omdat de magneet aan zowel de oplader als in de iPhone zit, kunnen er nu zelfs accessoires gemaakt worden die je magnetisch aan de achterkant je toestel plaatst. Zoals een pasjeshouder. Houd je je pasjes graag bij je iPhone, let dan wel even op. Oude pasjes met een magneetstrip kunnen beschadigd raken door de MagSafe-magneet. De meeste moderne (bank)passen maken echter gebruik van een chip.

©PXimport

©PXimport

Het MagSafe-oplaadsysteem klikt magnetisch vast aan de hoes of de iPhone zelf.

Dubieuze keuzes

Eén van de meest opvallende bekendmakingen tijdens de presentatie van de nieuwste generatie iPhones, is dat er geen stekker meer in de doos zit. Wel een oplaadkabeltje overigens. Dat er geen stekker in de doos zit kan vervelend zijn, maar zo’n enorm gemis is het niet. Bijna iedereen heeft wel een oplader in huis. Wat meer tegen de haren in strijkt is dat Apple dit aankondigt als een groen besluit. Minder e-waste en kleinere doosjes voor de iPhones. Zonder enig besef van ironie en met een flinke marketingsaus schepte Apple op over de keuze... Apple is een bedrijf dat zijn elektronica in mens- en milieuonterende Chinese sweatshops laat fabriceren, zijn producten nagenoeg onrepareerbaar maakt en de audio-uitgang van iPhones verwijdert om muziekluisteraars op te zadelen met e-waste als dongels en slijtende bluetooth-oortjes.

Het groene argument is bepaald niet geloofwaardig, de mogelijke redenen van Apple laten zich raden. Het kabeltje in de doos en het vernieuwende MagSafe-oplaadsysteem moeten in een stekkerblok met usb-c uitgang. Die stekkerblokken zijn nog tamelijk zeldzaam, en moeten dus nieuw aangeschaft worden. Over usb-c gesproken. Dat Apple weigert de universele poort op de nieuwe generatie iPhones te plaatsen en nog altijd kiest voor de hevig verouderde en minderwaardige Lightning-aansluiting is niet goed te praten. Vooral omdat Macbooks en iPads wél met usb-c komen. De universele aansluiting, waarbij je al je apparatuur met één kabel aansluit en oplaadt zou niet alleen meer mogelijk maken, maar ook Apple’s groene argumentatie op z'n minst een beetje geloofwaardigheid meegeven.

Desondanks kun je er vergif op innemen dat Android-fabrikanten over elkaar heen rollen om hun volgende smartphone-generaties ook zonder stekker mee te leveren en een vergelijkbaar nieuw magnetisch oplaadsysteem te bedenken. Want wat Apple ook doet, of het nu hebberig of innovatief is. Het merk dicteert wat er op smartphone gebied gebeurt.

Camera

De camera van de iPhone 11 was een flinke verbetering ten opzichte van de iPhone Xr, mede dankzij de toevoeging van een extra lens. Hierdoor is de camera beter in staat diepte te herkennen, wat van meerwaarde is voor portretfotografie en door een groothoeklens naast de reguliere lens te gebruiken heb je de mogelijkheid om in- en uit te zoomen door van lens te wisselen. Deze camera-opstelling is gebleven bij de iPhone 12.

©PXimport

Verbeteringen zijn er echter ook, zo is het diafragma van de lenzen op de iPhone 12 lager, wat inhoudt dat de lens in staat is meer licht tot zich te nemen en meer kan vastleggen in donkere omgevingen. Ook het dynamisch bereik is erg goed, dat zie je bijvoorbeeld goed bij foto’s waarbij delen goed belicht zijn en delen (zoals schaduwen) juist niet. Hierdoor is de nachtmodus ook een stuk beter geworden, gebruik echter bij voorkeur wel de reguliere camera in het donker. Hoewel er niet echt verschil in fotokwaliteit te zien is bij gewone lichtomstandigheden, heeft de groothoek wat meer moeite in het donker.

Ten opzichte van de andere smartphones maakt de iPhone 12 foto’s die zich kunnen meten met de beste smartphone-camera’s. Alleen op het gebied van nachtfotografie is Huawei veel verder dan Apple. Verschillen zijn klein met bijvoorbeeld de iPhone 12 Pro, die een net wat beter dynamisch bereik heeft en dat vooral laat zien bij het maken van video’s. Functioneel heeft de iPhone 12 wat minder in zijn mars. Er is geen sensor voor scherpstellen, waardoor het soms wat lastig is in het donker om te focussen op een object. Tevens is er geen zoomlens als derde camera, terwijl concurrenten in dezelfde prijsklasse dit wel bieden.

De nachtmodus is overigens nu ook beschikbaar voor de frontcamera. In theorie een interessante ontwikkeling. In praktijk valt het wat tegen. Omdat het ook licht van het scherm gebruikt wordt, moet je de smartphone dichtbij houden, waardoor je geen mooie achtergrond kunt gebruiken of een selfie met meerdere mensen kunt maken. Met wat meer (straat)licht in het donker kon ik dit compenseren, maar merkte ik dat er snel bewegingsonscherpte optreedt. Bijvoorbeeld door haren in de wind. Kortom, je beste selfies worden niet gemaakt met de nachtmodus aan.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Het verschil tussen de reguliere camera en de groothoekcamera.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De nachtmodus van de iPhone 12.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Detail (links), kleur (midden), portretmodus (rechts).

iOS 14

Een van de redenen waarom iPhones altijd zo populair zijn geweest, is de toegankelijkheid en ondersteuning van iOS. Iedereen kan moeiteloos met een iPhone overweg en zolang je een beetje voorzichtig met je smartphone om gaat heb je een toestel waar je jaren mee door kunt. Nadeel van iOS is daardoor echter dat het wat beperkt is in z’n mogelijkheden en vrijheden. Dat laatste punt staat onder druk, omdat er vanuit ontwikkelaars en overheden steeds meer kritiek komt op de (mogelijke) machtsmisbruik van Apple. Op het eerste punt timmert Apple zelf flink aan de weg. De laatste versie van iOS brengt veel veranderingen mee, denk bijvoorbeeld aan thuisscherm widgets en (ein-de-lijk) de mogelijkheid om standaard-apps, zoals de browser te wisselen. Ook op het gebied van privacy maakt iOS flinke stappen, door dataverzameling door adverteerders te beteugelen en meer controle uit te oefenen op de permissies van apps.

©PXimport

Alternatieven voor de iPhone 12

Het is gek, maar waar de iPhone 11 nog aanvoelde als alternatief voor de Pro-uitvoering, voelt de iPhone 12 Pro als een alternatief voor de iPhone 12. Het nuanceverschil zit ‘m in het feit dat de iPhone 12 als smartphone krachtig en compleet is. Je zou wel gek lijken om nog dieper in de buidel te tasten. De Pro-uitvoering is met name het overwegen waard als je écht heel graag een iPhone met zoomcamera wilt. De iPhone SE (2020) is een mooi alternatief als je een iPhone zoekt die betaalbaarder is, maar is het je om het toestelformaat te doen, dan is de iPhone 12 Mini de geschikte smartphone.

Bij Android-alternatieven heb je voor hetzelfde bedrag (en lager) meer camera-mogelijkheden en een veelzijdiger besturingssysteem. Maar niet de toegankelijkheid en ondersteuning van Apple. Interessante alternatieven zijn bijvoorbeeld te vinden in de Galaxy S20 en Note20-series van Samsung.

Conclusie: iPhone 12 kopen?

Eigenlijk gaf ik de conclusie van deze review al weg in de eerste alinea. Als je op zoek bent naar een nieuwe iPhone (of smartphone in het algemeen), is de iPhone 12 met afstand de beste keuze. De prijs ligt zoals je van Apple gewend bent nog wel te hoog. Desondanks krijg je bij de iPhone 12 het volledige pakket: goede ondersteuning, een topcamera, een razendsnel toestel en een hoogwaardig oledscherm.

Je hebt een airfryer aangeschaft om gezonder en met minder vet te koken. Maar vetarm betekent gelukkig niet smaakloos of zompig! Sterker nog: in je airfryer maak je de lekkerste krokante gerechten, zonder dat ze in een plas olie liggen. Je moet alleen even weten hoe.

Zo werkt een airfryer (en waarom dat belangrijk is)

Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven waarin hete lucht snel circuleert. Je legt je eten meestal in een mandje of op een rekje. Dankzij het krachtige verwarmingselement is het apparaat razendsnel op temperatuur. Omdat de binnenruimte klein is, blijft de warmte goed behouden en is je maaltijd sneller klaar dan in een gewone oven. Dit maakt het niet alleen energiezuiniger, maar ook ideaal voor snelle, krokante resultaten.

©Hazal

Krokante snacks uit de airfryer: zo lukt het wél

Natuurlijk wil je friet en snacks kunnen maken in je airfryer. Gelukkig zijn er volop diepvriesproducten speciaal ontwikkeld voor dit apparaat. Volg voor het beste resultaat de aanwijzingen op de verpakking. En: altijd voorverwarmen, ook al staat in de handleiding van je apparaat dat het niet nodig is! Zet je airfryer zo'n vier minuten op de gewenste temperatuur voordat je begint.

Leg snacks zoals kroketten niet in een koude airfryer, net zoals je ze niet in koude olie zou leggen. Controleer aan het einde van de bereiding of je snack er mooi goudbruin uitziet. Elke airfryer is net even anders, dus sommige snacks hebben iets meer tijd nodig.

Groenten met een krokant jasje? Zo doe je dat

Wil je groenten met een lekkere bite? Dan is paneren je geheime wapen. Niet met een beslagje, maar met ei en paneermeel of panko. Snijd bijvoorbeeld bloemkoolroosjes klein, meng wat bloem met specerijen naar smaak en klop een eitje los. Haal de bloemkoolroosjes eerst door het bloemmengsel, dan door het ei, en druk ze daarna stevig in de panko. Twintig minuten op 190 graden en je hebt heerlijke krokante bloemkool.

Dit trucje werkt ook goed met andere groenten zoals courgette, aubergine (in repen) of wortel. In plaats van bloem en ei kun je ook een papje maken van bloem, kruiden en water, en dat gebruiken om je paneerlaag vast te laten plakken.

©Igor Ploskin

De truc met maizena voor perfect krokante aardappels

Maak je graag verse aardappels in de airfryer? Het kan lastig zijn om die goed krokant te krijgen. Dat komt door het zetmeel in aardappels, dat per ras en seizoen verschilt. Sommige aardappels bevatten veel suikers en worden daardoor snel bruin, zelfs als ze nog niet gaar zijn.

De oplossing? Week de aardappelpartjes of -schijfjes minstens een half uur in koud water om het overtollige zetmeel te verwijderen. Dep ze daarna goed droog. Meng per 500 gram aardappel één eetlepel maizena of aardappelzetmeel door de aardappels. Spray ze licht in met olie (bijvoorbeeld met zo'n handige flacon van de supermarkt) en bak ze 25 tot 30 minuten op 180 graden in een voorverwarmde airfryer. Controleer met een mes of ze gaar zijn, en serveer meteen: ze worden tijdens het afkoelen minder knapperig.

Algemene tips voor het beste bakresultaat

Veel mensen gebruiken bakvormen of leggen bakpapier onder hun eten om de airfryer schoon te houden. Prima, maar let erop dat de lucht vrij moet kunnen circuleren. Sluit je de mand te veel af, dan wordt je eten ongelijkmatig gaar.

Je hebt niet veel olie nodig voor een goed resultaat, maar wel een beetje. Voorgepaneerde producten, zoals een schnitzel uit de supermarkt, worden pas echt bruin en krokant als je de buitenzijde licht insprayt met olie. Invetten met een kwastje kan ook, maar dat geeft vaak een minder gelijkmatig resultaat.

Lukt het niet ondanks alle tips? Controleer dan de temperatuur van je airfryer met een oventhermometer. Verwarm je apparaat vijf minuten voor, zet de thermometer erin, en laat hem nog vijf minuten draaien op de gewenste temperatuur. Zo zie je snel of de ingestelde temperatuur overeenkomt met de werkelijke waarde. 

Er zijn veel diensten voor dataopslag en bestandssynchronisatie, maar ze hebben één ding gemeen: je data worden in de cloud opgeslagen. Vind je dit geen prettige gedachte, dan kun je je eigen server hosten, voor volledige controle over je gegevens. Met Seafile kan dit ook nog helemaal gratis.

Dropbox, OneDrive en Google Drive zijn populaire opslagdiensten die je vast kent. Je kunt er veel data in de cloud opslaan, gratis of tegen een kleine vergoeding. Bij Google Drive bijvoorbeeld kost 200 GB 3 euro per maand. Je hebt op elk moment en via vrijwel elk apparaat toegang, via een browser of een losse app. De meeste diensten bieden bovendien handige opties om data te delen met specifieke machtigingen.

Waarom zou je dan de moeite nemen om zelf cloudopslag- en synchronisatiesoftware te installeren en te hosten? Omdat jij dan de volledige controle over je data behoudt, zonder afhankelijk te zijn van derde partijen. Voor wie privacy belangrijk vindt, is dit een groot pluspunt. En geef toe: het opzetten van een eigen server blijft altijd een leuke uitdaging, zeker als die ook nog eens nuttig blijkt te zijn.

Lees ook: Exit-strategie: zo verlaat je Google, Microsoft, Apple of Meta

1 Waarom Seafile?

In dit artikel laten we je kennismaken met de applicatie Seafile. Dit is een platform voor cloudopslag, delen en synchronisatie, vergelijkbaar met diensten als Nextcloud, ownCloud, Syncthing en Resilio Sync.

Seafile is wellicht iets minder bekend, maar dit is niet helemaal terecht. Het is namelijk niet alleen opensource, maar je kunt het ook gratis gebruiken. Verder biedt het een robuuste client-serveropzet, met een lichte en efficiënte architectuur, waardoor het minder serverbronnen gebruikt dan de meeste andere diensten.

Seafile ondersteunt ook standaard client-side-encryptie, zodat data versleuteld worden voordat ze de server bereiken. Daarnaast biedt de server sterke toegangscontrole-opties voor nauwgezet beheer van rechten en gedeelde toegang (zij het iets minder in de gratis editie).

Seafile heeft tevens een ingebouwd versiebeheersysteem, waarmee gebruikers snel eerdere bestandsversies kunnen herstellen. Voldoende redenen, zo lijkt ons, om Seafile nader te verkennen. Voor wie koudwatervrees heeft: op https://demo.seafile.com/demo kun je veilig aan de slag met een online demo-installatie.

Wil je snel weten of Seafile handig is? Probeer dan de demo-omgeving.

2 Installatie

Seafile is te vinden op www.seafile.com. De Community Edition is volledig gratis en geschikt om zelf te hosten. Op de website vind je bij Download de desktop-synchronisatieclients voor Windows, macOS en Linux, desktop-drive-clients (zonder synchronisatie) voor dezelfde besturingssystemen, en mobiele clients voor Android en iOS/iPadOS. In de laatste paragraaf komen we nog terug op die clients, maar eerst hebben we de servermodule nodig.

Klik hiervoor bij Server for generic Linux op Server Manual en selecteer in het menu links Seafile Community Setup on Linux – niet de Professional Setup, die niet gratis is en vanaf 4 tot 9 gebruikers jaarlijks 100 dollar (ca. 95 euro) kost. Als je op het kopje Outline klikt, lees je dat er twee installatiemethodes zijn. Handmatig, waarbij je zelf de nodige modules configureert, zoals database (MariaDB), geheugencaching (memcached) en webserver (Nginx/Apache). Of deels geautomatiseerd met Docker. Deze tweede methode is handigst en wordt aanbevolen, die volgen we hier.

Seafile bevat heel wat clientmodules, maar eerst hebben we een server nodig.

3 Windows Subsysteem voor Linux

In dit artikel bekijken we een deels geautomatiseerde installatie vanuit Linux. Dat kan een aparte Linux-machine zijn, maar je kunt ook ongeveer dezelfde methode via Docker gebruiken (zie volgende paragraaf) voor de installatie op een Windows-machine. Een native Linux-omgeving heeft wel de voorkeur, omdat er voor een Windows-omgeving extra voorbereiding en andere ingrepen nodig kunnen zijn (zie ook paragraaf 9).

Zo heb je, om Seafile op Windows te draaien, het Windows Subsysteem voor Linux (WSL) nodig. Op recente Windows-edities is het installeren van WSL of WSL 2 gelukkig eenvoudig: open de Opdrachtprompt als administrator en voer de opdracht wsl --install uit. Indien nodig kun je WSL ook downloaden via de Microsoft Store. Bijwerken van een bestaande WSL-installatie kan op elk moment met de opdracht wsl --update.

Controleer voor alle zekerheid het volgende: druk op Windows-toets+R, voer optionalfeatures uit, en controleer in het venster Windows-onderdelen in- of uitschakelen dat zowel de opties Virtual Machine Platform als Windows-subsysteem voor Linux zijn aangevinkt. Bevestig met OK en herstart je systeem indien nodig.

Het Windows Subsysteem voor Linux laat zich doorgaans snel en probleemloos installeren.

4 Docker-voorbereiding

We gaan ervan uit dat je de Linux-terminal hebt opgestart en commando’s kunt invoeren. In Windows met WSL volstaat het om Ubuntu op te starten via het startmenu (Ubuntu wordt namelijk standaard met WSL 2 geïnstalleerd. In Ubuntu kun je de terminal openen met Ctrl+Alt+T.

Omdat we met de Docker-container voor Seafile gaan werken, moet Docker eerst worden geïnstalleerd. Om conflicten met eventuele restanten van eerdere Docker- (of Podman-)installaties te voorkomen, voer je voor alle zekerheid het volgende commando uit:

Na deze opschoning voeg je de officiële GPG-sleutel van Docker toe met de volgende commando’s:

Dit zorgt ervoor dat je Docker zonder problemen kunt installeren en dat de pakketbronnen correct geverifieerd worden.

Voor alle zekerheid gooi je eventuele restanten van oudere Docker-installaties eerst overboord.

5 Docker-installatie

Vervolgens voeg je de Docker-repository toe, waar de benodigde Docker-softwarepakketten en componenten worden bewaard, met deze twee commando’s:

Daarna installeer je Docker zelf met:

Om Docker-commando’s ook zonder rootrechten uit te kunnen voeren, voer je de volgende drie commando’s uit (waarbij het eerste wellicht overbodig is):

Zoals gebruikelijk bij programmeurs kun je nu even de wereld gedag zeggen met:

Ook zonder sudo zou dit commando nu moeten werken:

Je bent nu klaar om met Seafile aan de slag te gaan.

De melding ‘Hello from Docker’ is de bevestiging dat die software goed draait.

6 Downloaden yml-configuratiebestand

Voor het draaien van Seafile gebruik je een bestand genaamd docker-compose.yml. Zo’n bestand haalt de nodige Docker-images op, stelt omgevingsvariabelen in, koppelt volumes en netwerken, en definieert eventuele afhankelijkheden. Het zet deze onderdelen om naar containers die binnen een gedefinieerd netwerk samenwerken.

Maak eerst een submap aan (bijvoorbeeld /seafile) in je actuele gebruikersmap in Ubuntu/WSL. Gebruik hiervoor het commando mkdir seafile. Controleer de mapinhoud met de opdracht ls. Navigeer naar deze map met cd seafile en download het yml-bestand voor Seafile met het commando:

Hiermee haal je dus versie 11.0 van de Community Edition (CE) binnen.

Haal het juiste yml-bestand op en plaats het bij voorkeur in een aparte map.

7 Aanpassen yml-configuratiebestand

Het gedownloade bestand docker-compose.yml is bijna klaar voor gebruik, er zijn nog enkele aanpassingen nodig. Je past dit aan met de ingebouwde teksteditor Nano in Ubuntu (gebruik de pijltjestoetsen om te navigeren), vanuit de map /home/<gebruiker>/seafile. Gebruik dit commando:

Pas bij het kopje volumes: de regel /opt/seafile-mysql/[…] aan naar de submap die je eerder hebt gemaakt: /home/<gebruikersnaam>/seafile/mysql/[…].

Met het commando whoami kun je eventueel je gebruikersnaam opvragen. De submap /mysql wordt bij het uitvoeren van het yml-bestand (zie volgende paragraaf) automatisch aangemaakt.

Pas verder bij het kopje volumes: de regel /opt/seafile-data:/shared aan naar: /home/<gebruikersnaam>/seafile/data:/shared.

Vervang het standaardwachtwoord db_dev bij MYSQL_ROOT_PASSWORD= en DB_ROOT_PASSWD= door een eigen sterk wachtwoord.

Bij het kopje ports: kun je het poortnummer wijzigen waarop de webinterface van je Seafile-server bereikbaar is (standaard is dit 80). Wil je bijvoorbeeld poort 8001 gebruiken, pas dan "80:80" aan naar "8001:80".

Wijzig TIME_ZONE=Etc/UTC in TIME_ZONE=Europe/Amsterdam (of Europe/Brussels), vul je eigen e-mailadres in achter SEAFILE_ADMIN_EMAIL= en wijzig het standaard wachtwoord ascret van de beheerder achter SEAFILE_ADMIN_PASSWORD= in een sterk wachtwoord.

Voeg de regel restart: always toe om ervoor te zorgen dat de container automatisch opnieuw start, ook bij een herstart van de host. Dit kun je bijvoorbeeld doen net voor de twee onderste regels:

Sla het bestand op met Ctrl+O, bevestig met Enter en sluit af met Ctrl+X.

Alle wijzigingen in het yml-bestand in één oogopslag binnen Nano. 

8 Seafile starten

Om het yml-configuratiebestand uit te voeren, heb je Docker Compose nodig. Dit is gelukkig al meegekomen met de Docker-installatie van paragraaf 5. Vanuit de map /home/<gebruikersnaam>/seafile voer je deze opdracht uit:

Je ziet nu de logs van de containers, wat handig is om foutmeldingen in dit stadium op te sporen. Ongeveer een halve minuut later verschijnt, als het goed is, onderaan de melding Seahub is started. Done.

Open een browser op dit systeem en tik het adres localhost in, of localhost:<poortnummer> als je een andere poort hebt ingesteld in het yml-configuratiebestand. Het inlogvenster van Seafile verschijnt (gebruik het e-mailadres en wachtwoord van de Seafile-admin, zoals in het yml-configuratiebestand aangegeven). Na je aanmelding verschijnt een welkomstvenster en beland je in je dashboard (zie ook paragraaf 10).

Als alles naar behoren werkt, kun je voor volgende sessies deze opdracht gebruiken om meldingen te onderdrukken en de containers op de achtergrond te laten draaien:

Met dit commando kun je op elk moment de status van de draaiende containers bekijken:

Het grote moment: de webinterface van Seafile met inlogvenster verschijnt.

9 Extra stappen in WSL 2

We testten Seafile tevens uit in een WSL2-omgeving in Windows en stuitten daarbij op twee onverwachte problemen. De eerste foutmelding was dat het bestand docker-credential-desktop.exe niet gevonden werd. Dit konden we oplossen door het bestand config.json in de map ~/.docker leeg te maken, vermoedelijk was dit een gevolg van een eerdere Docker Desktop-installatie.

Een vervelender probleem is dat WSL 2 standaard een gevirtualiseerde netwerkadapter gebruikt die niet direct bereikbaar is vanaf andere apparaten op het thuisnetwerk. Door een poortproxy (portforwarding) in te stellen, kun je de Seafile-webserver wel vanaf andere apparaten benaderen via <LAN-ip-adres>:<poortnummer>.

Start op het systeem met de WSL2-Seafile-server de Windows Opdrachtprompt als administrator en voer het commando wsl hostname -I uit. Dit levert drie interne WSL-ip-adressen op, waarbij het eerste adres reageert op een ping-commando:

Dit adres correspondeert met de Seafile-webserver. Met het volgende commando wordt verkeer naar de ingestelde poort op een van de fysieke netwerkinterfaces (0.0.0.0) doorgestuurd naar de poort op het interne ip-adres van de Seafile-server:

In ons voorbeeld werd dit:

Hiermee was de Seafile-webserver bereikbaar via <LAN-ip-adres-Windows-pc>, bij ons: 192.168.0.164, op de standaardpoort 80.

We zetten een ‘poortproxy’ op om de WSL2-interne Seafile-server via het netwerk te kunnen bereiken.

10 Systeembeheer

Voordat we overgaan naar de synchronisatie met de clients, is het nuttig om enkele opties in het Seafile-serverdashboard te bekijken. Rechtsboven bevindt zich een profielknop waarmee je via de optie Instellingen onder meer de taal, het wachtwoord en de notificatiefrequentie kunt aanpassen. Hier vind je ook de opties Uitloggen en Systeembeheerder. Met de laatste optie open je een uitgebreid menu met systeemopties. De rubriek Statistic biedt bijvoorbeeld inzicht in opslaggebruik, gebruikers en verkeer, en maakt het genereren van rapporten mogelijk.

Het onderdeel Apparaten toont een overzicht van verbonden toestellen. Belangrijk is ook de sectie Instellingen. Hier moet je namelijk de velden SERVICE_URL en zeker ook FILE_SERVER_ROOT wijzigen van de standaard-url (http://docs.seafile.com) in die van je eigen server. In onze testopstelling was dat bijvoorbeeld respectievelijk http://192.168.0.164 en http://192.168.0.164/seafhttp (de submap /seafhttp is standaard bij gebruik van Nginx/Apache). Bevestig deze wijzigingen telkens door op het vinkje te klikken. Verder vind je hier nog opties om voorwaarden voor nieuwe gebruikers in te stellen, zoals wachtwoordvereisten of een activatiemail.

In de rubriek Gebruikers beheer je eenvoudig gebruikers, inclusief importeren en exporteren van gegevens van en naar Excel. Bij Groepen kun je gebruikersgroepen en de bijbehorende bibliotheken beheren.

We raden je aan om alle rubrieken en opties een keer zorgvuldig door te nemen.

Vergeet niet om de url’s op die van je eigen Seafile-server af te stemmen.

Ook interessant: Weg van big tech, dit is het fediverse 

11 Databeheer

Bij Seafile draait alles om data, waarbij bibliotheken het centrale concept vormen. Klik linksboven op het logo om naar je dashboard te gaan en open Mijn bibliotheken. Met de knop Nieuwe Bibliotheek maak je eenvoudig extra bibliotheken aan en kun je door een vinkje bij Versleutel de toegang beveiligen met een wachtwoord. Bovenaan kun je via Upload en Nieuw bestanden toevoegen aan een geopende bibliotheek. Geselecteerde bestanden kun je kopiëren, verplaatsen, verwijderen en naar je systeem downloaden.

Als je met de muis over een bibliotheek, map of bestand beweegt, verschijnen enkele pictogrammen. Naast Downloaden en Verwijderen zie je het pictogram Meer handelingen voor een extra optiemenu. Bij Bestanden biedt dit menu onder meer Tags (labels toevoegen om data sneller te herkennen), Openen via programma (je kiest zelf de gewenste applicatie voor dat bestandstype) en Geschiedenis. Deze laatste optie geeft toegang tot versiebeheer, zodat je oudere versies kunt terughalen via Downloaden. De opties Tags en Geschiedenis vind je trouwens ook op bibliotheekniveau, via knopjes rechts boven de bibliotheekinhoud.

Seafile biedt ook een krachtig versiebeheer aan.

12 Delen

In de sectie Bibliotheken vind je bovenaan en bij een geselecteerd item de optie Delen. Kies je het pictogram Delen naast een geselecteerd bestand, dan verschijnt een venster met de opties Deellink en Interne link.

We richten ons hier op de eerste optie (Interne link is alleen voor gebruikers met specifieke leesrechten). Klik op Generate Link of op Generate links in batch voor meerdere links tegelijk. Na het klikken op Genereer verschijnen twee links: één waarmee de gebruiker een bestand kan previewen (indien beschikbaar) en dan beslissen om te downloaden, en één voor een directe download. Beide links bieden een QR-code. Je kunt ook een wachtwoord instellen (via Wachtwoord beveiliging toevoegen) en een vervaldatum voor je link meegeven (via Voeg automatische vervaldatum toe).

Als je Delen kiest op bibliotheekniveau, heb je extra opties: Upload Link (voor gebruikers om bestanden in je bibliotheek te uploaden), Delen met gebruiker en Delen met een groep, waarbij je telkens machtigingen instelt op Alleen lezen of Lezen/schrijven. In je dashboard vind je linksonder de optie Delen beheer, waarmee je gedeelde bibliotheken, mappen en links nog sneller kunt beheren.

Gedeelde links, inclusief QR-code.

13 Clients

Een Seafile-server is pas nuttig als je over clients beschikt die daarmee kunnen samenwerken. Seafile biedt hiervoor verschillende apps, zowel desktop als mobiel, voor diverse besturingssystemen. We richten ons hier op de Windows-client, maar de werking van de verschillende clients is vergelijkbaar.

Start na installatie de app en kies een lokale hoofdmap voor je bewaren van je Seafile-bibliotheken. Meld je aan bij de Seafile-server met hostnaam of ip-adres, e-mail, wachtwoord en computernaam. Na het inloggen verschijnen de bibliotheken. Klik op Ja om de standaardbibliotheek direct te downloaden.

In het appvenster kun je via het contextmenu van een bibliotheek de optie Synchroniseer deze bibliotheek selecteren om de inhoud met je desktop te synchroniseren. Je kunt hiervoor ook een alternatieve map kiezen. Klik met rechts op de gesynchroniseerde bibliotheek voor opties als Set sync Interval en Uitschakelen auto sync.

Je kunt zo’n bibliotheek nu ook lokaal openen om bestanden en mappen toe te voegen of te verwijderen. De gewijzigde data worden daarna gesynchroniseerd met de cloud, zoals jij hebt ingesteld. Via het tandwielpictogram pas je nog allerlei andere instellingen aan, zoals eventuele download- en uploadlimieten, notificaties en taal.

Je bepaalt zelf of en hoe vaak je data worden gesynchroniseerd.