Veilig omgaan met wachtwoorden: als je het eenmaal goed ingesteld hebt, heb je er geen omkijken meer naar. Toch weet lang niet iedereen zich ertoe te zetten. We leggen je uit waarom digitale inbrekers uit zijn op je wachtwoorden en hoe je met een paar simpele stappen al je (online) accounts goed dichttimmert.

Er zijn zo veel online accounts met bijbehorende inloggegevens, dat er geen beginnen aan is om alles uit je hoofd bij te houden. Het is niet voor niks dat veel mensen terugvallen op hergebruikte wachtwoorden en wachtwoorden die (te) makkelijk te raden zijn. Het wordt hackers dan ook wel erg makkelijk gemaakt. Kraken ze het wachtwoord van een (onbelangrijk) online account, dan kunnen ze die vaak met succes toepassen op belangrijkere andere accounts, zoals je e-mail, betaaldienst of streamingdienst. Buitgemaakte accounts kunnen worden gebruikt voor identiteitsfraude of gegevensdiefstal.

Hackers proberen vaak via brute force (letterlijk vertaald ‘brute kracht’, oftewel het afvuren van talloze pogingen van allerlei inlogcombinaties op een site), hacken van de sites zelf of via spyware wachtwoorden te achterhalen. Dat is belangrijk om in het achterhoofd te houden: zelfs als je een ijzersterk, uniek wachtwoord gebruikt, kan je account gehackt worden. Hoe lastiger de barrières, hoe kleiner de kans. Denk hierbij aan sterke wachtwoorden, maar ook aan wachtwoorden die tijdig worden veranderd en tweefactorauthenticatie (2FA).

©PXimport

Eisen voor een veilig wachtwoord

©PXimport

01 2FA

Misschien doet de naam tweefactorauthenticatie (afgekort naar 2FA) niet direct een belletje rinkelen. Maar ongetwijfeld ben je er al mee in aanraking geweest. Bijvoorbeeld met de TAN-codes die de ING-bank naar je sms’te bij het internetbankieren of de sms-code die je opgestuurd krijgt om in te loggen bij DigiD. Het is een extra veiligheidshorde die je opwerpt voor het inloggen en voor je belangrijke accounts zeker van groot belang. Denk aan je e-mail (hier zijn immers al je online accounts aan gekoppeld), accounts met gekoppelde betaalgegevens (bijvoorbeeld Amazon, Steam) of profielen die gekoppeld zijn aan overige apparatuur, zoals je Google-, Apple- of Microsoft-account.

Je stelt 2FA in door in te loggen in je account en bij de instellingen de beveiligingsinstellingen te kiezen. Hier voeg je je telefoonnummer toe. Hierna kun je pas inloggen als je na het invoeren van je gebruikersnaam en wachtwoord de code ingeeft die naar je mobiel gestuurd is.

©PXimport

02 Authenticator

Een andere vorm van 2FA is door middel van een zogenaamde authenticator. In plaats van dat je een sms-code toegezonden krijgt, verschijnt deze code in de authenticator-app op je smartphone of tablet. Google en Microsoft bieden zo’n authenticator aan in de Play Store en App Store.

Smartphone en tablet

03 Wachtwoordbeheer in je browser

Alle grote browsers hebben wel een ingebouwde wachtwoordbeheerder. Handig, want de automatische invulfunctie is geen overbodige luxe met al die accounts en bijbehorende wachtwoorden. Bovendien kun je de browsers met andere apparaten synchroniseren, zodat je je wachtwoorden paraat hebt op andere pc’s en zelfs op je smartphone of tablet. Apple doet dat via Sleutelhangertoegang. Hiermee synchroniseer je eenvoudig je wachtwoorden tussen alle Apple-apparaten, of het nu een Mac, iPhone of iPad is, inclusief de Safari-browser. Ook Firefox heeft een synchronisatiemogelijkheid en is beschikbaar voor pc’s (Linux, Windows en macOS), smartphones en tablets. Chromes synchronisatie verloopt via je Google-account, waardoor je je wachtwoorden synchroniseert met Android, ook buiten je browser. Dat is wel zo gebruiksvriendelijk. Wachtwoordbeheer is intussen wel een standaardfunctie geworden voor een browser. Ook andere browsers als Edge, Opera en Brave bieden deze functionaliteit aan. In deze cursus richten we ons op de grote drie: Chrome, Safari en Firefox.

04 Gevaren

Wachtwoordbeheer via je browser is relatief veilig. Het is vooral het gebruiksgemak dat het voor de hand liggend maakt. Toch zijn er gevaren. Als anderen achter je pc plaatsnemen, kunnen ze direct in al je accounts inloggen. Sterker nog, het is aan te bevelen even te checken of de hoofdwachtwoordfunctionaliteit aan staat, anders kan een ander met toegang tot je pc al je wachtwoorden kapen. Dat houdt ook in dat als je wachtwoorden in je browser opslaat, je ook altijd je systeem moet vergrendelen!

05 Chrome

De wachtwoordbeheerder van Chrome synchroniseert met je Google-account. Dat betekent dat je wachtwoorden niet alleen worden gesynchroniseerd via de browser, maar overal waar je met je Google-account inlogt. Je Android-toestel is bijvoorbeeld ook gekoppeld, waardoor je opgeslagen wachtwoorden ingevuld kunnen worden zodra je je aanmeldt in apps. Maar ook https://passwords.google.com geeft je een overzicht van al je opgeslagen aanmeldingen.

De Chrome-browser biedt een paar handige functies voor je wachtwoorden. Zo vind je namelijk in de Instellingen bij Privacy en beveiliging onder het kopje Meer de functie Waarschuwen als je wachtwoorden zijn gelekt bij een beveiligingslek. Dat is fijn om te weten, zodat je tijdig je wachtwoord kunt veranderen, mocht dat het geval zijn.

In dezelfde instellingen vind je bij Automatisch aanvullen je opgeslagen wachtwoorden. Gelukkig kun je deze niet direct uitlezen; Windows wil eerst dat je je identiteit bevestigt.

06 Firefox

Hoewel Firefox een wat minder diepe integratie heeft qua wachtwoordsynchronisatie in iOS en Android, synchroniseert de browser alle browsegegevens (inclusief wachtwoorden in de browser zelf). De browser is beschikbaar voor Windows, macOS, Linux, Android en iOS. Bovendien zet Mozilla, de organisatie achter Firefox, zich het meest in voor de privacy en veiligheid van zijn gebruikers.

Maar voordat we beginnen is er een instelling waar je meteen op af moet. Open de browser (in dit geval doen we dit op de pc), druk op het menuknopje rechtsboven en kies Opties / Privacy en beveiliging en vink Een hoofdwachtwoord gebruiken aan bij Aanmeldingen en wachtwoorden. Zodra je hier een sterk wachtwoord hebt, kun je je aanmeldingen veilig bewaren en synchroniseren. Dat synchroniseren gebeurt met een Firefox-account dat gekoppeld is aan je mailadres. Deze maak je aan bij de Opties / Sync.

Voor het beheren van je wachtwoorden kun je terecht als je het menuknopje indrukt en Aanmeldingen en wachtwoorden kiest. Bij al je opgeslagen wachtwoorden krijg je handig te zien welke diensten in het verleden mogelijk getroffen zijn door een datalek, waardoor het aan te bevelen is je wachtwoord te veranderen. Firefox’ wachtwoordbeheerder heet Lockwise en is eventueel ook als losse app verkrijgbaar in de Play Store en App Store.

©PXimport

07 Safari

Hoewel Safari niet bepaald de meestgebruikte browser is, ontkom je er haast niet aan als je een iPhone of iPad hebt. Gelukkig biedt Safari ook wachtwoordsynchronisatie, die niet alleen werkt op je mobiele Apple-apparaten, maar ook op je Mac.

Wil je op je iPhone of iPad je wachtwoorden synchroniseren, ga dan naar Instellingen / Apple ID / iCloud / Sleutelhanger. Zorg dat hier het vinkje is ingeschakeld.

©PXimport

08 Losse wachtwoordmanager

De veiligste optie om je wachtwoorden te beheren, is met een wachtwoordkluis. Zo’n programma of dienst lijkt erg op de wachtwoordmanager die in je browser zit ingebouwd, maar biedt meer veiligheid, zonder dat je hoeft in te boeten op gebruiksgemak.

Een wachtwoordmanager installeer je als plug-in voor je browser en als app op je smartphone. Niet alleen helpt zo’n manager je alle wachtwoorden te beheren, ook worden er veilige wachtwoorden voor je gegenereerd. Er is wel een puntje: om in je wachtwoordmanager te komen, heb je ironisch genoeg ook een wachtwoord nodig. Dat hoofdwachtwoord moet natuurlijk écht heel veilig zijn én moet je zelf in beheer houden. Houd daar rekening mee voordat je opeens geen toegang meer hebt tot je wachtwoordkluis.

Er zijn meerdere diensten die je veilig kunt gebruiken, zoals LastPass, 1Password, Dashlane en Bitwarden. Alle diensten hebben één ding gemeen: de inloggegevens worden online opgeslagen. Hoewel dat beveiligd gebeurt, geef je wel een stukje zekerheid uit handen. Wil je wel een wachtwoordbeheerder én volledige controle? Dan is KeePass een veilige optie. KeePass installeer je lokaal, zodat je alleen zelf toegang tot je wachtwoorden kunt krijgen.

Hoewel alle bovengenoemde opties met een gerust hart te kiezen zijn, gaan we in deze cursus verder met LastPass. Deze wachtwoordmanager is uitgebreid en gebruiksvriendelijk.

Wachtwoorden stelen

©PXimport

09 Aan de slag met LastPass

LastPass is een gratis wachtwoordbeheerder: gebruiksvriendelijk, veilig en betrouwbaar. Bij gratis diensten vraag je je mogelijk af wat het verdienmodel is; daarvoor heeft LastPass een premium-functie. Maar de gratis basis van LastPass biedt genoeg functionaliteit.

Ga naar www.lastpass.com en kies rechtsboven voor Aanmelden / Maak een account aan. Meteen kom je bij een belangrijke stap, want naast je e-mailadres moet je meteen een hoofdwachtwoord bedenken. Dat moet dus écht veilig zijn, want hiermee verschaf je jezelf toegang tot je wachtwoordkluis. De vereisten van LastPass voor het wachtwoord: minimaal 12 cijfers lang en minstens één cijfer, één kleine letter en één hoofdletter.

©PXimport

10 Browser-extensie

Nadat je een account hebt aangemaakt kunnen we de browserextensie installeren, deze is beschikbaar voor alle veelgebruikte browsers. Na de installatie klik je in je browser op het icoontje en log je in.

Het LastPass-icoontje in de browser biedt meteen toegang tot de kluis. Handig is bijvoorbeeld de optie Veilig wachtwoord genereren, waarmee je direct een nieuw wachtwoord genereert voor een site waar je een nieuw account aanmaakt of je wachtwoord wijzigt. Bij Mijn kluis openen kom je meteen bij je opgeslagen gegevens. Dat kunnen natuurlijk inloggegevens zijn, maar ook betaalgegevens en notities.

11 Wachtwoorden importeren

Het kan zijn dat je browser nog inloggegevens heeft opgeslagen en deze voor je invult. Handig is om deze direct naar de kluis over te brengen. Veel browsers en andere wachtwoordkluizen hebben een exporteerfunctie die je bij de instellingen van je wachtwoorden vindt. Deze kun je vervolgens weer importeren in LastPass door op het icoontje van je browser te drukken en vervolgens naar Mijn kluis openen / Meer opties / Geavanceerd / Importeren te gaan.

12 LastPass-app

De app van LastPass is zo ontwikkeld dat het zich dieper in het systeem van je smartphone of tablet nestelt. Zo kun je de wachtwoordmanager gebruiken bij het inloggen bij andere apps en in de browser. Handig! Je hoeft LastPass dus niet te openen om handmatig je wachtwoord op te zoeken en te kopiëren. LastPass is beschikbaar in de Play Store en App Store.

©CIDimport

13 LastPass in Android

Als je LastPass op je Android hebt geïnstalleerd en je bent ingelogd in de app, dan kun je de wachtwoordmanager instellen. Wanneer je een vingerafdrukscanner op je toestel hebt, vraagt LastPass of hij deze mag gebruiken voor het inloggen. Zo hoef je nooit meer een wachtwoord ergens voor in te voeren.

Vervolgens vraagt LastPass je voor aanvullende toestemmingen op je Android-toestel. Deze zogeheten Autofill-permissie zorgt ervoor dat LastPass zelf de inloggegevens voor je kan invullen. Anders moet je ze alsnog handmatig invoeren. Ook heeft LastPass een toegankelijkheidspermissie nodig om zo gebruiksvriendelijk te kunnen werken. Hoewel je nooit vrijgevig moet zijn met dergelijke permissies, kun je deze in dit geval veilig verlenen. Hierna heb je in de app alle beheermogelijkheden voor je kluis: toegankelijk én overzichtelijk!

14 LastPass in iOS

Wanneer je LastPass na het installeren van de app voor het eerst op je iPhone of iPad start, verleen je de app permissie om meldingen te mogen sturen. Aangezien het om een wachtwoordkluis gaat, is het wel zo handig om op de hoogte gehouden te kunnen worden. Vervolgens kun je je aanmelden met je account en hoofdwachtwoord. Na het inloggen vraagt LastPass of Face ID of Touch ID mag worden gebruikt om in te loggen. Dat maakt het gebruik van LastPass wel zo gebruiksvriendelijk.

Vervolgens vraagt LastPass of het automatisch invullen mag inschakelen, maar hiervoor word je (vanwege veiligheidsredenen) naar de instellingen doorgestuurd, zodat je dat zelf aan moet zetten. Ga in de app Instellingen naar Wachtwoorden en accounts / Vul automatisch in. Hier selecteer je LastPass. Vanaf nu kun je je in de browser en in apps aanmelden met de inloggegevens die je hebt opgeslagen in LastPass.

LastPass Premium

©CIDimport

Twijfel je of je een bepaalde Linux-distributie wilt installeren? Test dit besturingssysteem dan eerst eens grondig met een virtuele computer. Dat is lekker vrijblijvend, want hiermee staat de distributie nog niet daadwerkelijk op je pc of laptop. Het gratis programma VirtualBox biedt voor zo’n beetje elk hedendaags besturingssysteem een veilige (test)omgeving. Zo speel je zorgeloos met Ubuntu, Linux Mint of CachyOS.

De installatie van een besturingssysteem op een computer is behoorlijk ingrijpend. Ben je nog niet helemaal zeker van je zaak, dan kun je daarom beter even wachten. Misschien weet je ook nog niet precies welke Linux-distributie je wilt gebruiken. Het zijn er ook zoveel.

Een virtuele computer is een doeltreffende methode om een of meerdere besturingssystemen onbekommerd uit te proberen. Vind je een bepaalde distro (variant) niets? Geen probleem, want met een paar muisklikken verwijder je deze Linux-telg van het systeem. Op naar de volgende!

Virtuele computer

Een computer binnen een computer. Zo laat een virtuele machine zich het beste omschrijven. Hierbij bootst gespecialiseerde software de eigenschappen van een fysieke computer precies na. Binnen de veilige grenzen van dit programma voer je de installatie van het door jou gekozen besturingssysteem uit. Na afloop start je de virtuele computer op. Het virtualisatieprogramma zorgt ervoor dat deze ‘namaak-pc’ met alle hardware kan communiceren, zoals het beeldscherm, de muis en het toetsenbord.

VirtualBox toont de Linux-distributie in een apart programmavenster van het huidige besturingssysteem, zoals Windows of macOS. Loopt de virtuele computer vast, dan heeft dat geen vervelende gevolgen. De host-pc en de virtuele machine werken namelijk onafhankelijk van elkaar.

Linux Mint op een virtuele computer met op de achtergrond het bureaublad van Windows.

Linux-distributie ophalen

Voordat je een besturingssysteem gaat virtualiseren, heb je eerst een installatiebestand nodig. Dat kun je gratis downloaden. Bekende namen zijn onder meer Ubuntu, MX Linux, CachyOS en Linux Mint. In dit artikel gaan we aan de slag met de laatstgenoemde distro. Volgens de informatieve website https://distrowatch.com is dit momenteel het populairste besturingssysteem met bouwstenen van Linux.

Linux Mint is in verschillende versies beschikbaar. Voor alledaags gebruik raden we de Cinnamon Edition aan. Die is gebruiksvriendelijk en heeft een fraaie vormgeving. Verder zijn er al redelijk wat programma’s in het besturingssysteem aanwezig, zodat je meteen aan de slag kunt. Ga naar de downloadpagina van Linux Mint Cinnamon Edition en klik op een downloadlink van een Nederlandse of Belgische server. Je slaat het iso-bestand van circa 3 GB vervolgens op.

VirtualBox installeren

Voor het virtualiseren van besturingssystemen is VirtualBox bij uitstek geschikt. Deze Nederlandstalige freeware heeft diverse voorgekauwde instellingen voor bekende Linux-distributies in huis, zodat je de boel relatief makkelijk aan de praat krijgt. Bovendien verschijnen er om de haverklap nieuwe versies van dit programma. Hierdoor kan VirtualBox met vrijwel alle besturingssystemen en hardware overweg.

Het maakt eigenlijk niet uit welke host-pc je gebruikt, want het programma ondersteunt systemen met Windows, macOS en Linux. Ga naar www.virtualbox.org/wiki/downloads en kies de versie die je nodig hebt. In dit artikel gaan we aan de slag met het installatiebestand van Windows. Klik in dat geval op Windows hosts en open vervolgens het exe-bestand. De installatie heeft weinig om het lijf. Doorloop de verschillende stappen en ga hierbij akkoord met de licentievoorwaarden. Verder laat je alle overige opties ongewijzigd. Na afloop start je het programma op.

VirtualBox is voor een heleboel besturingssystemen beschikbaar.

Beginner of ervaren?

Als het goed is komt het programmavenster VirtualBox Manager tevoorschijn. Hierin kun je een of meerdere virtuele computers aanmaken. Bepaal in het startvenster of je de Basismodus of Expertmodus van de freeware wilt activeren. We adviseren nieuwe gebruikers om te kiezen voor de basismodus. Hierbij worden diverse geavanceerde opties verborgen. Overigens kun je op elk moment overgaan op de expertmodus. Navigeer hiervoor naar Bestand / Voorkeuren en klik op het tabblad Expert.

De Basismodus verbergt ingewikkelde functies van VirtualBox die de meesten toch niet gebruiken.

Bestand toewijzen

Je creëert nu eerst een verse virtuele computer. Klik achtereenvolgens op Machine / Nieuw om een soort stappenplan te openen. Bedenk eerst een logische naam, zoals die van het besturingssysteem. Kies achter Map de bestandslocatie waarin VirtualBox alle data van de virtuele machine bewaart. Het is belangrijk dat deze map voldoende vrije schijfruimte bevat. Klik op het uitrolmenu en vervolgens op Andere om de juiste map aan te wijzen.

Verder selecteer je bij ISO-image het eerder gedownloade installatiebestand van de Linux-distributie. Klik hiervoor wederom op het uitrolmenu en kies Andere. Op basis van het toegevoegde iso-bestand vult VirtualBox waarschijnlijk de resterende velden Type, Subtype en Versie in. Zo niet, dan selecteer je zelf de juiste gegevens van het besturingssysteem. Mogelijk vult VirtualBox deze velden trouwens in met een andere Linux-distributie, maar dat is in veel gevallen niet erg. Vink tot slot de optie Overslaan installatie zonder toezicht aan. Je kunt dan zelf de gewenste instellingen van de virtuele computer kiezen. Klik op Volgende.

Koppel het installatiebestand van de Linux-distributie aan de virtuele computer.

Geheugen en processor

In de volgende stap ga je systeemkracht aan de virtuele computer toewijzen. Gebruik de schuifknop achter Basisgeheugen om een bepaalde hoeveelheid werkgeheugen aan het virtuele systeem te koppelen. Wees hiermee voorzichtig. Geheugen dat je ‘weggeeft’ is per slot van rekening niet meer voor de fysieke computer beschikbaar. Linux Mint vereist slechts 2 GB RAM (2048 MB), maar voor een soepele werking kun je beter iets meer toewijzen.

Je koppelt ook een aantal processorkernen aan de virtuele computer. Hierbij geldt hetzelfde als bij het werkgeheugen. Wees niet te scheutig met het toekennen van processorkernen, zodat de host-pc voldoende rekenkracht kan aanspreken. Klik op Volgende.

Denk goed na met hoeveel werkgeheugen en processorkernen je de virtuele computer uitrust.

Schijfgrootte bepalen

Net als een echte pc of laptop heeft een virtuele computer eveneens een opslagdrager nodig. Hierop ga je dadelijk Linux Mint of een andere zelfgekozen Linux-distributie installeren. Je regelt dat door een virtuele schijf aan te maken. Bepaal met de schuifknop de benodigde opslagcapaciteit. Voor Linux Mint moet je minimaal 20 GB reserveren. Ben je van plan om flink wat programma’s te installeren en/of eigen data te bewaren? Wijs dan voor de zekerheid iets meer schijfgrootte toe. Houd er rekening mee dat VirtualBox de virtuele schijf in de map bewaart die je in de paragraaf Installatiebestand toewijzen hebt gekozen. Overigens komt de omvang van de virtuele schijf overeen met de opgeslagen gegevens. De schijfgrootte neemt dus geleidelijk toe tot het ingestelde maximum. Klik op Volgende / Afmaken. De nieuwe virtuele computer verschijnt nu in het linkermenu van VirtualBox Manager.

Linux Mint heeft aan 25 GB opslagcapaciteit ruimschoots voldoende.

Virtuele computer starten

Het is nu eindelijk tijd om de virtuele computer in te schakelen. Klik bovenaan in de werkbalk op Starten. VirtualBox gedraagt zich nu als een echte computer. Je gebruikt de muis en het toetsenbord gewoon zoals je dat van elke reguliere pc of laptop gewend bent. Klik achter de meldingen Muis-integratie en Automatisch het toetsenbord afvangen op de kruisjes.

In ons voorbeeld komt na even wachten het installatiescherm van Linux Mint tevoorschijn. De optie Start Linux Mint is al geselecteerd. Druk op Enter. Je komt daarna in de zogeheten liveweergave van het besturingssysteem terecht. Snuffel hier eventueel alvast even rond. Uiteraard kun je ook meteen met de installatie beginnen. Dubbelklik dan op het pictogram Install Linux Mint.

De installatie van een besturingssysteem werkt bij een virtuele machine exact hetzelfde als bij een normale pc.

Besturingssysteem installeren

De installatieprocedure van elke bekende Linux-distributie is in grote lijnen hetzelfde. In dit artikel bespreken we de stappen bij een verse installatie van Linux Mint (Cinnamon Edition). Selecteer Nederlands in de taallijst en kies Verder. Bepaal nu welke toetsenbordindeling je wilt gebruiken. De standaardwaarden voldoen voor de meeste mensen prima.

In het volgende venster vink je naar eigen inzicht Multimedia-codecs installeren aan. Deze optie komt vooral van pas wanneer je in Linux Mint video’s gaat afspelen. Check in het volgende venster of de optie Wis schijf en installeer Linux Mint is geselecteerd. Bevestig vervolgens met Installeer nu / Verder. Wijzig zo nodig de regio en klik nogmaals op Verder.

Je vult in het laatste scherm een naam, computernaam, gebruikersnaam en wachtwoord (tweemaal) in. VirtualBox geeft aan wanneer je een sterk wachtwoord hebt verzonnen. Geen zin om dat telkens in te vullen? Selecteer dan de optie Automatisch aanmelden en sluit af met Verder. De installatie kan best een tijdje duren! Klik als laatste op Nu herstarten en druk op Enter.

Na enkele stappen installeer je Linux Mint daadwerkelijk op de virtuele computer.

Linux Mint verkennen

Zodra Linux Mint voor de eerste keer opstart, log je zo nodig in met een gebruikersnaam en wachtwoord. Je ziet eerst een welkomstvenster. Neem die vrijblijvend door en leer zo alvast wat functies van het besturingssysteem kennen. Het is slim om het vinkje voor Toon dit dialoogvenster bij het opstarten even weg te halen, want anders krijg je het telkens te zien. Sluit het welkomstvenster via het kruisje.

Zoals je wellicht al van Windows gewend bent, heeft Linux Mint ook een startmenu. Dat open je met de knop helemaal links van de taakbalk. Hierin kom je diverse bekende programma’s tegen. Gebruik bijvoorbeeld Firefox en Mozilla Thunderbird respectievelijk voor internet en e-mail. Daarnaast zijn er onder meer een rekenprogramma, tekstverwerker en tekentool van LibreOffice ingebakken. Vanzelfsprekend kun je naar hartenlust extra programma’s installeren. Ga in het startmenu naar Beheer / Programmabeheer en ontdek welke tooltjes er allemaal beschikbaar zijn.

In Programmabeheer zijn onder andere toepassingen als WhatsApp (Whatsie), Spotify en Dropbox te vinden.

Resolutie wijzigen

Misschien ben je niet tevreden met de schermresolutie van de virtuele computer, en wil je deze verhogen of juist verlagen? Klik met de rechtermuisknop ergens op het bureaublad van Linux Mint en kies Scherminstellingen. Selecteer in het uitrolmenu achter Resolutie een andere waarde. Wanneer je met Toepassen / Wijzigingen behouden bevestigt, past VirtualBox meteen zijn venstergrootte aan.

Verhoog de resolutie wanneer je in een groter VirtualBox-venster wilt werken.

Statusbalk

Helemaal onder in VirtualBox bevindt zich een smalle statusbalk. Die is belangrijk, want hierin kun je diverse instellingen van de virtuele computer beheren. Zweef met de muisaanwijzer boven een pictogram om de bijbehorende gegevens te tonen. Klik met de rechtermuisknop wanneer je een bepaalde instelling wilt wijzigen. Op deze manier activeer je bijvoorbeeld de microfoon van een laptop, wijzig je de schaalgrootte van het scherm en switch je tussen aangesloten usb-apparaten.

Helemaal rechts van de statusbalk vind je de zogeheten hosttoets. Zitten de muis en het toetsenbord ‘opgesloten’ in de virtuele machine, terwijl je iets op de fysieke pc of laptop wilt doen? Druk dan op deze hosttoets. Normaal gesproken is dat de rechter Ctrl-toets. Gebruik je de statusbalk nooit? Je kunt het onderdeel dan net zo goed verbergen. Klik erop met de rechtermuisknop en zet de optie Toon statusbalk uit.

Verwijderen

Je kunt op de virtuele computer doen wat je wilt. Je handelingen leiden tenslotte niet tot (softwarematige) schade aan de host-pc. Ben je uitgespeeld? Je doet een virtuele computer eenvoudig van de hand. Sluit de virtuele pc eerst netjes af en klik daarna in VirtualBox Manager met de rechtermuisknop op de naam van de virtuele computer. Kies Verwijderen / Wis alle bestanden.

Met drie muisklikken verwijder je een besturingssysteem uit VirtualBox.

Steeds meer mensen gebruiken hun smartphone als enige camera. Logisch: je hebt 'm altijd bij je, de kwaliteit is flink verbeterd en met één tik deel je je foto meteen. Toch valt het resultaat in de praktijk vaak tegen. Slechte belichting, wazige opnames of vertekende beelden komen vaker voor dan je denkt. Gelukkig kun je dat makkelijk voorkomen, zonder dure apps of ingewikkelde instellingen.

Waarom smartphonefoto's vaak tegenvallen

Smartphones zijn slim, maar niet feilloos. Zeker bij lastig licht of als je iets snel wilt vastleggen, maakt de camera keuzes die niet altijd de beste zijn. Denk aan overbelichte luchten, fletse gezichten of onscherpe details. Dat komt doordat de automatische stand van je smartphone vaak te generiek is. En omdat je zelf misschien niet altijd de tijd neemt om bewust te fotograferen.

Ook de manier waarop je de telefoon vasthoudt, hoeveel licht er is en zelfs of je de lens schoon hebt gemaakt, heeft invloed op het resultaat. Hieronder zie je welke fouten je zoveel mogelijk moet zien te vermijden – en wat je wél kunt doen voor de beste smartphonefoto's!

❌ Altijd inzoomen met je vingers

Je kent het wel: je ziet iets moois op afstand en knijpt met je vingers op het scherm om in te zoomen. Handig, maar helaas ook funest voor de beeldkwaliteit. Bij de meeste smartphones gaat het hier om digitale zoom. Dat betekent: het beeld wordt softwarematig vergroot en de kwaliteit gaat flink omlaag. Details verdwijnen, het beeld wordt korrelig of onscherp, en wat overblijft lijkt eerder op een screenshot dan op een scherpe foto.

➡️ Wil je een onderwerp dichterbij halen? Probeer fysiek dichter naar het object toe te lopen. En als dat niet kan, maak de foto op normale afstand en snijd 'm later bij. Je houdt dan meer controle over de scherpte.

❌ Recht tegen het licht in fotograferen zonder HDR

Fotografeer je buiten met de zon achter je onderwerp, dan krijg je vaak een silhouet of een uitgebleekte lucht. Zeker bij mensen zie je dan alleen donkere gezichten terwijl de achtergrond overbelicht is. HDR (High Dynamic Range) zorgt ervoor dat de telefoon meerdere foto's met verschillende belichtingen combineert tot één goed gebalanceerd beeld. Zo worden details in zowel lichte als donkere delen behouden.

➡️ Veel smartphones schakelen HDR automatisch in, maar controleer dit liever handmatig. Zie je een overbelicht beeld op het scherm? Tik dan op het onderwerp zodat de belichting zich aanpast, of gebruik de schuif om het licht iets te temperen.

©StudioPN - stock.adobe.com

❌ Altijd rechtop fotograferen – ook bij landschappen

Onze telefoons houden we bijna altijd verticaal vast, en dus is het logisch dat veel mensen ook zo fotograferen. Dat is prima voor portretten of een enkel object, maar voor landschappen, architectuur of groepsfoto's mis je dan veel beeld. In horizontale stand kun je meer van de omgeving vastleggen en ziet de compositie er vaak natuurlijker uit. Zeker als je later de foto op een computerscherm of televisie bekijkt, valt een verticale uitsnede ineens erg krap.

➡️ Wen jezelf aan om je telefoon even te draaien als het beeld daarom vraagt. Je zult merken dat je foto's meteen sterker ogen.

❌ De lens vergeten schoon te maken

Het lijkt een open deur, maar wordt toch vaak vergeten: de lens schoonmaken. Smartphones zitten in je broekzak, jaszak of tas, en komen daarbij in aanraking met stof, vet, vezels en vingers. Dat zie je niet altijd op het scherm, maar het effect is wel zichtbaar op je foto: een waas, vlekken of een doffe gloed. Vooral in tegenlicht wordt dat snel storend.

➡️ Gebruik een zachte microvezeldoek (zoals een brillendoekje) of desnoods een schone hoek van je kleding om de lens voorzichtig schoon te wrijven. Even vegen voor elke foto kan het verschil maken tussen een matige en een heldere opname.

©Kicking Studio

❌ Te veel vertrouwen op portretmodus

De portretmodus van je smartphone simuleert scherptediepte door de achtergrond kunstmatig te vervagen. Op het eerste gezicht ziet dat er mooi uit, maar in de praktijk gaat het vaak mis. Haren worden half weggesneden, brillen krijgen rare randen, en objecten die nét buiten het middelpunt vallen, vervagen mee. Het effect lijkt professioneel, maar is het meestal niet.

➡️ Gebruik portretmodus dus alleen als je ziet dat het goed werkt. Twijfel je? Maak dan dezelfde foto ook zonder deze functie, zodat je achteraf kunt kiezen. Bij detailrijke scènes of meerdere personen in beeld is de gewone fotostand vaak betrouwbaarder.

Top 5 camera-smartphones 2025

1. Samsung Galaxy S25 Ultra

Deze smartphone staat volgens veel experts bovenaan als beste camera-phone van 2025. Hij heeft een indrukwekkende camera-configuratie: 200 MP hoofdcamera, 50 MP ultrabreedhoek, en twee telefoto-objectieven, gecombineerd met een krachtige AI-beeldverwerking en uitstekende zoommogelijkheden. Lees hier onze Samsung Galaxy S25 Ultra review.

2. Apple iPhone 16 Pro / Pro Max

De iPhone 16 Pro(reeks) blinkt uit in natuurlijke kleuren, scherpe telefoto-opnames en professionele videomogelijkheden zoals 4K‑120fps slow‑motion. Lees hier onze iPhone 16 Pro review.

3. OnePlus 13

Volgens veel reviewers biedt de OnePlus 13 uitgebalanceerde kleuren, heldere details en snelle autofocus bij actie- en macro-opnamen. Lees hier onze OnePlus 13 review.

4. Google Pixel 9 Pro

De Pixel 9 Pro combineert uitstekende fotokwaliteit – met name bij macro, zoom en bewerking – dankzij de Tensor G4-chip en krachtige AI‑features. De gezaghebbende Amerikaanse site Tom's Guide plaatst hem als beste Android-camera na de S25 Ultra. Lees hier onze  Google Pixel 9 Pro XL review.

5. Xiaomi 15 Ultra

Testers van TechRadar prijzen de Xiaomi 15 Ultra – met 1‑inch sensor en Leica-lenzen – als een van de beste cameratelefoons ooit getest. Vooral de beeldkwaliteit en professionele lenskwaliteit vallen op. Lees hier onze Xiaomi 15 Ultra review.