Na 10 jaar stopt vandaag de ondersteuning van Windows 7 door Microsoft. Windows 7 blijven gebruiken kan dan nog steeds. Eén van de middelen die je tot je beschikking hebt, is virtualisatie. We leggen hier uit wat de opties zijn.

Heb je eenmaal die nieuwe pc met Windows 10, dan wil dat nog niet zeggen dat je ook echt al direct afscheid wilt en kunt nemen van de oude Windows. Je kunt wat tijd winnen door Windows 7 te virtualiseren. Je kunt dan met iets meer gemak alle zaken overzetten en alternatieven zoeken voor de dingen die je wel had in Windows 7 maar niet meer in Windows 10. De virtualisatie die we hiervoor gebruiken, is hostvirtualisatie. Hierbij maak je op de nieuwe Windows10-pc een virtuele machine met daarin jouw Windows 7 en alle applicaties en zo je wilt, zelfs de bijbehorende gegevens. Je verliest dan niets en bent toch weer helemaal up-to-date.

Bovendien kun je bij een virtuele machine aanvullende maatregelen nemen om die extra te beveiligen. Er zijn meerdere programma’s die dit voor je kunnen doen zoals Oracle VirtualBOX en VMware Player en Workstation. De eerste twee zijn gratis, de derde niet maar deze heeft wel duidelijk de meeste opties. We gaan aan de slag met Player maar gebruik je liever een van de beide andere programma’s dan zijn de stappen die je moet doorlopen nagenoeg identiek.

Op de Windows 10-machine gaan we aan de slag met VMware Player. Deze is gratis te downloaden maar soms wat lastig te vinden. Ga naar de officiële site en kies Downloads / Free Product Downloads / Workstation Player / Try Workstation 15.5 Player for Windows. Omdat we VMware Player op Windows 10 gaan gebruiken, is de Windows-versie de juiste download. Bewaar het bestand op de pc en voer het daarna uit. De installatie is eigenlijk alleen Next of OK klikken, de standaard opties staan goed ingesteld en de extra opties staan in de wizard standaard allemaal uitgeschakeld en geen ervan is ook nodig.

Virtuele machine

Er zijn nu meerdere opties voor de virtuele machine met Windows 7. De eerste mogelijkheid is het aanmaken van een hele nieuwe Windows 7-installatie, direct als virtuele machine. Hiervoor heb je een installatiemedium van Windows 7 nodig zoals een Windows7-dvd, een iso-bestand of een usb-geheugenstick met de installatiebestanden erop. Met elk hiervan kun een virtuele machine aanmaken in VMware Player en een schone installatie van Windows 7 uitvoeren.

De tweede optie is de bestaande echte Windows7-pc te converteren naar een virtuele machine. Dit wordt een P2V genoemd, “physical to virtual”. Dit heeft als voordeel dat je echt je huidige machine behoudt met alle software en instellingen, maar het nadeel is dat je ook de hele erfenis van die installatie erbij krijgt. Denk aan restanten van software die je verwijderd hebt, vervuiling in het Windows Register, enzovoort.

We gaan eerst een P2V doen en zetten dus onze bestaande computer om in een virtuele machine. Hiervoor gebruiken we de vCenter Converter van VMware. Opnieuw gratis en via Google snel gevonden. En anders via www.vmware.com / Downloads / Free Product Downloads / vCenter Converter / Product Downloads / Go to Downloads / Download now. Om deze te gebruiken is (gratis) registratie bij VMware nodig, waarna je het installatiebestand kunt downloaden, opslaan op de pc en daarna uitvoeren. De huidige versie is 6.2.0.1 en deze is 172 MB groot. De installatie is wederom rechttoe rechtaan, je hoeft alleen meerdere keren op OK en Next te klikken, de licentieovereenkomst te accepteren en de keuze voor een Local Installation te maken.

©PXimport

Na de installatie werkte bij ons de vCenter Converter niet altijd even vlekkeloos. Allereerst bleken enkele opstartopties nodig. Klik met de rechtermuisknop op de snelkoppeling en kies Eigenschappen. Zet op het tabblad Compatibiliteit een vinkjes bij Dit programma als administrator uitvoeren. Ook klaagde de software dat de noodzakelijke services niet gestart waren en een controle via Start / services.msc bevestigde dit. Maar handmatige starten werkte ook niet. Wat wel werkte was een kleine aanpassing van het Windows Register. Klik op Start en typ regedit. Druk op Enter.

Blader naar HKEY_LOCAL_MACHINE\System\CurrentControlSet\Control en maak een nieuwe DWORD32 met als naam ServicesPipeTimeout met een decimale waarde van 300000 (5 minutes). Tot slot nog een aanpassing van de service-autorisaties. Open Start / services.msc en blader naar de VMware vCenter Converter Standalone Server. Klik erop met de rechtermuisknop en kies Eigenschappen / Aanmelden en zet een vinkje bij Service kan interactief met bureaublad worden uitgevoerd. Bevestig met OK.

Conversie

Start na de installatie de Vmware vCenter Converter Standalone. Het is geen snelle start, het vraagt even geduld, zeker op een al oudere Windows7-machine. Kies dan Convert machine en selecteer This local machine. Klik op View source details om informatie over de eigen Windows7-machine te zien, zoals de Converter die heeft verzameld en gezien. Klik op Next en selecteer VMware Workstation or other VMware virtual machine als het destination type. Selecteer als niveau voor de virtuele machine bij Select VMware Product, de hoogste versie, VMware Workstation 11.x/12.x.

Geef de virtuele machine een naam en klik op Browse om de plek te selecteren waar je de virtuele machine wilt opslaan. Dat kan veelal niet dezelfde computer zijn, je hebt een externe schijf of een netwerkshare nodig om de virtuele machine te bewaren. Dit moet ook een flinke opslag zijn, immers de hele computer wordt erin gekopieerd. Is de locatie gekozen, klik dan op Next. Je ziet nu een uitgebreide samenvatting van de acties die de converter gaat uitvoeren en wat het doet met schijven, netwerkkaarten enzovoort.

Het beste is deze instellingen na te lopen en zeker die met een geel of rood uitroepteken erbij. Verder is het aan te bevelen de netwerkkaarten uit te schakelen om problemen bij het opstarten als virtuele machine te voorkomen. Klik bij Networks op Edit en schakel bij alle netwerkkaarten het vinkje bij Connect at power on uit. Als alles klaar is, klik dan op Next om de conversie te starten.

©PXimport

De conversie bestaat uit twee bestanden, een .vmx en een .vmdk. De eerste is de virtuele machine, de tweede de kopie van de harde schijf. Het .vmx bestand is slechts een tekstbestandje van een paar kilobytes met daarin configuratiegegevens, de .vmdk kan vele GB’s groot zijn. Kopieer de bestanden naar de Windows10-machine waarop eerder de VMware Workstation Player software is geïnstalleerd.

Als de kopieerslag compleet is, start dan de Player en kies Open a Virtual Machine. Blader naar de map met de gekopieerde bestanden en selecteer het .vmx-bestand. Klik dan op Openen en de Windows7-machine wordt toegevoegd aan de Player. De naam van de machine komt links in de kantlijn te staan. Klik nu op Edit virtual machine settings en controleer hoe deze zich verhouden in relatie tot de hardware van de nieuwe Windows10-pc waarop de virtuele machine gebruikt gaat worden.

Kijk specifiek ook naar de hoeveelheid ram. Deze is nog gelijk aan het totale geheugen van de oude pc. Is daar voldoende geheugen voor beschikbaar? Schroef deze anders terug tot 4 of 8GB ram. Bevestig de wijzigingen met OK en klik daarna op Play virtual machine om deze ook echt op te starten. Gaat het om een 32bit-versie van Windows 7, dan is 4GB ram het maximaal nuttige geheugen om de virtuele machine te geven. Meer kan een 32bit-besturingssysteem niet adresseren, ook niet als virtuele machine.

©PXimport

Log in met gebruikersnaam en wachtwoord van de oude Windows7-pc en pas zo nodig daarna de configuratie verder aan zoals van het netwerk. Vermoedelijk zullen een of twee reboots nodig zijn om de machine lekker in zijn vel te laten zitten.

Ook is het aan te bevelen de VMware Tools for Windows Vista and later te installeren. Deze zorgen voor een betere interactie tussen de virtuele en de echte machine. Player biedt zelf al aan met een pop-up om deze te downloaden en installeren, installatie in de virtuele machine gaat later nog via Player / Manage / Install VMware Tools. Ook hierna is een herstart nodig.

Windows 7 clean install

Is de oude Windows7-installatie te vervuild of staat er allerhande software op die je niet meer nodig hebt, dan kan een frisse installatie een betere keuze zijn dan een P2V. Een andere valide reden is de overstap van 32 bit naar 64 bit. Betreft het een 32 bit Windows 7 dan kan die maximaal 4 GB ram adresseren wat altijd beperkingen oplegt aan het gebruik. Installeer je de 64bit-versie van Windows 7 in de virtuele machine, dan is die beperking er niet.

Wat de reden ook is, voor een schone installatie is het wel nodig dat de installatieschijf van Windows 7 beschikbaar is of een andere bron zoals de installatiebestanden in een iso-bestand of als installatieschijf op een usb-stick. Ook is de licentiesleutel nodig want voor een virtuele machine is niet anders dan voor een echte Windows-installatie, een geldige licentie nodig.

Om de schone Windows7-virtuele machine te maken start eerst de VMware Player. Klik dan op Create a New Virtual Machine. Kies nu waar de benodigde installatiebestanden kunnen worden gevonden. Gebruik je de installatie-dvd dan is Installer disc de juiste keuze, selecteer deze in het dropdown-menu. Gebruik je een iso-bestand kies dan Installer disc image file en klik op Browse. Blader dan naar de plek waar het iso-bestand te vinden is en selecteer het.

Omdat Player de installatiebestanden herkent als Windows kan het deze vrijwel automatisch installeren. Dat heet Easy Install en betekent dat alleen vooraf een paar vragen beantwoord moeten worden, waarna Player de hele verdere installatie van het besturingssysteem inclusief configuratie van de virtuele machine in één keer uitvoert. Voer daarom in het volgende venster de licentiecode in, selecteer de te installeren versie, geef een gebruikersnaam en tweemaal het wachtwoord en zet een vinkje bij Log on automatically.

©PXimport

Klik in alle volgende vensters op Next tenzij je ergens een optie wilt aanpassen zoals de machine naam of de locatie voor de virtuele machine. Ook de hoeveelheid ram voor de virtuele machine is weer een aandachtspuntje. VMware is hierin conservatief, het kan al snel handig zijn wanneer de nieuwe Windows10-pc voldoende geheugen heeft (minimaal 12 GB), om niet 2 GB maar 4 GB aan de virtuele machine te geven. Dat kan via Customize hardware / Memory. Daarna is alles klaar om de nieuwe virtuele machine te maken, klik een laatste maal op Finish en wacht tot de installatie is afgerond.

Voor elke Windows7-installatie geldt, installeer alle updates zolang het nog kan. Dat geldt voor de machine die via P2V is gemaakt en overgezet en ook voor de hele nieuwe Windows7-machine. Zeker die laatste zal een heel groot aantal updates achterlopen. Het eerste om te doen nadat de virtuele machine is opgestart is dan ook via Start / Windows Update uit te voeren in de virtuele machine en alle updates te downloaden en installeren.

Veiligheidsrisico's verminderen

Virtualisatie is geen methode om een systeem te beveiligen. Wel kun je kleine maatregelen nemen zoals het uitschakelen van de netwerkkaarten van de virtuele machine en deze alleen tijdelijk te activeren wanneer het echt nodig is. Voor de andere tijd heb je dan wel de volledige beschikking over de oude Windows7-pc met alle eigen applicaties, in de nieuwe installatie kun je die nog toevoegen, maar zonder de dreiging van een nieuwe besmetting vanuit het internet. Neem bovendien alle overige beveiligingsmaatregelen ook in de virtuele machine. Dus installeer een goede antivirus die ook nog echt Windows 7 ondersteunt, waaronder AVG, Avast en Norton Security.

Zoals gezegd, Windows 7 migreren naar een virtuele machine is geen beveiligingsmaatregel. Het maakt het slechts mogelijk het besturingssysteem en zijn applicaties nog enige tijd door te gebruiken. Ook als virtuele machine is het na 14 januari 2020 een groter dan gemiddeld risico. Een zeer belangrijke maatregel om te nemen is dan ook het maken van back-ups. Dat kan van de hele virtuele machine, maar zoals we hebben gezien is een virtuele harde schijf erg groot, mogelijk passender is het net als op een gewone Windows-machine de standaard gebruikersmappen met alle eigen bestanden te back-uppen.

©PXimport

Omdat back-up in Windows 7 nou net niet echt goed geïmplementeerd is, is het nodig hiervoor in de virtuele machine een aparte back-upoplossing te gebruiken. Daarvan zijn er talloze, zowel commercieel als gratis. Omdat er ook voor de gang naar de virtuele machine back-ups gemaakt zouden moeten zijn, ligt het meest voor de hand de al eerder gebruikte back-upoplossing ook nu te blijven gebruiken en hooguit de intervallen tussen verschillende back-ups te verkleinen en deze langer te bewaren.

Omdat het risico van de virtuele machine met Windows 7 hoger ligt nadat de support is gestopt en er geen beveiligingsupdates meer uitkomen voor het besturingssysteem, zou de virtuele machine steeds minder gebruikt moeten worden. Een goede manier om dit te bereiken is die applicaties waarvoor alternatieven gevonden zijn in Windows 10, uit de virtuele machine te verwijderen. Dat gebeurt in de virtuele machine niet anders dan gewoon in Windows via Programma’s in het Configuratiescherm, en dan de optie Een programma verwijderen.

De afgelopen drie jaar heeft Sony hard gewerkt aan de Sony WH-1000XM6-koptelefoon. De voorganger, de XM5, is ondanks verwoede pogingen van Bowers & Wilkins, Bose en Apple al die tijd marktleider geweest. Staat de XM6 wederom aan de top?

Als je het hebt over de topklasse koptelefoons van Sony, dan kom je eigenlijk altijd uit bij dezelfde lijn: de WH-1000XM-serie. Deze modellen staan al jaren bekend om hun indrukwekkende noise cancelling, waarmee omgevingsgeluid effectief wordt weggefilterd. Tel daar een rijke audiokwaliteit bij op – inclusief ondersteuning voor Hi-Res Audio en LDAC – en je snapt waarom ze zo populair zijn. Voeg daar nog een lange accuduur, comfortabel draagcomfort en slimme functies als Speak-to-Chat en Adaptive Sound Control aan toe, en je hebt een hoofdtelefoon die voor veel mensen als de ideale allrounder geldt.

Sony levert keer op keer een betrouwbaar totaalpakket af, wat deze lijn tot een vaste waarde maakt onder muziekliefhebbers die meer willen dan alleen goed geluid. Gesprekskwaliteit, een fijne app en sterke ruisonderdrukking horen daar inmiddels gewoon bij. Nu Sony met de WH-1000XM6 de zesde generatie op de markt brengt, twijfelt niemand eraan dat deze koptelefoon weer aan alle verwachtingen voldoet. Maar in een markt waarin de concurrentie flink is toegenomen, is de vraag wel gerechtvaardigd: is dit model het prijskaartje van 450 euro nog steeds waard? Dat is tenslotte 30 euro méér dan de XM5 bij zijn lancering kostte.

©Wesley Akkerman

Wederom op te vouwen

Sony heeft de afgelopen drie jaar duidelijk niet stilgezeten. De WH-1000XM6 is voorzien van een nieuwe processor, extra microfoons, verbeterde noise cancelling en een verfijnd audioplatform. Op het eerste gezicht oogt hij misschien identiek aan de XM5, maar ook het ontwerp is op meerdere punten aangepakt. Zo is het lichte model nog steeds makkelijk op te vouwen dankzij de draaibare oorschelpen met zacht schuim. Handig, want daardoor past hij moeiteloos in de meegeleverde case en neem je 'm makkelijk mee.

Sommige aanpassingen zijn klein maar doordacht. Zo is de powerknop nu iets verzonken, waardoor je hem sneller op de tast vindt. De knop voor noise cancelling heeft bovendien een extra functie gekregen: je kunt er de microfoon mee dempen of activeren tijdens een telefoongesprek. De rest van de bediening verloopt via het aanraakgevoelige oppervlak op de rechter oorschelp. Dat werkt op zich prima, maar je moet wel even wennen aan de precieze gebaren. Bovendien blijft de aanraakbediening gevoelig voor fouten, waardoor we zelf liever kiezen voor fysieke knoppen of de bijbehorende app.

Wie kritisch naar het ontwerp kijkt, komt nog een paar kleine minpunten tegen. Zo trekt de behuizing – vooral bij het zwarte model – snel vlekken aan van je vingers, die je makkelijk uitsmeert als je niet uitkijkt. En dan is er nog de hoofdband, die tijdens het dragen soms in je haar blijft haken, vooral als de koptelefoon iets verschuift. Dat levert een wat ongemakkelijk gevoel op. Gelukkig zijn dat allemaal kleinigheden die verder weinig afdoen aan het totaalplaatje.

©Wesley Akkerman

Luisteren tijdens het laden

Een van de prettigste verbeteringen van de WH-1000XM6 ten opzichte van zijn voorganger is dat je hem tijdens het opladen gewoon kunt blijven gebruiken. Bij de XM5 was dat nog niet mogelijk: zodra je die aan de lader hangt via de usb-c-poort, stopt het afspelen. Dat probleem is nu dus verholpen. Wel is de meegeleverde oplaadkabel vrij kort, dus handig is het niet altijd. Qua aansluitmogelijkheden zijn er verder weinig verschillen: beide modellen ondersteunen bluetooth (met bij de XM6 een nieuwer versienummer) én hebben een fysieke audio-ingang. Sony levert standaard een usb-c-kabel en een audiokabel mee in de verpakking.

Ook op codec-gebied is er weinig te klagen. Net als zijn voorganger ondersteunt de WH-1000XM6 AAC, SBC en Sony’s eigen LDAC voor high-res audio. Maar er zijn ook twee nieuwe toevoegingen: LC3 en Auracast. Vooral LC3 is interessant als moderne codec die zich qua prestaties laat vergelijken met Qualcomms aptX Adaptive. Afhankelijk van de verbindingskwaliteit past deze codec automatisch de sample rate aan voor optimale geluidskwaliteit en stabiele prestaties. Qualcomm-codecs zelf zijn overigens niet aanwezig, maar met het huidige aanbod valt er genoeg te kiezen – je mist er weinig aan.

Wat wel onveranderd is gebleven, is de batterijduur. Je haalt nog steeds zo'n 30 uur met noise cancelling ingeschakeld en 40 zonder. Dat is netjes, maar inmiddels niet meer indrukwekkend. Concurrenten zoals de Sennheiser Momentum 4 Wireless gaan met gemak twee keer zo lang mee op een volle lading. Snelladen kan gelukkig wel: 3 minuten aan de oplader levert tot 3 uur speeltijd op. Toch is er op dit punt nog wat ruimte voor verbetering, zeker als Sony koploper wil blijven.

©Wesley Akkerman

Ruisonderdrukking en audio

Met de WH-1000XM6 zet Sony opnieuw stappen op het gebied van noise cancelling. De koptelefoon heeft nu twaalf microfoons aan boord, vier meer dan voorheen, en die helpen actief om storend geluid van alle kanten weg te filteren. Of het nu om wind, voorbijrazend verkeer of een drukke coupé vol kletsende mensen gaat: de XM6 laat zich er niet door van de wijs brengen. En dat geldt ook als je op een normaal volume luistert; je hoeft het geluid dus niet op standje maximaal te zetten om in alle rust te genieten.

Qua geluidskwaliteit heeft deze serie sowieso een sterke reputatie, en de XM6 weet die opnieuw waar te maken. De 30 mm-drivers zijn flink onder handen genomen en leveren nu nog meer detail, heldere zanglijnen en extra finesse in de hoge tonen. Sony heeft zichtbaar gezocht naar een betere balans tussen lage, midden- en hoge frequenties, en met succes. Alles klinkt krachtig en vol, zonder dat het op een bepaald gebied tekortschiet.

Bijzonder is ook dat Sony dit keer samenwerkte met mastering engineers uit de muziekindustrie om het geluidsprofiel nog preciezer af te stemmen. Dat merk je: muziek klinkt natuurlijker, gelaagder en gewoon meeslepender. En alsof dat nog niet genoeg is, kun je nu ook stereogeluid omzetten naar een ruimtelijke audio-ervaring via een nieuwe vorm van upmixing. Dat is iets anders dan de bestaande 360 Reality Audio-ondersteuning of DSEE Extreme-technologie – het resultaat is dat je met dezelfde koptelefoon meer uit je muziek haalt dan ooit tevoren.

Maar we zijn er nog niet

De Sony WH-1000XM6 weet een open, gelaagd en dynamisch geluidsbeeld neer te zetten dat vrijwel elk muziekgenre aankan. Luister je naar een intieme opname – denk aan stem en piano – dan vallen meteen de fijne details op: je hoort hoe elke toetsaanslag zijn eigen ruimte krijgt en hoe zanglijnen haast betoverend in de mix zweven. Ook bij drukker geproduceerde nummers blijft het overzicht bewaard. De hoge en middentonen houden hun helderheid, waardoor je makkelijk onderscheid maakt tussen de verschillende lagen in een track.

Wat betreft de bas heeft Sony de balans goed gevonden. Lage tonen zijn krachtig en vol, maar nooit modderig – ze blijven strak en gecontroleerd. Drums en percussie klinken precies en direct, zonder overbodig nagalmen. Daardoor voelt elke luisterbeurt fris en levendig aan. Sterker nog: de kans is groot dat je ineens details hoort die je eerder niet opvielen in nummers die je al tientallen keren hebt afgespeeld. De koptelefoon legt daarbij net wat extra nadruk op zang en vocalen, wat de verstaanbaarheid en het gevoel van betrokkenheid alleen maar vergroot.

Ook op het gebied van slimme functies blijft Sony zijn voorsprong behouden. Bekende features als Adaptive Sound Control zijn weer van de partij en passen automatisch instellingen aan op basis van je gedrag en locatie. Speak-to-Chat herkent wanneer je iets zegt, pauzeert de muziek en laat omgevingsgeluid binnen – handig tijdens telefoongesprekken, al kan een kuchje soms per ongeluk hetzelfde effect hebben. Uniek is daarnaast het gespreksbeheer via hoofdbewegingen: door ja te knikken neem je een gesprek aan, schud je nee dan sla je het af.

©Wesley Akkerman

Sony WH-1000XM6 kopen?

Met de WH-1000XM6 borduurt Sony voort op de sterke reputatie van eerdere modellen, en dat doet het merk met succes. De noise cancelling is opnieuw verbeterd dankzij een nieuwe processor en extra microfoons, terwijl de geluidskwaliteit wederom tot de top behoort. Sony heeft daarnaast goed geluisterd naar gebruikersfeedback: het opvouwbare ontwerp is terug en je kunt nu ook tijdens het opladen gewoon blijven luisteren. Geen revolutionaire vernieuwingen misschien, maar wel slimme aanpassingen die het totaalplaatje merkbaar sterker maken. Soms zit vooruitgang in de details.

Natuurlijk zijn er ook wat minpunten. De accuduur is gelijk gebleven terwijl concurrenten inmiddels meer uithoudingsvermogen bieden. En hoewel het design stijlvol is, trekt de afwerking op de zwarte versie snel vlekken aan. De hoofdband is bovendien niet ideaal voor langere luistersessies; hij trekt soms aan je haar bij het verschuiven. Ook over de aanraakbediening kun je van mening verschillen – wij vinden fysieke knoppen prettiger, al biedt de app gelukkig ook genoeg controle. Geen dealbreakers, maar wel goed om te weten.

Wat de WH-1000XM6 vooral interessant maakt, is hoe Sony de audiokant verder verfijnt. De toevoeging van nieuwe codecs, de mogelijkheid om stereo te upgraden naar ruimtelijke audio en het afgestemde geluidsprofiel – met hulp van professionals uit de muziekindustrie – zorgen voor een ervaring die weer een stap verder gaat. En ja, hij is duurder dan z'n voorganger. Maar voor wie het maximale uit z'n muziek wil halen, blijft dit een van de meest complete en overtuigende draadloze koptelefoons die je kunt kopen.

De Motorola razr 60 ultra vouwt dicht als een ouderwetse klaptelefoon, wat allerlei handige functies mogelijk maakt. Daar vertellen we je over in deze review, waarin we ook ingaan op hoe de razr 60 ultra als smartphone bevalt. De verwachtingen zijn namelijk hoog, want de adviesprijs van het toestel bedraagt liefst 1299 euro.

Om met die adviesprijs te beginnen: de ultra is al snel na zijn lancering tweehonderd euro in prijs gezakt. Dat past bij de geschiedenis van oudere Motorola razr-toestellen: die kun je na een paar maanden serieus goedkoper in huis halen. Stof om over na te denken als een razr je aanspreekt, maar je de adviesprijs – begrijpelijk – te hoog vindt. Een alternatief is kiezen voor de razr 60, zonder ultra-aanduiding. Die heeft een adviesprijs van 799 euro en is technisch minder geavanceerd dan de ultra-versie.

Handig, luxe vouwontwerp

Dat Motorola de razr 60 ultra als topsmartphone in de markt zet, merk je direct. Het toestel komt heel degelijk over en de vouw in het midden van het scherm voel je nauwelijks. Het gewicht is met 199 gram vergelijkbaar met een normale smartphone.

Uitgevouwen in je hand is de razr 60 ultra een erg lange smartphone, wat komt omdat hij een langwerpig scherm van 7 inch heeft. Dat is erg groot. Dat scherm oogt lekker scherp dankzij de resolutie van 2912 x 1244 pixels en scoort ook op andere punten erg goed.

©Rens Blom

Klap je de smartphone dicht, dan kijk je tegen een vierkant 4inch-scherm aan. Het scherm loopt door rond de camera's, wat een futuristisch gevoel geeft. Op het scherm (1272 x 1080 pixels) zie je veel meer dan de tijd en inkomende telefoongesprekken. Je kunt meldingen bekijken, een hele andere playlist binnen Spotify opzetten, door de weersvoorspelling bladeren en andere apps zoals Instagram gebruiken.

©Rens Blom

Wij zijn vooral fan van het fotograferen via het externe scherm. Door de telefoon uitgevouwen om te draaien of ingeklapt voor je te houden, kun je selfies maken met de camera's op de achterkant van de smartphone. Dat zijn hartstikke goede camera's, waardoor je veel betere selfies schiet dan met andere smartphones. Ook handig voor vloggers.

©Rens Blom

Op onderstaande foto's zie je een selfie gemaakt met de camera aan de achterkant en een selfie gemaakt met de speciale selfiecamera aan de binnenkant van de razr 60 ultra. Die laatste foto is veel minder scherp.

©Rens Blom

Een scherpe selfie met de camera aan de buitenkant.

©Rens Blom

Een minder scherpe selfie met de camera aan de binnenzijde.

Aandachtspunten

De razr 60 ultra kent als vouwsmartphone enkele belangrijke aandachtspunten. Zo is er een speciale laag op het scherm aangebracht ter bescherming. Die mag je niet verwijderen. Doe je dat wel, dan vervalt je garantie. De smartphone kan tegen een val in het zwembad, maar is niet waterdicht. Van stof, zand en vuil wordt de telefoon niet blij. Vermijd ook hard drukken op het middelste deel van het langwerpige scherm, stelt Motorola.

©Rens Blom

Motorola geeft adviezen om de smartphone niet te beschadigen.

Wij ontvingen de razr 60 ultra in een fraaie donkergroene kleur, met zachte alcantara-afwerking. Dat materiaal voelt lekker aan maar komt ook met aandachtspunten. Prettig is dat Motorola een (vouwbaar) hoesje meelevert om de smartphone veiliger te gebruiker.

©Rens Blom

Heel complete specificaties

Van een dure smartphone mag je uitstekende specificaties verwachten, ongeacht of 'ie vouwt of niet. Motorola heeft dat goed begrepen. De razr 60 ultra draait op een razendsnelle Qualcomm Snapdragon 8 Elite-processor met 16 GB werkgeheugen en maar liefst 512 GB opslagcapaciteit. De 4700mAh-accu gaat een normale dag mee, maar moet daarna wel opladen. Dat kan lekker snel via de usb-c-poort en ook redelijk vlot via een draadloze oplader. Het toestel is geschikt voor contactloze pinbetalingen in winkels.

©Rens Blom

Korter updatebeleid

Bijzonder is Motorola's ondergemiddelde updatebeleid. De razr 60 ultra krijgt slechts drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Dat is gek genoeg korter dan sommige goedkopere Motorola-smartphones en ook korter dan de zeven jaar die merken als Google en Samsung beloven voor hun premium smartphones.

©Rens Blom

Verschillende functies om het buitenste scherm te benutten.

Conclusie: Motorola razr 60 ultra kopen?

De Motorola razr 60 ultra is de beste verticale vouwsmartphone die je op moment van schrijven kunt kopen. Het ontwerp is doordacht en maakt gebruik van slimme softwarefuncties en het toestel heeft uitstekende specificaties. Motorola's korte updatebeleid is een onnodig minpunt. De adviesprijs is stevig, maar de geschiedenis leert dat razr-smartphones snel in prijs zakken.