Apple noemt zijn nieuwe AirPods “een unieke combinatie van eenvoud en technologie”. De draadloze oordopjes werken op alle Apple-producten en beloven kwaliteit en comfort zonder een wirwar van draden. Wij mochten testen of Apple zich aan die belofte heeft gehouden.

Design

Van de verpakking tot het kleinste detail op de AirPods zelf, de draadloze oordopjes zijn onmiskenbaar een product van Apple. De AirPods hebben dezelfde kenmerkende witte kleur als de oordopjes die we in de verpakking van de allereerste iPod in 2001 aantroffen.

©PXimport

De bovenkant van de verpakking is gesierd met een reliëf van de AirPods. Bij het openen van het doosje treffen we de oplaadcase aan met daarin de AirPods. De draadloze oordopjes van Apple zien er strak uit en zijn in principe een set EarPods zonder kabel. Waar de kabel normaal gesproken begint, zit een klein zilverkleurig randje met een klein microfoontje voor bellen en opdrachten voor Siri. In de AirPods zit de niewe W1-chip die voor een stabiele verbinding en lange batterijduur moet zorgen. Hier komen we later op terug.

Verbinden

Je verbindt de AirPods met je iPhone of Mac via bluetooth. De AirPods koppelen zich niet alleen aan een apparaat, maar ook aan je iCloud-account. Ik koppelde de AirPods aan mijn iPhone en na het activeren van bluetooth op mijn MacBook, koppelden de oordopjes zich automatisch aan mijn laptop. Deze vlieger gaat echter alleen op als je een iPhone hebt met iOS 10, een Mac met macOS Sierra en natuurlijk een iCloud-account.

©PXimport

Het enige wat ik hoefde te doen om de oordopjes te verbinden, is de oplaadcase openen in de buurt van mijn iPhone. Op het scherm verscheen na een paar seconden een pop-up met de AirPods, waarna ik alleen maar op Verbinden hoefde te drukken. Nadat de AirPods zijn verbonden, kun je bij het openen van de oplaadcase gelijk het batterijpercentage zien van zowel de AirPods als de oplaadcase.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Twee keer tikken

In het Bluetooth-menu van je iPhone kun je ook wat instellingen wijzigen. Zo kun je de naam veranderen van de AirPods en kun je bepalen wat er gebeurt als je twee keer op de AirPods tikt.

©PXimport

Standaard is dubbel tikken een snelkoppeling naar Siri, maar ik vond het pauzeren van muziek een handigere functie. De AirPods worden in je verbonden apparaten weergegeven als AirPlay-apparaat.

Als de oordopjes verbinding maken, hoor je een kenmerken geluid waardoor je weet dat je kan beginnen met luisteren. Deze toon leer je snel te herkennen. De snelheid waarmee de AirPods zich met je apparaten verbindt is werkelijk fenomenaal. Op het moment dat je ze in je oor doet, hoor je vrijwel direct de toon en kun je beginnen met luisteren.

Oordetectie

Er zit een soort sensor in de AirPods, waardoor de oordopjes weten wanneer je ze in hebt. Deze sensor is verbonden aan de nieuwe W1-chip. Oordetectie heeft zo z’n voordelen en z’n nadelen. Het voordeel is dat de AirPods zich gelijk met je dichtstbijzijnde iPhone of MacBook verbinden als je deze indoet. Als je één AirPod uit je oor haalt, stop de muziek. Dit vond ik persoonlijk geen voordeel, aangezien ik de muziek zelf kon pauzeren door twee keer te tikken. Door te klikken op het i-icoon naast de naam van de AirPods, konden we de Oordetectie uitschakelen. Op je Mac doe je dit door bij Bluetooth-voorkeuren op Opties te klikken bij de AirPods. Vervolgens verschijnt er een klein menu, waar je Automatische oordetectie kan uitschakelen.

©PXimport

Door dit uit te schakelen, kon ik gewoon met één oor muziek luisteren en bleef de muziek altijd spelen. Het nadeel is dat de muziek niet stopt als je de AirPod uitdoet, maar dat vond ik persoonlijk geen ramp. Een risico van deze methode is natuurlijk wel dat je AirPods sneller leeg zijn, als je ze vergeet te pauzeren als je ze uitdoet. Tegelijkertijd was dit een eenvoudige methode om gelijk de batterijduur te testen.

Dragen

De AirPods hebben dezelfde vorm als de EarPods die Apple in 2012 introduceerde. Vanaf de iPhone 5 zijn dit de oordopjes die standaard worden geleverd bij alle iOS-apparaten. Het is werkelijk bijzonder dat Apple allerlei functies in de AirPods heeft kunnen verwerken, zonder dat de AirPods zwaarder aanvoelen dan gewone EarPods.

©PXimport

Doordat de AirPods dezelfde vorm hebben, zitten ze net zo lekker, of net zo oncomfortabel als de oordopjes die we gewend zijn van Apple. Bij mij zaten ze goed en bleven ze goed zitten bij het lopen, rennen en zelfs springen. Als je EarPods probleemloos blijven zitten, is de kans groot dat de AirPods ook prima zullen zitten.

Bewegen

Het luxe uiterlijk van de AirPods heeft wel een groot nadeel; de glimmende buitenkant van de oordopjes is glad en totaal niet stroef. Apple heeft geen woord gerept over de eventuele water- of zweetbestendigheid van de AirPods, maar door de textuur zijn ze in ieder geval niet handig bij het sporten. Hoe licht ze ook zijn, als je ze tijdens het sporten gebruikt, glijden ze gegarandeerd uit je oor na de eerste zweetdruppel.

Ik moet wel toegeven, Apple heeft de AirPods nooit gepromoot als sport-oortjes. Daarvoor raadt Apple de Powerbeats3 Wireless Earphones aan. Of we het Apple kwalijk moeten nemen dat de AirPods niet geweldig zijn voor sport, laat ik over aan de lezer.

Bellen

Dankzij de W1-chip weten de AirPods wanneer je iets zegt. Op het moment dat je belt of Siri een opdracht geeft, worden de achtergrondgeluiden weggefilterd door de twee langwerpige microfoons op de AirPods. Deze gaten kennen we al van de normale EarBuds, ze zijn iets groter gemaakt en van een microfoon voorzien.

©PXimport

In rumoerige omgevingen konden we moeiteloos een telefoongesprek te voeren. Onze hoofdredacteur heeft ze ook even getest en kon zelfs moeiteloos een gesprek voeren in de overvolle grote hal van Schiphol. Persoonlijk vind ik het fijn dat de ruisonderdrukking alleen wordt geactiveerd bij het gebruiken van je stem. Hierdoor blijf je wel gewoon omgevingsgeluid horen terwijl je naar muziek luistert. Een eigenschap die ik ook bij de gewone EarBuds heel fijn vind.

Microfoon

In hetzelfde menu waar je op je iPhone en Mac oordetectie kan in- en uitschakelen, kun je ook bepalen welke AirPod er gebruikt wordt als microfoon als je wordt gebeld. Standaard staat deze op automatisch, maar als je er bijvoorbeeld maar eentje draagt op kantoor, kun je met die ene AirPod je oproepen beantwoorden.

©PXimport

Mono

Een opvallend gemis van de AirPods is dat je het geluid niet kunt omzetten naar mono. Als je dus langere tijd eentje draagt en je wil muziek luisteren, hoor je bij sommige nummers maar een half geluid. Dit gemis valt mij op doordat de iPod deze functie voorheen wel had; gericht op slechthorenden en gebruikers die maar één oortje wilden gebruiken.

Muziek

Tijdens het luisteren van muziek klinken de AirPods net zo goed als de eerdere oortjes van Apple. Zowel de hoge-, midden- als lage tonen komen goed tot hun recht en het klinkt allemaal kraakhelder Het was niet hoorbaar of de AirPods tijdens het luisteren naar muziek een duidelijkere ruisonderdrukking had dan de EarPods. Zowel de Air- als EarPods filteren door hun ontwerp op zichzelf ook al wat achtergrondgeluid weg, doordat de geluidsbron iets dieper in je oorschelp zit.

Het draadloos luisteren naar muziek is ideaal. Door het kleine formaat en het gewicht van de AirPods, vergeet je al snel dat je ze in hebt. Dankzij de sterke verbinding kun je probleemloos door de kamer lopen terwijl de muziek gewoon doorspeelt. Tijdens het weglopen van de muziekbron, ontdek ik dat er een belangrijke functie ontbreekt. De AirPods zelf hebben geen volumeregeling. Om de muziek harder of zachter te zetten, en dit geldt ook voor telefoneren, moet je toch de volumeknoppen op je iPhone of Mac gebruiken.

©PXimport

Doordat je met de twee tikken hooguit de muziek kan pauzeren, moet je voor alle andere functies je iPhone of Mac erbij pakken of Siri inschakelen. Doorspoelen, terugspoelen, naar het volgende of vorige nummer skippen; het kan alleen door deze opdrachten aan Siri te vragen. Helaas werkt Siri niet met apps als Spotify, waardoor je alleen iets aan Siri hebt als je muziek luistert in de Muziek-app van Apple zelf. Voor mij was Siri hierdoor niet bruikbaar tijdens het luisteren naar muziek.

Zachter

Door het ontwerp van de AirPod en goede geluidskwaliteit, kun je op een relatief laag volume al volledig genieten van je favoriete muziek. Toen we toch bezig waren met een vergelijking met de EarPod, hebben we gelijk even het volume vergeleken. We kwamen tot een verrassende ontdekking: de AirPods zijn een stuk zachter dan de EarPods. Toen we beide koptelefoons op hetzelfde volume hadden gezet en tijdens hetzelfde nummer wisselen tussen de audiobronnen, bleek de EarPod veel meer geluid in huis te hebben op hetzelfde volume.

©PXimport

Gelukkig maakt dit de AirPod niet té zacht. Met het volume op 50% kun je al volledig genieten van je favoriete muziek en op standje maximaal kun je jezelf evengoed gehoorschade toebrengen. Misschien heeft Apple de AirPod bewust zachter gemaakt om batterij te besparen?

Meter

Tijdens het luisteren van muziek, besloten we te testen hoe sterk de verbinding is tijdens het afspelen van muziek. In een open ruimte kun je tot wel 20 meter verwijderd van je iPhone of Mac blijven doorluisteren. Op het moment dat ik een andere kamer inwandelde en er een muur tussen de verbinding stond, viel het signaal vrij snel weg. Door het hele huis muziek luisteren of een telefoongesprek voeren is er dus niet bij.

Buiten

Als de deur uitlopen, wordt het een ander verhaal. Zonder obstakels als meubels of muren kon ik tot maar liefst 50 meter vanaf mijn iPhone muziek blijven luisteren. Vanaf ruim 50 meter begon de muziek pas te haperen. Toch blijft het de vraag of je de AirPods op zulke afstanden zou gebruiken. De AirPods hebben dusdanig weinig bedieningsmogelijkheden dat je al snel je iPhone of Mac erbij moet pakken.

©PXimport

Batterij

Volgens Apple kunnen we de AirPods tot wel 5 uur onafgebroken gebruiken en in combinatie met de oplaadcase zouden de AirPods tot maar liefst 24 audio kunnen afspelen. We hebben de AirPods getest en ze hebben de 5 uur bijna op de minuut af gehaald. Een halfuurtje opladen in de oplaadcase gaf me genoeg stroom om de rest van de dag nog de AirPods te kunnen gebruiken.

©PXimport

De oplaadcase heeft nog een handig voordeel; door de AirPods hierin te doen als je ze niet gebruikt, raak je ze zelden kwijt! Nadat ik tijdens het testen regelmatig één van de AirPods even een paar seconden kwijt was, leerde ik mezelf aan om ze altijd in de case te stoppen als ik ze uit m’n oor haalde. Doordat de case een stuk opvallender is en iets groter dan een stroomadapter, was ik vrij snel van m’n angst af om de AirPods kwijt te raken.

Prijs

Het prijskaartje van 179 euro was voor veel mensen een pijnpunt toen de AirPods werden aangekondigd. Hoewel het nog steeds een hoop geld is, kan ik na deze testperiode wel meer begrip opbrengen voor de prijs. De AirPods zien er mooi uit en hebben een geweldige batterijduur.

Vergelijkbare oortelefoons zijn niet bijzonder veel goedkoper en Apple heeft niet bepaald een betaalbare reputatie. Door dit mee te nemen in het oordeel, is een krappe 180 euro geen belachelijke prijs. De vraag is of je het er voor over hebt.

Conclusie

De geluidskwaliteit is goed, het design is mooi en de bouw is stevig. De samenwerking met iPhone, iPad en Mac is vrijwel naadloos en dit maakt de AirPods een fijne aanvulling op je Apple-ecosysteem.

Het bereik is buitenshuis meer dan voldoende en ook binnen kun je met de AirPods probleemloos weglopen van je werkplek. Hoewel het beantwoorden van oproepen feilloos werkt, missen de AirPods voor het beluisteren van muziek nog enkele functies.

Ondanks deze punten zijn de AirPods het meest innovatieve product dat Apple in 2016 op de markt heeft gebracht. De batterijduur is bijzonder goed en de oplaadcase is een slimme oplossing. Als je vaak gebruik maakt van Siri, kun je met de AirPods bijzonder veel doen zonder je iPhone te hoeven gebruiken. De AirPods zijn een welkome afwisseling na een periode van eenvoudige upgrades van eerdere producten. Met de draadloze oordopjes laat Apple voor het eerst in lange tijd weer eens zien dat het bedrijf innovatie in huis heeft.

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇

Het spreekwoord 'krakende wagens lopen het langst' gaat helaas vaak niet op in de computerwereld. Moderne systemen reageren soms allergisch op oudere hardware. Toch zijn er methoden en slimme trucs om zulke apparaten te laten werken onder Windows 10 of 11.

Apparaat niet herkend

Wanneer je een oud apparaat aansluit, kan het gebeuren dat Windows het niet herkent.. Daardoor verschijnt het niet in de lijst met apparaten. Je controleert dit door via een klik met rechts op de Windows-knop Apparaatbeheer te openen. Verschijnt hier iets als 'Onbekend apparaat' of zie je een geel driehoekje of vraagteken, dan heeft Windows het apparaat wel fysiek herkend, maar geen juiste driver gevonden. Je leest hier meer over bij de passage Driverprobleem. Mogelijke oorzaken zijn het ontbreken van een plug-and-playdriver of een verouderd aansluitingstype.

Je kunt dan verschillende dingen proberen. Controleer eerst de aansluiting en de stroomvoorziening. Zorg dat het apparaat juist is aangesloten en ingeschakeld. Bij usb-apparaten helpt het soms een andere poort te proberen. Oudere usb1.1-apparaten werken vaak beter via een usb2.0-poort of een usb-hub met eigen voeding dan via een usb3.0-poort. Heeft je pc nog een parallelle of seriële poort? Controleer dan in het systeem-BIOS of deze is ingeschakeld. Heeft je toestel zo'n poort niet, dan ben je meestal aangewezen op een adapter (zie de passage Aansluitingen).

Handmatige installatie

Je kunt het apparaat ook handmatig proberen te installeren. Misschien heb je nog een cd-rom met de installatiebestanden, zodat het zo lukt. Heeft je pc geen cd-station meer, dan sluit je een extern cd-station aan of kopieer je de bestanden op een andere pc met cd-station naar een usb-stick. Je kunt er ook een iso-bestand van maken en dit met een dubbelklik als virtuele schijf koppelen op je pc. Je kunt dit doen met bijvoorbeeld Burnaware Free. Ga naar www.burnaware.com en kies voor ISO-bestand aanmaken.

Heb je geen cd-rom? Start dan Apparaatbeheer, open het menu Actie en kies Oudere hardware toevoegen. Kies De hardware opsporen en automatisch installeren, geef het hardwaretype aan, zoals Beeldapparaten of Draagbare apparaten, en selecteer het juiste product en model. Heb je zelf een geschikte driver gevonden (bijvoorbeeld op de site van de producent), klik dan op Bladeren en verwijs naar het installatiebestand (inf).

Voor printers open je Instellingen in Windows en kies je Bluetooth en apparaten / Printers en scanners. Klik op Apparaat toevoegen en kies bij De printer die ik wil gebruiken, staat niet in de lijst voor Handmatig een nieuw apparaat toevoegen. In het dialoogvenster laat je Mijn printer is iets ouder. Help mij met zoeken geselecteerd. Werkt dat niet, probeer dan Een lokale printer of een netwerkprinter toevoegen met handmatige instellingen, waarna je de juiste poort en het stuurprogramma kiest. Klik hier ook op Windows Update: zo is de kans groter dat Windows alsnog de juiste driver ophaalt. Je kunt ook een vergelijkbaar model uit de lijst proberen.

Soorten aansluitingen

Gaat het om oudere apparaten, dan hebben die vaak een interface die je op moderne pc's niet meer vindt, zoals een parallelle of seriële aansluiting of firewire. Voor parallel gebruik je een usb-naar-parallel-adapter (meestal usb-A naar 36-pins Sub-D). De printer verschijnt dan als 'USB Printing Support' en werkt vaak met generieke drivers. Sommige oude drivers verwachten een echte LPT-poort met een logische naam als LPT1. Je kunt dan de gedeelde usb-printerpoort mappen naar LPT1 met het opdrachtprompt-commando

(met net use LPT1: /delete verwijder je deze koppeling). <printershare> is de gedeelde printernaam, zoals ingesteld via Instellingen in Windows: klik op de printernaam, kies Printereigenschappen en open het tabblad Delen. Zo kun je vaak nog printen vanuit oude DOS- of Windows-apps.

Voor een seriële poort (met een DB9 RS232-kabel) gebruik je eveneens een usb-adapter, liefst met FTDI-chip en aangesloten op een usb2.0-poort. Mogelijk moet je eerst de adapterdriver installeren voordat deze in Apparaatbeheer verschijnt (onder een naam als '[…] COMx'). Om het juiste poortnummer (zoals COM1) in te stellen, klik je met rechts op het apparaat, open je Poortinstellingen en klik je op Geavanceerd.

Koop altijd adapters van goede kwaliteit (en van een bekend merk), aangezien goedkopere exemplaren zich niet altijd aan de specificaties houden.

Voor firewire kun je de installatie van een PCIe-naar-firewire (IEEE 1394) adapterkaart overwegen. Met de Microsoft 1394 OHCI Legacy Driver activeer je deze vervolgens in Windows 10/11 en kun je bijvoorbeeld een oude DV-camera of audio-interface aansluiten. Klik hier voor een downloadlink met instructies.

Driverprobleem

Wanneer Windows het apparaat herkent via een van bovenstaande stappen, blijft het afwachten of er een geschikte driver voor Windows 10/11 beschikbaar is. Je kunt eerst een generieke driver proberen, die vaak via de Windows-updatefunctie beschikbaar is. Klik in Apparaatbeheer met rechts op het apparaat, kies Stuurprogramma bijwerken en klik vervolgens op Automatisch zoeken naar stuurprogramma's / In Windows Update zoeken naar bijgewerkte stuurprogramma's.

Soms vind je geschikte drivers bij de optionele updates. Ga hiervoor naar Instellingen, kies Windows Update / Geavanceerde opties / Optionele updates en open Stuurprogramma-updates. Je kunt ook zoeken naar een basisdriver, add-onmodule of universele driver van de fabrikant, zoals de (Smart) Universal Printer Driver van HP.

Vind je geen driver op de site van de fabrikant, dan kun je er ook zelf naar googelen op basis van het hardware-ID. Start Apparaatbeheer, klik met rechts op het apparaat (eventueel bij Andere apparaten of Onbekend apparaat), kies Eigenschappen en open het tabblad Details. Stel Eigenschap in op Hardware-id's. Klik met rechts op een gevonden ID, kies Kopiëren en plak dit met Ctrl+V in een zoekmachine als Google. Mogelijk levert dit een geschikte driver op.

Heb je nog een driver voor Windows 7 of ouder, probeer dan de installatie in compatibiliteitsmodus. Klik met rechts op het installatieprogramma, kies Eigenschappen en ga naar het tabblad Compatibiliteit. Zet een vinkje bij Dit programma uitvoeren in compatibiliteitsmodus voor en kies de laatst ondersteunde versie, zoals Windows 7 of Windows XP (Service Pack 2). Door ook Dit programma als administrator uitvoeren te selecteren, vergroot je de kans dat Windows de oudere driver alsnog aanvaardt, zeker als het geen 'kernel-driver' met volledige systeemrechten betreft (zie ook de passage Driverblokkade). Dit is ons bijvoorbeeld al gelukt voor een Canon Pixma iP4200-printer.

Lees ook: De perfecte printer kiezen? Hier moet je op letten

Alternatieve drivers

Je kunt ook op zoek gaan naar alternatieve, niet-officiële stuurprogramma's. Er zijn verschillende community's en fora die voor populaire oudere apparaten aangepaste drivers aanbieden of INF-bestanden hebben aangepast om ze onder nieuwere Windows-versies te laten werken.

Voor scanners is de alternatieve software van VueScan populair. Deze ondersteunt bijna achtduizend oude scanner-modellen en werkt vaak prima, al is de software niet gratis (vanaf circa 19 euro per jaar). Een proefversie is wel beschikbaar (je kunt eventueel een wegwerpadres gebruiken), zodat je kunt nagaan of je scanner werkt onder Windows 10/11.

Voor printers is het Gutenprint-driverpakket bekend, voorheen bekend als Gimp-print, al is dit alleen beschikbaar voor Linux en macOS. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan, maar je kunt een al dan niet virtuele Linux-machine op je netwerk opzetten (ook op een Raspberry Pi) en hierop Gutenprint installeren. Vervolgens deel je de printer zodat je deze ook op je Windows-pc kunt gebruiken. Voor scanners bestaat een vergelijkbaar project: Scanner Access Now Easy, eveneens voor Linux.

Driverblokkade

Het kan gebeuren dat er wel een driver beschikbaar is, maar dat Windows 10/11 de installatie blokkeert. Mogelijk is de driver technisch incompatibel, bijvoorbeeld een 32bit-driver op een 64bit-systeem (Windows 11 is altijd 64 bit), of een kerneldriver die noodzakelijke kernelfuncties mist doordat deze niet meer worden ondersteund door het geüpdatete besturingssysteem. In dit geval kun je nog de compatibiliteitsmodus proberen (zie de passage Driverprobleem), maar het resultaat blijft onzeker. Je maakt dan meer kans via een virtuele machine met een oudere Windows-versie, zoals Windows 10 voor 32bit-drivers.

Soms blokkeert Windows 10/11 de installatie omdat de (kernel)driver niet digitaal is ondertekend. Ben je zeker dat het om een betrouwbare driver gaat, dan kun je deze controle tijdelijk uitschakelen. Open Instellingen, kies Systeem / Systeemherstel en klik tweemaal op Nu opnieuw opstarten. Kies vervolgens Problemen oplossen / Geavanceerde opties / Opstartinstellingen en klik op Opnieuw opstarten. In het menu dat verschijnt, kies je optie 7: Afdwingen van stuurprogrammahandtekening uitschakelen. Windows start nu zonder handtekeningcontrole, zodat je de driver kunt installeren. Bij de volgende herstart is de controle weer actief, maar de driver blijft werken.

Ga je liever voor een iets doortastender aanpak? Voer dan de Opdrachtprompt uit als administrator, voer het commando bcdedit /set TESTSIGNING ON in en herstart je pc. Deze draait dan in testmodus, zie de indicatie rechtsonder. Installeer de driver en voer daarna meteen bcdedit /set TESTSIGNING OFF uit, gevolgd door een herstart om terug normaal te werken.

Virtueel alternatief

Lukt het niet om je oude apparaat met een van de bovenstaande workarounds aan de praat te krijgen binnen Windows 10/11, dan zit er weinig anders op dan een ouder of ander besturingssysteem te gebruiken. Het handigst is om dit als virtuele machine (VM) bovenop je huidige Windows te draaien. Binnen deze VM installeer je dan de originele driver en software voor het apparaat.

Geschikte gratis tools zijn Oracle VirtualBox en VMware Workstation Pro (na registratie op https://support.broadcom.com). Via bijvoorbeeld https://archive.org kun je naar schijfkopiebestanden zoeken en downloaden. Wij vonden er onder meer diverse Windows XP-iso-bestanden en installeerden een exemplaar in VirtualBox.

Dit kan als volgt. Start VirtualBox, klik op Nieuw en vul de gegevens in, zoals Microsoft Windows XP (32-bit). Bij ISO-image verwijs je naar je download. Vink Overslaan zonder toezicht aan, klik op Afmaken en vervolgens op Starten. Volg de installatie-instructies. Je bezit of vindt wellicht een geldige licentie voor deze oude Windows.

Koppel het apparaat aan een fysieke poort op je pc en geef deze vervolgens door aan de VM, zodat de virtuele Windows het apparaat herkent. Dit kan vanuit het menu Apparaten in het venster met een opgestarte VM.

Bij printers kun je ook delen via het VM-netwerk, zodat je vanuit je gewone Windows via het netwerk kunt printen naar de VM. Selecteer de (uitgeschakelde) VM in VirtualBox, kies Instellingen, open Netwerk en vink Netwerkadapter inschakelen aan. Stel eventueel Gekoppeld aan in op Bridged Adapter zodat de VM een ip-adres krijgt binnen hetzelfde netwerk als je host-pc.

 Nieuwe printer nodig? Kijk op Kieskeurig.nl/prijsdalers om voor de beste deal!